ทำไมไม่ขายข้าวให้โรงสีไปเลย แล้วเอาเงินมาจ่ายชาวนา

จริง ๆ แล้วปัญหาเรื่องเงินตอนนี้ แก้ไขง่ายที่สุดไม่ใช่พยายามกู้ เพราะถึงแม้กู้ได้เงินมา แต่ข้าวที่มีไม่วันใดวันหนึ่งก็ต้องขายอยู่ดี

แล้วบางคนก็ถามว่า ทำไมไม่คืนข้าวให้กับชาวนาไปแทน โดยอาจจะต้องมีค่าเสียเวลาให้ชาวนาด้วยอีกส่วนนึง

แต่จริง ๆ แล้ว น่าจะมีอีกทางนึง ที่น่าจะพอทำได้ คือการไปเจรจากับโรงสีที่ร่วมโครงการ ที่รับข้าวเข้าไปแล้ว ให้เสนอราคาซื้อข้าวใหม่ ที่เพิ่งรับจำนำในช่วงสองเดือนนี้ไป

เช่นตอนนี้ราคาตลาดอยู่ประมาณ 8,000 บาท ถ้าโรงสียอมซื้อ 8,000 บาท หรือบวกลบนิดหน่อย รัฐบาลก็น่าจะขายไปเลย ไม่ต้องสีแปรสภาพ เอามาเก็บเข้าโกดังกลาง เพื่อรอการขายในอนาคต (อีกหลายเดือน) ในราคาข้าวสารที่ไม่เกิน 12,000 บาท

ซึ่งคิดว่า โรงสีบางส่วนน่าจะยินดีให้ความร่วมมือ เพราะเมื่อซื้อมาแล้ว ก็สามารถนำไปขายได้ ไม่ต้องเก็บไว้เปลืองที่โกดังเก็บ แล้วหลักทรัพย์ที่นำไปค้ำประกันกับรัฐอยู่ ก็สามารถถอนคืนมาได้

ถ้าทำแบบนี้ ก็น่าจะได้เงินหลายหมื่นล้านบาทมาหมุนแล้ว

เมื่อบวกกับข้าวสารที่รัฐสต๊อกอยู่ ที่เร่งระบายในช่วงนี้ ก็น่าจะได้อีกประมาณ 1 หมื่นล้านบาท

รวมแล้วรัฐก็คงมีเงินจ่ายหนี้ชาวนาได้ประมาณครึ่งนึง

ก็รีบเอาไปจ่ายชาวนาที่ยากจนให้ครบก่อน ชาวนาที่ร่ำรวย หรือชาวนาปลอมทั้งหลาย ก็ไม่ต้องรีบจ่าย ไว้รอระบายข้าวได้ ก็ค่อย ๆ ผ่อนใช้ไป


แต่ก็ไม่รู้ว่า แบบนี้จะทำได้จริงหรือไม่

ถ้าทำได้คงจะดีกว่า รอเงินในอากาศที่รัฐพยายามฝันถึง และคิดว่าจะได้มาในไม่ช้า

ที่ผ่านมาเกือบ 10 วัน รัฐบาลหาเงินให้ธกส.จ่ายเพิ่มได้แค่ 5 พันล้านแค่นั้น

ถ้าอยากได้ 130,000 ล้าน ก็อาจจะต้องใช้เวลาเกือบปีแน่ ๆ



จากข้อมูลวันที่ 19 มกราคม ธกส.จ่ายเงินไปแล้ว 50,083 ล้านบาท

พอถึง 28 มกราคม จ่ายเงินรวมได้ 55,332 ล้านบาท

ขนาดโดนทวงทุกวัน ก็เร่งเต็มที่ได้แค่นี้ ก็ไม่รุ้ว่า พอถึงวันที่ คนทวงเริ่มละอายใจ ไม่กล้าทวงอีก การหาเงินมาเติมจะยิ่งช้าไปขนาดไหน