เจอกันโดยบังเอิญบ่อย ๆ นี่มัน...บังเอิญจริง ๆ หรอครับ ?

คือว่า  เมื่อช่วงปลาย ๆ  ปี56 ผมได้รู้จักกับน้องคนนึงโดยบังเอิญ  บอกเลยว่าบังเบิญมาก ๆ  คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ  พวกรุ่นน้องผมมันมานอนที่บ้านผมประมาณ 5-6 คน  เพราะว่าเรามีนัดไปฉลองงานคริสมาสกัน  พวกน้อง ๆ มากันวันศุกร์  คืนแรกก็ไม่มีอะไรครับ รู้จักกันหมดแล้วก็ไปดื่มบ้างไรบ้างตามปรกติ  แต่ผมไม่ค่อยดื่มแล้วก็ไม่ชอบพนักงานร้านนั้นเท่าไหร่  คืนวันเสาร์ผมเลยไม่ได้ไป ปล่อยให้น้อง ๆ ไปกันเอง  แล้วพอพวกน้องกลับมาก็มีเพื่อนมาเพิ่มคนหนึ่ง  ผมขอเรียกเค้าว่าเอสแล้วกันนะ  ตอนนั้นมันดึกมากแล้ว ประมาณตี2 ใกล้ ๆตี 3 พอพวกนั้นมาถึงก็นอนเลย  กลิ่นเหล้าอวบอวลไปทั้งห้องนอนเลย 555    แล้วทีนี้ขากลับ พวกน้อง ๆ ก็ต้องแยกกันกลับซึ่งบางคนอยู่ต่างจังหวัด ผมก็เลยอาสาไปส่งที่อนุสาวรี. . . .  ซึ่งวันนั้นมาม๊อบใหญ่มาก ๆ  ม๊อบแมร่งยาวไปถึงอโศก  พวกผมเลยต้องถึงBTSไปลงบางนาซึ่งไกลมากกกกกกก   แต่ว่าเอสกลับบ้านไม่ได้ครับ  บ้านน้องเค้าอยู่แถว ๆ สามเสน ซึ่งน้องเค้าบอกว่าต้องต่อรถเมที่อนุสาวรีเท่านั้น . . . . .  ผมกับน้องเอสก็เลยต้องกลับไปตั้งหลักที่บ้านกันก่อน   เราก็ทำความรู้จักกันไปเรื่อย ๆ ครับตอนแรกผมก็ไม่คิดอะไรเพราะว่าเห็นว่าเป็นคนพึ่งรู้จัก  แต่น้องเค้าก็นิสัยโอเคอยู่   น้องเค้าก็บ่นนิด ๆ ว่าเซง  กลับบ้านไม่ได้อะไรไปเรื่อย  วันรุ่งขึ้นน้องเค้าก็ยังอยู่บ้านผม  เล่นเกมไป คุยเล่นกันไปก็หนุกดีครับ  ผมเองก็ไม่มีน้องมีเอสมาอยู่เป็นเพื่อนก็ดีเหมือนกัน   แล้ววันถัดมาผมก็ไปส่งน้องที่BTS  แล้วผมก็ถามน้องเค้าว่า  "นี่เราจะได้เจอกันอีกป่ะวะ ?" น้องเค้าก็บอกว่า "ไม่รู้ดิพี่  คงจะนาน ๆ ทีมั้ง"  แล้วเราก็แยกกัน  ตอนน้องหันหลังไปผมแอบมองตามเค้าไปจนลับสายตาด้วย  หลังจากนั้นผมก็ทักไลน์เค้าไปแบบ  ถึงบ้านแล้วใช่มะ  ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยล่ะ  เพราะว่าเวลาเช้า ๆ น้องเค้าชอบเป็นหวัด น้ำมูกไหลทั้งเช้าเลย  555 +  หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันเลย  จนผมคิดว่าน้องคงลืมผมไปแล้ว แต่ผมก็ยังระลึกถึงน้องเอสเรื่อย ๆ นะ  

        จนมาวันปีใหม่ครับ คืนวันปีใหม่ผมกับเพื่อนก็กะจะไปที่สะพานตากสิน  แต่เป็นไงไม่รู้ ไป ๆ มา ๆ ไปจบที่พารากอนเฉยเลย  ไอตอนแรกก็ไม่ได้อยากไปหรอกครับคนเยอะมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆ  ผมก็ไปอย่าง งง ๆ ตอนนั้นผมบอกเพื่อนว่ากลับเหอะ กุไม่อยากอยู่จนเคาดาว คนจะแห่กันกลับพร้อมกัน BTS เตมแน่  แต่ตอนที่ผมกำลังจะไปซื้อตั๋ว  จู่  ๆ ก็มีเสียงตะโกนมาว่า "พี่ !!" แล้วก็กอดผมเลย  ผมตกใจมาก อยู่ ๆ มีใครก็ไม่รู้มาก่อน สตั๊นไป3วิ  พอรู้สึกตัวก็กิดตอบ (555) พอมองหน้าชัด ๆ  อ่าวเฮ้ย !! ไอ้น้องเอสนี่หว่าาา  มาเจอกันได้ไง  มันก็บอกว่า มันก็กำลังจะกลับเหมือนกัน  มันมาซื้อตั๋วให้เพื่อน   แล้วถามก็บอกน้องเค้าว่า อยู่ ๆมากอดพี่ ตกใจหมดเลย  น้องก็บอกว่า "ก็...นาน ๆ เจอที" แล้วมันก็บอกว่า เด๋วผมไปก่อนนะ แล้วก็ไป  ผมก็มาคิดในใจว่า นานหรือ  มันแค่9วันเองนะ  ที่เราไม่ได้เจอกัน  หรือว่าผมคิดถึงมันบ่อย ๆ มันเลยรู้สึกว่าไม่นาน  5555                  

แล้วมาวันนี้อีกครับ  ผมก็เจอน้องเค้า ตอนทุ่มกว่า ๆ ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะเป็นเอสหรอกนะ  เห็นไกล ๆ คิดว่าคนหน้าเหมือน แต่ผมเหลือบไปเหนกระเป๋าที่น้องใช่ประจำ  แล้วก็ลักษณะท่าทางของน้อง  ผมก็มั่นใจเลยว่าใช่แน่นอน แต่ว่าน้องเค้ากำลังเรียกแท็กซี่อยู่กับเพื่อนอีก2คน  ผมก็เลยไม่ได้เข้าไปทัก  แต่ก็มองเค้าจนเค้าขึ้นแท๊กซี่ไปนั้นแหละครับ  

       คือขอเสริมนิดนึงนะครับ  ตอนที่น้องอยู่บ้านผมน่ะ  ผมดูแลเค้าอย่างดีทุกอย่าง  จนน้องเองเค้ายังพูดเลยว่า พึ่งเจอกันแต่เหมือนรู้จักมาเป็นสิบปี  แล้วก่อนน้องจะกลับผมก็ให้เสื้อที่ผมรักกับน้องไปเพราะว่าน้องเค้าใส่เสื้อตัวนั้นมา3วันแล้ว  ถ้าจะให้ออกจากบ้านแบบนั้นผมว่าผมก็คงจะใจร้ายเกินไป  5555          

นี่แหละครับ  ที่ผมอยากถามว่า  คนเราเจอกันบ่อย ๆ โดนบังเอิญ หรือว่ามีเหตุอะไรที่ให้ต้องมาเจอกัน  มันเกี่ยวกับอะไรครับ ?
วาสนา ?
บุญ ?
เวรกรรม ?
พรหมลิขิต ?
หรือว่าอะไร  ผมยัง งง ๆ    ใครรู้หรือว่ามีความเห็นอะไรก็ช่วยบอกหน่อยนะครับ

ปล.  ผมเป็นคนเชื่อในเรื่องของบาป-บุญ และกฏแห่งกรรมพอสมควร   และทุกครั้งที่สวดมนต์จะอธิฐานให้เจอรักแท้ที่ยั้งยืน(แม้ว่าตัวผมจะเป็นเกย์ก็ตาม)  เพราะว่าความรักเป็นเรื่องเดียวพี่ผมยังไม่สมหวัง   แต่ผมก็เชื่อว่าถ้าเราศรัทธาในรักมากพอ  ซํกวันเราก็ต้องผ่านพบประสบรักแท้จนได้แหล่ะครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่