เสี่ยป๋อง กับ เสี่ยยักษ์ สองเซียนเทคนิคพันล้าน สิ่งหนึ่งที่ผมเห็นเหมือนกัน คือ การเอาใจใส่ในการลงทุนอย่างจริงจัง และขยัน

ผมศึกษาแนวคิดทั้ง 2 ท่าน ดูจากประวัติ ถ่ายทอดประสบการณ์โดยตรงจากทั้ง 2 ท่านแล้ว สิ่งหนึ่งที่ผมเห็นเหมือนกัน คือ จะเอาใจใส่กับการลงทุน มองว่ามันคืองาน ไม่ใช่เป็นการเล่น และขยันอดทน อย่างเสี่ยยักษ์สมัยตอนแกเป็นรายย่อยแกเล่าให้ฟังว่า ทุกวันก่อนตลาดเปิดแกจะมาตลาดหลักทรัพย์ก่อนใครเพื่อน ศึกษาฝึกดู ฝึกวิเคราะห์ทุกวัน เรียนรู้จากรุ่นพี่ในห้องค้าแล้วเอาไปวิเคราะห์ต่อ โทษตัวเองบ่อยๆ และถามตัวเองเสมอว่า ผิดเพราะอะไร หาจุดอ่อนตัวเองให้เจอ ส่วนเสี่ยป๋องแกก็ไปตลาดหลักทรัพย์ทุกวัน อ่านศึกษาเทคนิค ฝึกดูทุกวันเหมือนกัน ทั้ง 2 ท่าน กว่าที่จะประสบความสำเร็จมาได้ ก็เจ็บหนักมาเยอะเหมือนกัน เซียนรุ่นใหญ่พูดทำนองคล้ายๆ กัน คือ มันต้องโดนค่าวิชาก่อน ของแบบนี้ไม่โดนกับตัวจะไม่ได้บทเรียน ผมว่าอันนี้จริง  ความรู้สึก เงินจริง กับ เงินในเกม มันต่างกันฟ้ากับเหว  ประสบการณ์จริงประสบการณ์ตรง ถือว่าเป็นแนวทางมาปรับใช้กับตัวเองได้ดีเหมือนกัน ในโลกนี้ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ มันจริงเสียยิ่งกว่าจริง นักลงทุนอิสระ เท่าที่ผมสังเกต จะไม่ค่อยชี้นำหุ้นหรือใบ้หุ้นเท่าไหร่ (ส่วนใหญ่เม่าจะไปขุดคุ้ยกันเอาเอง) แต่จะเล่าถึงวิธีคิดเอาต่อยอดเสียมากกว่า รวมถึง ดร.นิเวศ ก็เช่นกัน ถ่ายทอดประสบการณ์ได้จริงใจดีครับ เป็นนักลงทุน ดูเหมือนงานหรู งานสบาย แต่มันมีเรื่องที่ต้องคิด ต้องวิเคราะห์ ต้องตัดสินใจ อยู่ตลอด ผมไม่แปลกใจเลยว่าตำแหน่งงานที่เกี่ยวกับการติดสินใจเรื่องใหญ่ๆ ทำไมถึงเงินเดือนสูง เพราะสิ่งที่ตัดสินใจไปแล้วเราต้องรับผิดชอบกับมันเต็มๆ