โดนเพื่อนแอนตี้ !

เรื่องมันมีอยู่ว่า มีวันนึงเราเลิกเรียนตอนเที่ยง ๆ ก็เลยไปแวะบ้านเพื่อนโดยที่ไม่ได้บอกพ่อกับแม่ แบตโทรศัพท์ก็หมดพอกลับมาบ้าน พ่อก็เลยไม่ให้เอารถไป รร. จนเช้ามาเราก็ไม่รู้จะไปเรียนยังไง พ่อเลยอนุญาติให้ไปแต่ห้ามไปเล่นบ้านเพื่อน พอมาถึงรร. ก็ไม่ได้เรียนนั่งเฉย ๆ พวกเด็กกิจกรรมของห้องเค้าก็จัดบอร์ดของเค้าไม่พอเราเลยจะออกไปซื้อให้ ไปกับเด็กในห้องที่เพื่อน ๆ กลุ่มเราไม่ชอบอ่ะคะ พอกลับมาเพื่อนในกลุ่มก็มาบอกว่าจะไปบ้าน ..... น้ะ เราก็เลยบอกว่าพ่อไม่ให้ไปเค้าก็เลยอ่อ เราก็เลยถามว่าแล้วจะไปกันยังไง เค้าก็ว่าเดินไปนี่แหละแล้วกระแทกเสียงใส่เราก็งงไอ้ความที่กลัวเพื่อนโกรธเราก็เลยเฉย ๆ ดีกว่าให้อารมณ์เย็นกว่านี้ แล้วก็ส่งข้อความไปหาว่า อยู่ไหน เค้าตอบกลับมาว่า อยู่ไหนก็ได้ !!!! เราก็เลยขี่รถไปหาถึงบ้านเลยค่ะถามว่าเป็นอะไรไม่มีใครตอบเราสักคำ จนเราจะร้องไห้เลยบื้นรถออกมา วินาทีนั้นปล่อยโฮออกไม่อายใครเลยค่ะ

เช้าวันต่อมาตานี่บวมไปรร. เลยก็ยังไม่มีใครคุยกับเราเหมือนเดิม เราทนไม่ไหวก็เลยไม่เสวนาด้วยย้ายโต๊ะหนี หนีทุกอย่าง ตกบ่ายเราเลยไปขอหัวหน้าย้ายเวร เค้าเลยบอกว่างั้นก็เปลี่ยนเวรใหม่หมดเราก็งง พวกเพื่อน ๆ ที่ไม่คุยกับเราอ่ะค่ะ เค้าก็บอกกับเราว่าเพราะเราคนเดียวทำให้คนอื่นต้องลำบาก ตกเย็นก็มาโพสด่าเรายังงั้นยังงี้

ไม่เล่นกับเราเราไม่ว่าน้ะคะ เป็นเพื่อนกันมาทำไมต้องว่าให้เราด้วยย เราไม่เข้าใจแล้วก็ไปเล่าให้รุ่นพี่คนนั้นคนนี้ฟังว่า เราอ่ะไปด่าเขาก่อน เราก็แบบงง เพื่อนที่เล่นด้วยปัจจุบันเป็นคนดีมากค่ะ ไม่ใส่หน้ากากเข้าหากัน รู้สึกสุขภาพจิตดีขึ้นมากกก ตอนที่เล่นกับเพื่อนเก่าอ่ะคะ ไม่เป็นตัวของตัวเองเลย วันวันไม่ทำอะไร พาเราเดินตามพี่ผู้ชายในรร. เราไม่ชอบ พอเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็บอกว่าดีแล้วแล่ะที่ออกมาจากคนแบบนั้นได้ แม่บอกว่าก่อนหน้านี้เราไม่ใช่เราคนเดิม เปลี่ยนไปมากกก

ตอนนี้มีความสุขดีค่ะ ก็อยากมาเล่าประสบการณ์ให้เพื่อน ๆ ฟัง เอาไว้เป็นบทเรียน คนเราเกิดมาจากครอบครัวที่แตกต่างกัน ร้อยพ่อพันแม่ การคบเพื่อนจึงควรดูให้ดี การโดนแอนตี้ก็เหมือนกันไม่ว่าจะหัวโจกหรือลิ่วล้ิอก็ไม่น่าคบทั้งนั้นแล่ะ ฝากไว้ด้วยนะค้ะ