^^เล่าให้ฟัง ความสุขเล็กๆ ตอนขี่จักรยานไปส่งลูกที่โรงเรียนอนุบาล^^

ต้นข้าวเด็กชายตัวน้อย ของแม่กอล์ฟเข้าโรงเรียนอนุบาลแล้วค่ะ สี่ขวบครึ่งพอดี
เมื่อวานเปิดเรียนวันแรกแด๊ดดี๊ลางานขับรถไปส่ง และรอรับกลับ

แต่

วันที่สองของการไปโรงเรียน...วันนี้ไปด้วยคันนี้ "จักรยานสีชมพูของแม่"

ต้นข้าวลั้ลลาๆตื่นมาบอกว่า วันนี้ข้าวต้องไปกะแม่นะ เพราะแด๊ดไปทำงาน
คงต้องนั่งจักรยานจนกว่าจะได้รถใหม่และแม่ขับคล่อง

ต้นข้าวโอเค ตื่นเต้น. นั่งซ้อนแม่ครั้งแรกในรอบ1ปี ปรกติซ้อนแต่รถแด๊ด
(หลังจากแม่เสียน้องของต้นข้าวในท้องไปเมื่อปีที่แล้ว ก็ไม่กล้าพาลูกซ้อนท้ายอีกเลยเป็นปี เพราะรู้ว่าตัวเองไม่แข็งแรงพอ)

ปรกติเคยปั่นแบบตัวคนเดียวได้สิบกิโล เมื่อปีก่อน แต่พอจะได้ขี่ไปส่งลูก แค่กิโลครึ่ง
แม่แอบกังวลเล็กๆ เพราะถนนที่นี่ มีเนินขึ้นๆลงๆเยอะมาก และทางต่างระดับนี่อย่างเยอะ

พอแม่ถาม พร้อมมั้ย? ข้าวตอบ แม่ไปเล้ยยยยย

แม่ขี่ไป ข้าวร้องเพลง ทักทายผู้คนไปตลอดทาง ข้าวบอก. แม่ลมเย็นจังเลย ข้าวชอบ

ตอนขาไป ขึ้นเนินตลอด แม่ปวดขาเล็กน้อย และเกือบล้ม เพราะทางมันเป็นต่างระดับ
รีบกระโดดลง และขืนรถไว้แบบสุดๆปากก็ร้องขอโทษต้นข้าวที่เกือบพาลูกเจ็บ

ข้าวบอก ข้าวโอเค แม่โอเคมั้ย ไม่ต้องห่วงต้นข้าวนะ ข้าวไม่เป็นไร

แม่ซึ้งเลย เจ้าหมูน้อย บางช่วงที่ทางขึ้นเนินสูง ขี่ไม่ไหว กอล์ฟก็จูงให้ข้าวนั่ง

ความรู้สึกคือ สนุกมาก ถือเป็นช่วงเวลาดีๆ ขี่ไปคุยกันไป ร้องเพลงด้วยกัน มีความสุข
ต้นข้าวหน้าบาน ใครเห็นก็ทักทายเราสองคนแม่ลูก มีคนชมว่าจักรยานน่ารักด้วย

ถึงโรงเรียน จูงข้าวไปส่งเข้าแถว ตอนแรกก็ลั้ลลาพอครูบอกให้นักเรียนบ้ายบายแด๊ดกะมัมเท่านั้นแหละเพื่อนๆในแถวเริ่มร้องไห้ เจ้าต้นข้าวหนาตาเลิ่กลั่ก มองหาแม่ ตาแดงๆ

แต่ก็บ้ายบายจุ๊บๆให้แม่ เลยวิ่งเข้าไปกอดแล้วบอกว่าตอนบ่ายสามแม่จะมารับด้วยจักรยานสีชมพูของเรานะลูก จุ๊บเหม่งไปหนึ่งที วิ่งออกมา เดี๋ยวน้ำตาไหล ทั้งของแม่ของลูก

สู้ๆนะหมูน้อย...เด็กชายต้นข้าว



ใครบ้านใกล้โรงเรียนลูกลองดูนะคะ สนุกดี เสียงเล็กๆจะเจื้อยแจ้วชวนคุยตลอดทางเลยค่ะ