ขอระบายความในใจเกี่ยวกับชีวิตรักหน่อยค่ะ TT

คือตอนนี้เราอายุ20ค่ะ เรียนอยู่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งใน กทม ตอนอยู่ ม ปลายเราอยู่โรงเรียน สห ก็มีผู้ชายมาจีบค่อนข้างเยอะอะค่ะ แต่มันก็ไม่มีที่ตรงสเป็คเท่าไหร่ คือเราชอบคนที่หน้าตาตรงสเป็คเรา ไม่จำเป็นต้องหล่อก็ได้ค่ะ แล้วก็ชอบคนที่นิสัยเข้ากันได้ เราจะไม่ชอบคนดีเกินไปอะค่ะ ชอบแบบกวนๆแบดๆหน่อย ตอน ม ปลาย เราไม่เคยคิดมากเรื่องเหงาเลยค่ะ เพราะเราก็มีคนเข้ามาคุยตลอด เพียงแต่ไม่ได้เป็นคนที่เราชอบอะค่ะ เราคิดว่า ม ปลายไม่มีก็ไม่เป็นไร ไม่คิดมาก เดี๋ยวค่อยหาคนที่ตรงสเป็คจริงๆตอนมหาวิทยาลัยก็ได้ น่าจะหาง่ายกว่า แต่พอเราเข้ามหาวิทยาลัย กลับกลายเป็นว่า หาคนมาจีบ มาคุยด้วยแบบจริงจังยากกว่าตอน ม ปลายเยอะเลยค่ะ คนที่เข้ามาส่วนใหญ่คือมาถึงก็มาขอไลน์ไรงี้เลย ไม่มีโอกาสได้พูดคุยทำความรู้จักแบบเป็นเพื่อนกันมาก่อน เหมือนตอน ม ปลาย อะค่ะ คณะเราก็เป็นคณะที่ส่วนใหญ่คนเรียนเป็นผู้หญิงอะค่ะ ตอนนี้เราปี2แล้วค่ะ ตอนปี1ก็มีคนมาจีบบ้าง แต่เรารู้ว่าเค้าจีบเราเพราะหน้าตาอะค่ะ ไม่ได้ชอบที่นิสัยของเรา เพราะส่วนใหญ่คนที่มาจีบไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย แล้วส่วนใหญ่คนที่จีบแบบนี้ เค้าก้ไม่ได้ชอบเราแบบจริงจังอะค่ะ เค้าก้จีบผู้หญิงคนอื่นเหมือนที่จีบเราเหมือนกัน เราอยากคุยกับคนที่รู้จักนิสัยกันมาก่อน เป็นเพื่อนกันมาก่อน แล้วชอบเราที่นิสัยเราจริงๆอะค่ะ ตอนนี้เราไม่ได้คุยกับใครแบบจริงจังมาเป็นปีแล้วค่ะ ถ้าให้พูดตามจริงแล้ว ตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยได้คุยกับใครแบบรู้สึกชอบกันทั้ง2ฝ่ายเลยค่ะ เพราะคนที่มาคุยกะเราเราก็ไม่ชอบเค้า คนที่เราอยากคุยกะเค้าเค้าก้ไม่ได้ชอบเรา ตอนนี้เราเหงามากเลยค่ะ รู้สึกคิดถึงผู้ชายตอน ม ปลายคนนึงที่มาจีบเรามาก คนนั้นเค้าชอบเรามานานมากอะค่ะ ชอบที่นิสัยเราจริงๆ ขนาดรู้ไส้รู้พุงเราทุกอย่างว่าเราขี้วีนเอาแต่ใจแค่ไหน เค้าก้ยังชอบเราอยู่เลยค่ะ แต่ตอนนั้นเราปติเสธเค้าไปแบบรังเกียจมาก เหมือนกะตอนนั้นเราโมโหที่เป็นเพื่อนกันอยู่ดีๆแล้วเค้าก้มาชอบเราอะค่ะ แล้วเราก็ไม่ค่อยได้พูดกับเค้าเลยจนจบ ม6 ตอนนี้ผ่านมา2ปี เรารู้สึกว่าเราโง่มากที่ปติเสธคนที่รักเราจริงๆ รักเราที่ตัวตนของเรา แถมยังทำร้ายความรู้สึกเค้าซะมากมายขนาดนั้น ตอนนี้เราลองกลับไปคุยๆกะเค้า แบบทักๆเค้าไปในไลน์ เค้าก้เหมือนกะจะไม่ค่อยสนใจเราแล้วอะค่ะ เหมือนกะคิดกะเราแค่เพื่อนจริงๆแล้ว เราก็คงต้องปล่อยเค้าไปอะค่ะ เพราะมันก็สมควรกะที่เราเคยทำกะเค้าแล้ว ตอนนี้เราคิดว่าเราคงเป็นโสดไปจนจบปี4อะค่ะ เราเหงามาก แล้วเราก็ปลงแล้วค่ะ เราพยายามปล่อยวางเรื่องนี้ เพราะเราเป็นคนไม่มีโชคด้านความรักจริงๆค่ะ ( รักใครเค้าก้ไม่รักเรา หรือ คนที่รักเราเราก้ไม่รักเค้า หรือ พอรู้ตัวว่ารักเค้า เค้าก้เลิกรักเราแล้ว) แต่บางทีมันก้เหงามากอะค่ะ เหงาจนรู้สึกอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวสุดๆ เราลองคุยกะเพื่อน อ่านหนังสือ ดูซีรี่ มันก้ช่วยได้บ้างอะค่ะ แต่ลึกๆแล้วก้ยังเหงาอยู่ ยิ่งเห็นคู่ที่เค้ารักกันกุ๊กกิ๊ก รักกันมานาน เรายิ่งเหงาเลยค่ะ ที่ตั้งเพราะอยากระบายอะค่ะ ถ้าถามว่าตอนนี้อยากมีแฟนไม๊ บอกเลยว่าอยากมีมาก TT มันเหงาอะค่ะ เราเคยคิดว่า ถ้ามีคนมาจีบ เราจะคุย จะไม่มองที่หน้าตาแล้ว แต่เอาเข้าจริงก็ทำไม่ค่อยได้อะค่ะ TT เราค่อนข้างชอบคนหน้าตาดี ไม่ต้องดีมากก็ได้ค่ะ แต่ถ้าอ้วนดำไรงี้ เราก็ทำใจคุยไม่ค่อยได้ อย่าหาว่าเรามองคนที่หน้าตาเลยนะคะ TT แล้วเรื่องให้เราไปจีบผู้ชายเราก็ทำไม่ได้อะค่ะ เรารู้สึกว่าเป็นผู้หญิงถ้าไปจีบผู้ชายก่อนมันน่าเกลียด เรากลัวว่าเราจะต้องโสดไปตลอดชีวิตอะค่ะ เพราะตอน ม ปลาย เพื่อนๆก็บอกมหาลัยมีแน่ เราก็ยังมีความหวัง แต่พออยู่มหาลัยจริงๆ ก็ยังไม่มีอีกค่ะ ผ่านมา2ปีแล้ว ตอนนี้เราคิดว่าเดี๋ยวจบมหาลัยไป จนเลยไปถึงวัยทำงาน ก็คงไม่มีอีกอะค่ะ TT บางคนอาจจะหาว่าเราคิดมากฟุ้งซ่าน แต่เรารู้สึกว่าเราเกิดมาเป็นคนที่อาภัพในเรื่องนี้จริงๆนะคะ เวลาใครๆเห็นเราเค้าก้มักจะคิดว่าเรามีแฟนแล้วแน่ๆ แต่ความจริงแค่คนคุยแบบจริงจัง เรายังไม่เคยมีเลยค่ะ เราชอบรู้สึกว่า ทำไมต้องเป็นเราที่ไม่เคยสมหวังในเรื่องความรักเลย ทำไมต้องเป็นเราที่ทนเหงามาตลอด20ปี โดยไม่เคยมีใครมาทำให้ชุ่มชื่นหัวใจเลย

ปล.หน้าตาเราก็ไม่ถึงกับสวยมาก แต่ก็น่ารักในระดับนึงอะค่ะ ตัวเล็ก ผิวขาวๆเหลืองๆ หน้าจิ้มลิ้มนิดๆ

---

ขอบคุณทุกคนที่รับฟังค่ะ