เราเป็นโรคจิตหรือเปล่านะ รู้สึกแย่จัง

รู้สึกแย่ค่ะ น้อยใจ เสียใจ โดนว่า เป็นโรคจิต โรคประสาท
                 เหตุการณ์มันมีอยู่ว่า ครอบครัวเราเดินทางไปเที่ยวตากกันค่ะ มี เรา พี่สาวคนที่ 1 พี่สาวคนที่ 2 เเละพี่เขย (เป็นแฟนของพี่สาวคนที่ 2) โดยตกลงว่า จะเอารถเราไปเพราะรถเราเติม LPG สามารถหาที่เติมได้ง่ายเเละประหยัดค่าน้ำมัน ซึ่งเราก็โอเคนะ ซึ่งการเดินทางไปก็ราบรื่นดีค่ะ พี่เขยเป็นคนขับรถมีใครอยากไปไหนก็พาไป เที่ยวกันสนุกสนานแบบพี่น้อง
                  จนกระทั่งวันกลับก็ได้มีเรื่องราวสะเทือนใจเราเกิดขึ้นอย่างแรง เพราะพี่เขยเราดันไปนัดเพื่อนว่าจะไปดูสวน ซึ่งเราก็โอเคนะ ไปไหนไปกัน แต่พอไปเจอทางเข้าสวน โอ้เเม่เจ้า ลูกรัง ดินแดง โอเคไม่เป็นไร ทำใจได้พอไหว จนกระทั่งไปถึงทางขึ้นเขาซึ่งลาดชันมากๆ ใต้ท้องรถเราครูดไปกับถนนดังครืดดดดดดดดดดด เราก็เลยร้องออกมาเสียงดังมากด้วยความห่วงรถ พอตอนลงจากเนินเขา เราก็เลยขอเดินลงเขาแทนด้วยความไม่พอใจและแอบคิดเล็กๆว่าถ้าน้ำหนักรถเบาลงมันคงช่วยได้ ทำให้พี่สาวคนที่ 2 ที่อยู่ในรถทะเลาะกับพี่เขยจนพี่เขยเราอารมณ์เสียมากๆขับรถฝ่าไฟแดง โดนตำรวจเรียก พี่เขยเราเลยลงจากรถไปเสียค่าปรับ
                ในรถเหลือแค่ 3 คนพี่น้อง
                พี่สาวคนที่ 2 ยิ่งอารมณ์เสียหนักขึ้น
                ส่วนเราก็นั่งหน้าบึ้ง ไม่พูดไม่จา ก็เราเสียใจ รถเรา เราก็รัก กว่าจะได้รถคันนี้มา เราทำงานหนักเเทบตาย ตอนซื้อก็กัดฟันทุบกระปุก ถอนเงิน หมดตัว (เราไม่ชอบซื้อของเงินผ่อน เลยซื้อรถเงินสด) ตอนใช้รถเราก็ถนอมจะแย่ ทำไมมาทำกับรถเราแบบนี้
                พี่สาวคนที่ 1 ก็เลยอารมณ์เสียบ้างถามมาว่า เราเป็นอะไร ไม่พูดไม่จา อยากให้พี่สาวคนที่ 2 กับพี่เขยเราทะเลาะกันมากๆ ใช่ไหม แค่นี้ยังไม่พอใจอีกหรอ
                 เราก็เลยพูดกลับไปว่า เเล้วจะให้เราทำไง ก็เราเป็นห่วงรถ เราผิดหรอ
                 พี่สาวคนที่ 1 ก็เลยว่า เรารักรถมากกว่าพี่น้อง
                 พอเราได้ยินเราก็เลยตะโกนเสียงดังว่า นี่เราผิดใช่ไหม เราไม่ได้รักรถมากกว่าพี่น้องหรอกนะ แต่จะให้เราทำไง งั้นเราขอโทษ ขอโทษ เเล้วเราก็ร้องไห้
                 พี่สาวคนที่ 2 ก็เลยบอกว่า ขอโทษเเล้วไง ตำรวจเรียกเเล้วทำอะไรได้ ถ้าคราวหลังรู้ว่าหวงรถขนาดนี้จะไม่ยุ่งกับเราอีก ไม่ต้องไปไหนด้วยกันเเล้ว
                  พี่สาวคนที่ 1 ก็เลยบอกว่า หวงจริงนะ ไอ้รถคันนี้ จะบอกให้นะรถเพื่อนชั้นนะ ครูดเยอะกว่านี้อีกไม่เห็นเป็นอะไรเลย เเล้วตอนนี้รถมันเสียหรือยังจะมาหน้าบึ้งหน้างอทำไม รอให้มันเสียก่อนไหม รถมันราคา 20 บาทหรือไงล่ะ จะได้เสียง่ายๆ ไร้สติจริงๆ
                  เราก็เลยยิ่งเสียใจ (น้อยใจด้วยเพราะว่าเรารักพี่สาวเรามากๆ แต่ทำไมไม่มีใครเข้าใจเราเลย) เลยตอบไปว่า ก็มันไม่ใช่รถพวกแกนี่ ถ้าเป็นรถพวกแก พวกแกจะรู้สึกไง เเล้วเราก็เจ็บใจทำอะไรไม่ได้เลยตบขาตัวเองเเล้วตะโกนว่า ขอโทษ ขอโทษ พอใจไหม จะให้ทำยังไงอีก เเล้วก็ร้องไห้
                  พี่สาวคนที่ 1 เลยบอกว่า ไปหาหมอไป สงสัยจะเป็นโรคจิต ไปให้หมอฉีดยาแก้บ้าไป
                  พอเราได้ยินเราก็ยิ่งเสียใจ เอาเสื้อปิดหน้าร้องไห้แบบไม่มีเสียง เพราะไม่อยากให้ใครได้ยิน รู้สึกแย่มากๆ
                  จากนั้นพี่เขยเราก็เดินกลับมา ก็เลยไม่มีใครพูดอะไร
                  จนอารมณ์ทุกคนสงบลงกับมาพูดกันใหม่ เราก็เลยตัดสินใจจบเรื่อง ไม่ร้องไห้ ไม่โวยวาย รับสภาพไป คิดในใจว่าเดี๋ยวกลับบ้านค่อยเอารถไปเข้าศูนย์ แต่ถามว่า ณ ตอนนี้เรารู้สึกยังไง เราก็ยัง น้อยใจ เสียใจที่ไม่มีใครเข้าใจเราอยู่ดี นี่เราเป็นโรคจิตจริงๆหรือเปล่านะ แย่จัง