ช่วยกันตอบหน่อยนะคะ จะใช้ชีวิตอย่างไร โดยไม่ต้องเสียใจที่หลัง ?

ถ้าถามว่า อะไรหน้าเกลียดน่ากลัวที่สุด สำหรับแพรวคือ "ความกลัว"

แต่เมื่อโตขึ้นมาก็ได้รู้ว่า "ความรู้สึกเสียได้ที่หลัง" คือสิ่งน่ากลัวที่สุด

เพราะ "ความกลัว" เป็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า หรือสร้างขึ้นมาเอง

แต่ความ "เสียดาย" คือสิ่งที่ผ่านไปแล้วและเราไม่สามารถย้อนกลับไปทำได้

เช่น การสูญเสียคนที่รัก ทั้งที่ยังไม่ได้ตอบแทนคุณ หรือ การไม่เริ่มทำตามฝันซะตั้งแต่ตอนที่มีแรง รู้ตัวอีกที ก็แก่ไป แรงน้อยไป สุขภาพอ่อนแอ่ไป



คำตอบของแพรว
สำหรับสิ่งที่แพรวทำอยู่ตอนนี้

กับครอบครัวอาจไม่มีโอกาสได้เจอกันบ่อยเพราะอยู่คนละจังหวัด แต่ทุกครั้งที่ได้พบ ก็จะพูดดี ทำดีต่อกัน
ตามประสาครอบครัวอาจมีทะเลาะกันบ้าง แต่ก็จะพยายามเข้าใจทั้ง พ่อแม่ น้อง ย่า ให้มากๆ
ไม่คาดหวังกับคนในครอบครัว เพราะผู้ใหญ่ในบ้าน แม่จะเป็นพ่อ แม่ ก็ต้องทำผิดพลาดกันได้  ตอนที่ยังเด็กไม่รู้ความ มักจะคาดหวังให้พ่อแม่เข้าใจ เป็นแบบอย่าง มีความยุติธรรม แต่ความจริงพ่อแม่ ปู่ ย่า แฟน ทุกคนเป็นคน ทำผิดพลาดต่อกันได้ หากมีเรื่องผิดใจ แพรวจะคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดา จะไม่ไปรุงแต่ง เป็นพ่อต้องอย่างงั้น เป็นแม่ต้องอย่างงี้ ยอมรับทั้งข้อดึข้อเสียของครอบครัว และทำในส่วนของเราให้ดี ถ้าคิดจะใช้อารมณ์หรือพูดไม่ดี ก็มีสติ มองความเป็นจริงอย่างเข้าใจ เช่นคนแก่ ต้องเดินช้า อึราดบ้าง พูดไม่หยุด ชอบทายานวด ก็มองว่าเป็นธรรมชาติของท่านและพูดดีๆใจเย็นๆ ไม่ขี้รำคาญประมาณนี้คะ  

กับเรื่องการงาน นอกจากจะตั้งใจเดินหน้าทำตามความฝันแล้ว ก็พยายามฝึกฝนตัวเอง ให้มีชีวิตประจำวันที่สมดุล  เพราะไม่ว่าจะอยู่จุดสูงสุด หรือตกลงมาต่ำสุด เราก็ยังเป็นเราและมีความสุขเท่าเดิม และมีการไปปฏิบัตธรรมร่วมด้วยเพื่อทำให้เห็นทุกข์สั้นลง

แต่แพรวเองก็เป็นแค่เด็กผู้หญิงอายุ 24 ยังมีเรื่องที่ ทำผิด คิดผิด ทำพลาด คิดพลาด ที่ต้องเรียนรู้อีกมากกก  มีเรื่องที่หวาดกลัว และเสียดายอีกมาก
เลยอยากทราบในมุมมองคนคนหลายๆรุ่นคะ

การใช้ชีวิตจริงๆไม่ใช้เรื่องง่ายเลย แต่ก็งดงามในหลายแง่มุมนะคะ ว่าไหม ????

โปรดชี้แนะด้วยนะคะ