มีโอกาสได้เข้ามาอ่านเรื่องหมาๆแมวๆในพันทิปบ่อยๆ ชอบอ่านที่มาของเด็กๆที่พี่ๆเพื่อนๆเลียงไว้ บางคนก็ได้มาแปลกๆ บางคนก็ใจดีช่วเหลือเด็กน้อยตาดำๆ ได้เห็นว่ายังมีเด็กน้อยข้างถนนที่ไม่มีบ้านอยู่ ใจก็อยากอุปการหมาแมวจรจัดแต่ ณ ตอนนีอะไรๆยังไม่ลงตัวอีกทั้งเรากลัวว่าจะดูแลเด็กๆได้ไม่ดีพอ... เหมือนเรื่องที่เกิดขึ้นไม่นานมานี้
น้องแมวที่เราเลี้ยงไว้ คลอดลูก เป็นท้องแรก ตั้งแต่เลี้ยงมา 6 ปี วันที่นางจะเกิด นางร้องทั้งวันแล้วเดินตามเราทั้งวันเลย ก็ไม่ได้คิดอะไร พอตอนเย็นป้าบอกว่านางจะคลอดแล้ว แต่คลอดยากมากเลยเพราะนางเบ่งไม่เป็น ลุ้นกันอยู่นาน น่าสงสารมาก คุณนายท่าทางหมดแรง พอหางโผล่ ต้องช่วยกันดึง กว่าแมวน้อยจะออกมาได้ โล่งใจที่ทั้งแม่และลูกปลอดภัย แต่ก็หนักใจอีกครั้งที่คุณนายเธอเลี้ยงลูกไม่เป็นเลย ไม่กัดรก ไม่เลีย ไม่สนใจ (นี่ลูกเธอนะยะ) !! คืนนั้นทั้งคืนเราไม่ได้นอนเลย กลัวว่าคุณเธอจะกินลูกตัวเอง บางครั้งนางก็คาบลูกไปแอบบ้าง คาบไปไว้ข้างถังขยะบ้าง(นังแม่ใจยักษ์)
เราคิดว่ามันคงอยากหาที่ปลอดภัยสำหรับลูก เลยพาทั้งสองไปนอนในห้อง นางเลยได้ทำเลเหมาะๆในตู้เสื้อผ้า แล้วนางก็เริ่มเลียทำความสะอาดให้ลูก แต่พอเราแอบมองนางก็จะหยุดเลีย สงสัยจะเขิน ซักพักลูกนางก็ร้องหิวนมแต่เหมือนน้ำนมไม่ค่อยมี หรือหนูน้อยไม่มีแรงดูดก็ไม่รู้ เราเลยต้องช่วยบีบๆ นางก็ให้ความร่วมมือฉีกขาเต็มที่เลย สองวันต่อมาป้าเรากลัวว่าลูกแมวจะไม่อิ่มเลยจะเอานมโรงเรียนของน้องให้ลูกแมวกิน ซึ่งเราเคยอ่านในพันทิปว่าให้ควรลูกแมวกินนมแพะ เพราะนมวัวจะทำให้ท้องเสีย ซึ่งก็ไม่มีใครเชื่อเรา เค้ายืนยันว่ากินได้ๆ น้องเราเลยเอานมไปอุ่น แล้วป้าก้ป้อนให้น้องแมวกิน เช้าวันต่อมาตอนเช้าเราจับให้ลูกแมวกินนนมแม่เราไม่อยากป้อนนมโรงเรียน ซึ่งเราแปลกใจนิดหน่อยว่าทำไมลูกแมวไม่ร้องและไม่ค่อยดิ้น ปกติน้องจะอยู่ไม่นิ่งเลย กินนมได้นิดเดียวคุณนายก็คาบลูกไปไว้ในตู้แล้วนอนกอดกันกลม ปกติคาบลูกไปเก็บเสร็จนางก็จะมานอนบนเตียง
2 ชม จากนั้นเราก็จับลูกแมวมาให้กินนมอีกแต่ปรากฏว่าลูกแมวตัวแข็งทื่อเลย..."มันตายแล้ว..." ลูกแมวไม่หายใจแล้ว มันเป็นอะไรที่โหดร้ายมากเลย ลูกแมวยังไม่ได้ลืมตา เราอยากเห็นเค้าโตขึ้นเป็นแมวที่น่ารัก แต่มันเป็นไปไม่ได้แล้ว เราช่วยอะไรไม่ได้เลย .... สุดท้ายเรามารู้ว่านมที่ป้าเราเอาให้ลูกแมวกินนั้นมันหมดอายุแล้วแต่ไม่มีใครสังเกตเลย ถ้าเราหนักแน่นที่จะคัดค้านเรื่องนมวัวให้มากกว่านี้ คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ... คุณนายเธอไม่รู้ว่าลูกหายไปไหนเอาแต่เดินหา เราสงสารแต่ไม่รู้จะบอกยังไงว่าลูกแมวไม่อยู่แล้ว นางเอาแต่นอนเฝ้าห้อง ไม่ออกไปไหน ทั้งที่ปกตินางเป็นนักเที่ยวตัวยงเลย
ต่อมานางก็เดินไปหาพี่เราที่นั่งเล่นคอมอยู่แล้วร้อง แอ๊วๆ.~ เหมือนขอลูกคืน เหมือนนางจะคิดว่าพี่เราแกล้งเอาลูกนางไปแอบ พี่เราเลยพานางไปที่ฝังลูกแมวแล้วบอกว่าลูกไม่อยู่แล้ว เราไม่รู้ว่ามันเข้าใจหรือเปล่า แต่แววตามันเศร้ามากเลย
หลังจากนั้น 1 สัปดาห์ นางก็ไปนอนกลิ้งๆอยู่ข้างบ้าน ร้องเรียกตัวผู้อีกแล้ว เฮ้อ..~
ขอเล่าประวัติคุณนายซักนิด คุณนายมีชื่อที่แสนจะแอ๊บแบ๊วว่า "น้องแป้งฝุ่น" เป็นเด็กถูกทิ้ง เนื่องจากเมื่อ6ปีที่แล้ว มีเพื่อนบ้าน อยู่ๆก็เอาแมวเปอร์เซียมาจากไหนไม่รู้ คิดว่าคงไม่ได้ซื้อมานะเพราะดูแล้วไม่น่าจะมีใครในบ้านนั้นรักสัตว์ซักคน แล้วเค้าก็บอกว่าแมวเค้าท้องอยู่ ลูกเป็นเปอร์เซียแท้ ท้องใหญ่ น่าจะมีซัก 3-4 ตัว ใครอยากได้ให้จองไว้ เค้าจะขายให้ถูกๆ ซึ่งเราเป็นคนที่ไม่ชอบแมวเท่าไหร่ ตอนเด็กๆกลัวแมวมาก ไม่รู้ทำไม
ประมาณเดือนกว่าๆ เราก็ไม่ค่อยเห็นเจ้าเปอร์เซียมาเดินโชว์ตัวเท่าไหร่ แต่วันนั้นเราเห็นเพื่อนบ้านคนนี้เอากล่องอะไรไม่รู้มาทิ้งตรงถังขยะหน้าบ้านเรา ว่าจะไปด่าซักหน่อยเพราะเค้าชอบแอบเอาขยะเน่าๆมาทิ้งในถังขยะเราจนมันล้นออกมา พอเดินไปเปิดดู โอ๊ะโอ๋ ลูกแมวสีขาวมองหน้าเราตาแป๋วเลย เราโมโหมาก ทำไมเค้าทำแบบนี้ มันยังไม่ตายซักหน่อยทำไมใจร้ายแบบนี้ เราเลยไปถามเค้า เค้าบอกว่าเค้าไม่เอาแล้ว ไม่อยากเลี้ยง เราถามว่าทำไม เค้าบอกแม่มันไม่อยู่แม่มันตายแล้ว ออกลูกมาแค่ตัวเดียวแถมไม่ใช่เปอร์เซียแท้เหมือนแมวบ้านทั่วไป ขายไม่ได้ ไม่มีเงินเลี้ยงหรอก เดี๋ยวมันก็ตาย คือเค้าพูดได้หน้าตาเฉยมาก เราเลยขี้เกียจคุยกับคนแบบนี้คุยไปก็เสียเวลา ไม่มีจิตสำนึกเลยแม้แต่น้อย ลูกแมวร้อวใหญ่เลย เราเลยจำเป็นต้องเอามาเลี้ยงทั้งๆที่ไม่ได้ชอบแมวเลย แต่มันมองหน้าเราเหมือนจะบอกว่า "อย่าทิ้งหนูนะ...ขออยู่ด้วยเถอะ" เรามารู้ทีหลังว่า เค้าไปขโมยแมวเปอร์เซียมาจากร้านอาหาร เห็นว่ามันท้องอยู่เลยกะจะเอาลูกมันไปขาย แต่ดันไม่ใช่เปอร์เซีย เค้าเลยไม่เอา แต่ตอนเล็กๆมันเหมือนแมวบ้านมากๆ มีจุดสีดำๆ เราคิดว่าแม่มันคงไปผสมพันธุ์กับแมวบ้าน พอโตขึ้นนางใช้กลูต้าหรือเปล่าไม่รู้ ขาววิ๊เลย
ถึงแมวจะแสดงออกว่ารักได้ไม่เท่าน้องหมาแต่มันก็รักเรามากนะโดยเฉพาะตอนหิว>.<
มีครั้งนึงที่ แป้งฝุ่นเที่ยวเพลินไปหน่อย โดนลักพาตัวไปเฉยเลย หายออกจากบ้านไป หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ เราไม่กลัวเรื่องโดนหมาหรือแมวตัวอื่นทำร้ายเลยเพราะนางไม่กลัวใครเลย ใครเข้าใกล้เป็นต้องโดนตบ แต่เรากลัวคนนี่แหละที่จะทำร้าย ตอนแรกคิดว่าเพื่อนบ้านคนนั้น พอเห็นว่าน้องแป้งฝุ่นโตขึ้นหน้าตาดี อยากได้คืนเลยแอบขโมยไป แต่ก็ไม่ใช่ 1 เดือนต่อมามีคนเห็นแป้งฝุ่น อยู่บ้านหลังหนึ่งในซอยถัดไป เราเลยไปตามหา เราเรียก "แป้งฝุ่น "!!!! มีเสียงตอบกลับมา แอ๊วๆ ~!' ดังอยู่ในบ้าน เจ้าของบ้านเป็นผัวเมียกัน เค้าบอกว่ามันหลงมาเองคิดว่าไม่มีเจ้าของ ทั้งที่ป
อกคอมันก็อยู่ แล้วแป้งฝุ่นไม่มีทางออกมาไกลขนาดนี้ แต่ที่เราเจ็บที่สุดภาพที่เห็นคือ นังแมวผอม หนังหุ้นกระดูก เหมือนไม่ใช่ลูกสาวตัวกลมของชั้นเลย T.T เค้าเอา แป้งฝุ่น มาขังไว้ในกรงแคบๆ T.T ซึ่งเราไม่เคยขังมันเลย มันเรียกหาเราใหญ่ คงไม่ต้องบอกเลยว่าสองผัวเมียโดนจัดเต็มแค่ไหน หลังเหตุการณ์นั้นนางก็อยู่ติดบ้านตลอดเลย คงกลัวแล้วก็ทรมานที่ต้องอยู่ในบ้านหลังนั้น 1 เดือนเต็ม
หลังจากลูกมันตายเราก็เคยคิดที่จะหาลูกแมวมาเป็นลูกบุญธรรมของน้องแป้งฝุ่น อยากเลี้ยงน้องแมวหลายๆตัว คุณนายจะได้ไม่เหงา ไม่ต้องหนีเทียวนอกบ้านอีก แต่คิดไปคิดมา สงสารเด็กๆที่จะมาอยู่ด้วยคงโดนตบหหน้าหงายแน่เพราะคุณนายแป้งฝุ่นนางมีโลกส่วนตัวสูงมาก
สิ่งมีชีวิตเล็กๆที่เรียกว่าแมว++ถ้าเวลาย้อนกลับได้ เราคงอยู่ด้วยกันนานกว่านี้
น้องแมวที่เราเลี้ยงไว้ คลอดลูก เป็นท้องแรก ตั้งแต่เลี้ยงมา 6 ปี วันที่นางจะเกิด นางร้องทั้งวันแล้วเดินตามเราทั้งวันเลย ก็ไม่ได้คิดอะไร พอตอนเย็นป้าบอกว่านางจะคลอดแล้ว แต่คลอดยากมากเลยเพราะนางเบ่งไม่เป็น ลุ้นกันอยู่นาน น่าสงสารมาก คุณนายท่าทางหมดแรง พอหางโผล่ ต้องช่วยกันดึง กว่าแมวน้อยจะออกมาได้ โล่งใจที่ทั้งแม่และลูกปลอดภัย แต่ก็หนักใจอีกครั้งที่คุณนายเธอเลี้ยงลูกไม่เป็นเลย ไม่กัดรก ไม่เลีย ไม่สนใจ (นี่ลูกเธอนะยะ) !! คืนนั้นทั้งคืนเราไม่ได้นอนเลย กลัวว่าคุณเธอจะกินลูกตัวเอง บางครั้งนางก็คาบลูกไปแอบบ้าง คาบไปไว้ข้างถังขยะบ้าง(นังแม่ใจยักษ์)
เราคิดว่ามันคงอยากหาที่ปลอดภัยสำหรับลูก เลยพาทั้งสองไปนอนในห้อง นางเลยได้ทำเลเหมาะๆในตู้เสื้อผ้า แล้วนางก็เริ่มเลียทำความสะอาดให้ลูก แต่พอเราแอบมองนางก็จะหยุดเลีย สงสัยจะเขิน ซักพักลูกนางก็ร้องหิวนมแต่เหมือนน้ำนมไม่ค่อยมี หรือหนูน้อยไม่มีแรงดูดก็ไม่รู้ เราเลยต้องช่วยบีบๆ นางก็ให้ความร่วมมือฉีกขาเต็มที่เลย สองวันต่อมาป้าเรากลัวว่าลูกแมวจะไม่อิ่มเลยจะเอานมโรงเรียนของน้องให้ลูกแมวกิน ซึ่งเราเคยอ่านในพันทิปว่าให้ควรลูกแมวกินนมแพะ เพราะนมวัวจะทำให้ท้องเสีย ซึ่งก็ไม่มีใครเชื่อเรา เค้ายืนยันว่ากินได้ๆ น้องเราเลยเอานมไปอุ่น แล้วป้าก้ป้อนให้น้องแมวกิน เช้าวันต่อมาตอนเช้าเราจับให้ลูกแมวกินนนมแม่เราไม่อยากป้อนนมโรงเรียน ซึ่งเราแปลกใจนิดหน่อยว่าทำไมลูกแมวไม่ร้องและไม่ค่อยดิ้น ปกติน้องจะอยู่ไม่นิ่งเลย กินนมได้นิดเดียวคุณนายก็คาบลูกไปไว้ในตู้แล้วนอนกอดกันกลม ปกติคาบลูกไปเก็บเสร็จนางก็จะมานอนบนเตียง
2 ชม จากนั้นเราก็จับลูกแมวมาให้กินนมอีกแต่ปรากฏว่าลูกแมวตัวแข็งทื่อเลย..."มันตายแล้ว..." ลูกแมวไม่หายใจแล้ว มันเป็นอะไรที่โหดร้ายมากเลย ลูกแมวยังไม่ได้ลืมตา เราอยากเห็นเค้าโตขึ้นเป็นแมวที่น่ารัก แต่มันเป็นไปไม่ได้แล้ว เราช่วยอะไรไม่ได้เลย .... สุดท้ายเรามารู้ว่านมที่ป้าเราเอาให้ลูกแมวกินนั้นมันหมดอายุแล้วแต่ไม่มีใครสังเกตเลย ถ้าเราหนักแน่นที่จะคัดค้านเรื่องนมวัวให้มากกว่านี้ คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ... คุณนายเธอไม่รู้ว่าลูกหายไปไหนเอาแต่เดินหา เราสงสารแต่ไม่รู้จะบอกยังไงว่าลูกแมวไม่อยู่แล้ว นางเอาแต่นอนเฝ้าห้อง ไม่ออกไปไหน ทั้งที่ปกตินางเป็นนักเที่ยวตัวยงเลย
ต่อมานางก็เดินไปหาพี่เราที่นั่งเล่นคอมอยู่แล้วร้อง แอ๊วๆ.~ เหมือนขอลูกคืน เหมือนนางจะคิดว่าพี่เราแกล้งเอาลูกนางไปแอบ พี่เราเลยพานางไปที่ฝังลูกแมวแล้วบอกว่าลูกไม่อยู่แล้ว เราไม่รู้ว่ามันเข้าใจหรือเปล่า แต่แววตามันเศร้ามากเลย
หลังจากนั้น 1 สัปดาห์ นางก็ไปนอนกลิ้งๆอยู่ข้างบ้าน ร้องเรียกตัวผู้อีกแล้ว เฮ้อ..~
ขอเล่าประวัติคุณนายซักนิด คุณนายมีชื่อที่แสนจะแอ๊บแบ๊วว่า "น้องแป้งฝุ่น" เป็นเด็กถูกทิ้ง เนื่องจากเมื่อ6ปีที่แล้ว มีเพื่อนบ้าน อยู่ๆก็เอาแมวเปอร์เซียมาจากไหนไม่รู้ คิดว่าคงไม่ได้ซื้อมานะเพราะดูแล้วไม่น่าจะมีใครในบ้านนั้นรักสัตว์ซักคน แล้วเค้าก็บอกว่าแมวเค้าท้องอยู่ ลูกเป็นเปอร์เซียแท้ ท้องใหญ่ น่าจะมีซัก 3-4 ตัว ใครอยากได้ให้จองไว้ เค้าจะขายให้ถูกๆ ซึ่งเราเป็นคนที่ไม่ชอบแมวเท่าไหร่ ตอนเด็กๆกลัวแมวมาก ไม่รู้ทำไม
ประมาณเดือนกว่าๆ เราก็ไม่ค่อยเห็นเจ้าเปอร์เซียมาเดินโชว์ตัวเท่าไหร่ แต่วันนั้นเราเห็นเพื่อนบ้านคนนี้เอากล่องอะไรไม่รู้มาทิ้งตรงถังขยะหน้าบ้านเรา ว่าจะไปด่าซักหน่อยเพราะเค้าชอบแอบเอาขยะเน่าๆมาทิ้งในถังขยะเราจนมันล้นออกมา พอเดินไปเปิดดู โอ๊ะโอ๋ ลูกแมวสีขาวมองหน้าเราตาแป๋วเลย เราโมโหมาก ทำไมเค้าทำแบบนี้ มันยังไม่ตายซักหน่อยทำไมใจร้ายแบบนี้ เราเลยไปถามเค้า เค้าบอกว่าเค้าไม่เอาแล้ว ไม่อยากเลี้ยง เราถามว่าทำไม เค้าบอกแม่มันไม่อยู่แม่มันตายแล้ว ออกลูกมาแค่ตัวเดียวแถมไม่ใช่เปอร์เซียแท้เหมือนแมวบ้านทั่วไป ขายไม่ได้ ไม่มีเงินเลี้ยงหรอก เดี๋ยวมันก็ตาย คือเค้าพูดได้หน้าตาเฉยมาก เราเลยขี้เกียจคุยกับคนแบบนี้คุยไปก็เสียเวลา ไม่มีจิตสำนึกเลยแม้แต่น้อย ลูกแมวร้อวใหญ่เลย เราเลยจำเป็นต้องเอามาเลี้ยงทั้งๆที่ไม่ได้ชอบแมวเลย แต่มันมองหน้าเราเหมือนจะบอกว่า "อย่าทิ้งหนูนะ...ขออยู่ด้วยเถอะ" เรามารู้ทีหลังว่า เค้าไปขโมยแมวเปอร์เซียมาจากร้านอาหาร เห็นว่ามันท้องอยู่เลยกะจะเอาลูกมันไปขาย แต่ดันไม่ใช่เปอร์เซีย เค้าเลยไม่เอา แต่ตอนเล็กๆมันเหมือนแมวบ้านมากๆ มีจุดสีดำๆ เราคิดว่าแม่มันคงไปผสมพันธุ์กับแมวบ้าน พอโตขึ้นนางใช้กลูต้าหรือเปล่าไม่รู้ ขาววิ๊เลย
ถึงแมวจะแสดงออกว่ารักได้ไม่เท่าน้องหมาแต่มันก็รักเรามากนะโดยเฉพาะตอนหิว>.<
มีครั้งนึงที่ แป้งฝุ่นเที่ยวเพลินไปหน่อย โดนลักพาตัวไปเฉยเลย หายออกจากบ้านไป หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ เราไม่กลัวเรื่องโดนหมาหรือแมวตัวอื่นทำร้ายเลยเพราะนางไม่กลัวใครเลย ใครเข้าใกล้เป็นต้องโดนตบ แต่เรากลัวคนนี่แหละที่จะทำร้าย ตอนแรกคิดว่าเพื่อนบ้านคนนั้น พอเห็นว่าน้องแป้งฝุ่นโตขึ้นหน้าตาดี อยากได้คืนเลยแอบขโมยไป แต่ก็ไม่ใช่ 1 เดือนต่อมามีคนเห็นแป้งฝุ่น อยู่บ้านหลังหนึ่งในซอยถัดไป เราเลยไปตามหา เราเรียก "แป้งฝุ่น "!!!! มีเสียงตอบกลับมา แอ๊วๆ ~!' ดังอยู่ในบ้าน เจ้าของบ้านเป็นผัวเมียกัน เค้าบอกว่ามันหลงมาเองคิดว่าไม่มีเจ้าของ ทั้งที่ป
อกคอมันก็อยู่ แล้วแป้งฝุ่นไม่มีทางออกมาไกลขนาดนี้ แต่ที่เราเจ็บที่สุดภาพที่เห็นคือ นังแมวผอม หนังหุ้นกระดูก เหมือนไม่ใช่ลูกสาวตัวกลมของชั้นเลย T.T เค้าเอา แป้งฝุ่น มาขังไว้ในกรงแคบๆ T.T ซึ่งเราไม่เคยขังมันเลย มันเรียกหาเราใหญ่ คงไม่ต้องบอกเลยว่าสองผัวเมียโดนจัดเต็มแค่ไหน หลังเหตุการณ์นั้นนางก็อยู่ติดบ้านตลอดเลย คงกลัวแล้วก็ทรมานที่ต้องอยู่ในบ้านหลังนั้น 1 เดือนเต็ม
หลังจากลูกมันตายเราก็เคยคิดที่จะหาลูกแมวมาเป็นลูกบุญธรรมของน้องแป้งฝุ่น อยากเลี้ยงน้องแมวหลายๆตัว คุณนายจะได้ไม่เหงา ไม่ต้องหนีเทียวนอกบ้านอีก แต่คิดไปคิดมา สงสารเด็กๆที่จะมาอยู่ด้วยคงโดนตบหหน้าหงายแน่เพราะคุณนายแป้งฝุ่นนางมีโลกส่วนตัวสูงมาก