คือว่า เมื่อช่วงปลาย ๆ ปี56 ผมได้รู้จักกับน้องคนนึงโดยบังเอิญ บอกเลยว่าบังเบิญมาก ๆ คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ พวกรุ่นน้องผมมันมานอนที่บ้านผมประมาณ 5-6 คน เพราะว่าเรามีนัดไปฉลองงานคริสมาสกัน พวกน้อง ๆ มากันวันศุกร์ คืนแรกก็ไม่มีอะไรครับ รู้จักกันหมดแล้วก็ไปดื่มบ้างไรบ้างตามปรกติ แต่ผมไม่ค่อยดื่มแล้วก็ไม่ชอบพนักงานร้านนั้นเท่าไหร่ คืนวันเสาร์ผมเลยไม่ได้ไป ปล่อยให้น้อง ๆ ไปกันเอง แล้วพอพวกน้องกลับมาก็มีเพื่อนมาเพิ่มคนหนึ่ง ผมขอเรียกเค้าว่าเอสแล้วกันนะ ตอนนั้นมันดึกมากแล้ว ประมาณตี2 ใกล้ ๆตี 3 พอพวกนั้นมาถึงก็นอนเลย กลิ่นเหล้าอวบอวลไปทั้งห้องนอนเลย 555 แล้วทีนี้ขากลับ พวกน้อง ๆ ก็ต้องแยกกันกลับซึ่งบางคนอยู่ต่างจังหวัด ผมก็เลยอาสาไปส่งที่อนุสาวรี. . . . ซึ่งวันนั้นมาม๊อบใหญ่มาก ๆ ม๊อบแมร่งยาวไปถึงอโศก พวกผมเลยต้องถึงBTSไปลงบางนาซึ่งไกลมากกกกกกก แต่ว่าเอสกลับบ้านไม่ได้ครับ บ้านน้องเค้าอยู่แถว ๆ สามเสน ซึ่งน้องเค้าบอกว่าต้องต่อรถเมที่อนุสาวรีเท่านั้น . . . . . ผมกับน้องเอสก็เลยต้องกลับไปตั้งหลักที่บ้านกันก่อน เราก็ทำความรู้จักกันไปเรื่อย ๆ ครับตอนแรกผมก็ไม่คิดอะไรเพราะว่าเห็นว่าเป็นคนพึ่งรู้จัก แต่น้องเค้าก็นิสัยโอเคอยู่ น้องเค้าก็บ่นนิด ๆ ว่าเซง กลับบ้านไม่ได้อะไรไปเรื่อย วันรุ่งขึ้นน้องเค้าก็ยังอยู่บ้านผม เล่นเกมไป คุยเล่นกันไปก็หนุกดีครับ ผมเองก็ไม่มีน้องมีเอสมาอยู่เป็นเพื่อนก็ดีเหมือนกัน แล้ววันถัดมาผมก็ไปส่งน้องที่BTS แล้วผมก็ถามน้องเค้าว่า "นี่เราจะได้เจอกันอีกป่ะวะ ?" น้องเค้าก็บอกว่า "ไม่รู้ดิพี่ คงจะนาน ๆ ทีมั้ง" แล้วเราก็แยกกัน ตอนน้องหันหลังไปผมแอบมองตามเค้าไปจนลับสายตาด้วย หลังจากนั้นผมก็ทักไลน์เค้าไปแบบ ถึงบ้านแล้วใช่มะ ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยล่ะ เพราะว่าเวลาเช้า ๆ น้องเค้าชอบเป็นหวัด น้ำมูกไหลทั้งเช้าเลย 555 + หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันเลย จนผมคิดว่าน้องคงลืมผมไปแล้ว แต่ผมก็ยังระลึกถึงน้องเอสเรื่อย ๆ นะ
จนมาวันปีใหม่ครับ คืนวันปีใหม่ผมกับเพื่อนก็กะจะไปที่สะพานตากสิน แต่เป็นไงไม่รู้ ไป ๆ มา ๆ ไปจบที่พารากอนเฉยเลย ไอตอนแรกก็ไม่ได้อยากไปหรอกครับคนเยอะมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมก็ไปอย่าง งง ๆ ตอนนั้นผมบอกเพื่อนว่ากลับเหอะ กุไม่อยากอยู่จนเคาดาว คนจะแห่กันกลับพร้อมกัน BTS เตมแน่ แต่ตอนที่ผมกำลังจะไปซื้อตั๋ว จู่ ๆ ก็มีเสียงตะโกนมาว่า "พี่ !!" แล้วก็กอดผมเลย ผมตกใจมาก อยู่ ๆ มีใครก็ไม่รู้มาก่อน สตั๊นไป3วิ พอรู้สึกตัวก็กิดตอบ (555) พอมองหน้าชัด ๆ อ่าวเฮ้ย !! ไอ้น้องเอสนี่หว่าาา มาเจอกันได้ไง มันก็บอกว่า มันก็กำลังจะกลับเหมือนกัน มันมาซื้อตั๋วให้เพื่อน แล้วถามก็บอกน้องเค้าว่า อยู่ ๆมากอดพี่ ตกใจหมดเลย น้องก็บอกว่า "ก็...นาน ๆ เจอที" แล้วมันก็บอกว่า เด๋วผมไปก่อนนะ แล้วก็ไป ผมก็มาคิดในใจว่า นานหรือ มันแค่9วันเองนะ ที่เราไม่ได้เจอกัน หรือว่าผมคิดถึงมันบ่อย ๆ มันเลยรู้สึกว่าไม่นาน 5555
แล้วมาวันนี้อีกครับ ผมก็เจอน้องเค้า ตอนทุ่มกว่า ๆ ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะเป็นเอสหรอกนะ เห็นไกล ๆ คิดว่าคนหน้าเหมือน แต่ผมเหลือบไปเหนกระเป๋าที่น้องใช่ประจำ แล้วก็ลักษณะท่าทางของน้อง ผมก็มั่นใจเลยว่าใช่แน่นอน แต่ว่าน้องเค้ากำลังเรียกแท็กซี่อยู่กับเพื่อนอีก2คน ผมก็เลยไม่ได้เข้าไปทัก แต่ก็มองเค้าจนเค้าขึ้นแท๊กซี่ไปนั้นแหละครับ
คือขอเสริมนิดนึงนะครับ ตอนที่น้องอยู่บ้านผมน่ะ ผมดูแลเค้าอย่างดีทุกอย่าง จนน้องเองเค้ายังพูดเลยว่า พึ่งเจอกันแต่เหมือนรู้จักมาเป็นสิบปี แล้วก่อนน้องจะกลับผมก็ให้เสื้อที่ผมรักกับน้องไปเพราะว่าน้องเค้าใส่เสื้อตัวนั้นมา3วันแล้ว ถ้าจะให้ออกจากบ้านแบบนั้นผมว่าผมก็คงจะใจร้ายเกินไป 5555
นี่แหละครับ ที่ผมอยากถามว่า คนเราเจอกันบ่อย ๆ โดนบังเอิญ หรือว่ามีเหตุอะไรที่ให้ต้องมาเจอกัน มันเกี่ยวกับอะไรครับ ?
วาสนา ?
บุญ ?
เวรกรรม ?
พรหมลิขิต ?
หรือว่าอะไร ผมยัง งง ๆ ใครรู้หรือว่ามีความเห็นอะไรก็ช่วยบอกหน่อยนะครับ
ปล. ผมเป็นคนเชื่อในเรื่องของบาป-บุญ และกฏแห่งกรรมพอสมควร และทุกครั้งที่สวดมนต์จะอธิฐานให้เจอรักแท้ที่ยั้งยืน(แม้ว่าตัวผมจะเป็นเกย์ก็ตาม) เพราะว่าความรักเป็นเรื่องเดียวพี่ผมยังไม่สมหวัง แต่ผมก็เชื่อว่าถ้าเราศรัทธาในรักมากพอ ซํกวันเราก็ต้องผ่านพบประสบรักแท้จนได้แหล่ะครับ
เจอกันโดยบังเอิญบ่อย ๆ นี่มัน...บังเอิญจริง ๆ หรอครับ ?
จนมาวันปีใหม่ครับ คืนวันปีใหม่ผมกับเพื่อนก็กะจะไปที่สะพานตากสิน แต่เป็นไงไม่รู้ ไป ๆ มา ๆ ไปจบที่พารากอนเฉยเลย ไอตอนแรกก็ไม่ได้อยากไปหรอกครับคนเยอะมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมก็ไปอย่าง งง ๆ ตอนนั้นผมบอกเพื่อนว่ากลับเหอะ กุไม่อยากอยู่จนเคาดาว คนจะแห่กันกลับพร้อมกัน BTS เตมแน่ แต่ตอนที่ผมกำลังจะไปซื้อตั๋ว จู่ ๆ ก็มีเสียงตะโกนมาว่า "พี่ !!" แล้วก็กอดผมเลย ผมตกใจมาก อยู่ ๆ มีใครก็ไม่รู้มาก่อน สตั๊นไป3วิ พอรู้สึกตัวก็กิดตอบ (555) พอมองหน้าชัด ๆ อ่าวเฮ้ย !! ไอ้น้องเอสนี่หว่าาา มาเจอกันได้ไง มันก็บอกว่า มันก็กำลังจะกลับเหมือนกัน มันมาซื้อตั๋วให้เพื่อน แล้วถามก็บอกน้องเค้าว่า อยู่ ๆมากอดพี่ ตกใจหมดเลย น้องก็บอกว่า "ก็...นาน ๆ เจอที" แล้วมันก็บอกว่า เด๋วผมไปก่อนนะ แล้วก็ไป ผมก็มาคิดในใจว่า นานหรือ มันแค่9วันเองนะ ที่เราไม่ได้เจอกัน หรือว่าผมคิดถึงมันบ่อย ๆ มันเลยรู้สึกว่าไม่นาน 5555
แล้วมาวันนี้อีกครับ ผมก็เจอน้องเค้า ตอนทุ่มกว่า ๆ ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะเป็นเอสหรอกนะ เห็นไกล ๆ คิดว่าคนหน้าเหมือน แต่ผมเหลือบไปเหนกระเป๋าที่น้องใช่ประจำ แล้วก็ลักษณะท่าทางของน้อง ผมก็มั่นใจเลยว่าใช่แน่นอน แต่ว่าน้องเค้ากำลังเรียกแท็กซี่อยู่กับเพื่อนอีก2คน ผมก็เลยไม่ได้เข้าไปทัก แต่ก็มองเค้าจนเค้าขึ้นแท๊กซี่ไปนั้นแหละครับ
คือขอเสริมนิดนึงนะครับ ตอนที่น้องอยู่บ้านผมน่ะ ผมดูแลเค้าอย่างดีทุกอย่าง จนน้องเองเค้ายังพูดเลยว่า พึ่งเจอกันแต่เหมือนรู้จักมาเป็นสิบปี แล้วก่อนน้องจะกลับผมก็ให้เสื้อที่ผมรักกับน้องไปเพราะว่าน้องเค้าใส่เสื้อตัวนั้นมา3วันแล้ว ถ้าจะให้ออกจากบ้านแบบนั้นผมว่าผมก็คงจะใจร้ายเกินไป 5555
นี่แหละครับ ที่ผมอยากถามว่า คนเราเจอกันบ่อย ๆ โดนบังเอิญ หรือว่ามีเหตุอะไรที่ให้ต้องมาเจอกัน มันเกี่ยวกับอะไรครับ ?
วาสนา ?
บุญ ?
เวรกรรม ?
พรหมลิขิต ?
หรือว่าอะไร ผมยัง งง ๆ ใครรู้หรือว่ามีความเห็นอะไรก็ช่วยบอกหน่อยนะครับ
ปล. ผมเป็นคนเชื่อในเรื่องของบาป-บุญ และกฏแห่งกรรมพอสมควร และทุกครั้งที่สวดมนต์จะอธิฐานให้เจอรักแท้ที่ยั้งยืน(แม้ว่าตัวผมจะเป็นเกย์ก็ตาม) เพราะว่าความรักเป็นเรื่องเดียวพี่ผมยังไม่สมหวัง แต่ผมก็เชื่อว่าถ้าเราศรัทธาในรักมากพอ ซํกวันเราก็ต้องผ่านพบประสบรักแท้จนได้แหล่ะครับ