...มีเรื่องเล่าเมื่อครั้งหนึ่งขณะผมเดินทางไปกรุงฮานอยประเทศเวียดนาม ครับ.

..เมื่อมีนาคม ปีที่แล้วผมได้มีโอกาสเดินทางโดยรถบัสจาก กทม. ไปยัง ลาว และต่อรถจากลาวไปยังฮานอย เวียดนามใช้ระยะเวลาเดินทางประมาณ 2 วันได้ครับ ระหว่างทางผมก็ได้พบกับคุณป้าคนนึง เค้าเข้ามาทำงานในไทย คุณป้าเค้าใจดีมากๆเลยครับ คอยช่วยเหลือผมทุกอย่างเพราะทั้งรถมีแต่ชาวเวียดนามที่เดินทางมาจากไทย เพื่อกลับไปยังเวียดนาม ป้าเค้าบอกว่าเค้าทำงานในร้านอาหารไทย 1 ปี ได้วันละ 200บาท ทำทุกอย่างที่เจ้านายสั่ง เค้าฝากเงินไว้กับเจ้านายเค้าครับ เพราะเค้าไม่สามารถทำธุรกรรมทางการเงินได้ แต่เมื่อครบ หนึ่งปี ร้านอาหารกับเจ้ง และเจ้านายเค้าก็หอบตังค์หนีหมดเลย ป้าเค้าบอกเค้าร้องไห้เสียใจมากๆแจ้งตำรวจก็ไม่ได้เพราะเค้าเป็นต่างด้าว แต่ป้าเค้าก็สู้จนได้งานใหม่ครับ คุณป้าเค้าแอบเข้ามาทำงานในไทยนะครับ มากัน 5 คน 1 ในนั้นมีหลานสาวเค้าด้วยครับ น่ารักมาก อายุน่าจะซัก 17 ได้ ป้าเค้าบอกว่าเค้าจะยกหลานสาวให้ผม อันแน่ 555+ ผมอายุ 22 นะครับ แต่ป้าเค้าเข้ามาทำงานในไทยโดยใช้วีซ่านักท่องเที่ยวแบบ 30 วันครับ เมื่อครบกำหนด เค้าก็จะหนีออกไปทางชายแดนแล้วกลับเข้ามาใหม่ คุณป้าเค้าให้เบอร์โทรที่ไทยผมมาด้วยครับ เค้าบอกว่าไปหาเค้าได้เค้าจะเลี้ยงข้าว แต่คุณป้าเค้าบอกว่าเค้าอาจจะไม่ได้กลับมาไทยอีกถ้าเค้าโดน ตม. จับ บ้านป้าเค้าไม่ได้อยู่ฮานอยนะครับ อยู่เมืองอะไรสักอย่างก่อนถึงฮานอย ป้าเค้าบอกให้ผมดูแลตัวเองดีๆ คอยระวังตัว อยู่ที่เวียดนามไม่เหมือนที่ไทยนะ โทรศัพท์ กระเป๋าตังค์เก็บไว้ดีๆ โจรขโมยเยอะ ให้รู้จักคบคนนะ ผมก็ขอบคุณป้าเค้า ป้าเค้าบอกผมว่าให้ภูมิใจที่ได้เกิดเป็นคนไทยนะลูก ลูกโชคดีแล้วที่ได้เกิดมาเป็นมาอยู่ที่นี่ไม่ต้องคอยหลบๆซ่อนๆไปทำงานที่อื่น ไม่ต้องคอยหลบหนีตำรวจ พอได้ยินแค่นั้นแหละรู้สึกรักประเทศไทย ขึ้นมาเลย. และเมื่อผมกลับมาถึงไทย ผมก็พยายามติดต่อป้าเพราะผมอยากไปเยี่ยมเค้า เพราะว่าป้าเค้าเคยช่วยเหลือผมหลายอย่าง แต่โทรไม่ติด. ผมสงสัยว่าป้าเค้าจะโดน ตม. จับไปซะแล้ว...ปล.คุณป้าเค้าสวยมากๆเลยนะครับ ป้าเค้าชื่อเอี้ยว ครับ ...เด๋วมีเรื่องเล่าระหว่างผมกับสาวเวียดนามให้ฟังต่อนะคับ ถ้ามีคนสนใจ อิอิ.