อยากจะถามผู้อ่านทุกคนค่ะว่า ถ้าเจอกับเหตุการณ์แบบนี้จะทำยังไงกัน ฉันแต่งงานมาได้ 9 เดือน ใช้ชีวิตเป็นปกติ สามีทำงานเกี่ยวกับประมง ไปเช้าเย็นกลับ ส่วนฉันก็อยู่บ้าน ทำงานบ้านไปเรื่อยๆ วันนึงฉันได้ยินพ่อกับแม่สามีคุยกันเรื่องหนี้สิน ซึ่งฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าครอบครัวนี้จะมีหนี้มากมายขนาดนี้มาก่อน หนี้ที่เกิดขึ้นนี้คือเกิดจากพ่อกับแม่สามี โดยที่สามีของดิฉันไม่มีส่วนได้รู้เรื่องอะไรเลย เมื่อวานเป็นวันที่ต้องส่งค่างวดหนี้ แต่เค้า2คนไม่มีเงินจ่าย ต้องวิ่งไปยืมคนโน้นคนนี้มาโปะ ฉันได้แต่นั่งดูแล้วก็คิดในใจ ทำไมต้องเป็นหนี้ทั้งๆที่วิถีชีวิต ชาวประมง หาเงินง่าย ของกินก็มีกินอยู่ทุกวัน ทำไมถึงยังเป็นหนี้ สำหรับตัวฉันแล้วการเป็นหนี้มากกว่า5000บาทขึ้นไปนี่ก็เยอะแล้ว เพราะสำหรับตัวฉันกำลังในการใช้หนี้มีเท่านี้ แต่พ่อกับแม่สามีเค้ามีหนี้ไปทั่วเลย เท่าที่ฉันรู้มา
1.คือเป็นหนี้กับครอบครัวของฉันเอง 50000 บาท
2.เป็นหนี้กู้นอกระบบอีก 15000 บาท
3.เป็นหนี้ร้านค้าอีก 1000 กว่าบาท
4.เป็นหนี้กู้นอกระบบอีกที่หนึ่ง 20000-30000 บาท
แล้วเป็นหนี้อีกที่ไหนก็ไม่รู้ฉันแอบได้ยินมาเท่านี้
และสามีของฉันก็เป็นคนหาเงินมาใช้จ่ายในครอบครัว สามีฉันหาเงินอยู่คนเดียว และตอนนี้ฉันมีน้อง ตั้งท้องได้3เดือนกว่าแล้ว ฉันก็คิดถึงอนาคตที่จะเกิดขึ้น ไหนจะค่านมลูก ค่าใช้จ่ายต่างๆ ค่าเล่าเรียนลูก ฉันสงสารสามีค่ะ ช่วงนี้สามีทำงานหนักมากขึ้น นอกจากหาปลาแล้ว ตอนนี้ต้องทำงานปูนอีก กลับมาต้องให้ฉันนวดหลังทุกวันเลย เค้าบอกว่าถ้าเป็นไปได้งานปูนเค้าจะไม่ทำเลย ทำแล้วเจ็บตัวไม่คุ้ม แต่ช่วงนี้ต้องทำเพราะเงินไม่พอใช้ เมื่อวานพ่อแม่สามีของฉัน ไม่มีเงินจ่ายหนี้เค้า อย่างที่ฉันบอกไป แต่ฉันกลับเห็นแม่ของสามีไปนั่งเล่นไพ่ได้ ลืมบอกไปว่า พ่อกับแม่สามีติดการพนัน เช้าปุ๊ปต้องขี่เรือไปฝั่งโน้นหาบ่อนลงแล้ว ฉันเห็นทุกวันบ้างครั้งฉันแอบร้องไห้อยู่คนเดียวไม่กล้าบอกสามี ฉันเคยบอกสามีแล้ว สามีบอกว่าอย่าคิดมากเลย แถวนี้ใครๆเค้าก็เล่นกันทั้งนั้น (สามีฉันไม่ได้เล่น นานๆถึงจะเล่นที) สามีต้องทำงานอยู่คนเดียว แล้วพอเวลาหาปลา หาปูมาได้ ค่าปลาค่าปู ก็แบ่ง 70:30 คือฉันกับสามีได้ 30 ส่วนเค้าสองคนได้ 70 และบางวันกับข้าวกับปลา ฉันก็ต้องหากินเอง เพราะเค้าไม่ทำเผื่อฉัน ฉันต้องบอกก่อนว่าฉันแพ้อาหารทะเล กินได้แต่ปลาอย่างเดียว แม่สามีเป็นคนทำกับข้าว แต่เค้าไม่ค่อยทำเผื่อดิฉันหรอก ทำแต่พวกเค้ากินได้ ส่วนฉันก็หากินเอง วันไหนไม่มีเงินซื้อกับข้าวฉันก็ต้องไปติดร้านค้า ซึ้งน่าอายมากสำหรับฉัน เพราะฉันไม่ชอบการเป็นหนี้ ถึงจะไม่มาก แต่ฉันก็ไม่ชอบ ฉันรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเลย ที่ให้สามีของฉันทำงานอยู่คนเดียวแล้ว เค้าสองคนก็เอาเงินไปใช้ในทางที่ไม่ถูกไม่ควร ครอบครัวของฉันกับครอบครัวของเค้าแตกต่างกันมาก ครอบครัวของฉันไม่มีใครที่มานั่งเล่นการพนันหรอก ครอบครัวฉันสอนว่ามันเป็นสิ่งที่ผิดศีล ใครทำใครได้ ครอบครัวของฉันมีแต่คนทำงานบริษัท ข้าราชการ พอมานึกดูแล้ว เพราะว่ารักสามีมากถึงได้แต่งงานกับเค้า ที่อยู่กับเค้าก็เพราะว่ารักเค้า ถ้าวันนึงสามีไม่รักฉันขึ้นมาฉันก็คงไม่ทนอยู่ที่ๆแบบนี้แน่นอน ตอนนี้ฉันลังเลที่จะกลับไปที่บ้านของฉัน เพราะสามีของฉันไม่อยากให้ฉันอยู่ไกลๆเค้า ฉันอยากกลับบ้านไปหางานทำ งานที่มันดีกว่าตรงนี้ งานประมงนี้บอกเลยว่าเป็นงานที่หาเงินใช้ได้ง่ายมาก แค่ออกเรือเท่านั้น เงินก็กลับมาแล้ว ไม่เหมือนพนักงานบริษัทที่ต้องรอเงินเดือนออก แต่ก็ไม่วายเค้าเป็นหนี้กัน ฉันสงสารลูกของฉัน ถ้าเด็กเกิดมาแล้วต้องมาเจอสภาพแวดล้อมแบบนี้ ฉันกลัวลูกจะเป็นไปตามสภาพแวดล้อมที่เค้าอยู่ ผู้อ่านทุกท่าน ช่วยให้คำแนะนำ ฉันด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ปล.นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้นที่ฉันได้ระบายออกมา อาจจะยาวสำหรับผู้อ่าน แต่สำหรับฉันแค่นี้ยังไม่หมดเลยกับความรู้สึกที่มีอยู่นี้ ช่วยชี้แนะให้ฉันบ้างนะคะ
(ฉันเพิ่งจะบรรลุนิติภาวะเองค่ะ อยากจะขอคำแนะนำจากผู้ใหญ่หลายๆท่านที่เข้ามาอ่าน)
พ่อกับแม่สามีเป็นแบบนี้ ควรอยู่หรือควรไป.....
1.คือเป็นหนี้กับครอบครัวของฉันเอง 50000 บาท
2.เป็นหนี้กู้นอกระบบอีก 15000 บาท
3.เป็นหนี้ร้านค้าอีก 1000 กว่าบาท
4.เป็นหนี้กู้นอกระบบอีกที่หนึ่ง 20000-30000 บาท
แล้วเป็นหนี้อีกที่ไหนก็ไม่รู้ฉันแอบได้ยินมาเท่านี้
และสามีของฉันก็เป็นคนหาเงินมาใช้จ่ายในครอบครัว สามีฉันหาเงินอยู่คนเดียว และตอนนี้ฉันมีน้อง ตั้งท้องได้3เดือนกว่าแล้ว ฉันก็คิดถึงอนาคตที่จะเกิดขึ้น ไหนจะค่านมลูก ค่าใช้จ่ายต่างๆ ค่าเล่าเรียนลูก ฉันสงสารสามีค่ะ ช่วงนี้สามีทำงานหนักมากขึ้น นอกจากหาปลาแล้ว ตอนนี้ต้องทำงานปูนอีก กลับมาต้องให้ฉันนวดหลังทุกวันเลย เค้าบอกว่าถ้าเป็นไปได้งานปูนเค้าจะไม่ทำเลย ทำแล้วเจ็บตัวไม่คุ้ม แต่ช่วงนี้ต้องทำเพราะเงินไม่พอใช้ เมื่อวานพ่อแม่สามีของฉัน ไม่มีเงินจ่ายหนี้เค้า อย่างที่ฉันบอกไป แต่ฉันกลับเห็นแม่ของสามีไปนั่งเล่นไพ่ได้ ลืมบอกไปว่า พ่อกับแม่สามีติดการพนัน เช้าปุ๊ปต้องขี่เรือไปฝั่งโน้นหาบ่อนลงแล้ว ฉันเห็นทุกวันบ้างครั้งฉันแอบร้องไห้อยู่คนเดียวไม่กล้าบอกสามี ฉันเคยบอกสามีแล้ว สามีบอกว่าอย่าคิดมากเลย แถวนี้ใครๆเค้าก็เล่นกันทั้งนั้น (สามีฉันไม่ได้เล่น นานๆถึงจะเล่นที) สามีต้องทำงานอยู่คนเดียว แล้วพอเวลาหาปลา หาปูมาได้ ค่าปลาค่าปู ก็แบ่ง 70:30 คือฉันกับสามีได้ 30 ส่วนเค้าสองคนได้ 70 และบางวันกับข้าวกับปลา ฉันก็ต้องหากินเอง เพราะเค้าไม่ทำเผื่อฉัน ฉันต้องบอกก่อนว่าฉันแพ้อาหารทะเล กินได้แต่ปลาอย่างเดียว แม่สามีเป็นคนทำกับข้าว แต่เค้าไม่ค่อยทำเผื่อดิฉันหรอก ทำแต่พวกเค้ากินได้ ส่วนฉันก็หากินเอง วันไหนไม่มีเงินซื้อกับข้าวฉันก็ต้องไปติดร้านค้า ซึ้งน่าอายมากสำหรับฉัน เพราะฉันไม่ชอบการเป็นหนี้ ถึงจะไม่มาก แต่ฉันก็ไม่ชอบ ฉันรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเลย ที่ให้สามีของฉันทำงานอยู่คนเดียวแล้ว เค้าสองคนก็เอาเงินไปใช้ในทางที่ไม่ถูกไม่ควร ครอบครัวของฉันกับครอบครัวของเค้าแตกต่างกันมาก ครอบครัวของฉันไม่มีใครที่มานั่งเล่นการพนันหรอก ครอบครัวฉันสอนว่ามันเป็นสิ่งที่ผิดศีล ใครทำใครได้ ครอบครัวของฉันมีแต่คนทำงานบริษัท ข้าราชการ พอมานึกดูแล้ว เพราะว่ารักสามีมากถึงได้แต่งงานกับเค้า ที่อยู่กับเค้าก็เพราะว่ารักเค้า ถ้าวันนึงสามีไม่รักฉันขึ้นมาฉันก็คงไม่ทนอยู่ที่ๆแบบนี้แน่นอน ตอนนี้ฉันลังเลที่จะกลับไปที่บ้านของฉัน เพราะสามีของฉันไม่อยากให้ฉันอยู่ไกลๆเค้า ฉันอยากกลับบ้านไปหางานทำ งานที่มันดีกว่าตรงนี้ งานประมงนี้บอกเลยว่าเป็นงานที่หาเงินใช้ได้ง่ายมาก แค่ออกเรือเท่านั้น เงินก็กลับมาแล้ว ไม่เหมือนพนักงานบริษัทที่ต้องรอเงินเดือนออก แต่ก็ไม่วายเค้าเป็นหนี้กัน ฉันสงสารลูกของฉัน ถ้าเด็กเกิดมาแล้วต้องมาเจอสภาพแวดล้อมแบบนี้ ฉันกลัวลูกจะเป็นไปตามสภาพแวดล้อมที่เค้าอยู่ ผู้อ่านทุกท่าน ช่วยให้คำแนะนำ ฉันด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
ปล.นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้นที่ฉันได้ระบายออกมา อาจจะยาวสำหรับผู้อ่าน แต่สำหรับฉันแค่นี้ยังไม่หมดเลยกับความรู้สึกที่มีอยู่นี้ ช่วยชี้แนะให้ฉันบ้างนะคะ
(ฉันเพิ่งจะบรรลุนิติภาวะเองค่ะ อยากจะขอคำแนะนำจากผู้ใหญ่หลายๆท่านที่เข้ามาอ่าน)