เท่าที่ไปเช็คฟีดแบ็คของผู้ร่วมกิจกรรมมา มีหลายเสียงมากตำหนิผู้จัดถึงความผิดพลาดต่างๆซึ่งก็เป็นความจริงทุกอย่างแหละครับ ผมก็เลยมานึกดูทำไมตัวเองถึงยังไม่ค่อยไม่ซีเรียสกับข้อผิดพลาดเหล่านั้น อาจเป็นเพราะ 1. เมื่อมีการเปลี่ยนสถานที่และเส้นทางมาเป็นที่ใหม่นี้ ผมพอจะรู้จักพื้นที่และเส้นทางนี้อยู่บ้าง ก็รู้ว่ามันน่าจะมั่วแน่นอนเพราะปกติถนนแถวพระประแดงมันแคบอยู่แล้ว ก็เป็นจริงตามนั้น จักรยานเป็นพันคันทำเอาชาวบ้านในพื้นที่รถติดกันยาวเหยียดไปหมดไปครึ่งค่อนวัน และ 2. ผมไม่ได้คาดหวังจะมาแข่งเอารางวัลแค่จะมาหาโอกาสได้ขี่จักรยานขึ้นสะพานภูมิพล,สะพานพระราม 3 และได้ลองขี่บนถนนในกรุงเทพแบบมีเจ้าหน้าที่ดูแลดูบ้าง ซึ่งก็มีผิดพลางบ้างมั่วบ้าง แต่สำหรับผมเอาแค่ไม่เกิดอุบัติเหตุ ไม่หลงทาง และกลับถึงจุดหมายโดยสวัสดิภาพได้โดยส่วนตัวก็พอใจแล้วครับ
เริ่มตั้งเช้าลงทะเบียนเลย เห็นแถวนักปั่นพร้อมจักรยานยืนต่อคิวกันยาวเหยียดผมก็ถอยออกมาแล้วครับ ใช้วิธีออกมารอข้างนอกส่งตัวแทนถือบัตรเข้าไปคนเดียวลงทะเบียนรับบัตรรับของออกมาให้แทน พอเริ่มพิธีเปิดคนแน่นไปหมดไม่เห็นไม่ได้ยินเสียงประกาศอะไรเลย รอปล่อยตัวขยับๆกันออกไปด้านนอกตามๆกันไป
พอเริ่มออกสู่ถนนเส้นทางปั่น คราวนี้ก็เริ่มเป็นปกติมีเจ้าหน้าที่ดูแลเส้นทางและจุดแยกเป็นช่วงๆนักปั่นก็ปั่นกันกลางถนนบ้างริมถนนบ้างตามจังหวะ แต่พอจังหวะขากลับผ่านเขตชุมชนหนาแน่นแถวแยกพระประแดงคราวนี้นักปั่นต้องดูแลชีวิตกันเองแล้วครับ อาศัยทักษะทุกอย่างให้ผ่านสภาพการจราจรมาให้ได้ มาถึงช่วงขึ้นสะพานภูมิพลเริ่มงงเพราะที่ศึกษาเส้นทางมาก่อนไม่ได้กำหนดให้มาทางนี้ แต่ปรากฏว่าเขาจัดให้นักปั่นสายระยะทางสั้น 25 ก.ม. และระยะทางยาว 55 กม.ไปทางเดียวกัน คราวนี้เริ่มมั่วแล้วครับ เพราะนักปั่นสายชมวิวส่วนใหญ่เป็นกลุ่มมือใหม่มาปั่นเล่นชมวิวถ่ายรูปบนสะพาน มีจอดเข็นบ้างจอดถ่ายรูปบ้างมีอุบัติเหตุรถพยาบาลจอดบ้างเป็นช่วงๆ ช่วงนี้น่ากลัวครับเราปั่นขึ้นมาเร็วเจอข้างหน้าขี่ช้าๆชมวิวขวางทาง จะแซงขวาออกไปก็เป็นรถยนต์วิ่งมาเร็วๆ พอผ่านขึ้นมาถึงจุดสูงสุดของสะพานได้ผมก็จอดพักทำเนียนถ่ายรูปวิวไปเหมือนๆคนอื่นเขาไปเสียเลย เพราะตอนนั้นเริ่มงงเส้นทางไปไม่ถูกแล้วไม่รู้ว่าเขาให้เปลี่ยนเส้นใหม่ตอนไหนและจะให้ไปไหนต่อ ให้คนปั่นระยะทาง 55 มาปั่นร่วมกับระยะทาง 25 กะว่าสงสัยคงได้ตัดระยะทางวนกลับเท่ากับกลุ่มระยะทางสั้นไป
พอลงสะพานมาถึงสามแยกจุดกลับรถกลับไปขึ้นสะพานใหม่ กำลังจะกลับรถมีเจ้าหน้าที่ออกมาตะโกนว่า ระยะทาง 55 ให้ตรงไปไม่ต้องกลับรถนะคะก็เลยไปต่อพร้อมคนอื่นอีกหลายคนแบบงงๆ แต่ก็ไม่ค่อยเครียดเพราะมาสังเกตเส้นทางไปเรื่อยๆว่าเป็นถนนพระราม 3 ที่เคยใช้อยู่บ่อยๆก็เลยปั่นเกาะกลุ่มกันไปเรื่อยๆโดยไม่มีเจ้าหน้าที่ดูแลเส้นทางไม่มีป้ายบอกทางอะไรทั้งนั้น ก็ปั่นไปมั่วไปติดไฟแดงเลี้ยวผิดไปยูเทริน์กันใหม่หมดทั้งกลุ่มขึ้นสะพานกรุงเทพจนมาถึงแยกมไหสวรรค์ คราวนี้เจอนักปั่นกลุ่มหน้ากลุ่มใหญ่กำลังงงหลงทางอยู่กลางถนนครับ ไม่มีใครรู้เส้นทางสักคนว่าจะไปทางไหนกัน แต่เส้นนี้ผมมาบ่อยก็เลยบอกเส้นทางว่าให้ข้ามแยกเลี้ยวขวาแล้วชิดซ้ายวนขึ้นไปบนสะพานพระราม 3 หรือสะพานกรุงเทพฯ 2 ไปเลยช่วงนี้ไม่มีเจ้าหน้าที่ไม่มีกรวยบังคับเส้นทางใดๆทั้งสิ้น ปั่นไปก็งงไปว่ามาถูกหรือเปล่าวะเนี่ยอยู่ดีๆมาขี่ขึ้นสะพานให้รถเฉี่ยวเล่น มารู้ทีหลังว่านักปั่นหลายคนที่ไม่รู้เส้นทางก็เลยวนกลับตรงสี่แยกย้อนกลับไปเลย หลังจากนั้นก็ขี่ย้อนกลับเส้นทางเดิมกลับไปขึ้นสะพานภูมิพลกลับไปถ.สุขสวัสดิ์ย้อนกลับไปเข้าเส้นชัยที่จุดสตาร์ทเหมือนเดิมแบบมั่วๆเพราะรถติด มียกรถขึ้นสะพานลอยคนเดินไปเข้าสวนสุขภาพ ยกรถข้ามถนน จนกลับมาถึงจุดสตาร์ทโดยสวัสดิภาพ รับเหรียญที่ระทึกแล้วก็มานั่งรอดูความสับสนวุ่นวายในงานต่ออีกหน่อย แต่ไม่รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะเสียงจากเวทีมาไม่ถึง แต่ผมก็ไม่ซีเรียสเพราะไม่ได้หวังรางวัล นั่งคุยกับเพื่อน มีข้าวมีน้ำแจกให้กินก็พอใจแล้วครับสนุกดี
โดยสรุป เหตุเกิดเพราะความไม่มีประสบการณ์ความไม่พร้อมของผู้จัดครับ คงไม่เคยเห็นว่างานของจักรยานปกติมันจะต้องวุ่นวายแบบนี้ เพราะต้องเตรียมทั้งสถานที่ใหญ่ไว้จอดรถไว้ลงทะเบียน ต้องมีเจ้าหน้าที่ไว้ดูแลเส้นทางที่มีประสบการณ์มากกว่านี้ จะจัดงานแข่งให้มาใช้เส้นทางร่วมกับสายชมวิวแถมเส้นทางรถเยอะสุดๆ แต่ผมเตรียมใจไว้แล้วว่าปั่นในเมืองมันก็คงต้องเป็นแบบนี้ เอาแค่มีชีวิตรอดกลับมาได้ก็โอเคแล้วครับ
ไม่คอยได้ถ่ายรูปครับแถมถ่ายออกมาก็ไม่สวย เอาคลิปสภาพเส้นทางมาให้ดูประกอบก็แล้วกัน
งานปั่น Hero Ride ในมุมมองของผม
เริ่มตั้งเช้าลงทะเบียนเลย เห็นแถวนักปั่นพร้อมจักรยานยืนต่อคิวกันยาวเหยียดผมก็ถอยออกมาแล้วครับ ใช้วิธีออกมารอข้างนอกส่งตัวแทนถือบัตรเข้าไปคนเดียวลงทะเบียนรับบัตรรับของออกมาให้แทน พอเริ่มพิธีเปิดคนแน่นไปหมดไม่เห็นไม่ได้ยินเสียงประกาศอะไรเลย รอปล่อยตัวขยับๆกันออกไปด้านนอกตามๆกันไป
พอเริ่มออกสู่ถนนเส้นทางปั่น คราวนี้ก็เริ่มเป็นปกติมีเจ้าหน้าที่ดูแลเส้นทางและจุดแยกเป็นช่วงๆนักปั่นก็ปั่นกันกลางถนนบ้างริมถนนบ้างตามจังหวะ แต่พอจังหวะขากลับผ่านเขตชุมชนหนาแน่นแถวแยกพระประแดงคราวนี้นักปั่นต้องดูแลชีวิตกันเองแล้วครับ อาศัยทักษะทุกอย่างให้ผ่านสภาพการจราจรมาให้ได้ มาถึงช่วงขึ้นสะพานภูมิพลเริ่มงงเพราะที่ศึกษาเส้นทางมาก่อนไม่ได้กำหนดให้มาทางนี้ แต่ปรากฏว่าเขาจัดให้นักปั่นสายระยะทางสั้น 25 ก.ม. และระยะทางยาว 55 กม.ไปทางเดียวกัน คราวนี้เริ่มมั่วแล้วครับ เพราะนักปั่นสายชมวิวส่วนใหญ่เป็นกลุ่มมือใหม่มาปั่นเล่นชมวิวถ่ายรูปบนสะพาน มีจอดเข็นบ้างจอดถ่ายรูปบ้างมีอุบัติเหตุรถพยาบาลจอดบ้างเป็นช่วงๆ ช่วงนี้น่ากลัวครับเราปั่นขึ้นมาเร็วเจอข้างหน้าขี่ช้าๆชมวิวขวางทาง จะแซงขวาออกไปก็เป็นรถยนต์วิ่งมาเร็วๆ พอผ่านขึ้นมาถึงจุดสูงสุดของสะพานได้ผมก็จอดพักทำเนียนถ่ายรูปวิวไปเหมือนๆคนอื่นเขาไปเสียเลย เพราะตอนนั้นเริ่มงงเส้นทางไปไม่ถูกแล้วไม่รู้ว่าเขาให้เปลี่ยนเส้นใหม่ตอนไหนและจะให้ไปไหนต่อ ให้คนปั่นระยะทาง 55 มาปั่นร่วมกับระยะทาง 25 กะว่าสงสัยคงได้ตัดระยะทางวนกลับเท่ากับกลุ่มระยะทางสั้นไป
พอลงสะพานมาถึงสามแยกจุดกลับรถกลับไปขึ้นสะพานใหม่ กำลังจะกลับรถมีเจ้าหน้าที่ออกมาตะโกนว่า ระยะทาง 55 ให้ตรงไปไม่ต้องกลับรถนะคะก็เลยไปต่อพร้อมคนอื่นอีกหลายคนแบบงงๆ แต่ก็ไม่ค่อยเครียดเพราะมาสังเกตเส้นทางไปเรื่อยๆว่าเป็นถนนพระราม 3 ที่เคยใช้อยู่บ่อยๆก็เลยปั่นเกาะกลุ่มกันไปเรื่อยๆโดยไม่มีเจ้าหน้าที่ดูแลเส้นทางไม่มีป้ายบอกทางอะไรทั้งนั้น ก็ปั่นไปมั่วไปติดไฟแดงเลี้ยวผิดไปยูเทริน์กันใหม่หมดทั้งกลุ่มขึ้นสะพานกรุงเทพจนมาถึงแยกมไหสวรรค์ คราวนี้เจอนักปั่นกลุ่มหน้ากลุ่มใหญ่กำลังงงหลงทางอยู่กลางถนนครับ ไม่มีใครรู้เส้นทางสักคนว่าจะไปทางไหนกัน แต่เส้นนี้ผมมาบ่อยก็เลยบอกเส้นทางว่าให้ข้ามแยกเลี้ยวขวาแล้วชิดซ้ายวนขึ้นไปบนสะพานพระราม 3 หรือสะพานกรุงเทพฯ 2 ไปเลยช่วงนี้ไม่มีเจ้าหน้าที่ไม่มีกรวยบังคับเส้นทางใดๆทั้งสิ้น ปั่นไปก็งงไปว่ามาถูกหรือเปล่าวะเนี่ยอยู่ดีๆมาขี่ขึ้นสะพานให้รถเฉี่ยวเล่น มารู้ทีหลังว่านักปั่นหลายคนที่ไม่รู้เส้นทางก็เลยวนกลับตรงสี่แยกย้อนกลับไปเลย หลังจากนั้นก็ขี่ย้อนกลับเส้นทางเดิมกลับไปขึ้นสะพานภูมิพลกลับไปถ.สุขสวัสดิ์ย้อนกลับไปเข้าเส้นชัยที่จุดสตาร์ทเหมือนเดิมแบบมั่วๆเพราะรถติด มียกรถขึ้นสะพานลอยคนเดินไปเข้าสวนสุขภาพ ยกรถข้ามถนน จนกลับมาถึงจุดสตาร์ทโดยสวัสดิภาพ รับเหรียญที่ระทึกแล้วก็มานั่งรอดูความสับสนวุ่นวายในงานต่ออีกหน่อย แต่ไม่รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะเสียงจากเวทีมาไม่ถึง แต่ผมก็ไม่ซีเรียสเพราะไม่ได้หวังรางวัล นั่งคุยกับเพื่อน มีข้าวมีน้ำแจกให้กินก็พอใจแล้วครับสนุกดี
โดยสรุป เหตุเกิดเพราะความไม่มีประสบการณ์ความไม่พร้อมของผู้จัดครับ คงไม่เคยเห็นว่างานของจักรยานปกติมันจะต้องวุ่นวายแบบนี้ เพราะต้องเตรียมทั้งสถานที่ใหญ่ไว้จอดรถไว้ลงทะเบียน ต้องมีเจ้าหน้าที่ไว้ดูแลเส้นทางที่มีประสบการณ์มากกว่านี้ จะจัดงานแข่งให้มาใช้เส้นทางร่วมกับสายชมวิวแถมเส้นทางรถเยอะสุดๆ แต่ผมเตรียมใจไว้แล้วว่าปั่นในเมืองมันก็คงต้องเป็นแบบนี้ เอาแค่มีชีวิตรอดกลับมาได้ก็โอเคแล้วครับ
ไม่คอยได้ถ่ายรูปครับแถมถ่ายออกมาก็ไม่สวย เอาคลิปสภาพเส้นทางมาให้ดูประกอบก็แล้วกัน