เนื่องจากอยากลองกล้องของเจ้า 1520 และ 1020 แบบเต็มๆนอกสถานที่บ้างเลยพาพี่ๆออกไปเที่ยวถ่ายรูปที่อยุธยากันครับ
ทุกภาพถ่ายจาก Nokia Lumia 1520
วัดแรก วัดตะเว็ด
วัดตะเว็ด เป็นวัดร้าง ตั้งอยู่ริมคลองประจาม ตำบลสำเภาล่ม อำเภอเมืองพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา นอกตัวเกาะอยุธยาไปทางทิศใต้
หลักฐานทางโบราณคดีของวัดตะเว็ดที่เหลืออยู่ในปัจจุบันมีเพียงผนังอาคารด้านสกัด มีจั่วเป็นรูปสามเหลี่ยมและเหลือเพียงด้านเดียว พอจะสันนิษฐานได้ว่าเป็นอิทธิพลของสถาปัตยกรรมแบบฝรั่งเศส สมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ ๑๔ - ๑๖ และไทยรับเอาอิทธิพลของศิลปะนี้เข้ามาในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช เนื่องจากฝรั่งเศสกับไทยมีความสัมพันธ์ทางการทูตต่อกัน สถาปัตยกรรมแบบนี้ส่วนใหญ่เป็นอาคารสองชั้นก่ออิฐถือปูน ใช้ระบบผนังอาคารเป็นตัวรองรับน้ำหนักของหลังคา เจาะหน้าต่างเป็นรูปวงโค้ง ยกพื้นสูง (พื้นทำด้วยไม้) ข้างล่างใช้เป็นที่อยู่อาศัยได้ หน้าบันเป็นรูปสามเหลี่ยมหน้าจั่วก่ออิฐถือปูนประดับด้วยลวดลายปูนปั้น มีรูปแบบที่แสดงอิทธิพลศิลปะแบบยุโรปสมัยนั้น ผสมกับลวดลายไทยดูอ่อนหวานนุ่มนวล กล่าวคือ ขอบหน้าบันเป็นลายแบบยุโรป ส่วนที่เป็นหางหงส์ทำเป็นรูปศีรษะชาย ฝรั่งหันด้านข้างสวมวิกผมยาวเป็นลอน สวมเสื้อมีระบายผูกผ้าพันคอแทน ตรงกลางหน้าบันเป็นปูนปั้นรูปวิมานมีลายเครือเถาประดับ แต่ใบไม้ที่อยู่ในลายเครือเถาเป็นใบอะแคนตัสของกรีกโบราณ (ใบไม้ที่นิยมใช้เป็นลวดลายประดับมากในรัชสมัยพระจ้าหลุยส์ที่ ๑๔ - ๑๖ ของฝรั่งเศส) แทนลายกระหนกของไทย ส่วนแยกของลายมีลายนกคาบซึ่งเป็นลายไทยผสมเข้าไปด้วย ผนังด้านในเจาะเป็นรูปหน้าต่างโค้งยอดแหลม มีผู้สันนิษฐานว่าคงจะเป็นที่ไว้ตะเกียง แต่ระยะที่เจาะสูงเกินไปอาจใช้เป็นที่สำหรับไว้พระพุทธรูปสำหรับบูชา คล้ายกับโบสถ์ฝรั่งก็ได้
ส่วนประวัติของวัดนี้ ตามพระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับพระพนรัตน์วัดพระเชตุพน กล่าวว่า “ส่วนสมเด็จพระอัครมหาสีฝ่ายซ้ายฝ่ายขวา แห่งสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงในพระบรมโกศ ซึ่งทรงพระนามว่า กรมหลวงโยธาทิพ กรมหลวงโยธาเทพนั้นก็ทูลลาสมเด็จพระเจ้าแผ่นดิน แล้วพาเอาพระราชบุตร ซึ่งทรงพระนามว่าตรัสน้อยนั้น ออกไปตั้งพระตำหนักอยู่ในที่ใกล้พระอารามวัดพุทไธสวรรย์”
พระตำหนักที่เจ้าฟ้ากรมหลวงโยธทิพ และเจ้าฟ้ากรมหลวงโยธาเทพไปสร้างนี้คงจะอยู่ไม่ไกลจากวัดพุทไธสวรรย์มากนัก และคงจะมีขนาดใหญ่โต เนื่องจากจะต้องมีข้าทาสบริวารติดตามไปรับใช้ด้วยเป็นจำนวนมาก แบบอย่างสถาปัตยกรรมที่ใช้สร้างคงจะเป็นแบบอย่างสถาปัตยกรรมที่นิยมกันในราชสำนักขณะนั้น คือ ศิลปะแบบเรเนซองส์ในยุคเจริญรุ่งเรืองของฝรั่งเศส ที่ตั้งพระตำหนักนี้ น. ณ ปากน้ำให้ข้อสังเกตว่า “การก่อสร้าง การปั้นปูน วิจิตรสพิสดาร อาจเป็นที่ประทับของเจ้าฟ้ากรมหลวงโยธาทิพ เจ้าฟ้ากรมหลวงโยธาเทพละกระมัง ท่านบวชชีอยู่วัดพุทไธสวรรย์ สำนักนางชีย่อมจะอยู่ไม่ให้ไกลวัด
อีกประการหนึ่ง เหล่านางข้าหลวงและนางบริวารก็คงจะบวชตามเสด็จจนเป็นสำนักนางชีใหญ่โต สมัยนั้นคงจะรุ่งเรืองมาก ตัวท่านเป็นเจ้านายที่พระเจ้าแผ่นดินหลายพระองค์กลัวเกรงมาก…” และที่ตั้งวัดตะเว็ดนี้ดูเหมาะที่จะสันนิษฐานว่าเป็นพระตำหนักดังกล่าว ทั้งเรื่องระยะที่ตั้งซึ่งไม่ไกลไปจากวัดพุทไธสวรรย์มากนัก และความโอ่อ่าภูมิฐานคาดว่าเมื่อเจ้าฟ้ากรมหลวงโยธาทิพ และเจ้าฟ้ากรมหลวงโยธาเทพสิ้นพระชนม์ เหล่าข้าทาสบริวารคงจะแตกฉานซ่านเซ็นทิ้งให้พระตำหนักรกร้าง ติดต่อมาคงมีพระภิกษุเข้าไปครอบครองทำเป็นวัดในภายหลัง ส่วนชื่อวัด “ตะเว็ด” นั้นจะตั้งขึ้นสมัยใดไม่ปรากฏหลักฐาน
จากการศึกษาหลักฐานทางโบราณคดีและหลักฐานจากประวัติศาสตร์ ทำให้สันนิษฐานได้ว่า วัดตะเว็ดคงจะสร้างขึ้นหลังรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ปัจจุบันวัดตะเว็ดตั้งอยู่ในป่าละเมาะ มีหมู่บ้านชาวไทยอิสลามล้อมรอบ หากจะมีการขุดค้นเนินโบราณสถานบริเวณวัดตะเว็ดก็คงจะได้พบหลักฐานที่จะกำหนดอายุโบราณสถานได้ชัดเจนกว่านี้
บรรณานุกรม
น. ณ ปากน้ำ. ฝรั่งในศิลปะไทย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์เมืองโบราณ, ๒๕๒๙.
. พจนานุกรมศิลป์. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์เมืองโบราณ,๒๕๓๐ (พิมพ์ครั้งที่ ๓).
. รูปแบบและการสืบเนื่องของศิลปวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์เมือง
โบราณ,๒๕๓๐.
. วิวัฒนาการลายไทย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์เมืองโบราณ,๒๕๓๔ (พิมพ์ครั้งที่ ๒).
. ห้าเดือนกลางซากอิฐปูนที่อยุธยา. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์เมืองโบราณ,๒๕๒๙.
(พิมพ์ครั้งที่ ๒).
ศิลป พีระศรี, ศาสตราจารย์. ประวัติศาสตร์และแบบอย่างศิลปโดยสังเขป (A BARE OUTLINE OF
HISTORY AND STYLES OF ART เขียน ยิ้มศิริ ผู้แปล, กรุงเทพฯ : คณะจิตรกรรม
ประติมากรรมและภาพพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร จัดพิมพ์โดยความอุปถัมภ์ขององค์การ สปอ.,
๒๕๑๒.
พี่ๆดูความสวยงามของสถานที่กันใหญ่
(ยกทีม Boy Band Nokia Lumia 1520) พาเที่ยววัด ณ อยุธยา พร้อมเรื่องราวต่างๆครับ
ทุกภาพถ่ายจาก Nokia Lumia 1520
วัดแรก วัดตะเว็ด
วัดตะเว็ด เป็นวัดร้าง ตั้งอยู่ริมคลองประจาม ตำบลสำเภาล่ม อำเภอเมืองพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา นอกตัวเกาะอยุธยาไปทางทิศใต้
หลักฐานทางโบราณคดีของวัดตะเว็ดที่เหลืออยู่ในปัจจุบันมีเพียงผนังอาคารด้านสกัด มีจั่วเป็นรูปสามเหลี่ยมและเหลือเพียงด้านเดียว พอจะสันนิษฐานได้ว่าเป็นอิทธิพลของสถาปัตยกรรมแบบฝรั่งเศส สมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ ๑๔ - ๑๖ และไทยรับเอาอิทธิพลของศิลปะนี้เข้ามาในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช เนื่องจากฝรั่งเศสกับไทยมีความสัมพันธ์ทางการทูตต่อกัน สถาปัตยกรรมแบบนี้ส่วนใหญ่เป็นอาคารสองชั้นก่ออิฐถือปูน ใช้ระบบผนังอาคารเป็นตัวรองรับน้ำหนักของหลังคา เจาะหน้าต่างเป็นรูปวงโค้ง ยกพื้นสูง (พื้นทำด้วยไม้) ข้างล่างใช้เป็นที่อยู่อาศัยได้ หน้าบันเป็นรูปสามเหลี่ยมหน้าจั่วก่ออิฐถือปูนประดับด้วยลวดลายปูนปั้น มีรูปแบบที่แสดงอิทธิพลศิลปะแบบยุโรปสมัยนั้น ผสมกับลวดลายไทยดูอ่อนหวานนุ่มนวล กล่าวคือ ขอบหน้าบันเป็นลายแบบยุโรป ส่วนที่เป็นหางหงส์ทำเป็นรูปศีรษะชาย ฝรั่งหันด้านข้างสวมวิกผมยาวเป็นลอน สวมเสื้อมีระบายผูกผ้าพันคอแทน ตรงกลางหน้าบันเป็นปูนปั้นรูปวิมานมีลายเครือเถาประดับ แต่ใบไม้ที่อยู่ในลายเครือเถาเป็นใบอะแคนตัสของกรีกโบราณ (ใบไม้ที่นิยมใช้เป็นลวดลายประดับมากในรัชสมัยพระจ้าหลุยส์ที่ ๑๔ - ๑๖ ของฝรั่งเศส) แทนลายกระหนกของไทย ส่วนแยกของลายมีลายนกคาบซึ่งเป็นลายไทยผสมเข้าไปด้วย ผนังด้านในเจาะเป็นรูปหน้าต่างโค้งยอดแหลม มีผู้สันนิษฐานว่าคงจะเป็นที่ไว้ตะเกียง แต่ระยะที่เจาะสูงเกินไปอาจใช้เป็นที่สำหรับไว้พระพุทธรูปสำหรับบูชา คล้ายกับโบสถ์ฝรั่งก็ได้
ส่วนประวัติของวัดนี้ ตามพระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับพระพนรัตน์วัดพระเชตุพน กล่าวว่า “ส่วนสมเด็จพระอัครมหาสีฝ่ายซ้ายฝ่ายขวา แห่งสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงในพระบรมโกศ ซึ่งทรงพระนามว่า กรมหลวงโยธาทิพ กรมหลวงโยธาเทพนั้นก็ทูลลาสมเด็จพระเจ้าแผ่นดิน แล้วพาเอาพระราชบุตร ซึ่งทรงพระนามว่าตรัสน้อยนั้น ออกไปตั้งพระตำหนักอยู่ในที่ใกล้พระอารามวัดพุทไธสวรรย์”
พระตำหนักที่เจ้าฟ้ากรมหลวงโยธทิพ และเจ้าฟ้ากรมหลวงโยธาเทพไปสร้างนี้คงจะอยู่ไม่ไกลจากวัดพุทไธสวรรย์มากนัก และคงจะมีขนาดใหญ่โต เนื่องจากจะต้องมีข้าทาสบริวารติดตามไปรับใช้ด้วยเป็นจำนวนมาก แบบอย่างสถาปัตยกรรมที่ใช้สร้างคงจะเป็นแบบอย่างสถาปัตยกรรมที่นิยมกันในราชสำนักขณะนั้น คือ ศิลปะแบบเรเนซองส์ในยุคเจริญรุ่งเรืองของฝรั่งเศส ที่ตั้งพระตำหนักนี้ น. ณ ปากน้ำให้ข้อสังเกตว่า “การก่อสร้าง การปั้นปูน วิจิตรสพิสดาร อาจเป็นที่ประทับของเจ้าฟ้ากรมหลวงโยธาทิพ เจ้าฟ้ากรมหลวงโยธาเทพละกระมัง ท่านบวชชีอยู่วัดพุทไธสวรรย์ สำนักนางชีย่อมจะอยู่ไม่ให้ไกลวัด
อีกประการหนึ่ง เหล่านางข้าหลวงและนางบริวารก็คงจะบวชตามเสด็จจนเป็นสำนักนางชีใหญ่โต สมัยนั้นคงจะรุ่งเรืองมาก ตัวท่านเป็นเจ้านายที่พระเจ้าแผ่นดินหลายพระองค์กลัวเกรงมาก…” และที่ตั้งวัดตะเว็ดนี้ดูเหมาะที่จะสันนิษฐานว่าเป็นพระตำหนักดังกล่าว ทั้งเรื่องระยะที่ตั้งซึ่งไม่ไกลไปจากวัดพุทไธสวรรย์มากนัก และความโอ่อ่าภูมิฐานคาดว่าเมื่อเจ้าฟ้ากรมหลวงโยธาทิพ และเจ้าฟ้ากรมหลวงโยธาเทพสิ้นพระชนม์ เหล่าข้าทาสบริวารคงจะแตกฉานซ่านเซ็นทิ้งให้พระตำหนักรกร้าง ติดต่อมาคงมีพระภิกษุเข้าไปครอบครองทำเป็นวัดในภายหลัง ส่วนชื่อวัด “ตะเว็ด” นั้นจะตั้งขึ้นสมัยใดไม่ปรากฏหลักฐาน
จากการศึกษาหลักฐานทางโบราณคดีและหลักฐานจากประวัติศาสตร์ ทำให้สันนิษฐานได้ว่า วัดตะเว็ดคงจะสร้างขึ้นหลังรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ปัจจุบันวัดตะเว็ดตั้งอยู่ในป่าละเมาะ มีหมู่บ้านชาวไทยอิสลามล้อมรอบ หากจะมีการขุดค้นเนินโบราณสถานบริเวณวัดตะเว็ดก็คงจะได้พบหลักฐานที่จะกำหนดอายุโบราณสถานได้ชัดเจนกว่านี้
บรรณานุกรม
น. ณ ปากน้ำ. ฝรั่งในศิลปะไทย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์เมืองโบราณ, ๒๕๒๙.
. พจนานุกรมศิลป์. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์เมืองโบราณ,๒๕๓๐ (พิมพ์ครั้งที่ ๓).
. รูปแบบและการสืบเนื่องของศิลปวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์เมือง
โบราณ,๒๕๓๐.
. วิวัฒนาการลายไทย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์เมืองโบราณ,๒๕๓๔ (พิมพ์ครั้งที่ ๒).
. ห้าเดือนกลางซากอิฐปูนที่อยุธยา. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์เมืองโบราณ,๒๕๒๙.
(พิมพ์ครั้งที่ ๒).
ศิลป พีระศรี, ศาสตราจารย์. ประวัติศาสตร์และแบบอย่างศิลปโดยสังเขป (A BARE OUTLINE OF
HISTORY AND STYLES OF ART เขียน ยิ้มศิริ ผู้แปล, กรุงเทพฯ : คณะจิตรกรรม
ประติมากรรมและภาพพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร จัดพิมพ์โดยความอุปถัมภ์ขององค์การ สปอ.,
๒๕๑๒.
พี่ๆดูความสวยงามของสถานที่กันใหญ่