หนาวลมโชยพัด

เช้ามืด
อากาศหนาวเย็น
มีลมพัดโชยตลอดเวลา
ต้นไม้ไหวเอน ใบพริ้ว ละลานตา
สายลมต้องผิวกาย   เย็นชื่น  จับใจ

ทั้งร่าง  เคลื่อนเท้าก้าวเดินไปข้างหน้า
ทั้งเรือนกาย   ย่างก้าวเหยาะ..
ท่ามกลางความตื่นร้อง ของธรรมชาติโดยรอบ

สะสมการแปรเปลี่ยน  เผาผลาญตัวตนอย่างสม่ำเสมอ
แล้วอารมณ์  ความรู้สึก ก็ค่อยๆเปลี่ยน  หรือมีพัฒนาการไป
ร้อนสู้ความหนาวจากภายนอก  ด้วยความร้อนสร้างจากภายใน
การผลิตซ้ำของกิจกรรมการเคลื่อนไหว  ต้องเรียกว่า ความอดทนและสู้ทน

ชีวิตเป็นสิ่งที่เราสร้าง  เราเลือก  เราทำ
เมื่อเจตจำนงไปสร้างวิริยภาพ  ก็หมายว่า  โหมโรงชีวิตได้บังเกิดขึ้น
ด้วยยามเช้าที่น่าชื่นชม   ผุดปรากฏ  ล้อลีลาของธรรมชาติ
สะเทิ้นความหนาวด้วยความอุ่น  ที่ซุ่มซ่อนอยู่ในความลึกของชีวิต

ไม่ว่าฤดูกาลใด   ...
สรรพสิ่ง  ย่อมดีในตัวมันเอง
ขอเพียงค้นหามันให้เจอ
และใช้เสรีภาพที่ติดตัวมาให้สอดคล้องกลมกลืนกับธรรมชาติ
แม่นแท้....ไชโย