คือ สีบเนื่องจากกระทู้เก่า ตั้งชื่อผิด คนเลยเข้าใจผิดคิดว่าเป็นกระทู้คำถามแต่จริงๆเป็นกระทู้ระบาย จะเปลี่ยนก็ทำไม่เป็น
เพราะมือใหม่หัดโพสจริงๆคะ ต้องขออภัยด้วย แต่ขอระบายนิสัยผู้ ชายเแย่ๆนะคะ คือโมโห อยากด่ามัน แต่ไม่รู้จะไประบายที่ไหนนนน555 เข้าเรื่องเลยนะคะ
เริ่มแรกเรากับแฟนคบกันมาปีกว่า แฟนเราอายุ30คะ ส่วนเรา 26 เค้าเป็นคนต่างจังหวัด พ่อเค้าเป็นผู้ว่าคะ แต่กว่าจะมาเป็นผู้ว่าก็ลำบากมาก่อน
แต่ตัวเข้ามาอยู่กทม ตั้งเเต่เรียนม ปลาย เเละ เรียนจบมหาลัยก็ทำงานใน กทม เลยคะ ส่วนเรา ที่บ้านมีกิจการคะ แต่เราก็ทำงานออฟฟิตไปด้วย
ตั้งแต่คบกันมาตอนจีบๆกันเค้าก็ซื้อของให้เป็นกระเป๋าโค้ดหนึ่งใบคะ พาไปกินหรู ตามโรงแรม พอเป็นแฟนกัน ไอ้ทั้งหมดหายไป
กินข้างทางบ้าง ตามห้างบ้าง ตอนแรกๆเราก็ช่วยเค้าออกกันคนละครึ่ง หลังๆเรามาตกงานคะ ช่วงที่เราตกงานเราก็พยายามไม่ไปไหนคะ
แต่ก็มีไปเจอแฟนบ้างคะ นับครั้งได้คะ เดือนหนึ่งเจอเค้าไม่ถึงเก้าครั้งคะ ละเจอกันทีก็ไปทานข้าวกัน เค้าก็ออกให้คะ เราก็ไม่กล้าสั่งอะคะ
คือเกรงใจเค้าเป็นคนออก เราก็จะบอกเค้าว่า สั่งเลยเราทานได้หมดคะ บอกเลยว่าเเต่ละมื้อก็ไม่เกินสามร้อยคะ เรารุ้สึกไม่ดีที่ให้เค้าเลี้ยงเรา
เราก็พยายามหาอะไรไปฝากเค้าบ้างเท่าที่กำลังทรัพย์เราทำได้ บางทีแม่เราทำขนมทานกันที่บ้านเยอะมาก เราก็เอาไปเเบ่งบ้าง
จนหลังๆเค้ามาบอกเราว่าจะเลิก เราถามว่าทำไมเค้าบอกว่า เธอไม่ยอมออกตังค่าข้าว เราเลี้ยงเทอบ่อยๆไม่ได้หรอก เงินมันไม่สำคัญแต่ก็เป็นปัจจัย
อนาคตต่อไปก็ต้องช่วยกันทำมาหากิน เราแบบอึ้ง เห้ย เราเข้าใจคะ แต่อนาคตเราก็ไม่ได้จะไม่ทำมาหากินนิ่ ไม่ใช่จะให้เค้าเลี้ยงตลอด
เราไม่ได้ตกงานไปตลอดชีวิตนิ่ เราพยายามอธิบายแต่เค้าก็จะเลิก ประจวบกับตอนนั้นเค้าไปส่งเราที่บ้าน เจอพ่อเรา
พ่อเราก็หวังดีกะลูก บอกแฟนเราว่า ถ้าแต่งจะยกกิจการให้ สินสอดพ่อไม่เอา ขอ แหวนกะค่าจัดงานแต่ง หลังจากนั้น มันเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้าคะ ไม่เลิก แถมยังเลี้ยงข้าวเราไม่บ่นสักคำ
แฟนเราพาเราไปเจอที่บ้านเค้า แม่เค้า พูดกะเราว่า
แม่เเฟน: ถ้ารักกันชอบกันก็แต่งเลยลูก
เรา: ยิ้ม
แม่แฟน: ถ้ารักกันจริงๆแม่ขออย่างเดียวความจริงใจ
เรา: ยิ้ม และแอบคิดในใจว่านี้แปลว่าอะไรวะ พูดเหมือนจะไปหลอกลูกเค้า หรือเราคิดมาก
แม่แฟน: แม่เป็นผู้หญิงเหมือนกันแม่เข้าใจ
เราเอาบทสนานี้ไปถามพ่อ พ่อเราบอกว่าคนต่างจังหวัดสมัยก่อนเค้าคิดว่าคนกรุงเทพชอบไปหลอกเค้า เค้าคงเป็นห่วงลูกเค้า
แต่เรามานั่งคิดนอนคิดดู คำที่แม่เค้าพูดแม่เป็นผู้หญิงเหมือนกันแม่เข้าใจ อ๊ะ มันยังไง มันคิดได้แค่เเง่เดียวคือ
หวังไปหลอกลูกเค้า แต่แฟนเรามีอะไรให้หลอก มาเจอพ่อเเม่เราทีไรพ่อเเม่เราก็เลี้ยงนูนี้นั้น แถมไม่สบายพ่อเราพาไปหาหมอเสียค่ารักษาให้
นิ่มันอะไร
เรารู้สึกแย่มากกับที่เเม่เค้าพูดแบบนั้นคนเราเจอกันครั้งแรกไม่น่าพูดแบบนี้ทั้งๆที่ยังไม่รุ้จักกัน ละอย่าเอามาตรฐานตัวเองมาวัด ว่า ผู้หญิงต้องไปหลอกผู้ ชายทุกคน มันเลยทำให้เราคิดว่าครอบครัวเค้าคงเลี้ยงมาแบบนี้ แม่ก็คงนิสัยแบบนั้น
ขอระบายผู้ ชายแย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เพราะมือใหม่หัดโพสจริงๆคะ ต้องขออภัยด้วย แต่ขอระบายนิสัยผู้ ชายเแย่ๆนะคะ คือโมโห อยากด่ามัน แต่ไม่รู้จะไประบายที่ไหนนนน555 เข้าเรื่องเลยนะคะ
เริ่มแรกเรากับแฟนคบกันมาปีกว่า แฟนเราอายุ30คะ ส่วนเรา 26 เค้าเป็นคนต่างจังหวัด พ่อเค้าเป็นผู้ว่าคะ แต่กว่าจะมาเป็นผู้ว่าก็ลำบากมาก่อน
แต่ตัวเข้ามาอยู่กทม ตั้งเเต่เรียนม ปลาย เเละ เรียนจบมหาลัยก็ทำงานใน กทม เลยคะ ส่วนเรา ที่บ้านมีกิจการคะ แต่เราก็ทำงานออฟฟิตไปด้วย
ตั้งแต่คบกันมาตอนจีบๆกันเค้าก็ซื้อของให้เป็นกระเป๋าโค้ดหนึ่งใบคะ พาไปกินหรู ตามโรงแรม พอเป็นแฟนกัน ไอ้ทั้งหมดหายไป
กินข้างทางบ้าง ตามห้างบ้าง ตอนแรกๆเราก็ช่วยเค้าออกกันคนละครึ่ง หลังๆเรามาตกงานคะ ช่วงที่เราตกงานเราก็พยายามไม่ไปไหนคะ
แต่ก็มีไปเจอแฟนบ้างคะ นับครั้งได้คะ เดือนหนึ่งเจอเค้าไม่ถึงเก้าครั้งคะ ละเจอกันทีก็ไปทานข้าวกัน เค้าก็ออกให้คะ เราก็ไม่กล้าสั่งอะคะ
คือเกรงใจเค้าเป็นคนออก เราก็จะบอกเค้าว่า สั่งเลยเราทานได้หมดคะ บอกเลยว่าเเต่ละมื้อก็ไม่เกินสามร้อยคะ เรารุ้สึกไม่ดีที่ให้เค้าเลี้ยงเรา
เราก็พยายามหาอะไรไปฝากเค้าบ้างเท่าที่กำลังทรัพย์เราทำได้ บางทีแม่เราทำขนมทานกันที่บ้านเยอะมาก เราก็เอาไปเเบ่งบ้าง
จนหลังๆเค้ามาบอกเราว่าจะเลิก เราถามว่าทำไมเค้าบอกว่า เธอไม่ยอมออกตังค่าข้าว เราเลี้ยงเทอบ่อยๆไม่ได้หรอก เงินมันไม่สำคัญแต่ก็เป็นปัจจัย
อนาคตต่อไปก็ต้องช่วยกันทำมาหากิน เราแบบอึ้ง เห้ย เราเข้าใจคะ แต่อนาคตเราก็ไม่ได้จะไม่ทำมาหากินนิ่ ไม่ใช่จะให้เค้าเลี้ยงตลอด
เราไม่ได้ตกงานไปตลอดชีวิตนิ่ เราพยายามอธิบายแต่เค้าก็จะเลิก ประจวบกับตอนนั้นเค้าไปส่งเราที่บ้าน เจอพ่อเรา
พ่อเราก็หวังดีกะลูก บอกแฟนเราว่า ถ้าแต่งจะยกกิจการให้ สินสอดพ่อไม่เอา ขอ แหวนกะค่าจัดงานแต่ง หลังจากนั้น มันเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้าคะ ไม่เลิก แถมยังเลี้ยงข้าวเราไม่บ่นสักคำ
แฟนเราพาเราไปเจอที่บ้านเค้า แม่เค้า พูดกะเราว่า
แม่เเฟน: ถ้ารักกันชอบกันก็แต่งเลยลูก
เรา: ยิ้ม
แม่แฟน: ถ้ารักกันจริงๆแม่ขออย่างเดียวความจริงใจ
เรา: ยิ้ม และแอบคิดในใจว่านี้แปลว่าอะไรวะ พูดเหมือนจะไปหลอกลูกเค้า หรือเราคิดมาก
แม่แฟน: แม่เป็นผู้หญิงเหมือนกันแม่เข้าใจ
เราเอาบทสนานี้ไปถามพ่อ พ่อเราบอกว่าคนต่างจังหวัดสมัยก่อนเค้าคิดว่าคนกรุงเทพชอบไปหลอกเค้า เค้าคงเป็นห่วงลูกเค้า
แต่เรามานั่งคิดนอนคิดดู คำที่แม่เค้าพูดแม่เป็นผู้หญิงเหมือนกันแม่เข้าใจ อ๊ะ มันยังไง มันคิดได้แค่เเง่เดียวคือ
หวังไปหลอกลูกเค้า แต่แฟนเรามีอะไรให้หลอก มาเจอพ่อเเม่เราทีไรพ่อเเม่เราก็เลี้ยงนูนี้นั้น แถมไม่สบายพ่อเราพาไปหาหมอเสียค่ารักษาให้
นิ่มันอะไร
เรารู้สึกแย่มากกับที่เเม่เค้าพูดแบบนั้นคนเราเจอกันครั้งแรกไม่น่าพูดแบบนี้ทั้งๆที่ยังไม่รุ้จักกัน ละอย่าเอามาตรฐานตัวเองมาวัด ว่า ผู้หญิงต้องไปหลอกผู้ ชายทุกคน มันเลยทำให้เราคิดว่าครอบครัวเค้าคงเลี้ยงมาแบบนี้ แม่ก็คงนิสัยแบบนั้น