มีเรื่องของรุ่นพี่คนนึงที่เป็นคน อุบล เหมือนกันครับอยากเอาเรื่องของแกมาเล่าให้เป็นแรงบันดาลใจวัยรุ่นอุบลเรา

ก็เป็นเรื่องเกี่ยวรุ่นพี่ที่เคยเรึยนมาด้วยกันกับผมครับที่ตอนนี้เค้าทำงานประสบความสำเร็จในชีวิต บางทีมันก็อาจจาไม่ได้มากมายเยอะแยะอะไรสำหรับบางคน แต่สำหรับตัวผมก็คิดว่าน่าชื่นชมแล้วละ

พี่คนนี้เค้าเป็นคนอ.เขื่องในครับ อุบลเรานี่ละ อยู่ตำบลบ้านกอก ฐานะแกก็จัดว่าลำบาก ยากจนเลยครับในสมัยนั้น พ่อแกเป็นภารโรง  บ้านยังไม่มีอยู่เป็นของตัวเองเลย อาศัยอยู่ที่บ้านพักของภารโรงในรร.เอา พื้นฐานแกก็เป็นประมาณแบบนี้ละครับ พอเรียนจบกันไปก็เห็นว่าแกไปทำงานอยู่กรุงเทพ ไปขับวินมอไซต์บ้างไปเป็นลูกจ้างเค้าบ้าง จนไปอยู่ได้2-3ปีก็ต้องได้กลับมาบ้าน เพราะพ่อแกเสีย ก็เหลือสมบัติไว้ให้แกแค่ที่นากับเงินเก็บนิดหน่อย ตอนนี้แกก็ไม่เหลือใครแล้วแกเลยตัดสินใจขายที่นา แล้วเข้ามาในเมืองรวมๆเงินที่ได้มาแกว่าตอนนั้นมีเงินอยู่ราวๆ 3แสนกว่าบาท

ก็เริ่มจากตรงนี้ละครับชีวิตแก แกก็เข้ามาในเมืองด้วยฝันอยากมีงานดีๆอยากมีกิจการมีธุรกิจเป็นของตัวเอง  ตอนนั้น   เป็น  ปี 2546 ครับในวันแรกที่แกเข้าอำเภอเมือง
ก็เริ่มทำงาน ลงทุน  จาก เงิน 3แสนนั้น ระหว่างนี้แกก็คงมีทั้งล้มทั้งผิดพลาดมากมาย เจ๊งมั่งโดนเค้าหลอกเค้าโกงมั่ง แกก็พูดให้ฟังบ้างอยู่แต่ผมขอข้ามไปเลยละกัน

จนถึงตอนนี้  ม.ค. ปี 2557 ก็เป็นเวลาราวๆเกือบ10ปีพอดีจากที่แกทำงานมา ตอนนี้แกก็เป็นเจ้าของธุรกิจที่มีทรัพย์สินทั้งที่ดิน เงินหมุนเวียนในธุรกิจ และเงินสดกับตัว เป็นมูลค่า 140-150 ล้านบาท มีหนี้กับธนาคารที่แกกู้มาลงทุนทั้งหมดราวๆ 19 ล้านบาท มีรายได้เดือนนึง 1-2ล้านบาท

จากเด็กบ้านนอก ลูกภารโรง เรียนจบ ม.3 แต่เค้าทำงานมาจากเงิน 3แสนบาทได้จนมีทรัพย์สินเป็น100ล้าน มีรายได้เดือนนึงเป็นล้านบาท สำหรับคนข้างตัวผมที่ผมรู้จักมานาน ทำได้แค่นี้ก็ถือไม่เลวแล้วครับ อยากให้เพื่อนๆน้องๆอุบลเราทุกคนเอาอย่างพี่แกคนนี้นะครับ ตั้งใจทำงาน ขยันรู้จักประหยัด ให้อุบลเรามีคนเก่งมีความสามารถแบบนี้เยอะๆ