ความรักของเราเกิดขึ้นสมัยฝึกงาน... ปี 2554 ก่อนอื่นขอเล่าก่อนแล้วกัน
เราฝึกงานที่สถานที่ราชการแห่งหนึ่ง พบกับรุ่นพี่ฝึกงานซึ่งอายุห่างกับเรา 15 ปี
ตอนนั้นแอบชอบรุ่นพี่ฝึกงานมาก แต่ไม่กล้าบอก ได้แต่บ่นกับเพื่อนว่า ชอบมาก ปลื้มมาก
แต่เราไม่กล้า ป๊อดมาก จนเพื่อนตัดสินใจบอกรุ่นพี่ก่อนฝึกงาน ว่าเราแอบปลื้ม
รุ่นพี่ไม่อยากเชื่อ เราได้เบอร์มา เลยได้คุยกัน พี่แกก็โอเครสรุปว่าลงเอยด้วยดี
>>เวลาผ่านไป
หลังจากฝึกงานเสร็จเรากลับมาเรียนปี 4 ด้วยอะไรหลายๆอย่างสังคมที่เปลี่ยนไป
เรากับพี่เขาเริ่มห่างกันเรื่อยจนสุดท้ายไม่ได้คุยกันเลย ความห่างเกิดขึ้นจากตัวเราเอง
เรียนจบ ทำงาน เราได้กลับมาคุยกับพี่เค้าอีกครั้งในช่วงต้นปี 2556 เราจึงทราบว่า
ตอนนี้พี่เขากำลังคุยกับเพื่อนที่ไปฝึกงานพร้อมเรา เรากลับไปคุยกันเหมือนเดิม
แต่พี่เขา ไม่ยอมเลือกใครเลย เราเลยถอยห่างออกมา แต่ก็ยังติดต่อเรื่อยๆ ในช่วงกลางปี
เรามีโอกาศคุยกันอีกครั้ง ครั้งนี้ทุกอย่างดีขึ้นมากเพราะเพื่อนเราเลิกคุยกับพี่เขาแล้ว
และไปมีแฟนใหม่ ครั้งนี้ดูเหมือนทุกอย่างจะไปได้ดีราบรื่น แต่เราเองที่เริ่มรู้สึกไม่เหมือนเดิม
ไม่ได้มีใครใหม่แต่รู้สึกเหมือนมันไม่ใช้ ก็ห่างกันอีกรอบ
>> ปัจจุบัน เราเป็นเพื่อนในเฟสเค้าบังเอิญ ความรู้สึกทำไมมันรู้สึกคิดถึงมาก อยากย้อนเวลากลับไป
อยากคบกันเป็นคุยกันเหมือนเดิม เราโทรหาพี่เขา แต่เขาไม่รับสายเลย ส่งข้อความไป เราเลยส่งอินบ๊อกไป
ในเฟสว่า "มีธุระจะคุยกับพี่ พี่ก็ไม่รับสาย พี่คงไม่อยากคุยกับเราแล้ว "
เขาตอบกลับมาบอกว่า "คุยได้เหมือนเดิม คนเคยรู้จัก ทำตัวเหมือนเดิม ทุกคนผิดมีถูก รักกันดีกว่า"
***ลืมบอกว่าทุกครั้งที่ห่างกัน คือเราเป็นคนตีตัวออกห่างเค้าก่อน
เราก็คุยทักทายตามปกติ เราควรทำอย่างไรดี ลืมเขาไม่ได้ ยังคิดถึง มีใครเข้ามาในชีวิตก็คิดถึงเหมือนเดิม
อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่ไม่แน่ใจว่าพี่เขามีคนอื่นแล้วหรือยัง
สรุป เราควรตัดใจ ทำใจ หรือเดินหน้ากลับไปสานต่ออีกครั้งดีค่ะ ตอนนี้กังวลว่าเขามีคนใหม่แล้วไหม
เราอยากเป็นเหมือนเดิม เราควรเริ่มกลับยังไงค่ะ
รู้ดีเธอนะใจร้าย ... แต่ยังไม่วายจะลืมเธอ?? รักเขาข้างเดียว
เราฝึกงานที่สถานที่ราชการแห่งหนึ่ง พบกับรุ่นพี่ฝึกงานซึ่งอายุห่างกับเรา 15 ปี
ตอนนั้นแอบชอบรุ่นพี่ฝึกงานมาก แต่ไม่กล้าบอก ได้แต่บ่นกับเพื่อนว่า ชอบมาก ปลื้มมาก
แต่เราไม่กล้า ป๊อดมาก จนเพื่อนตัดสินใจบอกรุ่นพี่ก่อนฝึกงาน ว่าเราแอบปลื้ม
รุ่นพี่ไม่อยากเชื่อ เราได้เบอร์มา เลยได้คุยกัน พี่แกก็โอเครสรุปว่าลงเอยด้วยดี
>>เวลาผ่านไป
หลังจากฝึกงานเสร็จเรากลับมาเรียนปี 4 ด้วยอะไรหลายๆอย่างสังคมที่เปลี่ยนไป
เรากับพี่เขาเริ่มห่างกันเรื่อยจนสุดท้ายไม่ได้คุยกันเลย ความห่างเกิดขึ้นจากตัวเราเอง
เรียนจบ ทำงาน เราได้กลับมาคุยกับพี่เค้าอีกครั้งในช่วงต้นปี 2556 เราจึงทราบว่า
ตอนนี้พี่เขากำลังคุยกับเพื่อนที่ไปฝึกงานพร้อมเรา เรากลับไปคุยกันเหมือนเดิม
แต่พี่เขา ไม่ยอมเลือกใครเลย เราเลยถอยห่างออกมา แต่ก็ยังติดต่อเรื่อยๆ ในช่วงกลางปี
เรามีโอกาศคุยกันอีกครั้ง ครั้งนี้ทุกอย่างดีขึ้นมากเพราะเพื่อนเราเลิกคุยกับพี่เขาแล้ว
และไปมีแฟนใหม่ ครั้งนี้ดูเหมือนทุกอย่างจะไปได้ดีราบรื่น แต่เราเองที่เริ่มรู้สึกไม่เหมือนเดิม
ไม่ได้มีใครใหม่แต่รู้สึกเหมือนมันไม่ใช้ ก็ห่างกันอีกรอบ
>> ปัจจุบัน เราเป็นเพื่อนในเฟสเค้าบังเอิญ ความรู้สึกทำไมมันรู้สึกคิดถึงมาก อยากย้อนเวลากลับไป
อยากคบกันเป็นคุยกันเหมือนเดิม เราโทรหาพี่เขา แต่เขาไม่รับสายเลย ส่งข้อความไป เราเลยส่งอินบ๊อกไป
ในเฟสว่า "มีธุระจะคุยกับพี่ พี่ก็ไม่รับสาย พี่คงไม่อยากคุยกับเราแล้ว "
เขาตอบกลับมาบอกว่า "คุยได้เหมือนเดิม คนเคยรู้จัก ทำตัวเหมือนเดิม ทุกคนผิดมีถูก รักกันดีกว่า"
***ลืมบอกว่าทุกครั้งที่ห่างกัน คือเราเป็นคนตีตัวออกห่างเค้าก่อน
เราก็คุยทักทายตามปกติ เราควรทำอย่างไรดี ลืมเขาไม่ได้ ยังคิดถึง มีใครเข้ามาในชีวิตก็คิดถึงเหมือนเดิม
อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่ไม่แน่ใจว่าพี่เขามีคนอื่นแล้วหรือยัง
สรุป เราควรตัดใจ ทำใจ หรือเดินหน้ากลับไปสานต่ออีกครั้งดีค่ะ ตอนนี้กังวลว่าเขามีคนใหม่แล้วไหม
เราอยากเป็นเหมือนเดิม เราควรเริ่มกลับยังไงค่ะ