พรรค ปชป. เอกลักษณ์ของเขานะ เท่าที่ผมเห็นจะคล้ายๆกัน ดังนี้
1.บุคลิกดูดี มีความรู้ ใส่แว่น ผมเรียบแปล้(เน้นใส่น้ำมันเยิ้มๆ) ใส่สูทไว้ก่อน (แต่ท่อนล่างอาจเป็นผ้าขาวม้า รองเท้าแตะ ก็ได้ แต่เราจะไม่รู้
เพราะเขาจะเน้นนั่งให้สัมภาษณ์) ซึ่งนั่นคือ สัญลักษณ์ของ คนดี ที่พรรคเขาสอนกันมา
2.เวลาสนทนากับใคร เขาจะไม่สบตาคนที่สนทนาด้วย แต่จะมอง จิ้งจก ตุ๊กแก แมงวัน หรือ มด เหลือบ ไร ขวดน้ำ ฯลฯ
(อะไรก็ได้ที่อยู่แถวนั้นที่มันพูดไม่ได้อ่ะ)
เมื่อฟังคู่สนทนาจบ คำตอบที่เขาจะตอบ จะเป็นคำตอบแบบเดียวกัน ที่คนทั้งพรรคใช้ตอบ ราวกับว่า เขาโปรแกรมใส่ไมโครชิบ
ฝังไว้ในหัวสมอง ภายใต้ ทรงผมอันเรียบแปล้ของเขา
3.ถ้าการสนทนานั้นเป็นเพียงการสนทนากับพิธีกรเท่านั้น เขาก็จะตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย เงียบขรึม ราวกับว่า เขาคือคนที่ฉลาดสุดๆ เขาช่างเก่งเหลือเกินที่สามารถรู้เรื่องราวอัน ซับซ้อน ซ้อน ซับซ้อน ซ้อน ซับซ้อน ที่ใครๆต่างปกปิดเขาไว้ ราวกับว่าเขามีตาทิพยจักขุ
แต่ถ้าการสนทนานั้นเป็นการสนทนาแบบมีดีเบต เขาก็จะทำท่าลนลานนิดๆ แบบไม่มั่นใจ ราวกับวิตกกังวลว่า ถ้าหากข้อมูลในไมโครชิพที่ฝังในหัวภายใต้ทรงผมอันเรียบแปล้มีไม่พอ เขาจะทำอย่างไรดี ???
เมื่อคู่ดีเบตเริ่มพูดถึงข้อมูลอื่นๆที่ไม่มีในไมโครชิพ ขึ้นมา เขาก็จะสะแยะยิ้มที่มุมปากขึ้นมา แล้วแสดง วาทะกรรมอันน่าอัศจรรย์ขึ้นมาทันที
ชนิดที่ว่า ใครได้ฟัง ต้องอึ้ง และงง ว่าเกี่ยวอะไรกันหรือ??? ด้วยภาษาแบบชาวบ้าน ที่นักวิชาการธรรมดา ยากจะเข้าใจทันที ราวกับว่าเป็นอีกโปรแกรมนึงที่ฝังในไมโครชิพไว้ เพื่อป้องกันตัวเอง จากอันตรายที่กำลังคืบคลานมาตรงหน้า เช่นคำว่าร่างทรง Eโง่ Eแหล ฯลฯยิ้ม
เอกลักษณ์ ปชป. เวลาให้สัมภาษณ์
1.บุคลิกดูดี มีความรู้ ใส่แว่น ผมเรียบแปล้(เน้นใส่น้ำมันเยิ้มๆ) ใส่สูทไว้ก่อน (แต่ท่อนล่างอาจเป็นผ้าขาวม้า รองเท้าแตะ ก็ได้ แต่เราจะไม่รู้
เพราะเขาจะเน้นนั่งให้สัมภาษณ์) ซึ่งนั่นคือ สัญลักษณ์ของ คนดี ที่พรรคเขาสอนกันมา
2.เวลาสนทนากับใคร เขาจะไม่สบตาคนที่สนทนาด้วย แต่จะมอง จิ้งจก ตุ๊กแก แมงวัน หรือ มด เหลือบ ไร ขวดน้ำ ฯลฯ
(อะไรก็ได้ที่อยู่แถวนั้นที่มันพูดไม่ได้อ่ะ)
เมื่อฟังคู่สนทนาจบ คำตอบที่เขาจะตอบ จะเป็นคำตอบแบบเดียวกัน ที่คนทั้งพรรคใช้ตอบ ราวกับว่า เขาโปรแกรมใส่ไมโครชิบ
ฝังไว้ในหัวสมอง ภายใต้ ทรงผมอันเรียบแปล้ของเขา
3.ถ้าการสนทนานั้นเป็นเพียงการสนทนากับพิธีกรเท่านั้น เขาก็จะตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย เงียบขรึม ราวกับว่า เขาคือคนที่ฉลาดสุดๆ เขาช่างเก่งเหลือเกินที่สามารถรู้เรื่องราวอัน ซับซ้อน ซ้อน ซับซ้อน ซ้อน ซับซ้อน ที่ใครๆต่างปกปิดเขาไว้ ราวกับว่าเขามีตาทิพยจักขุ
แต่ถ้าการสนทนานั้นเป็นการสนทนาแบบมีดีเบต เขาก็จะทำท่าลนลานนิดๆ แบบไม่มั่นใจ ราวกับวิตกกังวลว่า ถ้าหากข้อมูลในไมโครชิพที่ฝังในหัวภายใต้ทรงผมอันเรียบแปล้มีไม่พอ เขาจะทำอย่างไรดี ???
เมื่อคู่ดีเบตเริ่มพูดถึงข้อมูลอื่นๆที่ไม่มีในไมโครชิพ ขึ้นมา เขาก็จะสะแยะยิ้มที่มุมปากขึ้นมา แล้วแสดง วาทะกรรมอันน่าอัศจรรย์ขึ้นมาทันที
ชนิดที่ว่า ใครได้ฟัง ต้องอึ้ง และงง ว่าเกี่ยวอะไรกันหรือ??? ด้วยภาษาแบบชาวบ้าน ที่นักวิชาการธรรมดา ยากจะเข้าใจทันที ราวกับว่าเป็นอีกโปรแกรมนึงที่ฝังในไมโครชิพไว้ เพื่อป้องกันตัวเอง จากอันตรายที่กำลังคืบคลานมาตรงหน้า เช่นคำว่าร่างทรง Eโง่ Eแหล ฯลฯยิ้ม