การผจญภัยเล็กๆบนทางหลวง

วันนี้เป็นวันหยุด เสาร์-อาทิตย์ เรานอนตื่นสาย อยู่บ้านและไม่อยากออกไปไหน แม่เห็นว่าเราอยู่ว่างๆเลยใช้ให้ขับรถไปซื้อของ
ซึ่งก็ต้องออกไปซื้อไกลอยู่พอสมครร และเด็กข้างบ้านมันก็อยากติดรถไปด้วย ในควมรู้สึกของเราเวลาจะไปไหนชอบไปคนเดียวมากกว่า
เอาคนอื่นไปด้วยแล้วมันเกะกะชีวิต จะทำอะไรก็ต้องมาคอยนั่งแคร์ความรู้สึกกัน
แต่เราก็สวมหมวกกันน็อคเรียบร้อย ขี่มอเตอร์ไซค์ออกมาก่อนที่จะมีคนมาซ้อน ซึ่งก็เป็นเหตุให้มีคนตะโดนด่าตามหลัง
ก็ช่างมันเถอะ ขี่มอร์ไซค์ไปเรื่อยๆของเราเองมันจะดีกว่า เมื่อซื้อของเสร็จก็กลับบ้านตามปกติท่ามกลางแดดที่ร้อนระอุ
แต่เรายังอยากขี่รถเล่นก่อนซักพักเลยออกนอกเส้นทาง กะว่าจะไปทางที่มันอ้อมๆหน่อยแล้วค่อยวกเข้ามาบ้าน
ไอ้ทางนี้เราไม่เคยไปมาก่อน แล้วอยากจะรู้ด้วยว่ามันจะออกไปไหนได้มั้ง เราก็ขับรถไปตามถนนเข้าตรอกซอกซอย น้อยใหญ่ไปทั่ว
เรามั่นใจมาก... ว่าถ้าหาถนนใหญ่เจอก็คงเจอทางกลับบ้าน แต่ยิ่งไปไกลเท่าไรยิ่งหาทางออกไม่เจอ ยิ่งกว่าเขาวงกตอีก
เพิ่งจะรู้ตัวว่าตัวเองกำลังหลงทางก็คราวนี้ ซักพักรถก็ดับลง เพราะน้ำมันหมดถังพอดี ซวยมากเลย
เราก็เลยจูงรถไปเรื่อยๆเพื่อหาปั๊มน้ำมัน ไอ้รถคันที่มันผ่านไปผ่านมา ส่วนใหญ่จะมีน้ำใจมากก
เพราะเกิดเป็นคนไทยด้วยกัน คงเห็นใจเราเลยตะโกนเรียกถามซะส่วนใหญ่ "รถเป็นอะไร"    "น้ำมันหมดรึเปล่า"
ถามเสร็จก็พร้อมใจกันจากไป พร้อมกับสายลมและแสงแดดร้อนๆ มันจะถามกันเพื่ออะไรหนักหนาทำไมไม่มาช่วยวะ

สุดท้ายจะได้กลับบ้านยังไง เดี๋ยวมาต่อ