เรื่องมีอยู่ว่าเปิดร้านวัสดุก่อสร้างอยู่ต่างจังหวัดมีลูกค้าเครดิตบ้างประปรายประมาณปี52มีลุงคนหนึ่งติหนี้ไว้ประมาณสามแสนพอถึงปี56 ผ่อนจนเหลือแปดหมื่นกว่าบาท แล้วลุงบอกว่าได้งานที่ใหม่จะเบิกมัดจำมาปิดหนี้ เราก็โอเคมีสัญญาเงินกู้อยู่แต่ดอกไม่ได้คิดค่ะไม่กล้าคิดเพราะตัวแกก็ลำบากอยู่แล้วคืนทุนแราอย่างเดียวก้พอแล้วทีนี้ลุงเกิดรถล้มหัวฟาดพื้นเป็นอัมพาตตอนอยู่รพ.เราก้คอยโทรถามอาการกับลูก ๆแกอยุ่แต่ไม่กล้าพูดถึงหนี้สินเพราะเกรงใจคนเจ็บ จนลุงออกจากรพ.ไปอยุ่กับลูกสาว เลยถามถึงหนี้ทีแรกถามกับลูกชายมันบอกว่าพ่อไม่เคยส่งเสียนานแล้ว ทุกทีพ่อมาหาก้มาแต่เอาตังไปแค่พอเจ็บแบบนี้มันก้เสียค่ารพ ไปมากแล้วไม่ให้ให้ไปคุยกับพี่สาว แต่ที่รู้มาลุงเคยบอกว่าลุกเป็นวิศวะกรนี่พอคุยกับลุกสาวเขาบอกให้แฟกบิลไป พอดุยอดเขาบอกว่าไม่จ่ายเดี๋ยวพ่อเขาหายจะให้ไปทำงานใช้หนี้เป็นอัมพาตเนี่ยน่ะ ทุกวันนี้ก้แบกรับค่าใช้จ่ายเยอะแล้วเลยส่งพ่อไปอยุ่บ้านพักคนชรา จะได้หมดปัญหาไป ทั้งที่เราบอกว่ายอดแปดหมื่นกว่าบาทถ้าจ่ายหมดคิดเจ็ดหมื่นหมื่นกว่าบาทลดให้ไว้เป็นทุนรักษาพ่อ แต่ถ้าผ่อนขอคิดยอดเต็มดอกไม่เอา ลูกสาวก็ให้ไปแจ้งความเอาหรือไม่ก็รอพ่อเขาหาย เฮ้อนึกถึงใจเจ้าหนี้กันบ้างมั้ย ขายเท่าไหร่กว่าจะไ้เงนแล้วตอนนี้แย่มากลูกหนี้ตายจากบ้างหายไปบ้างบางครั้งเราเคยคิดกินยาตายพร้อมกันทั้งครอบครัวเลยน่ะท้อมากขายเท่าไหร่ก็โนโกงหมด เฮ้อร้านคนรู้จักกันเคยเล่าให้ฟังว่ามีแบบนี้เหมือนกันแต่ลุกหนี้ตายส่วนตัวลูกเขาก็ทยอยเอาเงนมาใช้หนี้จนหมด ผ่อนเรื่อ เพราะกลัวเวรกรรมจะทำให้พ่อเขาไปแบบไม่สงบแล้วเขาจะทำกินไม่ขึ้นทำไมไม่เจอแบบนี้บ้าง ทั้งลูกสาวและลูกชายลุงค่ะ คุณอยู่กทกันถ้าเห้นแบบนี้จะคิดอะไรกันบ้างมั้ยค่ะว่ามีส่วนทำให้ครอบครัวนึงเกือบตายยกครัว ท้อมากค่ะ ทุนมีเท่าไหรก้หมด
ทำยังไงให้ทายาทลูกหนี้ใช้หนี้แทนดีค่ะ