เริ่มเรื่องด้วยเมื่อคืนมีเบอโทรเข้าโทรศัพสามี ถามตัวการไม่ตอบ
จัดการโทรไปสรุปเป็นเบอใหม่ของเมียน้อยนางเดิมที่มีสกุลรุ่นชาติ
มีผัวตัวจริงปากบอกเลิกแต่ยังไม่หย่า ลูก1นางรวยพ่อแม่ไม่สั่งสอนเพราะพูดว่าไม่ยุ่งที่ลูกเป็นแบบนี้
เรื่องคือปีที่แล้ว1ปีเต็มกับนางและใครอีกหลายคน
ปีใหม่ที่ผ่านมาสามีบอกว่าจบกับนางแล้วด้วยความเบื่อหน่ายก้ช่างๆมัน
จนเกิดเหตุเมื่อคืน
จขกท โทรไปนางรับ
จขกทจำเสียงไม่ได้"ไม่ทราบว่าเมื่อกี้คุนโทรเข้าโทรสัพใคร.... อ้อยังอยู่อีกหรืออีเมียน้อย:"เราก้วางสาย
มันก้พยายามโทรมาอีกเราตัดสายเพราะต้องการถามคนของเราซึ่งปิดปากเงียบนางก้เลยส่ง smsมาดังนี้
"Sms1:บอกคนของด้วยอย่าเห่า อย่าวอนหาตีน อย่าเก่งกะกูสมเพชมีเขามีหน่อร้องหาของเก่ากินหรา แน่จิงตัดโทสับกูทำไมเก่งอยู่แต่กะลา ผัวอ่ะก้อผัวกูแระผัวหลายๆคนเข้าใจป่ะอิควายแก่ อาชีพสมัยก่อนก้อกะหรี่นิลืมหรา ทำเปนลืมอิหน้าดอกกระทือ จำใส่สมองไว้ซะอิชะนี
อ่อกูเปลี่ยน กูมีโทสับหลายเครื่องกูรวย จบนะ อิ
เขางอก"
นางพยายามโทรมาอีกเรารับแล้วบอก"อย่ามายุ่งกับกูอีเหี้."วางสาย
"Sms2อิดอกล้นหาที่นะ แล้วมาบอกว่าอย่ามายุ่งกะหรา ชะโงกหน้าลงกะละมังหมาสิ ใครที่มายุ่งกะกูชีวิตไม่สงบแน่
ทำมาเก่งกะกูดีนัก เด๊ยวได้ยุ่งสมใจแน่ จำใส่สมองอันน้อยนิดด้วย แน่จิงบอกมันสิอย่ามายุ่งมาเอากะกูเก่งนินิพูดสิ แหดปากเห่าสิ อิกะหรี่สำเพ็ง งานนี้งานยาว งานไม่จบแน่ล้นหาที่นะ"
นางยังส่งไลนมาต่ออีกด้วย
อยากจบสักทีคุยกับสามีเค้ายืนยันว่าเลิกมานานแล้วแต่ที่นางทำเพราะไม่ต้องการให้เค้ามีความสุข
บอกได้เลยว่าไม่ได้เชื่อหรอกค่ะแต่ที่คิดตอนนี้คือต้องการจัดการกับสิ่งที่นางทำเพื่อตัวเองมากกว่าเพราะรู้สึกว่าสิ่งที่มันทำนอกจากไม่มีจิตสำนึกแล้วยังหยิ่งทะนงเกินไปค่ะ
คิดจะแจ้งความและฟ้องค่ะ
คุนคิดว่าจะทำอย่างไรกับsmsของเมียน้อยนี้
จัดการโทรไปสรุปเป็นเบอใหม่ของเมียน้อยนางเดิมที่มีสกุลรุ่นชาติ
มีผัวตัวจริงปากบอกเลิกแต่ยังไม่หย่า ลูก1นางรวยพ่อแม่ไม่สั่งสอนเพราะพูดว่าไม่ยุ่งที่ลูกเป็นแบบนี้
เรื่องคือปีที่แล้ว1ปีเต็มกับนางและใครอีกหลายคน
ปีใหม่ที่ผ่านมาสามีบอกว่าจบกับนางแล้วด้วยความเบื่อหน่ายก้ช่างๆมัน
จนเกิดเหตุเมื่อคืน
จขกท โทรไปนางรับ
จขกทจำเสียงไม่ได้"ไม่ทราบว่าเมื่อกี้คุนโทรเข้าโทรสัพใคร.... อ้อยังอยู่อีกหรืออีเมียน้อย:"เราก้วางสาย
มันก้พยายามโทรมาอีกเราตัดสายเพราะต้องการถามคนของเราซึ่งปิดปากเงียบนางก้เลยส่ง smsมาดังนี้
"Sms1:บอกคนของด้วยอย่าเห่า อย่าวอนหาตีน อย่าเก่งกะกูสมเพชมีเขามีหน่อร้องหาของเก่ากินหรา แน่จิงตัดโทสับกูทำไมเก่งอยู่แต่กะลา ผัวอ่ะก้อผัวกูแระผัวหลายๆคนเข้าใจป่ะอิควายแก่ อาชีพสมัยก่อนก้อกะหรี่นิลืมหรา ทำเปนลืมอิหน้าดอกกระทือ จำใส่สมองไว้ซะอิชะนี
นางพยายามโทรมาอีกเรารับแล้วบอก"อย่ามายุ่งกับกูอีเหี้."วางสาย
"Sms2อิดอกล้นหาที่นะ แล้วมาบอกว่าอย่ามายุ่งกะหรา ชะโงกหน้าลงกะละมังหมาสิ ใครที่มายุ่งกะกูชีวิตไม่สงบแน่
นางยังส่งไลนมาต่ออีกด้วย
อยากจบสักทีคุยกับสามีเค้ายืนยันว่าเลิกมานานแล้วแต่ที่นางทำเพราะไม่ต้องการให้เค้ามีความสุข
บอกได้เลยว่าไม่ได้เชื่อหรอกค่ะแต่ที่คิดตอนนี้คือต้องการจัดการกับสิ่งที่นางทำเพื่อตัวเองมากกว่าเพราะรู้สึกว่าสิ่งที่มันทำนอกจากไม่มีจิตสำนึกแล้วยังหยิ่งทะนงเกินไปค่ะ
คิดจะแจ้งความและฟ้องค่ะ