อกหักอาการโคม่า ^^" มีที่เที่ยวที่ไหนแนะนำให้ไปสงบจิตสงบใจได้บ้างมั้ยคะ

คุณต้องเข้าวัด...ไม่ใช่ไปร้องไห้ให้พระท่านต้องมาเห็นทุกข์นะคะ

แต่คุณต้องเข้าไปปรับจูนชีวิตของคุณให้มันกลับมาที่ 0 ใหม่

กรณีของเราก็คล้ายๆกัน คบกันมา 7 ปี ผู้หญิงคนนั้นกับอกว่าไม่รู้ว่าเขามีแฟนอยู่และสัญญาว่าจะเลิก แต่อีกสามปีผู้หญิงคนนั้นก็เข้ามาอีกและหนนี้ก็พยายามท้องจนสำเร็จ 5555+  (รื้อฟื้นใหม่แล้วมันกลายเป็นเรื่องตลกจริงๆนะ)

7 ปี มันไม่มีความหมาย...พอดีตอนนั้นมีงานจะต้องไปทำสถานีวิทยุที่วัดแห่งหนึ่งแถวคลอง6 ตัดทุกเรื่องออก และไปทำงาน อยู่วัด4เดือน กวาดลานวัด ฟังพระท่านเทศนาตอนออกอากาศ อ่านหนังสือ กินข้าววัด ไม่ได้เอาน้ำตาแห่งความพ่ายแพ้ไปเปียกวัดเลย มีเรื่องให้ทำตลอด

1.ตี4 ทำวัตรเช้า

2.7.30 น. กินข้าวเช้า - ล้างจานชาม

3.กวาดลานวัด - ฟังพระท่านเทศนาตอนออกอากาศ ฟังนิทานธรรมจากท่าน ว.

4.11.30น. กินข้าวเที่ยง - ล้างจานชาม  มีพี่คนกวาดลานวัดผู้หญิงเป็นเพื่อนกินข้าว มีน้องผู้หญิงที่เป็นคนงานวัดเป็นเพื่อนกินส้มตำ

5.ฟังพระท่านเทศนาตอนออกอากาศ อ่านหนังสือ ขายของอีเบย์

6.18.00 น. กวาดลานวัด รอทำวัตรเย็น

7.19.00 น. นอนพักผ่อน


เรื่องตลกที่ค้นพบกับตัวเองในวัดคือ....

ฉันกวาดต้นไม้ในวัด ใบไม้หล่นเต็มไปหมด ฉันกวาดและกวาด..จนหมดเกลี้ยง อิ่มใจ มีความสุข กลับเข้าไปข้างในเพื่ออ่านหนังสือฟังหลวงพ่อท่านเทศน์ได้ 20 นาที เดินออกมาเข้าห้องน้ำ ใบไม้หล่นเต็มเหมือนเดิม ออกจะมากกว่าเมื่อเช้าที่กวาดเสียอีก ฉันอุตส่าห์กวาดเสียสะอาดแล้วนะ ต้นไม้บ้าใบหล่นลงมาอีกแล้ว ฉันโกรธ แต่ฉันก็หยิบไม้กวาดมากวาด ฉันอยากเอาชนะต้นไม้.....เมื่อกวาดเสร็จ ชนะ มีความสุข หารู้ไม่ว่า...คนบ้าคือคนโง่ โง่ที่ไม่ยอมเ้ข้าใจว่า ต้นไม้มันก็อยู่ของมันอย่างนั้นเอง ใบไม้มันก็ปลิดปลิวของมันอย่างนั้นเอง เราโกรธมัน มันไม่โกรธตอบ เราเอาชนะมัน เราได้ชัยชนะจริงหรือ ฉันหัวเราะในความโง่ของตัวเองที่รู้ไม่เท่าทันโลก เพราะอย่างนี้ ฉันถึงทุกข์เมื่อเกิดความทุกข์ หลังจากนั้นฉันก็กวาด แต่ฉันไม่โกรธ  กวาดทุกวัน ทุกวัน และบอกว่าหล่นมาเยอะๆนะ หล่นมาเป็นปัญญาให้ฉันนะ เมื่อก่อนเคยหล่นมาเป็นปัญหา ตอนนี้ใบไม้หล่นมาเป็นปัญญาให้เราเพียรเข้าใจมัน...กะแค่ต้นไม้เรายังโกรธ ประสาอะไรกับทุกสิ่งบนโลกเราจะไม่โกรธมัน กะแค่ต้นไม้เรายังทุกข์ ประสาอะไรกับทุกสิ่งบนโลกเราจะไม่ทุกข์กับมัน  ปลดล็อคนี้ให้ได้นะคะ สู้ๆค่ะ