สวัสดีค่ะ วันนี้ขอใช้ล็อคอินญาติในการตั้งกระทู้นะคะเพราะล็อคอินของหนูเพื่อนๆรู้จักค่ะ
ตอนนี้เรียนมหาลัยปีที่1ในคณะสายสุขภาพ จริงๆเป็นคนไม่ชอบวิทยาศาสตร์ค่ะ ชอบเรียนคณิตศาสตร์และอังกฤษ เวลาเรียนไม่เคยเครียด
แต่พอเรียนวิทย์ ทุกครั้งที่ หยิบอนาโตมี หยิบพรีเมดมาอ่าน รู้สึกเครียด ไม่มีความสุข
แต่เพราะพ่อแม่คาดหวัง จะถอยหลังก็ไม่ได้ ทำไมคนอื่นทำได้ เราทำไม่ได้ ไม่ใช่ทุกคนที่อยากเรียนคณะนี้นะ แต่เค้าก็ยังสู้
แล้วเราถึงจะไม่ชอบวิทย์ แต่เรียนไปก็ชอบเองแหละ
เรียนเทอม1คะแนนได้น้อยแสนน้อย เกรดออกมาอยู่ที่ 2.7 ในคณะมีอยู่ร้อยห้าสิบคน
3.5+ ร้อยยี่สิบคน
3.00+ ยี่สิบกว่าคน
ต่ำกว่า 3.00 4 คน ซึ่งเราคือที่สุดท้ายเพราะได้ 2.7
ถามว่ากดดันไหม วันแรกก็เครียดและกดดันที่รู้ว่าได้ที่โหล่ของคณะ แต่พอเปิดเทอมก็ชิลล์เหมือนเดิม
ไม่ตั้งใจอ่านหนังสือ เล่นไปวันๆ
เมื่อวานคะแนนมิดเทอมพึ่งออกมาสองตัว รู้สึกจะอาเจียนกับคะแนนที่ได้เพราะได้18เต็ม50เปอเซ็นต์ทั้งสองรหัสวิชา
เป็นวิชาสำคัญๆด้วย ซึ่งมีนอยู่ที่ 37 เปอเซ็นต์และ 41 เปอเซ็นต์
โดนอาจารย์เรียกไปพบ โดนตักเตือนที่คะแนนน้อย ยังทิ้งท้ายว่าถ้าเป็นแบบนี้จะผ่าน F ไหม
นั่งร้องไห้มาสองวันแล้วค่ะ
อยากจะถอนให้หมดซะทุกตัว รู้สึกเหนื่อยเต็มที
ทางที่ไม่ใช่ ยังไงก็ไม่ใช่เหรอ
เราไม่สามารถจะฝืนความถนัดตัวเองได้เลยเหรอคะ
จริงๆก็อยากไปให้รอด อยากไปให้ถึงฝั่ง ติดคณะนี้มาแล้วก็ไม่ได้อยากออกไปไหน
แต่นี่แค่ปีหนึ่ง ถ้าขึ้นปีสอง ปีสามและปีสูงๆกว่านี้มันจะยากขึ้นมาก
ท้อแท้
ท้อถอย
ปรึกษาเรื่องเรียนกับเพื่อนและญาติๆอีก 3 คนก็ยังไม่หาย
เขาเลยแนะนำให้มาระบายใน pantip เผื่อจะดีขึ้น
ล็อคอินตัวเองก็ไม่เคยตั้งกระทู้หรอกค่ะ แค่เมนท์
กระทู้นี้จึงเป็นกระทู้แรก
พึ่งรู้ว่า...แค่ได้พิมพ์ความรู้สึกก็ทำให้น้ำตาหยุดไหลแล้ว
คะแนนมิดเทอมออกมา ตกมีน รั้งที่โหล่ จนไม่อยากจะฝืนตัวเองต่อไปแล้ว
ตอนนี้เรียนมหาลัยปีที่1ในคณะสายสุขภาพ จริงๆเป็นคนไม่ชอบวิทยาศาสตร์ค่ะ ชอบเรียนคณิตศาสตร์และอังกฤษ เวลาเรียนไม่เคยเครียด
แต่พอเรียนวิทย์ ทุกครั้งที่ หยิบอนาโตมี หยิบพรีเมดมาอ่าน รู้สึกเครียด ไม่มีความสุข
แต่เพราะพ่อแม่คาดหวัง จะถอยหลังก็ไม่ได้ ทำไมคนอื่นทำได้ เราทำไม่ได้ ไม่ใช่ทุกคนที่อยากเรียนคณะนี้นะ แต่เค้าก็ยังสู้
แล้วเราถึงจะไม่ชอบวิทย์ แต่เรียนไปก็ชอบเองแหละ
เรียนเทอม1คะแนนได้น้อยแสนน้อย เกรดออกมาอยู่ที่ 2.7 ในคณะมีอยู่ร้อยห้าสิบคน
3.5+ ร้อยยี่สิบคน
3.00+ ยี่สิบกว่าคน
ต่ำกว่า 3.00 4 คน ซึ่งเราคือที่สุดท้ายเพราะได้ 2.7
ถามว่ากดดันไหม วันแรกก็เครียดและกดดันที่รู้ว่าได้ที่โหล่ของคณะ แต่พอเปิดเทอมก็ชิลล์เหมือนเดิม
ไม่ตั้งใจอ่านหนังสือ เล่นไปวันๆ
เมื่อวานคะแนนมิดเทอมพึ่งออกมาสองตัว รู้สึกจะอาเจียนกับคะแนนที่ได้เพราะได้18เต็ม50เปอเซ็นต์ทั้งสองรหัสวิชา
เป็นวิชาสำคัญๆด้วย ซึ่งมีนอยู่ที่ 37 เปอเซ็นต์และ 41 เปอเซ็นต์
โดนอาจารย์เรียกไปพบ โดนตักเตือนที่คะแนนน้อย ยังทิ้งท้ายว่าถ้าเป็นแบบนี้จะผ่าน F ไหม
นั่งร้องไห้มาสองวันแล้วค่ะ
อยากจะถอนให้หมดซะทุกตัว รู้สึกเหนื่อยเต็มที
ทางที่ไม่ใช่ ยังไงก็ไม่ใช่เหรอ
เราไม่สามารถจะฝืนความถนัดตัวเองได้เลยเหรอคะ
จริงๆก็อยากไปให้รอด อยากไปให้ถึงฝั่ง ติดคณะนี้มาแล้วก็ไม่ได้อยากออกไปไหน
แต่นี่แค่ปีหนึ่ง ถ้าขึ้นปีสอง ปีสามและปีสูงๆกว่านี้มันจะยากขึ้นมาก
ท้อแท้
ท้อถอย
ปรึกษาเรื่องเรียนกับเพื่อนและญาติๆอีก 3 คนก็ยังไม่หาย
เขาเลยแนะนำให้มาระบายใน pantip เผื่อจะดีขึ้น
ล็อคอินตัวเองก็ไม่เคยตั้งกระทู้หรอกค่ะ แค่เมนท์
กระทู้นี้จึงเป็นกระทู้แรก
พึ่งรู้ว่า...แค่ได้พิมพ์ความรู้สึกก็ทำให้น้ำตาหยุดไหลแล้ว