ก่อนอื่นผมขอบอกก่อนว่าเรื่องราวนี้มันผ่านมาเกือบปีแล้วครับ
เป็นตอนที่ผมได้เดินทางโดยเครื่องบินเป็นครั้งแรก
ตอนนั้นไม่ได้มาพิมพ์ แต่อยู่ๆก็นึกถึงวันนั้นขึ้นมาครับ
เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 4 เมษายน 2556
ผมเดินทางโดยเที่ยวบิน FD 3441 ของสายการบิน Airasia
รอบ 06:30 AM จาก กรุงเทพฯ (ดอนเมือง) ไป เชียงใหม่ ครับ
เนื่องจากตื่นเต้นมาก เพราะไม่เคยขึ้นเครื่องบินคืนนั้นเลยนอนไม่ค่อยหลับ
พอเช้ามาก็นั่งแทกซี่ออกบ้านไปถึงที่ดอนเมืองราวๆ .. ตี 4 ครึ่ง!?
ตอนนั้นผมทำเว็บเช็คอินแต่ผมไม่ทราบว่าเดินไปที่ gate ได้เลย
ผมก็ไปต่อคิวที่เคาเตอร์ (เช้ามาแรกๆเลยไม่มีคิว) พนักงานก็บอกเขียนเลข gate ให้
แล้วผมก็ผ่านเครื่อง scan แล้วไปนั่งใจเต้นตึกตักๆอยู่ข้างใน (เดินทางคนเดียว)
พอถึงเวลาตามใบที่แจ้งว่า 05:50 ขึ้นเครื่องได้ ผมก็รอ ไม่เรียกสักที .. ใจไม่ดี กลัวเงอะงะทำอะไรผิด
แต่พอประมาณ 06:05 ก็เริ่มเรียกให้ขึ้นเครื่องครับ ดีใจมากที่จะได้ขึ้นเครื่อง
ขึ้นไปนั่งผมอยู่ริมหน้าต่าง ข้างๆผมเป็นคุณป้า และถัดไปเป็นคุณลุง ที่คิดว่าคงมาด้วยกัน
รอเวลาพอเครื่องบินขึ้นก็สนุกกับครั้งแรก เต็มที่ บนท้องฟ้ากว้างสุดลูกหูลูกตา (เริ่มนอกเรื่อง)
ตอนสำคัญ เกิดเมื่อเครื่องบินเริ่มลดระดับครับ ผมเริ่มมีอาการปวดหัว .. ตอนแรกก็คิดว่าคงคิดไปเอง
แต่ว่ามันเริ่มปวด ปวด ปวดมากขึ้นเรื่อยๆครับ ตอนแรกคิดว่าถ้าถึงพื้นแล้วคงหาย ทนเอาหน่อย
แต่สุดท้ายผมปวดหัวมากจนทนไม่ไหวครับ กลัวว่านี่เป็นอาการผิดปกติอะไรมั้ย
เมื่อแอร์เดินผ่านมา ผมเลยยกมือเรียกบอกแอร์ "ขอโทษนะครับ คือผมปวดหัวครับ"
คุณแอร์ไม่รอช้าตอบกลับมา "ปวดหัวเหรอคะ? อืม งั้น .. รับเป็นยาพารามั้ยคะ?"
ผมคิดในใจว่า .. เอ๊ะ? แค่พาราเหรอ แสดงว่าอาจจะเป็นอาการที่พบกับผู้โดยสารได้บ่อย ดีกว่าไม่ได้อะไร
ผมตอบกลับไป "พาราเหรอครับ .. ครับๆ ได้ครับ"
คุณแอร์ก็หายไปสักพักหนึ่ง แล้วกลับมาพร้อมยาพารา 2 เม็ดและน้ำเปล่า 1 แก้ว
ผมกล่าวขอบคุณแอร์ .. แล้วคุณลุงคุณป้าข้างๆผมก็รับแล้วส่งต่อมาให้
คุณแอร์มองผมอยู่ครู่หนึ่งด้วยใบหน้าห่วงใยแล้วก็เดินจากไป
ผมรับแก้วน้ำมาจากคุณป้าที่นั่งข้างๆ เมื่อมือผมแตะโดนมือคุณป้าถามผมว่า
"หนู!! หนูจะเป็นลมรึเปล่า? ทำไมมือเย็น และมีเหงื่อออกมากจัง?"
ผมรีบตอบกลับไป "ผมไม่เป็นไรครับ มือผมเป็นอย่างนี้อยู่แล้ว" ครับเป็นปกติของผม
ผมเป็นคน มือ เท้า เย็นง่ายอยู่แล้ว แต่คุณป้าดูท่าทางเป็นห่วงผม
ผมรีบแกะยากิน คุณป้าหันมาบอกผมว่า "กิน 2 เม็ดเลยนะ"
เพราะตอนแรกผมทำท่าเหมือนจะกินแค่เม็ดเดียว
ผมก็กินทั้ง 2 เม็ดและพยายามนั่งด้วยท่าทางสบายๆ
แต่ก็ดีขึ้นได้นิดเดียวเท่านั้น .. แล้วก็นั่งกุมขมับอยู่อย่างนั้น
เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง ผมเริ่มมองเห็นพื้นโลก นั่นทำให้ผมรู้สึกดีมาก
ไม่ใช่แค่ว่าพอลงพื้นแล้วอาการปวดหัวจะหายไป แต่เพราะเป็นความรู้สึกแปลกใหม่
คุณป้าหันมามองผมอย่างอ่อนโยนแล้วถามว่า "เป็นไง ดีขึ้นบ้างมั้ย?"
ผมเริ่มดีขึ้นจึงตอบไปว่า "ครับ ดีขึ้นแล้วครับ" แต่ก็มีสีหน้าเจ็บปวดอยู่บ้าง
เมื่อเครื่องบินแตะ Runway มันเหมือนกับจุดสิ้นสุดของอาการปวดหัว
อาการปวดหัวค่อยๆทุเลาลงนับจากวินาทีนั้นมา .. เมื่อเครื่องลงจอดสำเร็จ
ผมก็รอคุณป้าคุณลุงลุกแล้วลุกตามไป ผมหยิบกระเป๋าแล้วโค้งให้ด้วยความเคารพ
ป้าถามว่า "โอเค เดินไหวนะ" (ประมาณนี้ จำไม่ค่อยได้) ผมก็ตอบว่า "ไหวครับ"
พร้อมกับตั้งสติแล้วค่อยๆเดินออกไป
คุณแอร์คนนั้น (ถ้าจำไม่ผิด) ยืนไหว้ขอบคุณผู้โดยสารอยู่ที่ทางออกเครื่อง
เธอยิ้มให้แล้วกล่าวขอบคุณตามระเบียบ ผมยิ้มรับด้วยความยินดีแล้วเดินจากไป
ผมตรงไปเข้าห้องน้ำที่สนามบินเชียงใหม่ มีเสียงคุณลุงคนนึงเจอผมก็เลยถามผมว่า
"เป็นไงบ้าง ดีขึ้นไหม??" เป็นคุณลุงที่นั่งข้างๆคุณป้า ผมเลยตอบกลับไปว่า
"ครับ ดีขึ้นมากเลย แต่เดี๋ยวผมก็ต้องบินอีก ไม่รู้จะไหวมั้ย"
คุณลุงตอบกลับด้วยน้ำเสียงตกใจเล็กน้อย "ฮะ มีบินอีกเหรอ?"
ผมเลยตอบกลับไปว่า "ครับ ก็ขากลับกรุงเทพ อีก 2-3 วันข้างหน้า"
คุณลุงแกก็ "อ๋อ" พร้อมกับพยักหน้าเข้าใจ (ตอนแรกคงเข้าใจว่าเดินทางต่อทันที)
จากนั้นผมก็เดินออกมาจากห้องน้ำอย่างนอบน้อม
--------------
สรุปความประทับใจของผมกับการบินเที่ยวนี้
1. แอร์น่ารักครับ บริการดี ใครที่เคยนั่ง Airasia จะทราบว่ามันเลือกได้ว่าจะเอาประกันหรือไม่
ซึ่งแน่นอนผมก็ไม่ได้เลือกไว้ (เนื่องจากมันจ่ายเงินเพิ่ม) แต่แอร์ก็บริการและเอาใจใส่ดี แถมไม่เก็บเงินค่ายาพารากับน้ำด้วยนะครับ
ถึงแม้ว่าอาหาร หรือของฝากบนเครื่องจะดูเหมือนเป็นสายการบินงกเก็บเงินไปซะหมดก็ตาม
2. ขอบคุณคุณป้ากับคุณลุงที่นั่งข้างๆและคอยเป็นห่วงผมนะครับ
เหมือนได้นั่งมากับคุณพ่อคุณแม่เลย ถึงแม้จะเดินทางคนเดียว
ถ้าบังเอิญมาอ่านเจอ ผมขอขอบคุณจริงๆนะครับ
จากนั้นมาผมก็ไว้วางใจและใช้บริการ Airasia เรื่อยมาจนปัจจุบันแทนการนั่งรถทัวร์เลยครับ
ที่ให้ 4 ดาวครึ่ง เพราะถือว่าเรียกขึ้นเครื่องผิดเวลา
ในใบเขียนว่า Boarding time 05:50 am. แล้ว Gate close 6:10
แต่เรียกขึ้นเครื่องจริงๆ 6:05 ทำผมใจเสีย .. กลัวตกเครื่องซะงั้น (จริงๆมันก็ late นิดหน่อยปกติแหล่ะ)
--------------
เรื่องราวหลังจากลงจากเครื่อง ..
ผมก็ไปนั่งรอแฟนมารับตอนนั้นยังไม่หายดี ถึงอาการดีขึ้นแต่ก็ตึ้บๆทั้งวันเลย แต่ก็เที่ยวได้นะ
มาเริ่มหายจริงๆเอาช่วงดึกๆครับ .. ที่หายเพราะ "เลือดกำเดาไหล" ครับ ..
มันคงทนมาทั้งวันพอเส้นเลือดฝอยแตก เลือดออกมาสักทีเลยดีขึ้น (เหมือนเวลาได้ร้องไห้แล้วจะดีขึ้น ยังงั้น)
แฟนเลยพาไปคลีนิคเลยคืนนั้น .. หมอบอกไม่เป็นไรเป็นปกติ ..
ให้ยามา 2-3 อย่าง มียาแก้ปวด ยาเกี่ยวกับเลือด แล้วก็เม็ดใส่น้ำฟู่ๆเหมือนวิตามินซี ..
ตื่นมาวันรุ่งขึ้นถ้าไม่ระวังตัวก็จะยังมีเลือดกำเดาออกอยู่ แต่หลังจากวันนั้นก็หายครับ
ปวดอีกทีก็ตอนบินกลับ กทม. เหมือนเดิม .. แต่ไม่ปวดเท่ากับตอนขามาแล้วครับ และไม่มีกำเดาไหล ..
ผมมาทราบทีหลังว่าอาการปวดหัวนี่คงเป็นโรคประจำตัว เพราะผมเป็นภูมิแพ้ (หอบ) ด้วย
จะปวดหัวทุกครั้งเวลาความดันเปลี่ยนจากที่สูงแล้วกำลังลดระดับลงไปที่ต่ำ ไม่ว่าจะเป็นนั่งรถลงจากบนดอย
นั่งเครื่องบินเป็นตอนลดระดับอย่างเดียว ตอนเครื่องขึ้นไม่เป็นไร หรือแม้แต่การดำน้ำลึกเกินไปก็จะปวดทันที
ผมปวดหัวนะครับ ไม่เคยปวดหู .. ตอนนั่งก็กลืนน้ำลายตลอดเหมือนกัน และอมลูกอมอยู่ .. ก็ยังปวดครับ
ใครที่เป็นภูมิแพ้แล้วไม่เคยขึ้นเครื่องไม่ต้องกังวลนะครับ .. ไม่ได้จะเป็นทุกคนครับ ..
ตอนนี้มีวิธีแก้คือปรับวิธีการหายใจ (ไม่รู้นะ คือลองผิดลองถูกดู) เคี้ยวหมากฝรั่งอะไรก็ได้ที่เย็นสดชื่น จมูกโล่งๆ
จะช่วยบรรเทาได้มากๆเลยครับ แต่ก็ไม่หายสนิท ..
สุดท้ายนี้ผมขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านนะครับ
[CR] อยากเล่าความประทับใจจากการขึ้นเครื่องครั้งแรกกับ Airasia ครับ
เป็นตอนที่ผมได้เดินทางโดยเครื่องบินเป็นครั้งแรก
ตอนนั้นไม่ได้มาพิมพ์ แต่อยู่ๆก็นึกถึงวันนั้นขึ้นมาครับ
เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 4 เมษายน 2556
ผมเดินทางโดยเที่ยวบิน FD 3441 ของสายการบิน Airasia
รอบ 06:30 AM จาก กรุงเทพฯ (ดอนเมือง) ไป เชียงใหม่ ครับ
เนื่องจากตื่นเต้นมาก เพราะไม่เคยขึ้นเครื่องบินคืนนั้นเลยนอนไม่ค่อยหลับ
พอเช้ามาก็นั่งแทกซี่ออกบ้านไปถึงที่ดอนเมืองราวๆ .. ตี 4 ครึ่ง!?
ตอนนั้นผมทำเว็บเช็คอินแต่ผมไม่ทราบว่าเดินไปที่ gate ได้เลย
ผมก็ไปต่อคิวที่เคาเตอร์ (เช้ามาแรกๆเลยไม่มีคิว) พนักงานก็บอกเขียนเลข gate ให้
แล้วผมก็ผ่านเครื่อง scan แล้วไปนั่งใจเต้นตึกตักๆอยู่ข้างใน (เดินทางคนเดียว)
พอถึงเวลาตามใบที่แจ้งว่า 05:50 ขึ้นเครื่องได้ ผมก็รอ ไม่เรียกสักที .. ใจไม่ดี กลัวเงอะงะทำอะไรผิด
แต่พอประมาณ 06:05 ก็เริ่มเรียกให้ขึ้นเครื่องครับ ดีใจมากที่จะได้ขึ้นเครื่อง
ขึ้นไปนั่งผมอยู่ริมหน้าต่าง ข้างๆผมเป็นคุณป้า และถัดไปเป็นคุณลุง ที่คิดว่าคงมาด้วยกัน
รอเวลาพอเครื่องบินขึ้นก็สนุกกับครั้งแรก เต็มที่ บนท้องฟ้ากว้างสุดลูกหูลูกตา (เริ่มนอกเรื่อง)
ตอนสำคัญ เกิดเมื่อเครื่องบินเริ่มลดระดับครับ ผมเริ่มมีอาการปวดหัว .. ตอนแรกก็คิดว่าคงคิดไปเอง
แต่ว่ามันเริ่มปวด ปวด ปวดมากขึ้นเรื่อยๆครับ ตอนแรกคิดว่าถ้าถึงพื้นแล้วคงหาย ทนเอาหน่อย
แต่สุดท้ายผมปวดหัวมากจนทนไม่ไหวครับ กลัวว่านี่เป็นอาการผิดปกติอะไรมั้ย
เมื่อแอร์เดินผ่านมา ผมเลยยกมือเรียกบอกแอร์ "ขอโทษนะครับ คือผมปวดหัวครับ"
คุณแอร์ไม่รอช้าตอบกลับมา "ปวดหัวเหรอคะ? อืม งั้น .. รับเป็นยาพารามั้ยคะ?"
ผมคิดในใจว่า .. เอ๊ะ? แค่พาราเหรอ แสดงว่าอาจจะเป็นอาการที่พบกับผู้โดยสารได้บ่อย ดีกว่าไม่ได้อะไร
ผมตอบกลับไป "พาราเหรอครับ .. ครับๆ ได้ครับ"
คุณแอร์ก็หายไปสักพักหนึ่ง แล้วกลับมาพร้อมยาพารา 2 เม็ดและน้ำเปล่า 1 แก้ว
ผมกล่าวขอบคุณแอร์ .. แล้วคุณลุงคุณป้าข้างๆผมก็รับแล้วส่งต่อมาให้
คุณแอร์มองผมอยู่ครู่หนึ่งด้วยใบหน้าห่วงใยแล้วก็เดินจากไป
ผมรับแก้วน้ำมาจากคุณป้าที่นั่งข้างๆ เมื่อมือผมแตะโดนมือคุณป้าถามผมว่า
"หนู!! หนูจะเป็นลมรึเปล่า? ทำไมมือเย็น และมีเหงื่อออกมากจัง?"
ผมรีบตอบกลับไป "ผมไม่เป็นไรครับ มือผมเป็นอย่างนี้อยู่แล้ว" ครับเป็นปกติของผม
ผมเป็นคน มือ เท้า เย็นง่ายอยู่แล้ว แต่คุณป้าดูท่าทางเป็นห่วงผม
ผมรีบแกะยากิน คุณป้าหันมาบอกผมว่า "กิน 2 เม็ดเลยนะ"
เพราะตอนแรกผมทำท่าเหมือนจะกินแค่เม็ดเดียว
ผมก็กินทั้ง 2 เม็ดและพยายามนั่งด้วยท่าทางสบายๆ
แต่ก็ดีขึ้นได้นิดเดียวเท่านั้น .. แล้วก็นั่งกุมขมับอยู่อย่างนั้น
เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง ผมเริ่มมองเห็นพื้นโลก นั่นทำให้ผมรู้สึกดีมาก
ไม่ใช่แค่ว่าพอลงพื้นแล้วอาการปวดหัวจะหายไป แต่เพราะเป็นความรู้สึกแปลกใหม่
คุณป้าหันมามองผมอย่างอ่อนโยนแล้วถามว่า "เป็นไง ดีขึ้นบ้างมั้ย?"
ผมเริ่มดีขึ้นจึงตอบไปว่า "ครับ ดีขึ้นแล้วครับ" แต่ก็มีสีหน้าเจ็บปวดอยู่บ้าง
เมื่อเครื่องบินแตะ Runway มันเหมือนกับจุดสิ้นสุดของอาการปวดหัว
อาการปวดหัวค่อยๆทุเลาลงนับจากวินาทีนั้นมา .. เมื่อเครื่องลงจอดสำเร็จ
ผมก็รอคุณป้าคุณลุงลุกแล้วลุกตามไป ผมหยิบกระเป๋าแล้วโค้งให้ด้วยความเคารพ
ป้าถามว่า "โอเค เดินไหวนะ" (ประมาณนี้ จำไม่ค่อยได้) ผมก็ตอบว่า "ไหวครับ"
พร้อมกับตั้งสติแล้วค่อยๆเดินออกไป
คุณแอร์คนนั้น (ถ้าจำไม่ผิด) ยืนไหว้ขอบคุณผู้โดยสารอยู่ที่ทางออกเครื่อง
เธอยิ้มให้แล้วกล่าวขอบคุณตามระเบียบ ผมยิ้มรับด้วยความยินดีแล้วเดินจากไป
ผมตรงไปเข้าห้องน้ำที่สนามบินเชียงใหม่ มีเสียงคุณลุงคนนึงเจอผมก็เลยถามผมว่า
"เป็นไงบ้าง ดีขึ้นไหม??" เป็นคุณลุงที่นั่งข้างๆคุณป้า ผมเลยตอบกลับไปว่า
"ครับ ดีขึ้นมากเลย แต่เดี๋ยวผมก็ต้องบินอีก ไม่รู้จะไหวมั้ย"
คุณลุงตอบกลับด้วยน้ำเสียงตกใจเล็กน้อย "ฮะ มีบินอีกเหรอ?"
ผมเลยตอบกลับไปว่า "ครับ ก็ขากลับกรุงเทพ อีก 2-3 วันข้างหน้า"
คุณลุงแกก็ "อ๋อ" พร้อมกับพยักหน้าเข้าใจ (ตอนแรกคงเข้าใจว่าเดินทางต่อทันที)
จากนั้นผมก็เดินออกมาจากห้องน้ำอย่างนอบน้อม
สรุปความประทับใจของผมกับการบินเที่ยวนี้
1. แอร์น่ารักครับ บริการดี ใครที่เคยนั่ง Airasia จะทราบว่ามันเลือกได้ว่าจะเอาประกันหรือไม่
ซึ่งแน่นอนผมก็ไม่ได้เลือกไว้ (เนื่องจากมันจ่ายเงินเพิ่ม) แต่แอร์ก็บริการและเอาใจใส่ดี แถมไม่เก็บเงินค่ายาพารากับน้ำด้วยนะครับ
ถึงแม้ว่าอาหาร หรือของฝากบนเครื่องจะดูเหมือนเป็นสายการบินงกเก็บเงินไปซะหมดก็ตาม
2. ขอบคุณคุณป้ากับคุณลุงที่นั่งข้างๆและคอยเป็นห่วงผมนะครับ
เหมือนได้นั่งมากับคุณพ่อคุณแม่เลย ถึงแม้จะเดินทางคนเดียว
ถ้าบังเอิญมาอ่านเจอ ผมขอขอบคุณจริงๆนะครับ
จากนั้นมาผมก็ไว้วางใจและใช้บริการ Airasia เรื่อยมาจนปัจจุบันแทนการนั่งรถทัวร์เลยครับ
ที่ให้ 4 ดาวครึ่ง เพราะถือว่าเรียกขึ้นเครื่องผิดเวลา
ในใบเขียนว่า Boarding time 05:50 am. แล้ว Gate close 6:10
แต่เรียกขึ้นเครื่องจริงๆ 6:05 ทำผมใจเสีย .. กลัวตกเครื่องซะงั้น (จริงๆมันก็ late นิดหน่อยปกติแหล่ะ)
เรื่องราวหลังจากลงจากเครื่อง ..
ผมก็ไปนั่งรอแฟนมารับตอนนั้นยังไม่หายดี ถึงอาการดีขึ้นแต่ก็ตึ้บๆทั้งวันเลย แต่ก็เที่ยวได้นะ
มาเริ่มหายจริงๆเอาช่วงดึกๆครับ .. ที่หายเพราะ "เลือดกำเดาไหล" ครับ ..
มันคงทนมาทั้งวันพอเส้นเลือดฝอยแตก เลือดออกมาสักทีเลยดีขึ้น (เหมือนเวลาได้ร้องไห้แล้วจะดีขึ้น ยังงั้น)
แฟนเลยพาไปคลีนิคเลยคืนนั้น .. หมอบอกไม่เป็นไรเป็นปกติ ..
ให้ยามา 2-3 อย่าง มียาแก้ปวด ยาเกี่ยวกับเลือด แล้วก็เม็ดใส่น้ำฟู่ๆเหมือนวิตามินซี ..
ตื่นมาวันรุ่งขึ้นถ้าไม่ระวังตัวก็จะยังมีเลือดกำเดาออกอยู่ แต่หลังจากวันนั้นก็หายครับ
ปวดอีกทีก็ตอนบินกลับ กทม. เหมือนเดิม .. แต่ไม่ปวดเท่ากับตอนขามาแล้วครับ และไม่มีกำเดาไหล ..
ผมมาทราบทีหลังว่าอาการปวดหัวนี่คงเป็นโรคประจำตัว เพราะผมเป็นภูมิแพ้ (หอบ) ด้วย
จะปวดหัวทุกครั้งเวลาความดันเปลี่ยนจากที่สูงแล้วกำลังลดระดับลงไปที่ต่ำ ไม่ว่าจะเป็นนั่งรถลงจากบนดอย
นั่งเครื่องบินเป็นตอนลดระดับอย่างเดียว ตอนเครื่องขึ้นไม่เป็นไร หรือแม้แต่การดำน้ำลึกเกินไปก็จะปวดทันที
ผมปวดหัวนะครับ ไม่เคยปวดหู .. ตอนนั่งก็กลืนน้ำลายตลอดเหมือนกัน และอมลูกอมอยู่ .. ก็ยังปวดครับ
ใครที่เป็นภูมิแพ้แล้วไม่เคยขึ้นเครื่องไม่ต้องกังวลนะครับ .. ไม่ได้จะเป็นทุกคนครับ ..
ตอนนี้มีวิธีแก้คือปรับวิธีการหายใจ (ไม่รู้นะ คือลองผิดลองถูกดู) เคี้ยวหมากฝรั่งอะไรก็ได้ที่เย็นสดชื่น จมูกโล่งๆ
จะช่วยบรรเทาได้มากๆเลยครับ แต่ก็ไม่หายสนิท ..
สุดท้ายนี้ผมขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านนะครับ