ขอบ่นๆๆๆ ให้หายเครียดหน่อยนะคะ
คือ.....เมื่อวานสามีโทรมาบอกว่า...ให้เราพาลูกของพี่สาวไปส่งที่โรงเรียนหน่อย โรงเรียนเปิดอาทิตย์หน้า
เรารู้สึก.....บอกไม่ถูก เหนื่อย เครียด หรืออะไรก็ไม่รู้
ก็เพราะว่า รร. นี่อยู่ค่อนข้างไกลค่ะ แล้วเราขับรถไม่เก่ง.......ไม่เคยขับรถขึ้นไฮเวย์เลย ก็ถนนมันกว้าง รถก็วิ่งกันเร็ว ระยะทาง 20 กิโล ใจเราไม่สู้ค่ะ บอกตรงๆ ตาขาว เคยลองขับขึ้นไปกับคุณสามี เปลี่ยนเลนส์ไม่ค่อยได้ สุดท้ายต้องจอดให้สามีขับต่อ..........ทุกวันนี้ก็ขับได้แค่ถนนเล็กๆ ธรรมดา ที่รถไม่เยอะ ถ้ารถเยอะ เปลี่ยนเลนไม่ได้ ก็ขับเลยไป แล้วค่อยหาทางวกกลับเอา............เอาเป็นว่าเราไม่มั่นใจเลยค่ะที่จะขับ
แต่เมื่อวาน ทางนู้นก็เอาแต่พูดว่า.......ถ้าหาคนช่วยได้ ไม่มาใช้เราหรอก.........พอเราบอกว่าทำไม่ได้ เขาก็บอกว่าต้องได้สิๆๆ
เอ้าาาาาาาา ก็เราไม่ได้นี่...........เขาก็บอกว่า...อาทิตย์หน้า สามีเขาหยุดงาน เดี๋ยวให้พาไปก่อนรอบนึง เพื่อให้รู้ทาง
แต่เราก็เสนอว่า ให้ไปขอร้องป้าของเด็กดูสิ.....เขาเองก็ขับรถได้...............เขาก็งู่งี่ๆ บ่นๆ
หาว่าเราไม่ยอมพยายามอย่างนั้นนี่ ว่าเราว่า ครอบครัวเดียวกันช่วยกันไม่ได้เลยหรือไง (เอางี้เลย)
ก็เราขับรถไม่ได้ ข้อนี้สามีเราก็รู้ดี สามีเราก็บอกไปแล้ว..............แต่ที่เห็นเราพาลูกเราไปโน่นนี่ เราไปทางถนนเล็กทั้งนั้นค่ะ
ซึ่งเราเองก็เช็คแล้ว ถ้าไปถนนธรรมดา กว่าจะถึงโรงเรียน ก็ 45 กิโล............มันก็ไกลพอควรค่ะ
ลูกเราไปโรงเรียนครึ่งวันเช้า กับหลัง 4 โมงเย็น แล้วไปเรียนตอนค่ำ.........แต่จะให้วิ่งรถไปส่งหลานตอนบ่าย
บอกตามตรงนะคะ เราเองไม่เท่าไร ลูกเราเพิ่ง 3 ขวบ ถ้าต้องกะเตงไปส่งกันขนาดนั้น........ลูกเราคงหิวแย่
ตัวเราเองอยาก แต่ก็ไม่อยากมีปัญหากับสามีเรานะ..........ที่นี่อเมริกานะคะ รร. ใกล้ๆบ้าน ดีๆเยอะแยะมากค่ะ
ทำไมต้องเลือกไปที่ไกลๆให้เป็นภาระคนอื่น..............ก็ร็ตั้งแต่แรกว่าตัวเองต้องทำงาน สามีตัวเองต้องทำงาน แม่ตัวเองก็ขับไกลไม่ได้
เองก็ขับรถไกลไม่ได้.....แต่ทำไมยังตัดสินใจไป แล้วผลักภาระตรงนี้ให้เราอ่ะ.......
ได้แต่คิดนะคะ พูดได้แค่ .เราไม่อยากเอาชีวิตเด็ก 2 คนไปเสี่ยงกับการขับรถของเรา
........พอเราทำให้ไม่ได้ ก็กลายเป็นเราไม่พยายาม ไม่มีน้ำใจ ไม่ช่วยเหลือครอบครัว............บอกให้ไปขอร้องคนอื่น ก็หงุดหงิดๆๆ
อีกอย่างนะคะ............การไปโรงเรียนของหลานนี่ ไม่ใช่โรงเรียนอนุบาลนะคะ แต่เป็นเตรียมอนุบาลที่ไม่ใช่ภาคบังคับ เป็นการเรียนเสริมเฉยๆ
อยากให้ลูกเก่ง ให้ลูกฉลาดน่ะเข้าใจ.................แต่ทำไมต้องผลักภาระให้เรา............พอเราทำไม่ได้ ทำไมต้องว่าเราด้วย
แต่ก่อนนี้อยู่บ้านเดียวกัน ใช้เราซักผ้าให้ ล้างห้องน้ำ ทำกับข้าว งานบ้าน...........เราก็ไม่ชอบนะ ไม่อยากทำ แต่ก็กลั้นๆใจทำไป ไม่อยากมีปัญหา......ตอนนี้ มันเกินความสามารถจริงๆ...............
มีใครส่งลูกเล็กๆไปโรงเรียนไกลๆ แต่ต้องวานคนอื่นไปส่งไหมคะ
เราไม่มีน้ำใจ เราไม่พยายาม เพราะเราปฎิเสธ ไม่พาลูกพี่สาวสามีไปส่งที่โรงเรียน.......งั้นหรอ
คือ.....เมื่อวานสามีโทรมาบอกว่า...ให้เราพาลูกของพี่สาวไปส่งที่โรงเรียนหน่อย โรงเรียนเปิดอาทิตย์หน้า
เรารู้สึก.....บอกไม่ถูก เหนื่อย เครียด หรืออะไรก็ไม่รู้
ก็เพราะว่า รร. นี่อยู่ค่อนข้างไกลค่ะ แล้วเราขับรถไม่เก่ง.......ไม่เคยขับรถขึ้นไฮเวย์เลย ก็ถนนมันกว้าง รถก็วิ่งกันเร็ว ระยะทาง 20 กิโล ใจเราไม่สู้ค่ะ บอกตรงๆ ตาขาว เคยลองขับขึ้นไปกับคุณสามี เปลี่ยนเลนส์ไม่ค่อยได้ สุดท้ายต้องจอดให้สามีขับต่อ..........ทุกวันนี้ก็ขับได้แค่ถนนเล็กๆ ธรรมดา ที่รถไม่เยอะ ถ้ารถเยอะ เปลี่ยนเลนไม่ได้ ก็ขับเลยไป แล้วค่อยหาทางวกกลับเอา............เอาเป็นว่าเราไม่มั่นใจเลยค่ะที่จะขับ
แต่เมื่อวาน ทางนู้นก็เอาแต่พูดว่า.......ถ้าหาคนช่วยได้ ไม่มาใช้เราหรอก.........พอเราบอกว่าทำไม่ได้ เขาก็บอกว่าต้องได้สิๆๆ
เอ้าาาาาาาา ก็เราไม่ได้นี่...........เขาก็บอกว่า...อาทิตย์หน้า สามีเขาหยุดงาน เดี๋ยวให้พาไปก่อนรอบนึง เพื่อให้รู้ทาง
แต่เราก็เสนอว่า ให้ไปขอร้องป้าของเด็กดูสิ.....เขาเองก็ขับรถได้...............เขาก็งู่งี่ๆ บ่นๆ
หาว่าเราไม่ยอมพยายามอย่างนั้นนี่ ว่าเราว่า ครอบครัวเดียวกันช่วยกันไม่ได้เลยหรือไง (เอางี้เลย)
ก็เราขับรถไม่ได้ ข้อนี้สามีเราก็รู้ดี สามีเราก็บอกไปแล้ว..............แต่ที่เห็นเราพาลูกเราไปโน่นนี่ เราไปทางถนนเล็กทั้งนั้นค่ะ
ซึ่งเราเองก็เช็คแล้ว ถ้าไปถนนธรรมดา กว่าจะถึงโรงเรียน ก็ 45 กิโล............มันก็ไกลพอควรค่ะ
ลูกเราไปโรงเรียนครึ่งวันเช้า กับหลัง 4 โมงเย็น แล้วไปเรียนตอนค่ำ.........แต่จะให้วิ่งรถไปส่งหลานตอนบ่าย
บอกตามตรงนะคะ เราเองไม่เท่าไร ลูกเราเพิ่ง 3 ขวบ ถ้าต้องกะเตงไปส่งกันขนาดนั้น........ลูกเราคงหิวแย่
ตัวเราเองอยาก แต่ก็ไม่อยากมีปัญหากับสามีเรานะ..........ที่นี่อเมริกานะคะ รร. ใกล้ๆบ้าน ดีๆเยอะแยะมากค่ะ
ทำไมต้องเลือกไปที่ไกลๆให้เป็นภาระคนอื่น..............ก็ร็ตั้งแต่แรกว่าตัวเองต้องทำงาน สามีตัวเองต้องทำงาน แม่ตัวเองก็ขับไกลไม่ได้
เองก็ขับรถไกลไม่ได้.....แต่ทำไมยังตัดสินใจไป แล้วผลักภาระตรงนี้ให้เราอ่ะ.......
ได้แต่คิดนะคะ พูดได้แค่ .เราไม่อยากเอาชีวิตเด็ก 2 คนไปเสี่ยงกับการขับรถของเรา
........พอเราทำให้ไม่ได้ ก็กลายเป็นเราไม่พยายาม ไม่มีน้ำใจ ไม่ช่วยเหลือครอบครัว............บอกให้ไปขอร้องคนอื่น ก็หงุดหงิดๆๆ
อีกอย่างนะคะ............การไปโรงเรียนของหลานนี่ ไม่ใช่โรงเรียนอนุบาลนะคะ แต่เป็นเตรียมอนุบาลที่ไม่ใช่ภาคบังคับ เป็นการเรียนเสริมเฉยๆ
อยากให้ลูกเก่ง ให้ลูกฉลาดน่ะเข้าใจ.................แต่ทำไมต้องผลักภาระให้เรา............พอเราทำไม่ได้ ทำไมต้องว่าเราด้วย
แต่ก่อนนี้อยู่บ้านเดียวกัน ใช้เราซักผ้าให้ ล้างห้องน้ำ ทำกับข้าว งานบ้าน...........เราก็ไม่ชอบนะ ไม่อยากทำ แต่ก็กลั้นๆใจทำไป ไม่อยากมีปัญหา......ตอนนี้ มันเกินความสามารถจริงๆ...............
มีใครส่งลูกเล็กๆไปโรงเรียนไกลๆ แต่ต้องวานคนอื่นไปส่งไหมคะ