เวลาที่เจอคนที่คิดต่างจากเรา...ก็แน่นอนล่ะ เจอกุเถียงแน่ โดยแรกๆก็ใช้เหตุผลสลับกับอารมณ์ แต่ระยะหลังจะเริ่มเป็นอารมณ์สลับกับกำลัง
พื้นฐานของคนเราย่อมต่างกันอยู่แล้ว ทั้งชาติกำเนิด ความรู้ จิตใจ แล้วจะให้มาคิดเหมือนกันได้ยังไง ดังนั้นความคิดต่างกัน มันจึงเป็นเรื่องธรรมดา
แต่ดันเป็นเรื่องธรรมดา ที่คนธรรมดายอมรับกันไม่ได้ (หรือแม้กระทั้งคนไม่ธรรมดา อย่างพวกมีความรู้ระดับสูงก็ยังยอมรับไม่ได้ ตัวอย่างเพียบ!)
สิ่งที่ตามมาก็เลยกลายเป็นความแตกแยกชนิดกระจุยกระจาย
ใครเล่าจะไม่ชอบคนที่คิดเหมือนเรา แล้วใครเล่าจะชอบคนที่คิดต่างจากเรา จริงมั้ย?
"ความคิดเห็นของคน" ก็เลยถูก "คนบางพวก" คนที่มีความคิดเหนือกว่า (ประกอบกับมีอำนาจมาก) หยิบขึ้นมาเป็นเครื่องมือเพื่อสร้างพลังผลักดันให้ตนเอง
ไปให้ถึงเป้าหมายที่วางเอาไว้ (อาจจะเป็นอำนาจที่เหนือกว่า หรืออะไรก็ไม่รู้แหละ)
เพราะคนบางพวกนั้นรู้ดีว่าธรรมดาของคนมักยึดความคิดตนเป็นใหญ่ ชอบที่จะโชว์ความคิด เพื่อแสดงให้รู้ว่าเรามีจุดยืน จะมีก็แต่เราที่ไม่รู้ว่า
เรากำลังเป็น "เหยื่อ" และความคิดเห็นของเรามันก็เป็นแค่ "เครื่องมือ" สำหรับคนบางพวกนั้น
ต้องยอมรับกันจริงๆแล้วว่าสังคมของเราเดินหน้าไปเรื่อยๆ โดยปลายทางคือ ทางตัน (เอาตรงๆคือ ต่อให้เราได้ในสิ่งที่ต้องการ นั่นก็คือการกำจัด ครม.โกงกินออกไป ผลลัพธ์ก็ยังไร้ค่า สูญเสีย พินาจย่อยยับอยู่ดี...และในที่สุดก็วนเวียนสู่วิถีของเกมทางการเมืองแบบเดิมๆอีก ประชาชนเป็นเพียงหมากวันยังค่ำ นักการเมืองยังคงเป็นผู้คุมเกม กลุ่มนั้นกลุ่มนี้สลับกันขึ้นมาชุมนุมเรียกร้องไม่จบสิ้น...แล้วสิ่งที่ทำกันอยู่ตอนนี้มีค่าเท่ากับศูนย์รึเปล่านะ?)
หลายคนยังคงเถียงอยู่ดีว่า ถ้าไล่คนโกงออกไปได้ สนามการเมืองจะสะอาดสวยงาม (บอกตรงนี้ว่ามันคือภาพฝันนะ สำหรับในความคิดเรา) สิ่งที่กำลังทำกันอยู่ไม่ได้มีค่ามากไปกว่าการโชว์ความคิด การปลดปล่อยอารมณ์โกรธเคือง เกลียดชังและอคติในใจ การตามกระแสนิยม อยากเป็นส่วนหนึ่งของเหตุการณ์ครั้งสำคัญ (สำคัญจริงรึเปล่า?)
อึดอัดใจกับการถูกมองราวกับว่า กุไม่รักประเทศชาติ...เวลาใครถามว่าทำไมไม่ไปม็อบ ต่อให้บอกเหตุผลดิบดี มีเหตุมีผลมากแค่ไหน
ก็ยังไม่วายถูกค่อนแคะว่าเป็นพี่น้องเสื้อแดงอยู่ดี (ถ้าไม่ใช่พวกกุ ก็เป็นพวกมัน อะไรทำนองนี้)
1.ไม่ไป ไม่ใช่เพราะรักตระกูลคอรัปชั่น แต่ไม่รู้จะเข้าร่วมกลุ่มคอรัปชั่นกลุ่มหนึ่ง ไปต่อต้านคอรัปชั่นอีกกลุ่มหนึ่งไปทำไม
2.ไม่ไป เพราะมองว่าเหล่านี้คือเกมการเมือง บ้าระห่ำ รุกไล่กันให้จนมุม เพื่อฝ่ายชนะจะขึ้นมาเรืองอำนาจในที่สุด
3.ไม่ไป เพราะไม่ชอบตามกระแสนิยม ที่ลองเปรียบเทียบระหว่างผลดีกับผลเสียแล้ว ดูเหมือนจะหนักไปทางเสียมากกว่า เสียทั้งต่อตนเองและบ้านเมือง
4.ไม่ไป เพราะไม่เชื่อถือทั้งสองฝ่ายเลย ต่างฝ่ายต่างสาดโคลนใส่กัน ไม่มีใครยอมใคร...แต่ก็ไม่มีใครแพ้ใคร เพราะต่างฝ่ายต่างมีเครื่องมือชั้นดี ซึ่งก็คือ ประชาชน
5.ไม่ไป เพราะไม่เชื่อมั่นว่าการปฏิรูปจะเป็นไปได้จริงๆ ต่อให้ตระกูลคอรัปชั่นถูกขับไล่ออกไป แล้วใครจะขึ้นมาเรืองอำนาจ...ลองมโนเล่นๆ ก็คิดได้เเล้ว
6.ไม่ไป เพราะเชื่อว่าการแสดงความคิดเห็นควรมีขอบเขต ไม่กระทบกระเทือนต่อกฎหมายบ้านเมือง ต่อสถาบัน...การกระทำในครั้งนี้จะเป็นตัวอย่าง ให้มีการแสดงความคิดเห็นโดยไม่เคารพกติกา ไม่ยอมรับมติเสียงข้างมากในครั้งต่อๆไป...กติกาจะไร้ความหมายไปในที่สุด
7.ไม่ไป เพราะไม่เชื่อมั่นทั้งสองฝ่ายเลย ทั้งสองฝ่ายต่างมีทั้งคนเก่ง คนมีความสามารถ แต่กลับคิดแก้ไขปัญหากันได้เพียงเท่านี้เอง พวกเขาคือคนที่ประชาชนควรไปเป็นฐานให้เหยียบขึ้นที่สูงเหรอ?
การอธิบายเหตุผลเหล่านี้ไร้ความหมายทุกครั้งไป แต่เราก็ไม่เคยโกรธคนที่คิดต่าง และรับฟังความคิดเห็นของเขานะ
พยายามทำใจให้เป็นกลางที่สุด...แต่ก็ยังรู้สึกได้อยู่ดีว่าเหตุผลของเขา มาจากการรับฟังข่าวสารเพียงด้านเดียว เจืออคติส่วนตัว
ปนความเกลียดชัง (ไม่รู้สึกได้ถึงความรักประเทศชาติ เคารพต่อสถาบันอย่างที่แต่ละฝ่ายพยายามโหนห้อยกันแต่ประการใดเลย)
การเรียกร้องหาประชาธิไตย ยิ่งมองยิ่งเห็นภาพคนที่เรียกร้องเดินห่างไกลออกจากมันไปทุกที
การขับไล่คนโกง ในขณะที่ยังมีเสียงสนับสนุนคนเหล่านั้นอีกเป็นจำนวนมาก (มากกว่า) จะลงเอยยังไงก็ไม่รู้นะ?
ปฏิรูปประเทศ เอาคนโกงออกไปแล้วค่อยมาซ่อมประเทศกัน...เมื่อไหร่คนโกงจะหมด? เมื่อไหร่จะได้ซ่อม?
การตื่นตัวทางการเมืองส่งผลดีต่อความต่อเนื่องทางการเมือง แล้วมันส่งผลดีต่อประเทศจริงมั้ย?
ยิ่งผลักดันให้การเมืองกลายเป็นเกมหนักเข้าไปทุกขณะรึเปล่า?
สำหรับเราตอนนี้การทำให้คนไทยรักกัน ยังรู้สึกว่าเป็นเพียงภาพฝันเลย เพราะทำให้พวกเรายอมรับฟังความคิดเห็นซึ่งกันและกันยังทำไม่ได้เลย
...คนเราทุกคนมีความใจคอคับแคบเป็นพื้นฐานแห่งตนนะ ทุกคนกลัวว่าเหตุผลของคนอื่นจะมาหักล้างความคิดของตน
แล้วตนเองจะเป็นฝ่ายผิด จะดูโง่ ดูไม่มีจุดยืน ไม่หนักแน่น...สิ่งเหล่านั้นสำคัญไปกว่าความถูกต้อง และความสงบสุขของบ้านเมืองเหรอ?
เหล่านี้เป็นเพียงการเเสดงทรรศนะเท่านั้น หากไม่ตรงใจใครต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ จริงๆ
มีใครที่ทรรศนะทางการเมืองแบบนี้ไหม...หรือมีเราคนเดียว T-T
พื้นฐานของคนเราย่อมต่างกันอยู่แล้ว ทั้งชาติกำเนิด ความรู้ จิตใจ แล้วจะให้มาคิดเหมือนกันได้ยังไง ดังนั้นความคิดต่างกัน มันจึงเป็นเรื่องธรรมดา
แต่ดันเป็นเรื่องธรรมดา ที่คนธรรมดายอมรับกันไม่ได้ (หรือแม้กระทั้งคนไม่ธรรมดา อย่างพวกมีความรู้ระดับสูงก็ยังยอมรับไม่ได้ ตัวอย่างเพียบ!)
สิ่งที่ตามมาก็เลยกลายเป็นความแตกแยกชนิดกระจุยกระจาย
"ความคิดเห็นของคน" ก็เลยถูก "คนบางพวก" คนที่มีความคิดเหนือกว่า (ประกอบกับมีอำนาจมาก) หยิบขึ้นมาเป็นเครื่องมือเพื่อสร้างพลังผลักดันให้ตนเอง
ไปให้ถึงเป้าหมายที่วางเอาไว้ (อาจจะเป็นอำนาจที่เหนือกว่า หรืออะไรก็ไม่รู้แหละ)
เพราะคนบางพวกนั้นรู้ดีว่าธรรมดาของคนมักยึดความคิดตนเป็นใหญ่ ชอบที่จะโชว์ความคิด เพื่อแสดงให้รู้ว่าเรามีจุดยืน จะมีก็แต่เราที่ไม่รู้ว่า
เรากำลังเป็น "เหยื่อ" และความคิดเห็นของเรามันก็เป็นแค่ "เครื่องมือ" สำหรับคนบางพวกนั้น
หลายคนยังคงเถียงอยู่ดีว่า ถ้าไล่คนโกงออกไปได้ สนามการเมืองจะสะอาดสวยงาม (บอกตรงนี้ว่ามันคือภาพฝันนะ สำหรับในความคิดเรา) สิ่งที่กำลังทำกันอยู่ไม่ได้มีค่ามากไปกว่าการโชว์ความคิด การปลดปล่อยอารมณ์โกรธเคือง เกลียดชังและอคติในใจ การตามกระแสนิยม อยากเป็นส่วนหนึ่งของเหตุการณ์ครั้งสำคัญ (สำคัญจริงรึเปล่า?)
ก็ยังไม่วายถูกค่อนแคะว่าเป็นพี่น้องเสื้อแดงอยู่ดี (ถ้าไม่ใช่พวกกุ ก็เป็นพวกมัน อะไรทำนองนี้)
1.ไม่ไป ไม่ใช่เพราะรักตระกูลคอรัปชั่น แต่ไม่รู้จะเข้าร่วมกลุ่มคอรัปชั่นกลุ่มหนึ่ง ไปต่อต้านคอรัปชั่นอีกกลุ่มหนึ่งไปทำไม
2.ไม่ไป เพราะมองว่าเหล่านี้คือเกมการเมือง บ้าระห่ำ รุกไล่กันให้จนมุม เพื่อฝ่ายชนะจะขึ้นมาเรืองอำนาจในที่สุด
3.ไม่ไป เพราะไม่ชอบตามกระแสนิยม ที่ลองเปรียบเทียบระหว่างผลดีกับผลเสียแล้ว ดูเหมือนจะหนักไปทางเสียมากกว่า เสียทั้งต่อตนเองและบ้านเมือง
4.ไม่ไป เพราะไม่เชื่อถือทั้งสองฝ่ายเลย ต่างฝ่ายต่างสาดโคลนใส่กัน ไม่มีใครยอมใคร...แต่ก็ไม่มีใครแพ้ใคร เพราะต่างฝ่ายต่างมีเครื่องมือชั้นดี ซึ่งก็คือ ประชาชน
5.ไม่ไป เพราะไม่เชื่อมั่นว่าการปฏิรูปจะเป็นไปได้จริงๆ ต่อให้ตระกูลคอรัปชั่นถูกขับไล่ออกไป แล้วใครจะขึ้นมาเรืองอำนาจ...ลองมโนเล่นๆ ก็คิดได้เเล้ว
6.ไม่ไป เพราะเชื่อว่าการแสดงความคิดเห็นควรมีขอบเขต ไม่กระทบกระเทือนต่อกฎหมายบ้านเมือง ต่อสถาบัน...การกระทำในครั้งนี้จะเป็นตัวอย่าง ให้มีการแสดงความคิดเห็นโดยไม่เคารพกติกา ไม่ยอมรับมติเสียงข้างมากในครั้งต่อๆไป...กติกาจะไร้ความหมายไปในที่สุด
7.ไม่ไป เพราะไม่เชื่อมั่นทั้งสองฝ่ายเลย ทั้งสองฝ่ายต่างมีทั้งคนเก่ง คนมีความสามารถ แต่กลับคิดแก้ไขปัญหากันได้เพียงเท่านี้เอง พวกเขาคือคนที่ประชาชนควรไปเป็นฐานให้เหยียบขึ้นที่สูงเหรอ?
การอธิบายเหตุผลเหล่านี้ไร้ความหมายทุกครั้งไป แต่เราก็ไม่เคยโกรธคนที่คิดต่าง และรับฟังความคิดเห็นของเขานะ
พยายามทำใจให้เป็นกลางที่สุด...แต่ก็ยังรู้สึกได้อยู่ดีว่าเหตุผลของเขา มาจากการรับฟังข่าวสารเพียงด้านเดียว เจืออคติส่วนตัว
ปนความเกลียดชัง (ไม่รู้สึกได้ถึงความรักประเทศชาติ เคารพต่อสถาบันอย่างที่แต่ละฝ่ายพยายามโหนห้อยกันแต่ประการใดเลย)
การเรียกร้องหาประชาธิไตย ยิ่งมองยิ่งเห็นภาพคนที่เรียกร้องเดินห่างไกลออกจากมันไปทุกที
การขับไล่คนโกง ในขณะที่ยังมีเสียงสนับสนุนคนเหล่านั้นอีกเป็นจำนวนมาก (มากกว่า) จะลงเอยยังไงก็ไม่รู้นะ?
ปฏิรูปประเทศ เอาคนโกงออกไปแล้วค่อยมาซ่อมประเทศกัน...เมื่อไหร่คนโกงจะหมด? เมื่อไหร่จะได้ซ่อม?
การตื่นตัวทางการเมืองส่งผลดีต่อความต่อเนื่องทางการเมือง แล้วมันส่งผลดีต่อประเทศจริงมั้ย?
ยิ่งผลักดันให้การเมืองกลายเป็นเกมหนักเข้าไปทุกขณะรึเปล่า?
สำหรับเราตอนนี้การทำให้คนไทยรักกัน ยังรู้สึกว่าเป็นเพียงภาพฝันเลย เพราะทำให้พวกเรายอมรับฟังความคิดเห็นซึ่งกันและกันยังทำไม่ได้เลย
...คนเราทุกคนมีความใจคอคับแคบเป็นพื้นฐานแห่งตนนะ ทุกคนกลัวว่าเหตุผลของคนอื่นจะมาหักล้างความคิดของตน
แล้วตนเองจะเป็นฝ่ายผิด จะดูโง่ ดูไม่มีจุดยืน ไม่หนักแน่น...สิ่งเหล่านั้นสำคัญไปกว่าความถูกต้อง และความสงบสุขของบ้านเมืองเหรอ?
เหล่านี้เป็นเพียงการเเสดงทรรศนะเท่านั้น หากไม่ตรงใจใครต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ จริงๆ