ผมเป็นคนหนึ่งที่ใช้บริการของแท็กซี่ หลายครั้งเราอารมไม่ดีบ้าง เร่งรีบบ้าง พี่คนขับรถบางทีก็เหวี่ยงลูกค้าบ้าง แต่นั่นก็เป็นเรื่องธรรมดาที่เราเจอกันอยู่ทุกวันๆ ซึ่งโดยส่วนใหญ่แล้ว ผมไม่ค่อยเจออะไรแบบนั้น มักจะคุยเล่นกับพี่ๆเค้าเกือบทุกครั้ง บางครั้งอารมไม่ดีก็จะเงียบและนั่งเฉยๆ แต่พูดจากด้วยมารยาทที่ดี แต่ครั้งนี้ --เป็นครั้งแรก ที่ผมขอลงแท็กซี่ระหว่างทางครับ--
เรื่องราวมีอยู่ว่า
เมื่อคืนนี้ เวลาประมาณ 20.30-21.00 น. ผมกับเพื่อนเรียกแท็กซี่มาจากซอยเสือใหญ่ จะไปชินเขต1(แถวๆก่อนถึงเดอะมอลงามฯ)
เพื่อไปหาเพื่อน นัดกันไปหาอะไรทาน
-เมื่อออกมาถึงหน้าปากซอยฝั่งหน้าศาลอาญา ฝั่งที่ออกมารถโล่งมาก แต่ฝั่งตรงข้าม คือฝั่งที่จะยูเทินไป รถติด แต่ก็ขยับไปได้เรื่อยๆครับ
-พี่คนขับรถเริ่มมีปฎิกริยา บ่นขึ้นมาว่าทำไมรถมันติดจัง! พร้อมด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด+เกาหัวแกร๊กๆ พี่แกก็ขับมาเรื่อยๆครับพร้อมกับถอนหายใจมาตลอดทาง พี่แกคงเห็นว่าฝั่งนั้นรถติด จึงไม่ยูเทิน แล้วก็เลี้ยวขวาไปทางเส้นลาดพร้าวครับ
(ใจอยากบอกนะว่าเด่วก็ติดมากกว่าเดิม ทางนั้นไปเรื่อยๆได้ทำไมไม่ไป) แต่ก็ปล่อยพี่เค้าขับไป เดี๋ยวจะว่ารู้ดีกว่าคนขับ เราก็คุยกับเพื่อนไปเรื่อยๆ คิดไม่ทันขาด พี่แกตีพวงมาลัยบ้าง สลับกับเกาหัวที่บ่งบอกถึงอาการเซ็ง พอรถขยับได้ทีละนิด พีแกก็เร่งแล้วเบรกๆ คงคิดออกนะคับว่าประมาณไหน มันกระชากตอนออกตัว ใช้เวลาตรงนั้นนานพอสมควร คือผมต้องมานั่งรับอารมคนขับรถแบบนี้หรอ แอบคิดในใจ(คือถ้าอารมไม่พร้อม หรือควบคุมสติไม่ได้ น่าจะพักนะครับ)
-จากตรงนั้น พี่แกก็ลัดตรงลาดพร้าวต้นๆตรงข้ามยูเนี่ยนเพื่อเลี่ยงม๊อบ (โอเคในถึงตรงนี้เราเข้าใจนะ เพราะถ้ามาทางนี้มันต้องอ้อมไปยูเทินไกล แต่ก็ไม่ได้เป็นไร ไม่ได้แคร์เรื่องค่าใช้จ่ายในตรงนั้น เราอยากไปถึงแบบปลอดภัย ซึ่งเป็นหน้าที่ที่ผู้มีหน้าที่ขับรถต้องรับผิดชอบในส่วนนั้น)
เราก็คุยกับเพื่อน เพราะเพื่อนถามว่า มันอยู่ตรงไหน ชินเขต ไปทางนี้รึเปล่า เราก็บอกว่า จริงๆ ต้องไปทางเกษตร แต่มาเส้นนี้ก็เด่วต้องไปกลับรถ พูดยังไม่ทันขาดคำพี่แท็กซี่ก็รีบพูดมาว่า "มันติดม๊อบ คุณจะให้ผมทำยังไง???" ผมตอบกลับไปว่า ครับๆ ผมเข้าใจ (มันเป็นสิ่งที่เราทราบ และกำลังจะอธิบายให้เพื่อนฟัง) แต่พี่แกไม่หยุดครับ พร้อมเร่งเครื่องอย่างเร็ว ผมจึงบอกกับพี่แกว่า
"พี่ครับเรื่องรถติด มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว พี่อารมเสียไปรถมันก็ไม่หายติด สิ่งที่พี่ทำได้คือต้องใจเย็นๆครับ"
พี่แท็กซี่ตอบกลับมาว่า
"ใครอารมเสีย(แต่เสียงดังละนะ) ผมเนี่ยะนะ ผมไม่ได้อารมเสีย ผมแค่จะบอกคุณว่าติดม๊อบ บลาๆๆๆๆๆๆๆ จำไม่ได้ละครับ ร่ายยาวมาก"
ด้วยความปากไวไปนิด ก็เลยพูดไป "ครับ ใช่ พี่แหละครับที่อารมเสีย ผมเห็นพี่ถอนหายใจมาตลอดทาง และเกาหัวจนหัวจะพังอยู่ละครับ"
จากนั้นพี่แกก็หยุดไปแปปนึง มารู้ที่หลังคือเพื่อนบอกว่า พี่แกบ่นเบาๆ เกี่ยวกับเรื่องที่ผมว่าพี่แกอารมเสียเกาหัวอะไรประมาณนั้น
และปฎิกริยาของพี่แกก็ มีหัวเราะหึๆปนลมหายใจ (ประมาณว่าเยาะเย้ย ตลกอะไรเงี๊ยะคับ เป็นเพียงการสันนิถาน ผมไม่ได้ว่านะครับ)ละก็บ่นพรึมพรัมๆมาเรื่อยๆ รู้สึกแย่มากนะครับ ทำไมไม่ใช่เหตุผล ละก็มาดุและบ่น
หลังจากนั้นเพื่อนก็บอกให้พี่จอดข้างๆทางนี่ละกันครับ ผมขอเปลี่ยนคันละกัน เพราะเห็นสถานะการไม่ดีเลย มันไม่แฮปปี้มากครับ เกี่ยวกับเรื่องมารยาท ก่อนลง มีตะโกนด่า และจอดรถมองหน้าผมด้วยนะครับ แต่ผมจำหมายเลขพี่แกมา เพื่อนก็ถ่ายรูปทะเบียนไว้ พี่แกบอกว่า ถ้าจะฟ้องก็ฟ้องเลย แต่รบกวนขอชื่อด้วย (ผมไม่รู้ว่าเค้าจะเอาชื่อเราไปทำไมจึงไม่ได้ให้ครับ)
ตอนนั้นผมลงรถที่ป้ายรถเมย์ แถวๆแยกที่จะทะลุไปสุทธิสาร-สะพานควาย เส้นวิภาวดี น่ะครับ
จริงๆผมไม่ได้อะไรมากนะครับ ฟ้องร้องไป ร้องเรียนไปก็เงียบ ถึงอย่างมากก็แค่ปรับ 200 บาท ถ้าพี่แกยังความคุมอารมตัวเองไม่ได้ มันจะเป็นอันตรายกับท่านอื่นๆได้นะครับ คือผมไม่เคยดูถูกอาชีพใครนะครับ เมื่อคุณทำงาน ใช้อาชีพใดเลี้ยงชีพ คุณต้องเคารพในอาชีพของคุณเช่นกัน และอย่าดูถูกอาชีพของใครที่เราไม่สามารถทำมันได้ อยากให้คุณรักในอาชีพของคุณ เช่นตัวอย่างนี้ หน้าที่ของคุณ คือขับรถให้ปลอดภัย ผมไม่รู้ว่าคุณเจออะไรมาบ้างเมื่อคุณมาทำในหน้าที่ของคุณ ต้องทำให้ดีและสมบูรณ์ ปัญหารถติดมันต้องเจอทุกวัน ถ้าเครียดไป เจออะไรแบบนี้แล้วก็ยังเป็นแบบเดิม มันแย่กับตัวเองและคนรอบข้างมากๆครับ มันเริ่มที่ตัวเองทั้งนั้นครับ
ผมไม่ได้มีเจตนาจะจองเวรกับพี่เค้าแต่อย่างใด แค่อยากมาแชร์ประสบการณ์ที่ไปเจอมา ครั้งนี้รู้สึกแย่จนต้องลงรถจริงๆ หลายครั้ง ผมรู้สึกดีใตด้วยซ้ำที่เจอแท็กซี่ใจดี ผมซื้อของมาหนัก จอดรถวิ่งมาช่วยถือน้องจะไปไหน เราจึงพยายามให้เกียรติกับทุกๆคน หลายครั้ง เราพยายามคิดทางให้ จอดตรงนี้รถไม่ติดนะพี่ พี่เข้าตรงนี้ พี่กลับรถยาก พี่ส่งผมแค่นี้ละกันเดี๋ยวผมเดินต่อ เรามันคุยกันได้นะ เรื่องถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน ถ้ามันไปลำบากก็แค่พูด แค่นั้น
สุดท้ายละ ขอให้เพื่อนๆที่เข้ามาอ่าน เจอแต่พี่แท็กซี่ที่ใจดีๆนะครับ ^^
เรื่องพี่ๆ แท็กซี่ ฝากไว้ให้คิดครับ
เรื่องราวมีอยู่ว่า
เมื่อคืนนี้ เวลาประมาณ 20.30-21.00 น. ผมกับเพื่อนเรียกแท็กซี่มาจากซอยเสือใหญ่ จะไปชินเขต1(แถวๆก่อนถึงเดอะมอลงามฯ)
เพื่อไปหาเพื่อน นัดกันไปหาอะไรทาน
-เมื่อออกมาถึงหน้าปากซอยฝั่งหน้าศาลอาญา ฝั่งที่ออกมารถโล่งมาก แต่ฝั่งตรงข้าม คือฝั่งที่จะยูเทินไป รถติด แต่ก็ขยับไปได้เรื่อยๆครับ
-พี่คนขับรถเริ่มมีปฎิกริยา บ่นขึ้นมาว่าทำไมรถมันติดจัง! พร้อมด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด+เกาหัวแกร๊กๆ พี่แกก็ขับมาเรื่อยๆครับพร้อมกับถอนหายใจมาตลอดทาง พี่แกคงเห็นว่าฝั่งนั้นรถติด จึงไม่ยูเทิน แล้วก็เลี้ยวขวาไปทางเส้นลาดพร้าวครับ
(ใจอยากบอกนะว่าเด่วก็ติดมากกว่าเดิม ทางนั้นไปเรื่อยๆได้ทำไมไม่ไป) แต่ก็ปล่อยพี่เค้าขับไป เดี๋ยวจะว่ารู้ดีกว่าคนขับ เราก็คุยกับเพื่อนไปเรื่อยๆ คิดไม่ทันขาด พี่แกตีพวงมาลัยบ้าง สลับกับเกาหัวที่บ่งบอกถึงอาการเซ็ง พอรถขยับได้ทีละนิด พีแกก็เร่งแล้วเบรกๆ คงคิดออกนะคับว่าประมาณไหน มันกระชากตอนออกตัว ใช้เวลาตรงนั้นนานพอสมควร คือผมต้องมานั่งรับอารมคนขับรถแบบนี้หรอ แอบคิดในใจ(คือถ้าอารมไม่พร้อม หรือควบคุมสติไม่ได้ น่าจะพักนะครับ)
-จากตรงนั้น พี่แกก็ลัดตรงลาดพร้าวต้นๆตรงข้ามยูเนี่ยนเพื่อเลี่ยงม๊อบ (โอเคในถึงตรงนี้เราเข้าใจนะ เพราะถ้ามาทางนี้มันต้องอ้อมไปยูเทินไกล แต่ก็ไม่ได้เป็นไร ไม่ได้แคร์เรื่องค่าใช้จ่ายในตรงนั้น เราอยากไปถึงแบบปลอดภัย ซึ่งเป็นหน้าที่ที่ผู้มีหน้าที่ขับรถต้องรับผิดชอบในส่วนนั้น)
เราก็คุยกับเพื่อน เพราะเพื่อนถามว่า มันอยู่ตรงไหน ชินเขต ไปทางนี้รึเปล่า เราก็บอกว่า จริงๆ ต้องไปทางเกษตร แต่มาเส้นนี้ก็เด่วต้องไปกลับรถ พูดยังไม่ทันขาดคำพี่แท็กซี่ก็รีบพูดมาว่า "มันติดม๊อบ คุณจะให้ผมทำยังไง???" ผมตอบกลับไปว่า ครับๆ ผมเข้าใจ (มันเป็นสิ่งที่เราทราบ และกำลังจะอธิบายให้เพื่อนฟัง) แต่พี่แกไม่หยุดครับ พร้อมเร่งเครื่องอย่างเร็ว ผมจึงบอกกับพี่แกว่า
"พี่ครับเรื่องรถติด มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว พี่อารมเสียไปรถมันก็ไม่หายติด สิ่งที่พี่ทำได้คือต้องใจเย็นๆครับ"
พี่แท็กซี่ตอบกลับมาว่า
"ใครอารมเสีย(แต่เสียงดังละนะ) ผมเนี่ยะนะ ผมไม่ได้อารมเสีย ผมแค่จะบอกคุณว่าติดม๊อบ บลาๆๆๆๆๆๆๆ จำไม่ได้ละครับ ร่ายยาวมาก"
ด้วยความปากไวไปนิด ก็เลยพูดไป "ครับ ใช่ พี่แหละครับที่อารมเสีย ผมเห็นพี่ถอนหายใจมาตลอดทาง และเกาหัวจนหัวจะพังอยู่ละครับ"
จากนั้นพี่แกก็หยุดไปแปปนึง มารู้ที่หลังคือเพื่อนบอกว่า พี่แกบ่นเบาๆ เกี่ยวกับเรื่องที่ผมว่าพี่แกอารมเสียเกาหัวอะไรประมาณนั้น
และปฎิกริยาของพี่แกก็ มีหัวเราะหึๆปนลมหายใจ (ประมาณว่าเยาะเย้ย ตลกอะไรเงี๊ยะคับ เป็นเพียงการสันนิถาน ผมไม่ได้ว่านะครับ)ละก็บ่นพรึมพรัมๆมาเรื่อยๆ รู้สึกแย่มากนะครับ ทำไมไม่ใช่เหตุผล ละก็มาดุและบ่น
หลังจากนั้นเพื่อนก็บอกให้พี่จอดข้างๆทางนี่ละกันครับ ผมขอเปลี่ยนคันละกัน เพราะเห็นสถานะการไม่ดีเลย มันไม่แฮปปี้มากครับ เกี่ยวกับเรื่องมารยาท ก่อนลง มีตะโกนด่า และจอดรถมองหน้าผมด้วยนะครับ แต่ผมจำหมายเลขพี่แกมา เพื่อนก็ถ่ายรูปทะเบียนไว้ พี่แกบอกว่า ถ้าจะฟ้องก็ฟ้องเลย แต่รบกวนขอชื่อด้วย (ผมไม่รู้ว่าเค้าจะเอาชื่อเราไปทำไมจึงไม่ได้ให้ครับ)
ตอนนั้นผมลงรถที่ป้ายรถเมย์ แถวๆแยกที่จะทะลุไปสุทธิสาร-สะพานควาย เส้นวิภาวดี น่ะครับ
จริงๆผมไม่ได้อะไรมากนะครับ ฟ้องร้องไป ร้องเรียนไปก็เงียบ ถึงอย่างมากก็แค่ปรับ 200 บาท ถ้าพี่แกยังความคุมอารมตัวเองไม่ได้ มันจะเป็นอันตรายกับท่านอื่นๆได้นะครับ คือผมไม่เคยดูถูกอาชีพใครนะครับ เมื่อคุณทำงาน ใช้อาชีพใดเลี้ยงชีพ คุณต้องเคารพในอาชีพของคุณเช่นกัน และอย่าดูถูกอาชีพของใครที่เราไม่สามารถทำมันได้ อยากให้คุณรักในอาชีพของคุณ เช่นตัวอย่างนี้ หน้าที่ของคุณ คือขับรถให้ปลอดภัย ผมไม่รู้ว่าคุณเจออะไรมาบ้างเมื่อคุณมาทำในหน้าที่ของคุณ ต้องทำให้ดีและสมบูรณ์ ปัญหารถติดมันต้องเจอทุกวัน ถ้าเครียดไป เจออะไรแบบนี้แล้วก็ยังเป็นแบบเดิม มันแย่กับตัวเองและคนรอบข้างมากๆครับ มันเริ่มที่ตัวเองทั้งนั้นครับ
ผมไม่ได้มีเจตนาจะจองเวรกับพี่เค้าแต่อย่างใด แค่อยากมาแชร์ประสบการณ์ที่ไปเจอมา ครั้งนี้รู้สึกแย่จนต้องลงรถจริงๆ หลายครั้ง ผมรู้สึกดีใตด้วยซ้ำที่เจอแท็กซี่ใจดี ผมซื้อของมาหนัก จอดรถวิ่งมาช่วยถือน้องจะไปไหน เราจึงพยายามให้เกียรติกับทุกๆคน หลายครั้ง เราพยายามคิดทางให้ จอดตรงนี้รถไม่ติดนะพี่ พี่เข้าตรงนี้ พี่กลับรถยาก พี่ส่งผมแค่นี้ละกันเดี๋ยวผมเดินต่อ เรามันคุยกันได้นะ เรื่องถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน ถ้ามันไปลำบากก็แค่พูด แค่นั้น
สุดท้ายละ ขอให้เพื่อนๆที่เข้ามาอ่าน เจอแต่พี่แท็กซี่ที่ใจดีๆนะครับ ^^