ในช่วงภาวะการเมืองผันผวน ... มีแต่เรื่องน่ากลุ้มเข้ามาให้รับรู้ไม่เว้นแต่ละวัน ... ถ้าใครพอมีเวลาว่าง ... ลองอ่านหนังสือเล่มนี้ดูก็ดีครับ
"สารวัตรใหญ่" ผลงานของ วสิษฐ เดชกุญชร ถึงนิยายจะถูกเขียนไว้เมื่อนานมาแล้ว แต่เนื้อหาภายในยังคงสะท้อนถึงเรื่องราวที่วนเวียนเป็นวงกลมของสังคมไทยประหนึ่งยังหาทางออกจากเขาวงกตไม่ได้ หลายต่อหลายเหตุการณ์ สะท้อนถึงปัญหาในประเทศที่ฝังรากลึก ... และ ดูไม่แปลกใจที่ปัญหาเมื่อหลายสิบปีก่อน ก็ยังคงฉายชัดให้เห็นอยู่ในปัจจุบันในยุคโซเชียลเน็ตเวิร์ค
และที่น่าเศร้าใจไปกว่านั้นคือ ... วิธี เทคนิค และทักษะในการ "ควบคุมมวลชน" เมื่อหลายสิบปีก่อน ที่เราติดต่อกันทางจดหมายและโทรเลข ก็ยังคงใช้ได้ดีในยุคนี้ ที่ผู้คนตะโกนผ่านสเตตัสของเฟซบุคแทนโทรโข่ง และส่งข้อความหากันทางไลน์แทนที่จะเป็นจดหมาย ...
... เราไม่เคยเรียนรู้ที่จะ "ตื่นรู้" อย่างแท้จริงจากประวัติศาสตร์ ... หรือเป็นเพราะไม่เคยมีใครสอนให้เรามองประวัติศาสตร์อย่างที่ควรจะเป็น?
แต่ถึงอย่างไร ... โลกนี้ก็คือชีวิตจริง ที่อาจจะไม่มีตำรวจเทพที่ดูจะเป็นคนดีไม่มีที่ติอย่าง "สารวัตรใหญ่" ปรากฏในข่าวทุกวันนี้ ? หรือเราต่างก็มองกันและกันด้วยสายตาแห่งอคติ ... จนไม่เหลือความจริงให้พิจารณา ?
ผมบอกตามตรงว่า ตอนนี้ยังอ่านไม่จบ ... เหลืออีกสองร้อยกว่าหน้า แต่แค่กลางเรื่อง ก็ทำให้ผมทนไม่ได้ต้องออกมาตะโกนผ่าน "โทรโข่ง" ของผมตรงนี้ ว่าสิ่งที่ผมรู้สึกคือ... ผมไม่ได้กำลังอ่านนิยาย แต่รู้สึกเหมือนกำลังอ่านข่าว อ่านสิ่งที่เกิดขึ้นในสังคมปัจจุบัน...
... เราจะต้องอยู่กับตรงนี้ ไปอีกกี่รอบ กี่วัฏจักรกัน ...
เชิญชวนให้อ่านกันอีกสักครั้งนะครับ ... ผมหวังว่า ใครที่ลองอ่าน ตามคำเชิญชวนของผม แล้วเริ่มมองโลก มองคน มองการเมือง ผ่านสายตาแบบเดียวกันกับ "สารวัตรใหญ่" มากขึ้นสักคนสองคน ...
แค่นั้นผมก็ดีใจแล้ว ... ^^
แบ่งปันหนังสือ เพิ่มมุมมองที่ลึกซึ้งและกว้างขวางขึ้นกับสถานการณ์ปัจจุบันครับ "สารวัตรใหญ่" ของ "วสิษฐ เดชกุญชร"
"สารวัตรใหญ่" ผลงานของ วสิษฐ เดชกุญชร ถึงนิยายจะถูกเขียนไว้เมื่อนานมาแล้ว แต่เนื้อหาภายในยังคงสะท้อนถึงเรื่องราวที่วนเวียนเป็นวงกลมของสังคมไทยประหนึ่งยังหาทางออกจากเขาวงกตไม่ได้ หลายต่อหลายเหตุการณ์ สะท้อนถึงปัญหาในประเทศที่ฝังรากลึก ... และ ดูไม่แปลกใจที่ปัญหาเมื่อหลายสิบปีก่อน ก็ยังคงฉายชัดให้เห็นอยู่ในปัจจุบันในยุคโซเชียลเน็ตเวิร์ค
และที่น่าเศร้าใจไปกว่านั้นคือ ... วิธี เทคนิค และทักษะในการ "ควบคุมมวลชน" เมื่อหลายสิบปีก่อน ที่เราติดต่อกันทางจดหมายและโทรเลข ก็ยังคงใช้ได้ดีในยุคนี้ ที่ผู้คนตะโกนผ่านสเตตัสของเฟซบุคแทนโทรโข่ง และส่งข้อความหากันทางไลน์แทนที่จะเป็นจดหมาย ...
... เราไม่เคยเรียนรู้ที่จะ "ตื่นรู้" อย่างแท้จริงจากประวัติศาสตร์ ... หรือเป็นเพราะไม่เคยมีใครสอนให้เรามองประวัติศาสตร์อย่างที่ควรจะเป็น?
แต่ถึงอย่างไร ... โลกนี้ก็คือชีวิตจริง ที่อาจจะไม่มีตำรวจเทพที่ดูจะเป็นคนดีไม่มีที่ติอย่าง "สารวัตรใหญ่" ปรากฏในข่าวทุกวันนี้ ? หรือเราต่างก็มองกันและกันด้วยสายตาแห่งอคติ ... จนไม่เหลือความจริงให้พิจารณา ?
ผมบอกตามตรงว่า ตอนนี้ยังอ่านไม่จบ ... เหลืออีกสองร้อยกว่าหน้า แต่แค่กลางเรื่อง ก็ทำให้ผมทนไม่ได้ต้องออกมาตะโกนผ่าน "โทรโข่ง" ของผมตรงนี้ ว่าสิ่งที่ผมรู้สึกคือ... ผมไม่ได้กำลังอ่านนิยาย แต่รู้สึกเหมือนกำลังอ่านข่าว อ่านสิ่งที่เกิดขึ้นในสังคมปัจจุบัน...
... เราจะต้องอยู่กับตรงนี้ ไปอีกกี่รอบ กี่วัฏจักรกัน ...
เชิญชวนให้อ่านกันอีกสักครั้งนะครับ ... ผมหวังว่า ใครที่ลองอ่าน ตามคำเชิญชวนของผม แล้วเริ่มมองโลก มองคน มองการเมือง ผ่านสายตาแบบเดียวกันกับ "สารวัตรใหญ่" มากขึ้นสักคนสองคน ...
แค่นั้นผมก็ดีใจแล้ว ... ^^