ก่อนอื่นเลย ต้องบอกว่านี่เป็นตั้งกระทู้ครั้งแรกในชีวิตนะ (ปกติอ่านอย่างเดียว 555+)
(ยาวนิดนึงนะ)
เริ่มต้นของวันที่ 23 มกราคม 2557 ครับ มีนัดกับหมอศัลยกรรม ณ รพ. ธรรมศาสตร์ 07.00 (เค้าขีดฆ่าเวลา 08.00 แล้วเปลี่ยนให้ใหม่)
พอดีต้องใส่เฝือกเนื่องจากทำบางอย่างซุ่มซ่ามจนกระดูกนิ้วเคลื่อนอ่านะ หมอเค้าเลยนัดมาดูอีกทีในวันนี้
ผมก็รีบไปแต่เช้าเลย เนื่องจากมีความหวังว่าจะได้รีบเจอหมอ รีบถอดเฝือก (เพราะรำคาญมันเต็มทีละ) พอตอนเช้าไปที่ตึก อาคาร ม.ร.ว. สุวพรรณ สนิทวงศ์ (ตามบัตรนัด) ไปถึงก็ตกใจกับปริมาณคนมาก คิดในใจว่า 'คนเค้าตื่นเช้ากันขนาดนี้เยอะจัง' (ปกติเป็นคนตื่นสาย 555) เราเดินเข้าไปก็งงๆ ว่าเอ๊ะ ต้องยื่นตรงไหนหว่า พอเห็นป้ายเขียน "ประชาสัมพันธ์" เลยไปถามเขาว่าควรยื่นตรงไหน เขาก็บอกว่าให้กดบัตรคิว เบอร์ 2 (นศ. มธ) ผมก็ทำตามครับ แป๊ปเดียวก็ได้ยื่นบัตรกับพนักงานแล้ว เนื่องจากคิวของ เจ้าหน้าที่/นศ มธ ไม่มีคนเข้ารับบริการมากนัก พอยื่นเสร็จปุ๊บ พนักงานก็ให้ผมไปห้องศัลยกรรม
พอผมไม่รู้ทางเลยต้องถามว่า "มันอยู่ตรงไหนหรอครับ"
พนักงานตอบว่า "เดินขึ้นไปนะค่ะ จะอยู่ทางขวามือ"
เราก็ขอบคุณเขาแล้วเดินไป แล้วเราก็เดินขึ้นไปชั้น 2 กับแฟนผม
พอขึ้นไปแล้วทางขวา มีป้ายเขียนว่า "คลินิก หู คอ ตา จมูก" เราก็เอ๊ะ ไม่ใช่ศัลยกรรมหนิ เลยเดินตามทางชั้น 2 ไปเรื่อยๆ แล้วรุ้สึกว่ามันว่างๆ เลยเข้าไปถามพยาบาลในแผนกนั้นว่า 'ศัลยกรรม' อยู่ไหน
พยาบาลก็ตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า "ชั้น 1 ค่ะ ตรงหัวมุมนี้จะมีลิฟต์อยู่นะคะ (ชี้ไปตรงหัวมุม) ลงไปแล้วศัลยกรรมจะอยู่างซ้ายมือค่ะ"
เราได้ยินเช่นนั้นก็ขอบคุณเขาแล้วก็นึกว่า เอ๊ะ พนักงานตอนแรกบอกเดินขึ้นไป ที่แท้ก็คือเดินขึ้นไปตามทางนี่เอง ไม่ใช่ขึ้นชั้น 2 -*-
เราก็คิดว่า เอาเหอะ เข้าใจผิดกันได้แหละเนาะ พนักงานก็ไม่ผิดอะไร
ต่อมาก็เดินไปถึงแผนกศัลยกรรมก็ ไม่รู้ต้องยื่นตรงไหน เพราะไม่มีป้ายบอกเลย เดินไปที่ๆ คนเยอะๆ แล้วก็ยื่นบัตรนัดเราไปให้พยาบาล เขาก็บอกให้ไปต่อแถววัดความดัน ตอนต่อแถวเราคิดอยู่ในใจว่า "เราควรจะรู้ตามธรรมชาติว่าควรยื่นตรงไหนหรอ ทำไมไม่มีป้ายไม่รู้แฮะ" พอวัดความดันเสร็จพยาบาลก็ให้ไปนั่งรอ รอได้ประมาณ 5 นาที พยาบาลประกาศผ่านไมค์ว่า
"หมอเข้า 9.00-9.30 นะค่ะ ไปรับประทานอาหารก่อนได้นะค่ะ" (ตอนนั้นเวลาราวๆ 8 โมง)
เราก็คิดว่าถูกแล้วแหละ นัด 7 โมงแล้วต้องรอนิดนึง รพ. รัฐก็งี้แหละ แล้วชวนแฟนไปกินข้าวที่โรงอาหารก่อน
พอกินข้าวเสร็จเห็นว่าเพิ่ง 8.30 เอง เลยตัดสินใจไปเดินดูตลาดนัดของ รพ ที่มีวันนี้เล่นๆ แล้วเนื่องจากแฟนเป็นคนชอบเดินดูนู่นนี่ เลยต้องบอกแฟนนิดนึงว่าอย่าเกิน 9 โมง555 กลัวพยาบาลเรียกข้ามเรา 555
พอ 9 โมงก็เดินกลับไปแผนกศัลยกรรม
คนเพิ่มขึ้นอย่างมากกกก ตกใจเลยว่า 1 ชม. คนเค้าเข้ารับบริการเยอะมากๆ เลย ผมก็ด้วยความกังวลว่าจะโดนเรียกไปแล้วจึงเข้าไปถามพยาบาลว่าเริ่มเรียกชื่อหรือยัง เขาก็บอกว่า "ยังไม่เรียกค่ะ นั่งรอสักครู่นะ"
ผมก็นั่งรอเรื่อยๆ
.....
9.30 พยาบาลเพิ่งเริ่มเรียกตนไข้ไปทีละคนๆ ผมได้บัตรคิวคนที่ 5 แต่สักพักผมเริ่ม........ปวดอุจาระ
คิดในใจว่า ไม่ดีเลย ถ้าพยาบาลเขาเรียกแล้วเราไม่อยู่จะข้ามไปรึป่าว เลยนั่งทนจนทนไม่ไหว บอกแฟนว่าให้ช่วยรอฟังเรียกชื่อให้หน่อย ถ้าเขาเรียกจะฝากให้ไปบอกว่าเข้าห้องน้ำ ผมก็รีบวิ่งไปห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกล
พอเข้าไปห้องน้ำคิดว่า "โอโห ห้องน้ำรพ. รัฐ แต่สวยนะ"
แต่พอจะเข้าห้องปุ๊บ สังเกตเห็นว่า ไม่มีสายฉีดน้ำ และไม่มีกระดาษทิชชู่!!! ผมเลยรีบไปหน้าห้องน้ำแล้วดึงกระดาษเช็ดมือมา T.T (พกทิชชู่ติดตัวกันหน่อยก็ดีนะ 555)
พอผมทำธุระเสร็จแล้วก็รีบกลับไปแผนกทันที ถามแฟนว่าเขาเรียกรึยัง พอแฟนบอกว่ายัง ผมก็นั่งรอพยาบาลเรียกต่อไป
ประมาณ 10.45 มีเสียงสววรค์ครับ
"คุณ ........ (ชื่อผมนี่แหละ 555)"
ผมก็เดินไปเอาแฟ้มแล้วนั่งรอต่อไปหน้าห้องทำแผล -*-
ตอนนั้นก็มีคนโดนพยาบาลเรียกอยู่เรื่อยๆ จนพยาบาลมีประกาศครั้งนึงว่า
"ตอนนี้เรียกถึงคิวที่ 55 แล้วนะค่ะ ต่อไปนี้จะเป็นคิวที่ 55 เป็นต้นไป"
ผมก็ 'เห้ย นี่เราคิวที่ 5 ทำไมยังรออยู่ว้าา หมอนัด 7 โมงเช้า แต่ยังไม่ได้หาเลยนะ' ตอนนั้นเริ่มหงุดหงิดหน่อยๆ และเริ่มสงสัยละ
เหลือบเข้าไปมองในห้องมี นศพ. เต็มไปหมด แต่ไม่เห็นหมอสักคน
สักพักคุณลุงคนหนึ่งเดินเข้ามาห้องเดียวกันแล้วออกมารอตามคิว สักพักครับเขาเดินเข้าไปแล้วบอกหมอว่า ผมต้องรอด้วยหรอครับ เราก็เห้ย "นี่กูก็รอนะ มาก่อนลุงอีกด้วยนะะ (คิดในใจนะ)" หมอก็เรียกเขาเข้าไปเฉ๊ย
คือเราแบบ.......นิ่ง แล้วเริ่มหงุดหงิดมากขึ้นอีก คือหมอก็นัดเราเหมือนกันป๊ะ, 7 โมงป๊ะ ตอนนั้นมันราวๆ 11.30 ละ พอราวๆ 11.45 หมอเรียกเข้าไป พอเข้าไปปุ๊บมันเป็นห้องทำแผลที่มีอยู่ 3 เตียง ผมก็เข้าไปอันซ้ายสุด ตอนนั้นทั้งห้องมีหมออยู่คนนึงกับ นศพอีก เกือบ 7 คนรุมคุณลุงอยู่ หมอก็คอยสอนเคสคุณลุงไปเรื่อยๆ ซึ่งผมก็เข้าใจแหละ แพทย์ในอนาคตแหละเนาะ แต่ก็ยังงงว่าทำไมลุงได้เข้าก่อนอยู่ดีอ่านะ พอราวๆ 12.00 ก็ถึงตาผมละ หมอเข้ามาหาพร้อม นศพ แล้วมาดูเคสผมต่อ
ตอนแรกนึกว่าต้องทำอะไรเยอะแยะ สุดท้ายหมอถอดผ้าพันแผล แล้วใส่ ผ้าพันแผลใหม่ ...... ผมแบบ นี่รอมา 5 ชม. เพื่อเปลี่ยนผ้าพันแผล!!! ซื้อเองมาพันเองก็ได้ม่างงง หมอบอกว่าอีก 4 อาทิตย์นู่นก็จะได้ถอด ผมเลยบอกหมอว่า ผมหน้าจะโอเคแล้วนะ พอขยับได้แล้ว หมอก็เลยไปดูเอกซเรย์แล้วบอกว่า กระดูกเคลื่อนนิดหน่อยเอง อาจจะไม่ต้อง 4 อาทิตย์ก็ได้ แต่หมอคิดว่า 1 อาทิตย์นี่เร็วมากนะ แต่เดี๋ยวอาทิตย์หน้าหมอมาตรวจดูให้ พร้อมนัดอีกทีพฤหัสที่จะถึงนี้ (พรุ่งนี้) พอเสร็จแล้วไปยื่นแฟ้มรอพยาบาลต่อข้างนอก
พอเห็นกองแฟ้มครับ....แม่เจ้า!!! เป็นล้าน แฟ้มเยอะมากกก (จริงๆ ก็ประมาณ 40-50 คนได้) ผมแทบหมดแรง ตื่นเช้ามาแล้วหมอแค่แก้ผ้าพันแผลให้ รอประมาณ 20 นาที (เกือบหลับ) ก็ได้ยินเสียงสวรรค์จากคุณพยาบาลเรียกชื่อผมอีกรอบ พยาบาลก็บอกว่าไม่มีค่าใช้จ่ายนะ ไปยื่นการเงินเลย
เราก็ถามคุณพยาบาลว่า
"การเงินอยู่ไหนครับ"
เขาบอกว่า
"เดินออกไปเลี้ยวขวาแล้วเลี้ยวซ้าย"
ผมก็ทำตามจนเจอ พอไปถึงเห็นคนเต็มไปหมด ในแต่ละช่องมีหมายเลขบัตรคิว ผมกับแฟนก็พยายามมองหาเครื่องกดบัตร....ไม่มี.....เลยต้องเข้าไปถามที่เคาน์เตอร์ว่ายื่นช่องไหน ต้องทำยังไง เขาก็บอกว่ายื่นช่อง 14 เลยค่ะ คือตอนนั้นคิดในใจว่า
'โรงพยาบาลไม่ใช่บ้านอะ อย่างน้อยควรมีบอกบ้างว่าอะไรอยู่ตรงไหน ไปไหนต่อ ถ้าทุกคนต้องเข้าไปถามแบบนี้ พนักงานไม่เหนื่อยตายหรอ คิวจะมีทำไม -*-'
พอมองไปช่อง 14 แถวยาวเหยียด ผมก็ไปต่อแถว ตอนนั้นอารมณ์ดีขึ้นละเพราะใกล้ออกแล้วว พอสักพักนึงปรากฎครับ มี ผู้ชายกับผู้หญิงเดินมาพยายามจะแซงแถว!! ผมมองหน้าเลยครับ เข้าเฝือกอยู่ก็ไม่สนอะ คนอื่นเค้าเข้าแถวกันดีๆ คุณมีสิทธิอะไรแทรกมิทราบบ สักพักนึงผู้ชายเริ่มรู้ตัว แล้วพึพำกับตัวเองจับใจความได้ว่า "นี่แถวอยู่นู่นหรอเนี่ย" แล้วเขาก็เดินไปต่อดีๆ ผมนึกดีใจมากๆ แต่คุณผู้หญิงน่ะสิครับ ยังคงพยายามแทรก เป็นป้าแก่ๆ คนนึง (สรุปว่าไม่ได้มาคู่กับ ผู้ชายคนนั้น) เขาแทรกมาได้ข้างหลังผมพร้อมยิ้มให้ผมอย่างหน้าตาเฉย ผมช็อคครับ!!! คนอื่นในแถวก็นิ่ง....คือผมแอบคิดนะว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ผมก็คุยกับแฟนเสียงดังหน่อยว่าการแทรกมันไม่ดี อย่างนู่นอย่างนี้ หวังให้เขาได้ยินและสำนึก ปรากฎว่าป้าแกยังคงยืนต่อไป -*- (แอบมองชื่อป้าแกบนกระดาษด้วยแหละ แต่เผยแพร่คงไม่ดีนัก)
หลังจากนั้นผมก็ยื่นใบจ่ายเงินและเป็นอันเสร็จสิ้นทริปไป รพ ในครั้งนี้ในเวลา 13.15น.
ในใจเกิดคำถามมากมาย เช่น
1. หมอนัดทำไม 7 โมงถ้าหมอจะเข้า 9 โมง แล้วเราได้หาตอนเกือบๆ เที่ยง
2. ระบบ รพ. ทำไมพยาบาลไม่คุยกับหมอ รพ. รัฐอื่นๆ ไม่เห็นเป็นเลย
3. จิตสำนึกคนไทยมันค่อยๆ หายไปแล้วหรอ T.T
ขอบคุณสำหรับการติดตามกระทู้แรกของผมนะ ติชมได้เลยนะครับ
^.^
ประสบการณ์การเข้ารับบริการจาก รพ. ธรรมศาสตร์
(ยาวนิดนึงนะ)
เริ่มต้นของวันที่ 23 มกราคม 2557 ครับ มีนัดกับหมอศัลยกรรม ณ รพ. ธรรมศาสตร์ 07.00 (เค้าขีดฆ่าเวลา 08.00 แล้วเปลี่ยนให้ใหม่)
พอดีต้องใส่เฝือกเนื่องจากทำบางอย่างซุ่มซ่ามจนกระดูกนิ้วเคลื่อนอ่านะ หมอเค้าเลยนัดมาดูอีกทีในวันนี้
ผมก็รีบไปแต่เช้าเลย เนื่องจากมีความหวังว่าจะได้รีบเจอหมอ รีบถอดเฝือก (เพราะรำคาญมันเต็มทีละ) พอตอนเช้าไปที่ตึก อาคาร ม.ร.ว. สุวพรรณ สนิทวงศ์ (ตามบัตรนัด) ไปถึงก็ตกใจกับปริมาณคนมาก คิดในใจว่า 'คนเค้าตื่นเช้ากันขนาดนี้เยอะจัง' (ปกติเป็นคนตื่นสาย 555) เราเดินเข้าไปก็งงๆ ว่าเอ๊ะ ต้องยื่นตรงไหนหว่า พอเห็นป้ายเขียน "ประชาสัมพันธ์" เลยไปถามเขาว่าควรยื่นตรงไหน เขาก็บอกว่าให้กดบัตรคิว เบอร์ 2 (นศ. มธ) ผมก็ทำตามครับ แป๊ปเดียวก็ได้ยื่นบัตรกับพนักงานแล้ว เนื่องจากคิวของ เจ้าหน้าที่/นศ มธ ไม่มีคนเข้ารับบริการมากนัก พอยื่นเสร็จปุ๊บ พนักงานก็ให้ผมไปห้องศัลยกรรม
พอผมไม่รู้ทางเลยต้องถามว่า "มันอยู่ตรงไหนหรอครับ"
พนักงานตอบว่า "เดินขึ้นไปนะค่ะ จะอยู่ทางขวามือ"
เราก็ขอบคุณเขาแล้วเดินไป แล้วเราก็เดินขึ้นไปชั้น 2 กับแฟนผม
พอขึ้นไปแล้วทางขวา มีป้ายเขียนว่า "คลินิก หู คอ ตา จมูก" เราก็เอ๊ะ ไม่ใช่ศัลยกรรมหนิ เลยเดินตามทางชั้น 2 ไปเรื่อยๆ แล้วรุ้สึกว่ามันว่างๆ เลยเข้าไปถามพยาบาลในแผนกนั้นว่า 'ศัลยกรรม' อยู่ไหน
พยาบาลก็ตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า "ชั้น 1 ค่ะ ตรงหัวมุมนี้จะมีลิฟต์อยู่นะคะ (ชี้ไปตรงหัวมุม) ลงไปแล้วศัลยกรรมจะอยู่างซ้ายมือค่ะ"
เราได้ยินเช่นนั้นก็ขอบคุณเขาแล้วก็นึกว่า เอ๊ะ พนักงานตอนแรกบอกเดินขึ้นไป ที่แท้ก็คือเดินขึ้นไปตามทางนี่เอง ไม่ใช่ขึ้นชั้น 2 -*-
เราก็คิดว่า เอาเหอะ เข้าใจผิดกันได้แหละเนาะ พนักงานก็ไม่ผิดอะไร
ต่อมาก็เดินไปถึงแผนกศัลยกรรมก็ ไม่รู้ต้องยื่นตรงไหน เพราะไม่มีป้ายบอกเลย เดินไปที่ๆ คนเยอะๆ แล้วก็ยื่นบัตรนัดเราไปให้พยาบาล เขาก็บอกให้ไปต่อแถววัดความดัน ตอนต่อแถวเราคิดอยู่ในใจว่า "เราควรจะรู้ตามธรรมชาติว่าควรยื่นตรงไหนหรอ ทำไมไม่มีป้ายไม่รู้แฮะ" พอวัดความดันเสร็จพยาบาลก็ให้ไปนั่งรอ รอได้ประมาณ 5 นาที พยาบาลประกาศผ่านไมค์ว่า
"หมอเข้า 9.00-9.30 นะค่ะ ไปรับประทานอาหารก่อนได้นะค่ะ" (ตอนนั้นเวลาราวๆ 8 โมง)
เราก็คิดว่าถูกแล้วแหละ นัด 7 โมงแล้วต้องรอนิดนึง รพ. รัฐก็งี้แหละ แล้วชวนแฟนไปกินข้าวที่โรงอาหารก่อน
พอกินข้าวเสร็จเห็นว่าเพิ่ง 8.30 เอง เลยตัดสินใจไปเดินดูตลาดนัดของ รพ ที่มีวันนี้เล่นๆ แล้วเนื่องจากแฟนเป็นคนชอบเดินดูนู่นนี่ เลยต้องบอกแฟนนิดนึงว่าอย่าเกิน 9 โมง555 กลัวพยาบาลเรียกข้ามเรา 555
พอ 9 โมงก็เดินกลับไปแผนกศัลยกรรม
คนเพิ่มขึ้นอย่างมากกกก ตกใจเลยว่า 1 ชม. คนเค้าเข้ารับบริการเยอะมากๆ เลย ผมก็ด้วยความกังวลว่าจะโดนเรียกไปแล้วจึงเข้าไปถามพยาบาลว่าเริ่มเรียกชื่อหรือยัง เขาก็บอกว่า "ยังไม่เรียกค่ะ นั่งรอสักครู่นะ"
ผมก็นั่งรอเรื่อยๆ
.....
9.30 พยาบาลเพิ่งเริ่มเรียกตนไข้ไปทีละคนๆ ผมได้บัตรคิวคนที่ 5 แต่สักพักผมเริ่ม........ปวดอุจาระ
คิดในใจว่า ไม่ดีเลย ถ้าพยาบาลเขาเรียกแล้วเราไม่อยู่จะข้ามไปรึป่าว เลยนั่งทนจนทนไม่ไหว บอกแฟนว่าให้ช่วยรอฟังเรียกชื่อให้หน่อย ถ้าเขาเรียกจะฝากให้ไปบอกว่าเข้าห้องน้ำ ผมก็รีบวิ่งไปห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกล
พอเข้าไปห้องน้ำคิดว่า "โอโห ห้องน้ำรพ. รัฐ แต่สวยนะ"
แต่พอจะเข้าห้องปุ๊บ สังเกตเห็นว่า ไม่มีสายฉีดน้ำ และไม่มีกระดาษทิชชู่!!! ผมเลยรีบไปหน้าห้องน้ำแล้วดึงกระดาษเช็ดมือมา T.T (พกทิชชู่ติดตัวกันหน่อยก็ดีนะ 555)
พอผมทำธุระเสร็จแล้วก็รีบกลับไปแผนกทันที ถามแฟนว่าเขาเรียกรึยัง พอแฟนบอกว่ายัง ผมก็นั่งรอพยาบาลเรียกต่อไป
ประมาณ 10.45 มีเสียงสววรค์ครับ
"คุณ ........ (ชื่อผมนี่แหละ 555)"
ผมก็เดินไปเอาแฟ้มแล้วนั่งรอต่อไปหน้าห้องทำแผล -*-
ตอนนั้นก็มีคนโดนพยาบาลเรียกอยู่เรื่อยๆ จนพยาบาลมีประกาศครั้งนึงว่า
"ตอนนี้เรียกถึงคิวที่ 55 แล้วนะค่ะ ต่อไปนี้จะเป็นคิวที่ 55 เป็นต้นไป"
ผมก็ 'เห้ย นี่เราคิวที่ 5 ทำไมยังรออยู่ว้าา หมอนัด 7 โมงเช้า แต่ยังไม่ได้หาเลยนะ' ตอนนั้นเริ่มหงุดหงิดหน่อยๆ และเริ่มสงสัยละ
เหลือบเข้าไปมองในห้องมี นศพ. เต็มไปหมด แต่ไม่เห็นหมอสักคน
สักพักคุณลุงคนหนึ่งเดินเข้ามาห้องเดียวกันแล้วออกมารอตามคิว สักพักครับเขาเดินเข้าไปแล้วบอกหมอว่า ผมต้องรอด้วยหรอครับ เราก็เห้ย "นี่กูก็รอนะ มาก่อนลุงอีกด้วยนะะ (คิดในใจนะ)" หมอก็เรียกเขาเข้าไปเฉ๊ย
คือเราแบบ.......นิ่ง แล้วเริ่มหงุดหงิดมากขึ้นอีก คือหมอก็นัดเราเหมือนกันป๊ะ, 7 โมงป๊ะ ตอนนั้นมันราวๆ 11.30 ละ พอราวๆ 11.45 หมอเรียกเข้าไป พอเข้าไปปุ๊บมันเป็นห้องทำแผลที่มีอยู่ 3 เตียง ผมก็เข้าไปอันซ้ายสุด ตอนนั้นทั้งห้องมีหมออยู่คนนึงกับ นศพอีก เกือบ 7 คนรุมคุณลุงอยู่ หมอก็คอยสอนเคสคุณลุงไปเรื่อยๆ ซึ่งผมก็เข้าใจแหละ แพทย์ในอนาคตแหละเนาะ แต่ก็ยังงงว่าทำไมลุงได้เข้าก่อนอยู่ดีอ่านะ พอราวๆ 12.00 ก็ถึงตาผมละ หมอเข้ามาหาพร้อม นศพ แล้วมาดูเคสผมต่อ
ตอนแรกนึกว่าต้องทำอะไรเยอะแยะ สุดท้ายหมอถอดผ้าพันแผล แล้วใส่ ผ้าพันแผลใหม่ ...... ผมแบบ นี่รอมา 5 ชม. เพื่อเปลี่ยนผ้าพันแผล!!! ซื้อเองมาพันเองก็ได้ม่างงง หมอบอกว่าอีก 4 อาทิตย์นู่นก็จะได้ถอด ผมเลยบอกหมอว่า ผมหน้าจะโอเคแล้วนะ พอขยับได้แล้ว หมอก็เลยไปดูเอกซเรย์แล้วบอกว่า กระดูกเคลื่อนนิดหน่อยเอง อาจจะไม่ต้อง 4 อาทิตย์ก็ได้ แต่หมอคิดว่า 1 อาทิตย์นี่เร็วมากนะ แต่เดี๋ยวอาทิตย์หน้าหมอมาตรวจดูให้ พร้อมนัดอีกทีพฤหัสที่จะถึงนี้ (พรุ่งนี้) พอเสร็จแล้วไปยื่นแฟ้มรอพยาบาลต่อข้างนอก
พอเห็นกองแฟ้มครับ....แม่เจ้า!!! เป็นล้าน แฟ้มเยอะมากกก (จริงๆ ก็ประมาณ 40-50 คนได้) ผมแทบหมดแรง ตื่นเช้ามาแล้วหมอแค่แก้ผ้าพันแผลให้ รอประมาณ 20 นาที (เกือบหลับ) ก็ได้ยินเสียงสวรรค์จากคุณพยาบาลเรียกชื่อผมอีกรอบ พยาบาลก็บอกว่าไม่มีค่าใช้จ่ายนะ ไปยื่นการเงินเลย
เราก็ถามคุณพยาบาลว่า
"การเงินอยู่ไหนครับ"
เขาบอกว่า
"เดินออกไปเลี้ยวขวาแล้วเลี้ยวซ้าย"
ผมก็ทำตามจนเจอ พอไปถึงเห็นคนเต็มไปหมด ในแต่ละช่องมีหมายเลขบัตรคิว ผมกับแฟนก็พยายามมองหาเครื่องกดบัตร....ไม่มี.....เลยต้องเข้าไปถามที่เคาน์เตอร์ว่ายื่นช่องไหน ต้องทำยังไง เขาก็บอกว่ายื่นช่อง 14 เลยค่ะ คือตอนนั้นคิดในใจว่า
'โรงพยาบาลไม่ใช่บ้านอะ อย่างน้อยควรมีบอกบ้างว่าอะไรอยู่ตรงไหน ไปไหนต่อ ถ้าทุกคนต้องเข้าไปถามแบบนี้ พนักงานไม่เหนื่อยตายหรอ คิวจะมีทำไม -*-'
พอมองไปช่อง 14 แถวยาวเหยียด ผมก็ไปต่อแถว ตอนนั้นอารมณ์ดีขึ้นละเพราะใกล้ออกแล้วว พอสักพักนึงปรากฎครับ มี ผู้ชายกับผู้หญิงเดินมาพยายามจะแซงแถว!! ผมมองหน้าเลยครับ เข้าเฝือกอยู่ก็ไม่สนอะ คนอื่นเค้าเข้าแถวกันดีๆ คุณมีสิทธิอะไรแทรกมิทราบบ สักพักนึงผู้ชายเริ่มรู้ตัว แล้วพึพำกับตัวเองจับใจความได้ว่า "นี่แถวอยู่นู่นหรอเนี่ย" แล้วเขาก็เดินไปต่อดีๆ ผมนึกดีใจมากๆ แต่คุณผู้หญิงน่ะสิครับ ยังคงพยายามแทรก เป็นป้าแก่ๆ คนนึง (สรุปว่าไม่ได้มาคู่กับ ผู้ชายคนนั้น) เขาแทรกมาได้ข้างหลังผมพร้อมยิ้มให้ผมอย่างหน้าตาเฉย ผมช็อคครับ!!! คนอื่นในแถวก็นิ่ง....คือผมแอบคิดนะว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ผมก็คุยกับแฟนเสียงดังหน่อยว่าการแทรกมันไม่ดี อย่างนู่นอย่างนี้ หวังให้เขาได้ยินและสำนึก ปรากฎว่าป้าแกยังคงยืนต่อไป -*- (แอบมองชื่อป้าแกบนกระดาษด้วยแหละ แต่เผยแพร่คงไม่ดีนัก)
หลังจากนั้นผมก็ยื่นใบจ่ายเงินและเป็นอันเสร็จสิ้นทริปไป รพ ในครั้งนี้ในเวลา 13.15น.
ในใจเกิดคำถามมากมาย เช่น
1. หมอนัดทำไม 7 โมงถ้าหมอจะเข้า 9 โมง แล้วเราได้หาตอนเกือบๆ เที่ยง
2. ระบบ รพ. ทำไมพยาบาลไม่คุยกับหมอ รพ. รัฐอื่นๆ ไม่เห็นเป็นเลย
3. จิตสำนึกคนไทยมันค่อยๆ หายไปแล้วหรอ T.T
ขอบคุณสำหรับการติดตามกระทู้แรกของผมนะ ติชมได้เลยนะครับ
^.^