ผมอยู่ในห้องมอเตอร์ไซต์มานานแล้วครับ ปกติจะมาอ่านหาข้อมูลอย่างเดียว แล้วนี่เป็นกระทู้แรกของผมครับ
ปกติอ่านเรื่องราวของพี่ๆเกี่ยวกับประสบการณ์ความประทับใจบนท้องถนน แต่วันนี้ได้พบเจอกับตัวเองแล้วครับ
ผมเป็นนักศึกษาที่มหาลัยแถวๆชลบุรีครับ วันนี้ก็ได้ฤกษ์กลับบ้านซักที(บริเวณถนนร่มเกล้า กรุงเทพ) หลังจากที่ไม่ได้กลับมานานตั้งแต่ปีใหม่
ก็ติดรถเพื่อนมา กะว่าจะมาลงแถวๆแอร์พอร์ตลิงค์สถานีลาดกระบัง แต่เนื่องด้วยมอเตอร์เวย์วันนี้รถติดมาก
บวกกับการที่ไม่ได้กลับมาที่บ้านนาน หลงลืมเส้นทางไปบ้าง ก็ขับรถเลยทางเข้าแอร์พอร์ตลิงค์ไปซะงั้น
เอาสิทีนี้ จะทำยังไงดี ก็เลยเอาล่ะ เดี๋ยวไปลงบริเวณทางด่วนบางประอินก็ได้
เมื่อเข้าทางด่วนบางประอิน ถึงด่านเก็บเงินด่านแรก(ไม่ทราบว่าชื่อด่านอะไร) ก็จอดรถลงตรงนั้นเลย มันจะมีสะพานลอยอยู่ครับ
ก็เดินข้ามสะพานลอยไปอีกฝั่งหนึ่ง เดินเรียบทางด่วนไปเรื่อยๆก็เจอทางออกไปที่ถนนที่อยู่ข้างๆทางด่วนครับ
ในใจตอนนั้นรู้สึกโล่งมากๆ จึงเดินโบกเรียกแท็กซี่ไปเรื่อย ปรากฏว่าแท็กซี่ไม่ชินเส้นทางครับ ซึ่งผมก็ไม่ชินเหมือนกัน
เดินไปตามทางเรื่อย เจอพี่ชายไบค์เกอร์คนนึงครับ ข้างกายพี่เขาคือ Ducati Diavel กะว่าจะถามทางซักหน่อย
แต่รู้สึกเกรงใจเขาครับ เพราะรู้สึกเหมือนว่าพี่เขาจะรอใครซักคนอยู่ ก็เดินมาต่อเรื่อยๆละครับ ด้วยความหวังว่าจะเจอแท็กซี่
แต่ก็ไม่เจอซักคันเลยครับ ท้อใจเหมือนกัน รู้งี้ น่าจะกลับรถตู้ซะตั้งแต่แรก ซักพักเสียงเครื่องยนต์ที่ไม่คุ้นดังมาจากข้างหลังผม
ใช่ครับ พี่ชายคนมะกี๊ ขี่รถคู่ใจ มาตะโกนเรียกผม "น้อง ๆ " ผมก็อ้ำอึ้งอยู่ซักพัก นึกว่าพี่เขาจะถามทางรึเปล่า
ผมก็เดินข้ามถนนไปหาเขาครับ
ผม : ครับพี่
พี่ชาย : จะไปไหน
ผม : จะไปแถวๆถนนร่มเกล้าครับ
พี่ชาย : แล้วไปยังไง เดินไปหรอ
ผม : จะโบกแท็กซี่ไปครับ
พี่ชาย : มาๆ เดี๋ยวพี่ไปส่งใกล้ๆ แถวนั้น
นั่นคือคำตอบที่ไม่คาดคิด มาพร้อมกับรถมอเตอร์ไซต์ในฝันเลยครับ
ไม่คิดไม่ฝัน ว่าจะได้รู้สึกถึงฟีวลิ่งแบบนี้เลย
ก็ได้ซ้อนท้าย เป็นบุญตรูดอย่างยิ่งละครับ 555 ฟินมากกกกก ในนาทีนั้น ขาสั่นไม่ใช่เพราะกลัว
แต่เพราะตื่นเต้น สนุกมาก รถแรงมากๆเลยครับ
เมื่อถึงบริษัทแว็กซี่ พี่ชายก็บอกทางอย่างเสร็จสรรพ ว่าต้องไปทางไหนมั่ง
ตอนลงรถ อยากจะพูดคุย ถามไถ่เรื่องมอเตอร์ไซต์มากเลยครับ แต่ก็ไม่อยากรบกวนพี่ชายซักเท่าไหร่
ก็เลยได้แค่"ขอบคุณครับ" พี่เขาไปอย่างเดียว
ผมจำป้ายทะเบียนพี่เขาไม่ได้ แล้วก็ไม่ได้ถามว่าพี่ชื่ออะไรอีก แต่ผมอยากขอบคุณพี่มากๆครับ
ที่ทำให้ผมได้พบกับน้ำใจของพี่น้องชาวไบค์เกอร์ด้วยตัวเองซักที
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ
ปล. ตอนนี้ฟินยังไม่หายเลยยยยยยยยยยยยยย
อยากจะแชร์เรื่องราวดีๆ ขณะกลับบ้านครับ
ปกติอ่านเรื่องราวของพี่ๆเกี่ยวกับประสบการณ์ความประทับใจบนท้องถนน แต่วันนี้ได้พบเจอกับตัวเองแล้วครับ
ผมเป็นนักศึกษาที่มหาลัยแถวๆชลบุรีครับ วันนี้ก็ได้ฤกษ์กลับบ้านซักที(บริเวณถนนร่มเกล้า กรุงเทพ) หลังจากที่ไม่ได้กลับมานานตั้งแต่ปีใหม่
ก็ติดรถเพื่อนมา กะว่าจะมาลงแถวๆแอร์พอร์ตลิงค์สถานีลาดกระบัง แต่เนื่องด้วยมอเตอร์เวย์วันนี้รถติดมาก
บวกกับการที่ไม่ได้กลับมาที่บ้านนาน หลงลืมเส้นทางไปบ้าง ก็ขับรถเลยทางเข้าแอร์พอร์ตลิงค์ไปซะงั้น
เอาสิทีนี้ จะทำยังไงดี ก็เลยเอาล่ะ เดี๋ยวไปลงบริเวณทางด่วนบางประอินก็ได้
เมื่อเข้าทางด่วนบางประอิน ถึงด่านเก็บเงินด่านแรก(ไม่ทราบว่าชื่อด่านอะไร) ก็จอดรถลงตรงนั้นเลย มันจะมีสะพานลอยอยู่ครับ
ก็เดินข้ามสะพานลอยไปอีกฝั่งหนึ่ง เดินเรียบทางด่วนไปเรื่อยๆก็เจอทางออกไปที่ถนนที่อยู่ข้างๆทางด่วนครับ
ในใจตอนนั้นรู้สึกโล่งมากๆ จึงเดินโบกเรียกแท็กซี่ไปเรื่อย ปรากฏว่าแท็กซี่ไม่ชินเส้นทางครับ ซึ่งผมก็ไม่ชินเหมือนกัน
เดินไปตามทางเรื่อย เจอพี่ชายไบค์เกอร์คนนึงครับ ข้างกายพี่เขาคือ Ducati Diavel กะว่าจะถามทางซักหน่อย
แต่รู้สึกเกรงใจเขาครับ เพราะรู้สึกเหมือนว่าพี่เขาจะรอใครซักคนอยู่ ก็เดินมาต่อเรื่อยๆละครับ ด้วยความหวังว่าจะเจอแท็กซี่
แต่ก็ไม่เจอซักคันเลยครับ ท้อใจเหมือนกัน รู้งี้ น่าจะกลับรถตู้ซะตั้งแต่แรก ซักพักเสียงเครื่องยนต์ที่ไม่คุ้นดังมาจากข้างหลังผม
ใช่ครับ พี่ชายคนมะกี๊ ขี่รถคู่ใจ มาตะโกนเรียกผม "น้อง ๆ " ผมก็อ้ำอึ้งอยู่ซักพัก นึกว่าพี่เขาจะถามทางรึเปล่า
ผมก็เดินข้ามถนนไปหาเขาครับ
ผม : ครับพี่
พี่ชาย : จะไปไหน
ผม : จะไปแถวๆถนนร่มเกล้าครับ
พี่ชาย : แล้วไปยังไง เดินไปหรอ
ผม : จะโบกแท็กซี่ไปครับ
พี่ชาย : มาๆ เดี๋ยวพี่ไปส่งใกล้ๆ แถวนั้น
นั่นคือคำตอบที่ไม่คาดคิด มาพร้อมกับรถมอเตอร์ไซต์ในฝันเลยครับ
ไม่คิดไม่ฝัน ว่าจะได้รู้สึกถึงฟีวลิ่งแบบนี้เลย
ก็ได้ซ้อนท้าย เป็นบุญตรูดอย่างยิ่งละครับ 555 ฟินมากกกกก ในนาทีนั้น ขาสั่นไม่ใช่เพราะกลัว
แต่เพราะตื่นเต้น สนุกมาก รถแรงมากๆเลยครับ
เมื่อถึงบริษัทแว็กซี่ พี่ชายก็บอกทางอย่างเสร็จสรรพ ว่าต้องไปทางไหนมั่ง
ตอนลงรถ อยากจะพูดคุย ถามไถ่เรื่องมอเตอร์ไซต์มากเลยครับ แต่ก็ไม่อยากรบกวนพี่ชายซักเท่าไหร่
ก็เลยได้แค่"ขอบคุณครับ" พี่เขาไปอย่างเดียว
ผมจำป้ายทะเบียนพี่เขาไม่ได้ แล้วก็ไม่ได้ถามว่าพี่ชื่ออะไรอีก แต่ผมอยากขอบคุณพี่มากๆครับ
ที่ทำให้ผมได้พบกับน้ำใจของพี่น้องชาวไบค์เกอร์ด้วยตัวเองซักที
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ
ปล. ตอนนี้ฟินยังไม่หายเลยยยยยยยยยยยยยย