เรากับเพื่อนสนิทเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ปอ1 ตอนนี้อยู่มอ3 แล้ว ตอนประถมก็สนิทบ้างไม่สนิทบ้าง เพราะสอบได้แยกห้องกันอยู่บ้าง มาสนิทกันจริงๆก็ตอนสอบเข้ามัธยมต้นอีกโรงเรียนเนืงได้ห้องเดียวกัน ในกลุ่มเราตอนนี้ที่สนิทมากๆมี 5 คน คือ 1.เรา 2.เพื่อนสนิทที่เรากล่าวถึง 3.เพื่อนที่มาจากโรงเรียนเก่าอีก แต่ไม่ได้สนิทเหมือนคนที่เราพูดถึง อีกสองคนก็มาจากอีกร.ร. เราสนิทกับเพื่อนคนที่เรากล่าวถึงมาก [ของเรียกชื่อว่า นิช ] ส่วนจะแทนตัวเองว่า" มี่ "
เข้าประเด็นเลนดีกว่า 555 คืองี้ นิชกับเราเริ่มห่างกันแล้ว ปกติไปไหนก็จะไปด้วยกัน ตัวติดกัน แต่กลังๆนี้ นิชจะชวนเพื่อนนอกกลุ่มอีกคนมากกว่า เพื่อนนอกห้องยังดูออกว่าเราเริ่มห่างกับนิช ช่วงนี้คือจะมีเรามากกว่าที่จะชวนนิชไปไหนด้วยกัน มีครั้งนึงเราพูดเรื่องเรียนต่อกับนิช
เรา : เราอยากต่อมอสี่ ที่ต่างจังหวัดอ่ะ
นิช : ทำไมอ่ะ
เรา : อยากลองฝึกทำอะไรคนเดียวบ้าง
นิช : หรอ เราก็ว่า เราอยากลองแยกกับแกบ้าง เปลี่ยนเจอคนใหม่ๆบ้างอ่ะ
เรา : อ้อ ก็ดีน่ะ เราก็คิดแบบแกน่ะ [ แต่ในใจ : โอ้ยอิบ้า พูดงี้ออกมาได้ไง เสียความรู้สึกเฟ้ย ]
ยอมรับว่าเราติดนิชเหมือนนิชเป็นพี่เราเลยก็ว่าได้ เวลาไปเที่ยวไนงี้ เราจะขอนอนกับนิชให้ได้ บางครั้งเราเบื่อก็จะเดินไปบ้านนิช [ปล.บ้านเรากับนิชแค่ข้ามถนนสองต่อ แล้วเดินไปอีกนิดก็ถึงแล้ว] บางครั้งเราไปบ้านมัน เราก็จะทักทายมันแปปเดียว ก็เดินไปนอนที่โซฟาบ้านมัน มันเคยบอกว่า ถ้าคนอื่นมาเห็นคงคิดว่ากับกูเ็ป็นพี่น้องกัน ชิลเลยน่ะ
อีกอย่างเราไม่เคยโกรธกับนิชเลย มีครั้งนึงเราโกรธนิชกับเพื่อนอีกคน ที่แกล้งเรามั้ง [จำไม่ได้ว่าเรื่อง] แต่ยอมรับว่าโกรธเพื่อนอีกคนมากกว่า ตอนนั้นนิชไม่ได้คุยกับเรา ได้แค่มองหน้าเฉยๆ เราก็สงสาร เพราะยังไงมันก็เก๊ก คงไม่เดินมาง้อเรา เพื่อนในกลุ่มเลยมาถามว่า มี่งอนนิชหรอ เราก็บอกว่า "อืม นิดหน่อย" แล้วเพื่อนคนนั้นก็บอกว่า นิชมันคิดว่าว่ามี่งอน สุดท้ายเราเดินไปคุยกับนิช นิชก็ยิ้ม ตอนนั้นยอมรับว่าโกรธกันไม่ถึงครึ่งชม. 555
มีครั้งเนิงเรากับนิชเริ่มห่างกันมาก ไม่รู้ว่าเรื่องไร เพื่อนอีกคนในกลุ่ม [ขอเรียกว่า มิน] มินมาบอกเราว่า "มี่ นิชมันบอกเราว่า ให้พวกเราช่วยเอาใจมี่ ช่วยตามใจมี่ เพราะมีเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองนิดหน่อยน่ะ " เราก็คิดในใจว่า นิชมันห่วงกู หรือว่า มันจะแซะกูกันแน่ว่ะ แต่ตอนนั้นคือปริ่ม แต่มาคิดอีกที ทำไมนิชต้องพูดงี้ จะห่างเราจริงๆหรอ แต่หลังจากนั้นไม่กี่วัน เราก็กลับมาสนิทกับมันเหมือนเดิม
แต่เรื่องที่เล่าทั้งหลายคือก่อนที่เราจะมาเริ่มห่างกับนิชในช่วงนี้ เพราะช่วงนี่ นิชจะไม่ค่อยชวนเรา จะไปแต่กับเพื่อนอีกคน ไปกินข้าวก็กับเพื่อนอีกคน เราก็เลยอยู่กับเพื่อนในห้องที่เริ่มสนิทกัน กับเพื่อในกลุ่มที่พึ่งสนิทกับตอนมอสอง แต่ช่วงนี้เราก็แยกตัวจากนิชเองแหละ ไปคุยกับอีกกลุ่ม เพราะนิชมันเงียบๆ แต่เราก็ไม่เคยคิดจะทิ้งมัน ก็คุยบ้าง แต่นิขมันออกห่างเราเอง ยอมรับว่าน้อยใจที่มันไปไหนก็ไม่ชวนเราเหมือนเมื่อก่อน ต้องให้เราเสนอหน้าไปด้วยเอง แล้วเพื่อนที่นิชสนิทด้วยตอนนี้ [ขอเรียกว่านัท] นัทเป็นคนที่นิสัยดี ชวนไปไหนก็ไปหมด ยอมอยู่รอนิชซ้อมดนตรีตอนเย็น ต่างจากเราที่เลือกจะกลับบ้านมาเล่นคอมมากกว่า เพราะเราเป็นคนชอบเหนื่อย ง่วง เซา แล้วนิสัยเราคือใจร้อน แต่นิชจะใจเย็น บางครั้งเราโกรธอะไรก็ชอบตะคอก เอาแต่ใจ ต่างกับนัทที่เข้ากับนิชได้หมดเลย ทั้งนิสัย นิชมีเรื่องไร จะบอกเพื่อนคนอื่น แล้วเรามารู้ทีหลังจะเพื่อนอีกคน เราเลยถามนิชว่า" ทำไมไม่บอกเราเรื่องนี้" มันบอกว่า "ก็นึกว่าแกรู้แล้ว" มันเครียดไร หรือมีปัญหาไร จะเลือกที่จะปรึกษาเพื่อนคนอื่น แล้วเราจะมารู้ทีหลังตลอด ทั้งๆที่เรายอมช่วยมันได้หมดอยู่แล้วแหละ แต่นิชก็เลือกที่จะไม่บอกเรา บอกคนอื่นแทน เราก็มีน้อยใจบ้าง แต่เลือกที่จะไม่พูด แต่ตอนนี้เราว่าคิดว่า คงเป็นนิชที่รำคาญนิสัยของเรามั้ง เด็กๆ ใจร้อน เอาแต่ใจ แต่นัทจะเป็นคนที่เข้าใจนิช เรากับมิน [มินซึ่งพึ่งสนืทกับนิชตอนมอสอง] ก็เคยคุยกันประมาณว่า "นิชมันแปลกๆปะ ไปไหนแต่กับนัท เราก็เห็นด้วย ก็เลยคุยๆ ยอมรับว่า ณ จุดนั้นคืออยากจะร้อง คือนัทเวลาล้อไรแกล้งไร จะไม่ค่อยโกรธ หรือโกรธยาก คือส่วนใหญ่จะไม่โกรธเลยนะน่ะ ต่างกับเราที่แกล้งไรได้แปปเดียว "เราก็ทำหน้างอแง ไม่ชอบ แล้วบางครั้งก็ด่าบ้างอ่ะ(แต่ไม่แรง)" พักหลังๆนี่คือไม่ค่อยได้คุย ไม่ค่อยไปไหนด้วยกัน คือนิชเบื่อเรา ไม่ชอบนิสัยเรา หรือ อะไรยังไง [แต่เราไม่ได้นิสัยเสียมากขนาดนั้นเราแค่เป็นคนใจร้อน เหมือนเด็ก ชอบโกรธ เพราะตอนนี้เพื่อนรอบข้างเราก็มีกลายคน แต่เราคิดว่าไม่มีใครดีเท่านิชแล้ว ]
เพื่อนสนิทเริ่มออกห่าง [ไม่ได้เกี่ยวกับการแอบชอบแต่อย่างใด
เข้าประเด็นเลนดีกว่า 555 คืองี้ นิชกับเราเริ่มห่างกันแล้ว ปกติไปไหนก็จะไปด้วยกัน ตัวติดกัน แต่กลังๆนี้ นิชจะชวนเพื่อนนอกกลุ่มอีกคนมากกว่า เพื่อนนอกห้องยังดูออกว่าเราเริ่มห่างกับนิช ช่วงนี้คือจะมีเรามากกว่าที่จะชวนนิชไปไหนด้วยกัน มีครั้งนึงเราพูดเรื่องเรียนต่อกับนิช
เรา : เราอยากต่อมอสี่ ที่ต่างจังหวัดอ่ะ
นิช : ทำไมอ่ะ
เรา : อยากลองฝึกทำอะไรคนเดียวบ้าง
นิช : หรอ เราก็ว่า เราอยากลองแยกกับแกบ้าง เปลี่ยนเจอคนใหม่ๆบ้างอ่ะ
เรา : อ้อ ก็ดีน่ะ เราก็คิดแบบแกน่ะ [ แต่ในใจ : โอ้ยอิบ้า พูดงี้ออกมาได้ไง เสียความรู้สึกเฟ้ย ]
ยอมรับว่าเราติดนิชเหมือนนิชเป็นพี่เราเลยก็ว่าได้ เวลาไปเที่ยวไนงี้ เราจะขอนอนกับนิชให้ได้ บางครั้งเราเบื่อก็จะเดินไปบ้านนิช [ปล.บ้านเรากับนิชแค่ข้ามถนนสองต่อ แล้วเดินไปอีกนิดก็ถึงแล้ว] บางครั้งเราไปบ้านมัน เราก็จะทักทายมันแปปเดียว ก็เดินไปนอนที่โซฟาบ้านมัน มันเคยบอกว่า ถ้าคนอื่นมาเห็นคงคิดว่ากับกูเ็ป็นพี่น้องกัน ชิลเลยน่ะ
อีกอย่างเราไม่เคยโกรธกับนิชเลย มีครั้งนึงเราโกรธนิชกับเพื่อนอีกคน ที่แกล้งเรามั้ง [จำไม่ได้ว่าเรื่อง] แต่ยอมรับว่าโกรธเพื่อนอีกคนมากกว่า ตอนนั้นนิชไม่ได้คุยกับเรา ได้แค่มองหน้าเฉยๆ เราก็สงสาร เพราะยังไงมันก็เก๊ก คงไม่เดินมาง้อเรา เพื่อนในกลุ่มเลยมาถามว่า มี่งอนนิชหรอ เราก็บอกว่า "อืม นิดหน่อย" แล้วเพื่อนคนนั้นก็บอกว่า นิชมันคิดว่าว่ามี่งอน สุดท้ายเราเดินไปคุยกับนิช นิชก็ยิ้ม ตอนนั้นยอมรับว่าโกรธกันไม่ถึงครึ่งชม. 555
มีครั้งเนิงเรากับนิชเริ่มห่างกันมาก ไม่รู้ว่าเรื่องไร เพื่อนอีกคนในกลุ่ม [ขอเรียกว่า มิน] มินมาบอกเราว่า "มี่ นิชมันบอกเราว่า ให้พวกเราช่วยเอาใจมี่ ช่วยตามใจมี่ เพราะมีเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองนิดหน่อยน่ะ " เราก็คิดในใจว่า นิชมันห่วงกู หรือว่า มันจะแซะกูกันแน่ว่ะ แต่ตอนนั้นคือปริ่ม แต่มาคิดอีกที ทำไมนิชต้องพูดงี้ จะห่างเราจริงๆหรอ แต่หลังจากนั้นไม่กี่วัน เราก็กลับมาสนิทกับมันเหมือนเดิม
แต่เรื่องที่เล่าทั้งหลายคือก่อนที่เราจะมาเริ่มห่างกับนิชในช่วงนี้ เพราะช่วงนี่ นิชจะไม่ค่อยชวนเรา จะไปแต่กับเพื่อนอีกคน ไปกินข้าวก็กับเพื่อนอีกคน เราก็เลยอยู่กับเพื่อนในห้องที่เริ่มสนิทกัน กับเพื่อในกลุ่มที่พึ่งสนิทกับตอนมอสอง แต่ช่วงนี้เราก็แยกตัวจากนิชเองแหละ ไปคุยกับอีกกลุ่ม เพราะนิชมันเงียบๆ แต่เราก็ไม่เคยคิดจะทิ้งมัน ก็คุยบ้าง แต่นิขมันออกห่างเราเอง ยอมรับว่าน้อยใจที่มันไปไหนก็ไม่ชวนเราเหมือนเมื่อก่อน ต้องให้เราเสนอหน้าไปด้วยเอง แล้วเพื่อนที่นิชสนิทด้วยตอนนี้ [ขอเรียกว่านัท] นัทเป็นคนที่นิสัยดี ชวนไปไหนก็ไปหมด ยอมอยู่รอนิชซ้อมดนตรีตอนเย็น ต่างจากเราที่เลือกจะกลับบ้านมาเล่นคอมมากกว่า เพราะเราเป็นคนชอบเหนื่อย ง่วง เซา แล้วนิสัยเราคือใจร้อน แต่นิชจะใจเย็น บางครั้งเราโกรธอะไรก็ชอบตะคอก เอาแต่ใจ ต่างกับนัทที่เข้ากับนิชได้หมดเลย ทั้งนิสัย นิชมีเรื่องไร จะบอกเพื่อนคนอื่น แล้วเรามารู้ทีหลังจะเพื่อนอีกคน เราเลยถามนิชว่า" ทำไมไม่บอกเราเรื่องนี้" มันบอกว่า "ก็นึกว่าแกรู้แล้ว" มันเครียดไร หรือมีปัญหาไร จะเลือกที่จะปรึกษาเพื่อนคนอื่น แล้วเราจะมารู้ทีหลังตลอด ทั้งๆที่เรายอมช่วยมันได้หมดอยู่แล้วแหละ แต่นิชก็เลือกที่จะไม่บอกเรา บอกคนอื่นแทน เราก็มีน้อยใจบ้าง แต่เลือกที่จะไม่พูด แต่ตอนนี้เราว่าคิดว่า คงเป็นนิชที่รำคาญนิสัยของเรามั้ง เด็กๆ ใจร้อน เอาแต่ใจ แต่นัทจะเป็นคนที่เข้าใจนิช เรากับมิน [มินซึ่งพึ่งสนืทกับนิชตอนมอสอง] ก็เคยคุยกันประมาณว่า "นิชมันแปลกๆปะ ไปไหนแต่กับนัท เราก็เห็นด้วย ก็เลยคุยๆ ยอมรับว่า ณ จุดนั้นคืออยากจะร้อง คือนัทเวลาล้อไรแกล้งไร จะไม่ค่อยโกรธ หรือโกรธยาก คือส่วนใหญ่จะไม่โกรธเลยนะน่ะ ต่างกับเราที่แกล้งไรได้แปปเดียว "เราก็ทำหน้างอแง ไม่ชอบ แล้วบางครั้งก็ด่าบ้างอ่ะ(แต่ไม่แรง)" พักหลังๆนี่คือไม่ค่อยได้คุย ไม่ค่อยไปไหนด้วยกัน คือนิชเบื่อเรา ไม่ชอบนิสัยเรา หรือ อะไรยังไง [แต่เราไม่ได้นิสัยเสียมากขนาดนั้นเราแค่เป็นคนใจร้อน เหมือนเด็ก ชอบโกรธ เพราะตอนนี้เพื่อนรอบข้างเราก็มีกลายคน แต่เราคิดว่าไม่มีใครดีเท่านิชแล้ว ]