แฟนบอกเลิกเพราะว่า นิสัยเราเหมือนเด็ก เอาแต่ใจ อายุ 21 แล้วค่ะ รู้ตัวดีว่าเอาแต่ใจ ไร้เหตุผลมาก ๆ ใจร้อน อารมณ์เป็นใหญ่ แต่เรารักเขามาก รู้จักกันมา 10 ปี มีกันและกันมาตลอด ทำใจลำบากมากค่ะ สนิทกับพ่อแม่เขาด้วย ชอบคุยกันเรื่องอนาคต สุดท้ายมันก็มาจบแบบนี้ เคยเลิกกัน 2 ครั้งแล้วเพราะเราชอบพูดไม่คิด ทำร้ายจิตใจ ทำตัวแย่ เขาทนเรามานานเหลือเกินค่ะ แต่ครั้งหลังนี้เราพยายามไม่ใช้คำหยาบ และไม่งอนเขานาน ๆ อารมณ์เย็นลงก็จะโทรไปหาเขา แต่ก็เผลอพูดแรงใส่เขาไปอีก ส่วนเรื่องขี้งอน เอาแต่ใจยังเหมือนเดิม เราเปลี่ยนตัวเองได้นิดเดียว แต่เขาคงคิดว่าเราไม่เปลี่ยนเลย และเป็นหนักกว่าเดิม เข้าใจเขานะว่ามันไม่ไหวแล้วจริง ๆ แต่เราก็ยังทำใจไม่ได้ เราอยากปรับตัวอีกครั้ง ยังอยากมีวันนั้นที่เราฝันด้วยกันอยู่ แต่เขาเหมือนตัดใจแล้ว ยอมเจ็บ ยอมไปดีกว่ามานั่งทนนิสัยเราอะค่ะ เขาคิดว่าเราไปกันไม่ได้ เพราะนิสัยเราเข้ากันไม่ได้ แล้วเขาก็บอกว่าเราไม่โตเป็นผู้ใหญ่ซะที อยากอยู่คนเดียว อยู่กับเพื่อน อยากมีอิสระ (เราชอบเหวี่ยง วีน เวลาเขาไปกับเพื่อน) โทรไปหาก็ยังคุยด้วย แต่ไม่เหมือนเดิม ถามคำตอบคำ ตอนแรกถามว่ายังจะรักเราได้ไหม ถ้าเราเปลี่ยนตัวเองได้ เขาก็บอก...อืม เราก็ถามไปอีกว่า อย่าโกหกเรานะ ก็บอก...อืม พูดเหมือนอยากให้เราเปลี่ยนตัวเองให้ได้ แล้วมาคบกันใหม่ เขาเคยพูดว่า เขายอมรับว่าติดเพื่อน ติดเกม ถ้ารอให้โตเป็นผู้ใหญ่กว่านี้แล้วมาจีบกันใหม่จะดีไหม ไม่กี่วันก่อนจะต่างคนต่างไป ยังบอกอีกว่า
รักเสมอ แม้จะไม่แสดงออก วันต่อ ๆ มา เหตุการณ์เริ่ม งง ๆ เราเลยถามว่ายังรักเราไหมก็บอกว่าไม่รู้ ถามว่าถ้าเราไปจริง ๆ จะเสียใจไหม เขาบอกก็ต้องมีบ้าง ถามว่าแล้วถ้ามีคนมาจีบเราล่ะ เขาก็บอก แล้วแต่เรา พูดเหมือนไม่แคร์เราแล้ว แล้วพอคุยไปคุยมา ก็เหมือนกับว่า เขาไม่อยากกลับมาอีกแล้ว เหนื่อย เจ็บ สารพัด เพราะเขาเคยให้โอกาสแล้วเราก็ทำไม่ได้ รู้สึกว่าเขาก็เครียด ไม่ค่อยสบายใจที่ทำแบบนี้ หรือเป็นเพราะเขายังรู้สึกเหนื่อย ยังโกรธกับคำพูดแย่ๆ ของเราตอนนั้น ก็เลยทำแบบนี้ สักวันเขาจะกลับมาไหมคะ แต่เราก็ไม่อยากเข้าข้างตัวเอง เขาเป็นคนจริงจังกับเราก่อน พาเราไปรู้จักที่บ้านตั้งแต่ ม.ปลาย เราก็จริงจังแต่นั้นมา ไม่เคยมีใคร ไม่คุยกับใครเลย มีเขาคนเดียว แค่รอเรียนจบจะแต่งงานกันแน่ๆ เขาทิ้งเราไปรอบ 2 ไปมีคนใหม่ เราก็ยังรอเขา แล้วเขาก็กลับมาหาเรา มาขอโทษ บอกว่าจะปรับเข้าหากัน แต่เราก็พลาด แต่ครั้งนี้เขาคงไม่กลับมาแล้ว แต่ถ้ากลับมาเราก็คงยังเป็นเหมือนเดิม เขาเป็นลูกคนเดียว ส่วนเราเป็นลูกคนเล็ก แค่นี้มันก็ยากแล้วใช่ไหมคะ T^T
เราคิดว่า ตอนนี้ เราอาจจะยังเป็นเด็ก เอาแต่ใจ แต่เมื่อเราโตขึ้น ทำงาน มีความรับผิดชอบ เราจะคิดเป็นมากขึ้นไหมคะ เราจะค่อย ๆ โตเป็นผู้ใหญ่เองหรือเปล่า เราอยากให้เขากลับมามองเราอีกครั้ง เมื่อเราเป็นผู้ใหญ่ คนเรามันเปลี่ยนกันไม่ได้จริง ๆ เหรอคะ อยากถามว่า คนเราผูกพันกันมานานขนาดนั้น เขาจะตัดเราง่าย ๆ เหรอคะ เราเป็นแฟนคนแรกกันทั้งคู่ เราไม่เคยคิดนอกใจ ข้อเสียเราคือ นิสัยแย่ๆ ที่อยากเปลี่ยนเสมอ อีกอย่างคบกันมานานมันอิ่มตัวแล้ว ถ้าห่าง ๆ กันไปนาน ๆ เขาจะรู้สึกขาดอะไรไปไหมคะ หรืออาจจะสบายใจมาก ๆ ไปเลย เพราะเรามันแย่ ชอบทำให้เขาเสียใจ ตอนนี้เราอยากยอมรับความจริงเสียที ใกล้สอบอีกแล้ว เราอ่านหนังสือไม่ได้เลย...ถ้าเขาเป็นของเรา หนียังไงก็หนีไม่พ้น มีกี่คนที่เชื่อแบบนี้คะ แล้วมีใครบ้างที่เลิกกันไปแล้วมาเจอกันตอนเทำงานแล้ว คบกันจนแต่งงานบ้างคะ...มีผู้ชายคนไหนเสียดายทีหลังบ้าง....ทำยังไงเขาจะเสียดายเรา?
แล้วการทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่มันเริ่มจากไหนคะ เผือเราจะเข้าใจมากขึ้นแล้วไม่ฟุ้งซ่านเหมือนที่เป็นอยู่
ทำไงดีคะ เราเข้ากันไม่ได้T^T
รักเสมอ แม้จะไม่แสดงออก วันต่อ ๆ มา เหตุการณ์เริ่ม งง ๆ เราเลยถามว่ายังรักเราไหมก็บอกว่าไม่รู้ ถามว่าถ้าเราไปจริง ๆ จะเสียใจไหม เขาบอกก็ต้องมีบ้าง ถามว่าแล้วถ้ามีคนมาจีบเราล่ะ เขาก็บอก แล้วแต่เรา พูดเหมือนไม่แคร์เราแล้ว แล้วพอคุยไปคุยมา ก็เหมือนกับว่า เขาไม่อยากกลับมาอีกแล้ว เหนื่อย เจ็บ สารพัด เพราะเขาเคยให้โอกาสแล้วเราก็ทำไม่ได้ รู้สึกว่าเขาก็เครียด ไม่ค่อยสบายใจที่ทำแบบนี้ หรือเป็นเพราะเขายังรู้สึกเหนื่อย ยังโกรธกับคำพูดแย่ๆ ของเราตอนนั้น ก็เลยทำแบบนี้ สักวันเขาจะกลับมาไหมคะ แต่เราก็ไม่อยากเข้าข้างตัวเอง เขาเป็นคนจริงจังกับเราก่อน พาเราไปรู้จักที่บ้านตั้งแต่ ม.ปลาย เราก็จริงจังแต่นั้นมา ไม่เคยมีใคร ไม่คุยกับใครเลย มีเขาคนเดียว แค่รอเรียนจบจะแต่งงานกันแน่ๆ เขาทิ้งเราไปรอบ 2 ไปมีคนใหม่ เราก็ยังรอเขา แล้วเขาก็กลับมาหาเรา มาขอโทษ บอกว่าจะปรับเข้าหากัน แต่เราก็พลาด แต่ครั้งนี้เขาคงไม่กลับมาแล้ว แต่ถ้ากลับมาเราก็คงยังเป็นเหมือนเดิม เขาเป็นลูกคนเดียว ส่วนเราเป็นลูกคนเล็ก แค่นี้มันก็ยากแล้วใช่ไหมคะ T^T
เราคิดว่า ตอนนี้ เราอาจจะยังเป็นเด็ก เอาแต่ใจ แต่เมื่อเราโตขึ้น ทำงาน มีความรับผิดชอบ เราจะคิดเป็นมากขึ้นไหมคะ เราจะค่อย ๆ โตเป็นผู้ใหญ่เองหรือเปล่า เราอยากให้เขากลับมามองเราอีกครั้ง เมื่อเราเป็นผู้ใหญ่ คนเรามันเปลี่ยนกันไม่ได้จริง ๆ เหรอคะ อยากถามว่า คนเราผูกพันกันมานานขนาดนั้น เขาจะตัดเราง่าย ๆ เหรอคะ เราเป็นแฟนคนแรกกันทั้งคู่ เราไม่เคยคิดนอกใจ ข้อเสียเราคือ นิสัยแย่ๆ ที่อยากเปลี่ยนเสมอ อีกอย่างคบกันมานานมันอิ่มตัวแล้ว ถ้าห่าง ๆ กันไปนาน ๆ เขาจะรู้สึกขาดอะไรไปไหมคะ หรืออาจจะสบายใจมาก ๆ ไปเลย เพราะเรามันแย่ ชอบทำให้เขาเสียใจ ตอนนี้เราอยากยอมรับความจริงเสียที ใกล้สอบอีกแล้ว เราอ่านหนังสือไม่ได้เลย...ถ้าเขาเป็นของเรา หนียังไงก็หนีไม่พ้น มีกี่คนที่เชื่อแบบนี้คะ แล้วมีใครบ้างที่เลิกกันไปแล้วมาเจอกันตอนเทำงานแล้ว คบกันจนแต่งงานบ้างคะ...มีผู้ชายคนไหนเสียดายทีหลังบ้าง....ทำยังไงเขาจะเสียดายเรา?
แล้วการทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่มันเริ่มจากไหนคะ เผือเราจะเข้าใจมากขึ้นแล้วไม่ฟุ้งซ่านเหมือนที่เป็นอยู่