ก่อนอื่นหนูต้องสวัสดีเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกๆคนในพันทิปนะคะพอดีพึ่งเคยเล่นครั้งแรกเลยอยากมาแชร์เรื่องราวให้ทุกคนได้อ่านเผื่อชีวิตใครจะตรงกับหนูบ้าง 555555 หนูต้องย้ำอีกทีนะคะว่าที่มาเล่าคือชีวิตของครบครัวหนูแค่อยากจะแชร์ไม่ได้พาดพิงถึงใครค่ะ เริ่มกันเลยดีกว่า
ครอบครัวหนูมีกันสี่คนคือ พ่อ แม่ น้องชาย แล้วก็หนูบ้านเราอยู่อำเภอที่ติดกับชายแดนประเทศกัมพูชาต้องย้อนไป20 ปีที่แล้วสมัยที่พ่อแม่หนูแต่งงานกันใหม่ๆตอนนั้นยังไม่มีหนูนะคะครอบครัวเราทำอาชีพค้าขายพวกเครื่องสำอาง กางเกงlevi's wrangler แล้วก็ขายส่งออกประเทศเพื่อนบ้าน บ้านเราเป็นร้านดังของอำเภอนั้นใครๆก็ต้องรู้จักต้องยอมรับว่าฐานะในครอบครัวตอนนั้นถือว่าดีในระดับนึง แล้วเวลาก็ผ่านมาไม่นานแม่หนูก็ตั้งท้องพี่ชายหนูคนแรกแต่ก็ต้องเสียพี่ชายไปเพราะแม่หนูมีอาการคือครรภ์เป็นพิษแม่หนูบอกว่าพี่ชายหนูจมูกโด่งขาว(หนูลองคิดดูว่าถ้าทุกวันนี้พี่ชายยังอยู่คงจะน่าตาดีแน่ๆเลย) ที่บ้านเป็นครอบครัวคนจีนเลยนำร่างของพี่ชายหนูไปทำพิธีตามความเชื่อของคนจีน จากนั้นไม่นานแม่หนูก็มีหนู แม่หนูบอกว่าหนูเกิดมา นน 3.8 กก (คงไม่ต้องคิดนะคะว่าตอนนี้หนูตัวขนาดไหน 555555555) ช่วงที่หนูโตมาเรื่อยๆไม่เท่าไหร่ครอบครัวเราก็แย่ลงเหตุเพราะพ่อหนูโดนลูกค้าโกงเงินไปเป็นสนๆทำให้ไม่มีเงินหมุนเพื่อจะสั่งของมาขาย พ่อหนูตามไปทวงหนี้ถึงบ้านที่ประเทศกัมพูชาแต่คำตอบที่ได้เค้าบอกว่าไม่มีเงินให้ เราจะทำยังไงได้ก็ต้องยอมรับสภาพกันไป จากที่มีของเต็มร้านก็เริ่มลดลงเรื่อยๆของก็ไม่มีให้ลูกค้า พ่อหนูติดหนี้ธนาคาร รวมทั้งหนี้นอกระบบ เป็นจำนวนมาก พ่อแม่หนูเลยต้องหาอาชีพใหม่เพื่อเลี้ยงคนในครอบครัว
เวลาผ่านมาแม่หนูก็ท้องน้องชายซึ้งตอนนั้นที่บ้านไม่มีเงินพอที่จะดูแลได้พ่อแม่หนูไปปรึกษาหมอให้ทำแท้ง(อันนี้คือตราบาปที่สุดในชีวิตของพ่อแม่หนูหวังว่าคนที่อ่านจะเข้าใจนะคะ)แต่ด้วยความที่คุณหมอเค้าไม่ทำให้เค้าบอกว่าในเมื่อมีแล้วก็อดทนเลี้ยงแล้วกันแม่หนูจึงต้องเก็บไว้จนน้องคลอดพ่อหนูเค้าดีใจมากที่มีน้องเป็นผู้ชายเพราะคนจีนเค้าชอบลูกผู้ชายอยู่แล้ว น้องหนูหน้าตาเหมือนแม่หนูมากส่วนหนูกเหมือนพ่อไปสะทุกอย่างต้องเน้นว่าทุกอย่างจริงๆค่ะ 555555 ทุกคนคงจะรู้จักก๋วยเตี๋ยวหมูพริกกระเหรี่ยงใช่ไหมคะ ตอนนั้นเฟรนไชส์ประมาณสามแสนพ่อหนูก็ไปซื้อมาแล้วก็ขาย ช่วงที่ขายแรกๆคือขายดีมากเปิดร้านสามสี่วันได้เงินสามแสนคืน บ้านเราก็เลยยึดอาชีพขายก๋วยเตี๋ยวมาเรื่อยๆแต่โชคก็ไม่เข้าข้างอีกร้านเราเริ่มขายไม่ดีรวมกับหนี้ที่ท่วมหัวพ่อแม่หนูไม่นานก้มีคนในบ่อนคาสิโนมาติดต่อให้ที่บ้านไปขายในนั้นก็ทำให้มีรายได้เพิ่มขึ้นมาหน่อยปกติเราขายชามละยี่สิบยี่สิบห้าบาท แต่ไปขายในนั้นชามละสิบห้าบาทก็ต้องยอมไปเพราะเราไม่มีทางเลือกบ้านเราเลยยึดรายได้หลักมาจากการขายในบ่อนพ่อหนูเข้าไปเก้บเงินอาทิตละหนึ่งครั้งได้ประมาณสามพันกว่าสี่พันแล้วแต่อาทิตไหนขายดีไม่ดีเราก้พอมีเงินมาหมุนใช้จ่ายในบ้านแต่โชคชะตาก็ไม่เข้าข้างอีกเช่นเคย ในบ่อนคาสิโนเปลี่ยนผู้จัดการใหม่เค้าจึงได้ปรับเปลี่ยนอาหารในนั้นใหม่หมดโดยการให้เราออกไม่ให้ขายพ่อแม่หนูไปขอร้องอ้อนวอนยังไงเค้าก็ไม่ให้ขาย แม่หนูร้องไห้เพราะท้อ พ่อหนูก็ได้แต่บอกว่ามันต้องมีวิธีสิอย่าร้องไห้ ทำให้ตอนนั้นเราต้องหันกลับมายึดรายได้ที่ขายอยู่บ้านเปนหลักแต่ด้วยความที่ธุระกิจมันแข่งขันกันมีร้านเปิดขึ้นมาใหม่เยอะทำให้ร้านเราขายไม่ดีแย่ลงไปอีกตอนนั้นหนี้ท่วมหัวพ่อแม่หนูทำให้เจ้าหนี้ต้องมาทวงหนี้ถึงหน้าบ้านด้วยความที่ไม่มีให้จึงต้องรีบเก้บร้านปิดประตูให้สนิทแล้วพ่อแม่หนูก็นั่งกินข้าวอยู่หลังบ้านทำแบบนี้มาเป็นปีๆเพราะหนีเจ้าหนี้ (ตอนน้นหนูก็เข้าใจแค่ว่าบ้านเราชอบกินข้าวหลังบ้านเพราะหลังบ้านหนุจะมีต้นไม้ใหญ่ๆร่มเย็น) พ่อหนูจึงตัดสินใจเลิกขายก๋วยเตี่ยวหมูพริกกระเหรี่ยงและหาเฟรนไซส์ใหม่มาขายเผื่อหวังว่าจะขายแข่งกับเค้าได้
จึงได้ก๋วยเตี๋ยวมาขายใหม่ชื่อว่า ก๋วยเตี๋ยวรสเด็ดกระทุ่มแบน พ่อแม่หนูเดินทางไปถึงที่ขายเฟรนไชส์ไปชิมแล้วก็ติดต่อซื้อมาขาย จากนั้นเราก็ขายได้ไม่นานมันก้ขายไม่ดีอีก แต่เหมือนโชคจะเริ่มเข้าข้างญาติทางพ่อได้มาเปิดโรงงานแก็สอยู่อำเภอห่างจากอำเภอบ้านหนูเกือบห้าสิบโล พ่อหนูก็ไปทำงานกับเค้าไม่กี่เดือนเลยตัดสินใจนำแก็สมาขายคือยืมถังจากป้ามาก่อนแล้วคุณย่าก็เอาเงินไปจ่ายให้ ตอนนี้บ้านเรามีสองอาชีพคือส่งแก็สกับขายก๋วยเตี๋ยวเราก็ทำคู่กันมาแบบนี้เปนปี คือเราต้องออกไปซื้อของที่ตลาดตอนตีห้าทุกวันก็จะมีลูกค้าให้เอาแก็สไปส่งวันละหกถังตอนตีห้าทุกวันหนุก็ไปกับแม่ด้วยไปช่วยกันแบบเปนปีๆ พอสักพักเหมือนพ่อแม่เค้าลองวัดดวงดูว่าอะไรจะขายดีกว่ากันระหว่างแก็สกับก๋วยเตี๋ยว แต่บอกก่อนกว่าจะได้ลูกค้าแก็สแต่ละเจ้าก็ใช้เวลาอยู่เหมือนกัน พ่อหนูเลยตัดสินใจเลิกขายก๋วยเตี๋ยวแล้วมาขายแก้สอย่างจริงจัง ตอนเริ่มขายแก็สตอนหนูประมาณปอห้า บ้านเราก็ต้องทำงานหนักส่งแก็สอย่างหนักแต่ยังพอมีงินผ่อนจ่ายพวกหนี้นอกระบบ จากที่แรกเราต้องใช้คนงานช่วยส่งแม่หนูก็อยากเซฟเงินที่จ่ายลูกน้องเลยไม่มีคนส่งพ่อแม่หนูมาส่งเองทำเองหมดทุกอย่างคือจะสลับเวลากันพ่อหนูส่งหกดมงเช้าถึงสี่โมงเยนแม่หนูก้รับช่วงต่อถึงหนึ่งทุ่มร้านปิดทำอย่างนี้มาเรื่อยๆจนหนูมอหกหนูกับน้องเราห่างกันสี่ปี
ปัจจุบันนี้น้องหนูมอสามส่วนหนูก็ปีหนึ่ง พ่อแม่หนูก็เริ่มใช้หนี้นอกระบบจนหมดบ้านราก็พอมีเงินจะใช้ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนตอนนี้ที่บ้านกลับมาจ้างคนส่งแก้สอีกครั้งเพราะพ่อแม่หนูเริ่มอายุมากขึ้นยกของหนักไม่ไหว ยอมเสียเงินจ้างคนเพื่อรักษาสุขภาพดีกว่า พ่อแม่หนูท่านอดทนมากไม่ใช่แค่เรื่องในครอบครัว โดนกดดันจากทางญาติ สิ่งแวดล้อมทุกๆอย่างแต่ท่านก็ผ่านมาได้จนทุกวันนี้เราก็ยึดอาชีพขายแก็สเป็นหลักเพราะอาชีพขายแก้สทำให้บ้านเราดีขึ้นมาได้ หนูภูมิใจที่เกิดมาอยู่ในครอบครัวนี้ค่ะ แต่หนูไม่ได้มีแค่สองพี่น้องนะคะ แต่มีพี่ชายพี่สาวอีกถ้ายากรู้ว่ามาจากไหนรอติดตามอ่านในกระทู้ต่อไปนะคะ ขอบคุณที่เสียสละมาอ่านเรื่องราวในครอบครัวของหนุนะคะ คนที่กำลังจะท้อขอให้นึกถึงพ่อแม่ให้มากๆค่ะท่านเหนื่อยกว่าเรามาเยอะท่านยังผ่านมาได้หนูทราบดีค่ะว่าทุกครอบครัวผ่านปัญหามาหมด ส่วนครอบครัวไหนที่ไม่เคยเป็นแบบที่หนูเล่ามาท่านคือผู้ที่โชคดีมากๆนะคะขอให้มีชีวืตดีๆประสบความสำเร็จในทุกเรื่องต่อไปนะคะ ฝันดีค่ะ..... เด็กบ้านนอก
เด็กบ้านนอก
ครอบครัวหนูมีกันสี่คนคือ พ่อ แม่ น้องชาย แล้วก็หนูบ้านเราอยู่อำเภอที่ติดกับชายแดนประเทศกัมพูชาต้องย้อนไป20 ปีที่แล้วสมัยที่พ่อแม่หนูแต่งงานกันใหม่ๆตอนนั้นยังไม่มีหนูนะคะครอบครัวเราทำอาชีพค้าขายพวกเครื่องสำอาง กางเกงlevi's wrangler แล้วก็ขายส่งออกประเทศเพื่อนบ้าน บ้านเราเป็นร้านดังของอำเภอนั้นใครๆก็ต้องรู้จักต้องยอมรับว่าฐานะในครอบครัวตอนนั้นถือว่าดีในระดับนึง แล้วเวลาก็ผ่านมาไม่นานแม่หนูก็ตั้งท้องพี่ชายหนูคนแรกแต่ก็ต้องเสียพี่ชายไปเพราะแม่หนูมีอาการคือครรภ์เป็นพิษแม่หนูบอกว่าพี่ชายหนูจมูกโด่งขาว(หนูลองคิดดูว่าถ้าทุกวันนี้พี่ชายยังอยู่คงจะน่าตาดีแน่ๆเลย) ที่บ้านเป็นครอบครัวคนจีนเลยนำร่างของพี่ชายหนูไปทำพิธีตามความเชื่อของคนจีน จากนั้นไม่นานแม่หนูก็มีหนู แม่หนูบอกว่าหนูเกิดมา นน 3.8 กก (คงไม่ต้องคิดนะคะว่าตอนนี้หนูตัวขนาดไหน 555555555) ช่วงที่หนูโตมาเรื่อยๆไม่เท่าไหร่ครอบครัวเราก็แย่ลงเหตุเพราะพ่อหนูโดนลูกค้าโกงเงินไปเป็นสนๆทำให้ไม่มีเงินหมุนเพื่อจะสั่งของมาขาย พ่อหนูตามไปทวงหนี้ถึงบ้านที่ประเทศกัมพูชาแต่คำตอบที่ได้เค้าบอกว่าไม่มีเงินให้ เราจะทำยังไงได้ก็ต้องยอมรับสภาพกันไป จากที่มีของเต็มร้านก็เริ่มลดลงเรื่อยๆของก็ไม่มีให้ลูกค้า พ่อหนูติดหนี้ธนาคาร รวมทั้งหนี้นอกระบบ เป็นจำนวนมาก พ่อแม่หนูเลยต้องหาอาชีพใหม่เพื่อเลี้ยงคนในครอบครัว
เวลาผ่านมาแม่หนูก็ท้องน้องชายซึ้งตอนนั้นที่บ้านไม่มีเงินพอที่จะดูแลได้พ่อแม่หนูไปปรึกษาหมอให้ทำแท้ง(อันนี้คือตราบาปที่สุดในชีวิตของพ่อแม่หนูหวังว่าคนที่อ่านจะเข้าใจนะคะ)แต่ด้วยความที่คุณหมอเค้าไม่ทำให้เค้าบอกว่าในเมื่อมีแล้วก็อดทนเลี้ยงแล้วกันแม่หนูจึงต้องเก็บไว้จนน้องคลอดพ่อหนูเค้าดีใจมากที่มีน้องเป็นผู้ชายเพราะคนจีนเค้าชอบลูกผู้ชายอยู่แล้ว น้องหนูหน้าตาเหมือนแม่หนูมากส่วนหนูกเหมือนพ่อไปสะทุกอย่างต้องเน้นว่าทุกอย่างจริงๆค่ะ 555555 ทุกคนคงจะรู้จักก๋วยเตี๋ยวหมูพริกกระเหรี่ยงใช่ไหมคะ ตอนนั้นเฟรนไชส์ประมาณสามแสนพ่อหนูก็ไปซื้อมาแล้วก็ขาย ช่วงที่ขายแรกๆคือขายดีมากเปิดร้านสามสี่วันได้เงินสามแสนคืน บ้านเราก็เลยยึดอาชีพขายก๋วยเตี๋ยวมาเรื่อยๆแต่โชคก็ไม่เข้าข้างอีกร้านเราเริ่มขายไม่ดีรวมกับหนี้ที่ท่วมหัวพ่อแม่หนูไม่นานก้มีคนในบ่อนคาสิโนมาติดต่อให้ที่บ้านไปขายในนั้นก็ทำให้มีรายได้เพิ่มขึ้นมาหน่อยปกติเราขายชามละยี่สิบยี่สิบห้าบาท แต่ไปขายในนั้นชามละสิบห้าบาทก็ต้องยอมไปเพราะเราไม่มีทางเลือกบ้านเราเลยยึดรายได้หลักมาจากการขายในบ่อนพ่อหนูเข้าไปเก้บเงินอาทิตละหนึ่งครั้งได้ประมาณสามพันกว่าสี่พันแล้วแต่อาทิตไหนขายดีไม่ดีเราก้พอมีเงินมาหมุนใช้จ่ายในบ้านแต่โชคชะตาก็ไม่เข้าข้างอีกเช่นเคย ในบ่อนคาสิโนเปลี่ยนผู้จัดการใหม่เค้าจึงได้ปรับเปลี่ยนอาหารในนั้นใหม่หมดโดยการให้เราออกไม่ให้ขายพ่อแม่หนูไปขอร้องอ้อนวอนยังไงเค้าก็ไม่ให้ขาย แม่หนูร้องไห้เพราะท้อ พ่อหนูก็ได้แต่บอกว่ามันต้องมีวิธีสิอย่าร้องไห้ ทำให้ตอนนั้นเราต้องหันกลับมายึดรายได้ที่ขายอยู่บ้านเปนหลักแต่ด้วยความที่ธุระกิจมันแข่งขันกันมีร้านเปิดขึ้นมาใหม่เยอะทำให้ร้านเราขายไม่ดีแย่ลงไปอีกตอนนั้นหนี้ท่วมหัวพ่อแม่หนูทำให้เจ้าหนี้ต้องมาทวงหนี้ถึงหน้าบ้านด้วยความที่ไม่มีให้จึงต้องรีบเก้บร้านปิดประตูให้สนิทแล้วพ่อแม่หนูก็นั่งกินข้าวอยู่หลังบ้านทำแบบนี้มาเป็นปีๆเพราะหนีเจ้าหนี้ (ตอนน้นหนูก็เข้าใจแค่ว่าบ้านเราชอบกินข้าวหลังบ้านเพราะหลังบ้านหนุจะมีต้นไม้ใหญ่ๆร่มเย็น) พ่อหนูจึงตัดสินใจเลิกขายก๋วยเตี่ยวหมูพริกกระเหรี่ยงและหาเฟรนไซส์ใหม่มาขายเผื่อหวังว่าจะขายแข่งกับเค้าได้
จึงได้ก๋วยเตี๋ยวมาขายใหม่ชื่อว่า ก๋วยเตี๋ยวรสเด็ดกระทุ่มแบน พ่อแม่หนูเดินทางไปถึงที่ขายเฟรนไชส์ไปชิมแล้วก็ติดต่อซื้อมาขาย จากนั้นเราก็ขายได้ไม่นานมันก้ขายไม่ดีอีก แต่เหมือนโชคจะเริ่มเข้าข้างญาติทางพ่อได้มาเปิดโรงงานแก็สอยู่อำเภอห่างจากอำเภอบ้านหนูเกือบห้าสิบโล พ่อหนูก็ไปทำงานกับเค้าไม่กี่เดือนเลยตัดสินใจนำแก็สมาขายคือยืมถังจากป้ามาก่อนแล้วคุณย่าก็เอาเงินไปจ่ายให้ ตอนนี้บ้านเรามีสองอาชีพคือส่งแก็สกับขายก๋วยเตี๋ยวเราก็ทำคู่กันมาแบบนี้เปนปี คือเราต้องออกไปซื้อของที่ตลาดตอนตีห้าทุกวันก็จะมีลูกค้าให้เอาแก็สไปส่งวันละหกถังตอนตีห้าทุกวันหนุก็ไปกับแม่ด้วยไปช่วยกันแบบเปนปีๆ พอสักพักเหมือนพ่อแม่เค้าลองวัดดวงดูว่าอะไรจะขายดีกว่ากันระหว่างแก็สกับก๋วยเตี๋ยว แต่บอกก่อนกว่าจะได้ลูกค้าแก็สแต่ละเจ้าก็ใช้เวลาอยู่เหมือนกัน พ่อหนูเลยตัดสินใจเลิกขายก๋วยเตี๋ยวแล้วมาขายแก้สอย่างจริงจัง ตอนเริ่มขายแก็สตอนหนูประมาณปอห้า บ้านเราก็ต้องทำงานหนักส่งแก็สอย่างหนักแต่ยังพอมีงินผ่อนจ่ายพวกหนี้นอกระบบ จากที่แรกเราต้องใช้คนงานช่วยส่งแม่หนูก็อยากเซฟเงินที่จ่ายลูกน้องเลยไม่มีคนส่งพ่อแม่หนูมาส่งเองทำเองหมดทุกอย่างคือจะสลับเวลากันพ่อหนูส่งหกดมงเช้าถึงสี่โมงเยนแม่หนูก้รับช่วงต่อถึงหนึ่งทุ่มร้านปิดทำอย่างนี้มาเรื่อยๆจนหนูมอหกหนูกับน้องเราห่างกันสี่ปี
ปัจจุบันนี้น้องหนูมอสามส่วนหนูก็ปีหนึ่ง พ่อแม่หนูก็เริ่มใช้หนี้นอกระบบจนหมดบ้านราก็พอมีเงินจะใช้ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนตอนนี้ที่บ้านกลับมาจ้างคนส่งแก้สอีกครั้งเพราะพ่อแม่หนูเริ่มอายุมากขึ้นยกของหนักไม่ไหว ยอมเสียเงินจ้างคนเพื่อรักษาสุขภาพดีกว่า พ่อแม่หนูท่านอดทนมากไม่ใช่แค่เรื่องในครอบครัว โดนกดดันจากทางญาติ สิ่งแวดล้อมทุกๆอย่างแต่ท่านก็ผ่านมาได้จนทุกวันนี้เราก็ยึดอาชีพขายแก็สเป็นหลักเพราะอาชีพขายแก้สทำให้บ้านเราดีขึ้นมาได้ หนูภูมิใจที่เกิดมาอยู่ในครอบครัวนี้ค่ะ แต่หนูไม่ได้มีแค่สองพี่น้องนะคะ แต่มีพี่ชายพี่สาวอีกถ้ายากรู้ว่ามาจากไหนรอติดตามอ่านในกระทู้ต่อไปนะคะ ขอบคุณที่เสียสละมาอ่านเรื่องราวในครอบครัวของหนุนะคะ คนที่กำลังจะท้อขอให้นึกถึงพ่อแม่ให้มากๆค่ะท่านเหนื่อยกว่าเรามาเยอะท่านยังผ่านมาได้หนูทราบดีค่ะว่าทุกครอบครัวผ่านปัญหามาหมด ส่วนครอบครัวไหนที่ไม่เคยเป็นแบบที่หนูเล่ามาท่านคือผู้ที่โชคดีมากๆนะคะขอให้มีชีวืตดีๆประสบความสำเร็จในทุกเรื่องต่อไปนะคะ ฝันดีค่ะ..... เด็กบ้านนอก