ก่อนอื่นขอเกริ่นเลยว่า ความอึดอัดนี้เกิดขึ้นอันเนื่องมาจากการกระทำของตัวเราเอง
เรื่องมีอยุ่ว่า เมื่อนานแสนนานมาแล้ว น่าจะราวๆปีกว่าๆ เราได้ทำผิดกับแฟน คือไปคุยกับคนอื่น จากนั้นแฟนจับได้ เราก็สัญญาว่าจะไม่ทำอีก จะไม่ทำลายทุกอย่างด้วยตัวเราเองอีก
แต่จากนั้นมา เขาก็ไม่เชื่อใจเราเลยถึงปัจจุบัน เราเข้าใจนะว่าเคยทำผิด เราพยายามทำทุกอย่างที่แสดงตัวตนของเรา
พยายามรับโทรศัพท์ทุกสายของเขา คือแทบไม่วางมือจากโทรศัพท์ นอกจากทำงาน หรือต้องทำอะไรจริงๆ ก็จะโทรบอกเขาก่อนเสมอ จะไปไหน ทำอะไร กลับถึงบ้านให้เอาเบอร์บ้านโทร ถ้าไปกับที่บ้านเค้าบอกให้เอาเบอร์พี่ เบอร์แม่โทรมาก็ทำ แต่ก็จะหงุดหงิดใส่เค้าก่อนทำเสมอ เพราะเราฝืน พยายามเจอกันเกือบจะทุกวัน
บางครั้งรับสายช้า ก็คิดว่าเราอยุ่กับคนอื่น คือทำยังไงเค้าก็ไม่สนิทใจ เราเองเข้าใจว่ามันยากเพราะเราเคยทำผิดเอง แต่เราเหนื่อยเป็น
วันๆเหนื่อยใจกับการอธิบาย เหนื่อยกับการหงุดหงิดโมโหของตัวเอง ที่เค้าไม่เชื่อใจบางทีพูดว่าเรากระทบกระเทียบ เหนื่อยจริงๆ ทำยังไงถึงจะเป็นคนดีในสายตาใครบางคนได้คะ
อึดอัด กับการทำให้ใครเชื่อใจ
เรื่องมีอยุ่ว่า เมื่อนานแสนนานมาแล้ว น่าจะราวๆปีกว่าๆ เราได้ทำผิดกับแฟน คือไปคุยกับคนอื่น จากนั้นแฟนจับได้ เราก็สัญญาว่าจะไม่ทำอีก จะไม่ทำลายทุกอย่างด้วยตัวเราเองอีก
แต่จากนั้นมา เขาก็ไม่เชื่อใจเราเลยถึงปัจจุบัน เราเข้าใจนะว่าเคยทำผิด เราพยายามทำทุกอย่างที่แสดงตัวตนของเรา
พยายามรับโทรศัพท์ทุกสายของเขา คือแทบไม่วางมือจากโทรศัพท์ นอกจากทำงาน หรือต้องทำอะไรจริงๆ ก็จะโทรบอกเขาก่อนเสมอ จะไปไหน ทำอะไร กลับถึงบ้านให้เอาเบอร์บ้านโทร ถ้าไปกับที่บ้านเค้าบอกให้เอาเบอร์พี่ เบอร์แม่โทรมาก็ทำ แต่ก็จะหงุดหงิดใส่เค้าก่อนทำเสมอ เพราะเราฝืน พยายามเจอกันเกือบจะทุกวัน
บางครั้งรับสายช้า ก็คิดว่าเราอยุ่กับคนอื่น คือทำยังไงเค้าก็ไม่สนิทใจ เราเองเข้าใจว่ามันยากเพราะเราเคยทำผิดเอง แต่เราเหนื่อยเป็น
วันๆเหนื่อยใจกับการอธิบาย เหนื่อยกับการหงุดหงิดโมโหของตัวเอง ที่เค้าไม่เชื่อใจบางทีพูดว่าเรากระทบกระเทียบ เหนื่อยจริงๆ ทำยังไงถึงจะเป็นคนดีในสายตาใครบางคนได้คะ