=== Film Photography Therapy ===

สำหรับเราแล้ว การถ่ายภาพคืออาชีพ แต่ก็แน่นอนว่าใช้กล้องดิจิตอลเป็นเครื่องมือหาเลี้ยงปากเลี้ยงท้องอะนะคะ
แต่กับกล้องฟิล์ม มันคือ การบำบัด ค่ะ


พักหลังเราเริ่มรู้สึกว่าถ่ายรูปแบบเน้นปริมาณมากกว่าคุณภาพ
หลายๆ ช็อตก็เอาใจใส่แต่องค์ประกอบ ทว่ากลับละเลยที่จะละเอียดการวัดแสงให้เท่าเทียมกัน
โดยคิดแบบมักง่ายว่าเดี๋ยวก็เอากลับไปแก้ไขในคอมได้น่า ซึ่งมันก็ทำได้จริง และงานก็ออกมาดีสมใจค่ะ
แต่จะดีกว่านี้มั้ย ถ้าจะประณีตให้มากขึ้น จะได้ไม่ต้องใช้เวลากับโปรแกรมแต่งภาพมากจนเกินไป
เราคิดมาตลอดว่าอยากจะละเมียดละไมกับการวัดแสงให้มากขึ้นหน่อย
แต่ด้วยความที่ข้อดีอย่างยิ่งยวดของกล้องดิจิตอลคือ ถ่ายได้ไม่จำกัด มีเมมโมรี่ให้ถ่ายได้เป็นพันรูปก็ถ่ายไปเถอะ
พอมองจากมุมนี้มันก็กลายเป็นดาบสองคมไปเสียอย่างนั้น (อันนี้เป็นความคิดเรานะคะ คนอื่นอาจจะไม่คิดแบบนี้ก็ได้ 555)
เพราะมันทำให้เราเลิกนิสัยนี้ไม่ได้เสียที


ประจวบเหมาะกับมีพี่ช่างภาพที่สนิทกัน ที่เค้าเริ่มมาเล่นกล้องฟิล์ม อัพรูปที่ถ่ายจากกล้องฟิล์มลงอินสตาแกรม
พอเราได้เห็นแล้วก็คิดในใจว่า เออ อยากถ่ายบ้างแฮะ และแอบหวังลึกๆ ว่า มันอาจจะช่วยแก้นิสัยเสียเวลาถ่ายรูปของเราได้
และพอดีที่พี่สาวเราเพิ่งเอากล้อง Nikon FM2n ของพ่อที่เสียมาพักใหญ่ไปซ่อม ก็เลยไปหยิบยืมมาลองใช้ดู
ด้วยความที่เรียนนิเทศมาและยังทันรุ่นที่เรียนโฟโต้ด้วยกล้องฟิล์มอยู่ ทำให้พอมีประสบการณ์กับกล้องฟิล์ม SLR อยู่บ้าง
แต่ก็เพียงเล็กน้อยเท่านั้นแหละค่ะ 5555 เมื่อได้กลับมาใช้อีกครั้ง จึงเหมือนกับเริ่มต้นทำความรู้จักกันใหม่ไปโดยปริยาย
และเราจะถือว่า ภาพในกระทู้นี้ คือฟิล์มม้วนแรกของเราอย่างเป็นทางการ ค่ะ


*ภาพทั้งหมดถ่ายด้วยกล้อง Nikon FM2n เลนส์ 50 1.4 ฟิล์ม Kodak Gold 200



ภาพนี้ถ่ายที่จุฬาฯ เมื่อเย็นวันพุธที่ผ่านมาค่ะ