ข้าวเป็นสินค้า Commodities เหมือนน้ำมัน ยาง ทอง เงิน ทองเเดง ฯลฯ เป็นสินค้าที่หลายประเทศมีทั้งส่งออกและนำเข้า ดังนั้นราคาซื้อขายมันก็ต้องเป็นไปตาม Demand & Supply ของตลาดโลกซึ่งจะเป็นผู้กำหนด
ปัญหาเมื่อราคาข้าว(ตลาดโลก)ตกต่ำ เกษตรกรชาวนาออกมาประท้วงเพราะขายแล้วขาดทุน มีมานานหลายสิบปีแล้ว มีมาก่อนทักษิณจะมีใครรู้จักเสียอีก แต่ถ้าปีไหนราคาข้าว(ตลาดโลก)ดี ชาวนาก็แฮบปี้ ก็ไม่ออกมาประท้วง มันก็เป็นวัฐจักรมาหลายสิบปีแล้ว
ดังนั้นทุกรัฐบาลก็ต้องมีนโยบายช่วยเหลือชาวนา พูดง่ายๆคือจ่ายค่าข้าวส่วนต่างให้ชาวนานั่นแหล่ะ ส่วนเงินก็เอามาจากภาษีของประเทศนี่แหล่ะ ซึ่งจะเรียกการช่วยเหลือว่า จำนำ หรือ ประกัน ก็แล้วแต่ แต่วัตถุประสงค์การคือจ่ายค่าข้าวส่วนต่างให้ล่ะครับ
ประเด็นมันก็เลยไม่ไช่ ต้องยกเลิกจำนำข้าว เพราะยังไงก็ต้องช่วยให้ชาวนาอยู่ได้ และอยู่แบบพอที่จะลืมตาอ้าปากได้ด้วย
แต่สิ่งที่รัฐทำผิดพลาดไม่ใช่เรื่องจำนำข้าว แต่เป็นเรื่องปริมาณการจำนำที่เหมาะสม และต้องทำควบคู่ไปกับมาตรการอื่นด้วย เช่น
1. รัฐต้องเลิกคิดว่าจะคุมราคาตลาดโลกได้ ซึ่งเป็นไปได้ยากมาก
2. ลดต้นทุน เพิ่มผลผลิตต่อไร่ โดยเฉพาะข้าวหอมมะลิที่ราคาขายดีตลอดเพราะ Demand มากแต่ Supply น้อย
3. ปรับปรุงคุณภาพข้าว พันธุ์ข้าว ให้มีความแตกต่างจากคู่แข่ง
4. ยกเลิกการจำนำทุกเมล็ด ต้องมีโควต้าที่เหมาะสมและเอาการประกันราคามาช่วยด้วย เช่นให้จำนำส่วนแรก ส่วนที่สองให้ประกัน ส่วนเกินจากนั้นชาวนาต้องเอาไปขายเอง
5. เพิ่มประสิทธิภาพการป้องกันคอร์รับชั่นเช่น สต๊อกลม การสวมสิทธิ์กัน เวียนเทียนข้าว กับเอาข้าวจาก ตปท มาขอค่าชดเชย ...
สรุปว่าการอุดหนุนชาวนายังคงต้องมีอยู่ เลิกไม่ได้ครับเพียงต้องปรับปรุงวิธีใหม่ครับ
ว่าด้วยเรื่องข้าว หลายคนหลงประเด็น...
ปัญหาเมื่อราคาข้าว(ตลาดโลก)ตกต่ำ เกษตรกรชาวนาออกมาประท้วงเพราะขายแล้วขาดทุน มีมานานหลายสิบปีแล้ว มีมาก่อนทักษิณจะมีใครรู้จักเสียอีก แต่ถ้าปีไหนราคาข้าว(ตลาดโลก)ดี ชาวนาก็แฮบปี้ ก็ไม่ออกมาประท้วง มันก็เป็นวัฐจักรมาหลายสิบปีแล้ว
ดังนั้นทุกรัฐบาลก็ต้องมีนโยบายช่วยเหลือชาวนา พูดง่ายๆคือจ่ายค่าข้าวส่วนต่างให้ชาวนานั่นแหล่ะ ส่วนเงินก็เอามาจากภาษีของประเทศนี่แหล่ะ ซึ่งจะเรียกการช่วยเหลือว่า จำนำ หรือ ประกัน ก็แล้วแต่ แต่วัตถุประสงค์การคือจ่ายค่าข้าวส่วนต่างให้ล่ะครับ
ประเด็นมันก็เลยไม่ไช่ ต้องยกเลิกจำนำข้าว เพราะยังไงก็ต้องช่วยให้ชาวนาอยู่ได้ และอยู่แบบพอที่จะลืมตาอ้าปากได้ด้วย
แต่สิ่งที่รัฐทำผิดพลาดไม่ใช่เรื่องจำนำข้าว แต่เป็นเรื่องปริมาณการจำนำที่เหมาะสม และต้องทำควบคู่ไปกับมาตรการอื่นด้วย เช่น
1. รัฐต้องเลิกคิดว่าจะคุมราคาตลาดโลกได้ ซึ่งเป็นไปได้ยากมาก
2. ลดต้นทุน เพิ่มผลผลิตต่อไร่ โดยเฉพาะข้าวหอมมะลิที่ราคาขายดีตลอดเพราะ Demand มากแต่ Supply น้อย
3. ปรับปรุงคุณภาพข้าว พันธุ์ข้าว ให้มีความแตกต่างจากคู่แข่ง
4. ยกเลิกการจำนำทุกเมล็ด ต้องมีโควต้าที่เหมาะสมและเอาการประกันราคามาช่วยด้วย เช่นให้จำนำส่วนแรก ส่วนที่สองให้ประกัน ส่วนเกินจากนั้นชาวนาต้องเอาไปขายเอง
5. เพิ่มประสิทธิภาพการป้องกันคอร์รับชั่นเช่น สต๊อกลม การสวมสิทธิ์กัน เวียนเทียนข้าว กับเอาข้าวจาก ตปท มาขอค่าชดเชย ...
สรุปว่าการอุดหนุนชาวนายังคงต้องมีอยู่ เลิกไม่ได้ครับเพียงต้องปรับปรุงวิธีใหม่ครับ