เรามาเฝ้าพ่อที่ รพ. ประจำจังหวัด ตั้งแต่เช้า..
จนตอนเย็น เรากับน้อง พากันออกไปหาอะไรกินกันหน้า รพ.
เราเดินเลือกกันอยู่หลายร้าน จนมาจบท่ี่ร้านก๋วยเตี๋ยวร้านนึง
เราสั่งเกาเหลามากิน แต่อยากกินข้าวด้วย
เราเลยเดินไปซื้อข้าวจากอีกร้าน เค้าใส่ถุงมาให้เยอะมาก.. จนเรากินไม่หมด .....
เรากับน้องนั่งกินกันจนอิ่ม กำลังจะกลับแล้ว ระหว่างรอป้าคนขายคิดเงิน
เราก็ได้ยินเสียงป้าเค้าตะโกนพูดกับลุงคนนึง ซึ่งเป็นลุงแก่ๆ ตาบอด 1ข้าง เข็นรถเข็นที่เต็มไปด้วยขวดแก้ว ขวดพลาสติก ลังกระดาษ ที่ดูเหมือนว่าเป็นทั้งหมดที่อยู่บนรถเข็นนั้นเป็นสิ่งที่ลุงได้มาจากความเหน็ดเหนื่อยของลุงในวันนี้
ป้า : ลุง เดี๋ยวแวะเอาก๋วยเตี๋ยวไปกินก่อนนะ
ลุงหยุด เข็นรถทันที ที่ได้ยินสียงเรียก
จากนั้นป้าคนขายก๋วยเตี๋ยว ก็หันไปทำก๋วยเตี๋ยวโดยที่หยุดคิดเงินให้เราไปก่อน
เมื่อเอาไปให้ลุงเรียบร้อยแล้ว ป้าค่อยกลับมาคิดเงินให้เราต่อ
ระหว่างที่คิดเงิน คงบังเอิญเห็นข้าวในถุงที่เราเทออกมากินไม่หมด
ป้า: กินไม่หมด ไม่เอากลับหรอลูก
เรา: ค่ะ
ป้า : งั้นวิ่งตามเอาไปให้ลุงที่นะ เค้าจะได้เอากลับไปกิน
เรา...... นิ่งคิดแปบ....(ลุงจะเอาหรอ อันนี้เรากินเหลือนะ ) แต่เราก็วิ่งตามไป ...
สรุปไม่เป็นแบบที่เราคิด ลุงรับข้าวจากเราแล้วยิ้ม... ทำให้เรายิ้มไปด้วย
พอดีเรานึกได้ว่า สองวันที่ผ่านมามีคนซื้อของมาเยี่ยมพ่อเราเยอะเลย แล้วส่วนมากจะเป็นนม มีเกือบยี่สิบแพค ถ้าแบ่งให้ลุงซัก สอง สามแพค ก็คงได้ เราเลยบอกให้ลุงรออยู่หน้า รพ.แปบนึง ใช้น้องไป.ซื้อโจ๊กให้พ่อ ส่วนเราวิ่งกลับมาเอานมไปให้ลุง ......
พอกลับไปเราเห็นลุงนั่งลงกับพื้น อยู่ข้างรถเข็น เราเลยวางนมลง
แล้วนั่งลงคุยด้วยพักนึง พอมีเวลาได้ถามว่าพักอยู่ไหน อยู่กับใคร
ได้ฟังลุงเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิตลุง เราแอบเห็นลุงน้ำตาไหล เราเลยชวนคุยไปเรื่องอื่น จนน้องเรากลับมา เราเลยบอกลุงว่า หนูต้องไปแล้ว พ่อรอกินข้าว ..
ประโยคสุดท้ายที่ลุงพูดกับเรา ก่อนเราเดินออกมา
ลุงพูดว่า "ขอโทษครับ"
..............................
เราไม่แน่ใจว่า ลุงขอโทษเราทำไม รึว่าลุงจะพูดผิด
.............................
สิ่งที่เราให้ลุง คือ นมสามแพค กับ ข้าวที่เรากินไม่หมด
ส่วนสิ่งที่ลุงให้เรามันมากกว่านั้น
ขอบคุณป้าขายก๋วยเตี๋ยวที่ทำตัวอย่างดีๆให้เห็น และทำให้เรากล้าที่จะให้
ขอบคุณลุงเก็บขยะที่ให้โอกาสให้เราได้ให้
วันน่ี้ทำให้เราเข้าใจว่า
""" ถ้าได้ให้ ก็จะได้รับ """
"ถ้าได้ให้ ก็จะได้รับ" ... เรา ป้าขายก๋วยเตี๋ยว และ ลุงเก๋็บขยะ ....
จนตอนเย็น เรากับน้อง พากันออกไปหาอะไรกินกันหน้า รพ.
เราเดินเลือกกันอยู่หลายร้าน จนมาจบท่ี่ร้านก๋วยเตี๋ยวร้านนึง
เราสั่งเกาเหลามากิน แต่อยากกินข้าวด้วย
เราเลยเดินไปซื้อข้าวจากอีกร้าน เค้าใส่ถุงมาให้เยอะมาก.. จนเรากินไม่หมด .....
เรากับน้องนั่งกินกันจนอิ่ม กำลังจะกลับแล้ว ระหว่างรอป้าคนขายคิดเงิน
เราก็ได้ยินเสียงป้าเค้าตะโกนพูดกับลุงคนนึง ซึ่งเป็นลุงแก่ๆ ตาบอด 1ข้าง เข็นรถเข็นที่เต็มไปด้วยขวดแก้ว ขวดพลาสติก ลังกระดาษ ที่ดูเหมือนว่าเป็นทั้งหมดที่อยู่บนรถเข็นนั้นเป็นสิ่งที่ลุงได้มาจากความเหน็ดเหนื่อยของลุงในวันนี้
ป้า : ลุง เดี๋ยวแวะเอาก๋วยเตี๋ยวไปกินก่อนนะ
ลุงหยุด เข็นรถทันที ที่ได้ยินสียงเรียก
จากนั้นป้าคนขายก๋วยเตี๋ยว ก็หันไปทำก๋วยเตี๋ยวโดยที่หยุดคิดเงินให้เราไปก่อน
เมื่อเอาไปให้ลุงเรียบร้อยแล้ว ป้าค่อยกลับมาคิดเงินให้เราต่อ
ระหว่างที่คิดเงิน คงบังเอิญเห็นข้าวในถุงที่เราเทออกมากินไม่หมด
ป้า: กินไม่หมด ไม่เอากลับหรอลูก
เรา: ค่ะ
ป้า : งั้นวิ่งตามเอาไปให้ลุงที่นะ เค้าจะได้เอากลับไปกิน
เรา...... นิ่งคิดแปบ....(ลุงจะเอาหรอ อันนี้เรากินเหลือนะ ) แต่เราก็วิ่งตามไป ...
สรุปไม่เป็นแบบที่เราคิด ลุงรับข้าวจากเราแล้วยิ้ม... ทำให้เรายิ้มไปด้วย
พอดีเรานึกได้ว่า สองวันที่ผ่านมามีคนซื้อของมาเยี่ยมพ่อเราเยอะเลย แล้วส่วนมากจะเป็นนม มีเกือบยี่สิบแพค ถ้าแบ่งให้ลุงซัก สอง สามแพค ก็คงได้ เราเลยบอกให้ลุงรออยู่หน้า รพ.แปบนึง ใช้น้องไป.ซื้อโจ๊กให้พ่อ ส่วนเราวิ่งกลับมาเอานมไปให้ลุง ......
พอกลับไปเราเห็นลุงนั่งลงกับพื้น อยู่ข้างรถเข็น เราเลยวางนมลง
แล้วนั่งลงคุยด้วยพักนึง พอมีเวลาได้ถามว่าพักอยู่ไหน อยู่กับใคร
ได้ฟังลุงเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิตลุง เราแอบเห็นลุงน้ำตาไหล เราเลยชวนคุยไปเรื่องอื่น จนน้องเรากลับมา เราเลยบอกลุงว่า หนูต้องไปแล้ว พ่อรอกินข้าว ..
ประโยคสุดท้ายที่ลุงพูดกับเรา ก่อนเราเดินออกมา
ลุงพูดว่า "ขอโทษครับ"
..............................
เราไม่แน่ใจว่า ลุงขอโทษเราทำไม รึว่าลุงจะพูดผิด
.............................
สิ่งที่เราให้ลุง คือ นมสามแพค กับ ข้าวที่เรากินไม่หมด
ส่วนสิ่งที่ลุงให้เรามันมากกว่านั้น
ขอบคุณป้าขายก๋วยเตี๋ยวที่ทำตัวอย่างดีๆให้เห็น และทำให้เรากล้าที่จะให้
ขอบคุณลุงเก็บขยะที่ให้โอกาสให้เราได้ให้
วันน่ี้ทำให้เราเข้าใจว่า
""" ถ้าได้ให้ ก็จะได้รับ """