ขอทำ Spoil แบบรวบรัดนะครับ ( จะให้มาเขียนแบบตอน Attack on titan ก็ไม่ไหวแล้วละ )
เรื่องราวเริ่มต้นในตอนนี้คือ
การที่ จิซากิ รู้เรื่องจากปากสึมุกุ ว่า ฮิคาริ กลับมาแล้ว ซึ่งไม่มีการเปลี่ยนแปลงไปเลยสักนิดตั้งแต่เมื่อ 5 ปีก่อน สร้างความช็อคซีนีม่าให้จิซากิ เป็นอย่างมาก
แม้ว่าการกลับมาของฮิคาริจะทำให้ หลายๆคนโล่งอกโล่งใจไปได้เยอะ เพราะไม่ได้เจอกันตั้ง 5 ปีไม่รู้ใต้ทะเลเวลาจำศีลต้องเจออะไรบ้าง ในบ้าน มิอุนะ บอกห้ามไม่ให้ อากิระ น้องชายต่างแม่ ไม่ให้ไปรบกวนฮิคาริ แต่สุดท้ายก็ไม่พ้น เผชิญหน้าแบบ ตาต่อตา จนตกใจในที่สุด
ฮิคาริเองก็เหมือนจะเข้าใจถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นจากการสังเกตว่า รอบด้านมันเปลี่ยนไปหมด
สึมุกุตัวโตขึ้น
พี่สาวดูแก่ขึ้น
มิอุนะที่อายุใกล้จะ 15 ปี
หรือกระทั้งเด็กที่ไม่เคยเห็นมาก่อนคือ อากิระ ซึ่งเป็น หลานตัวเอง
และแล้ววันต่อมาก็ไม่พ้นต้องมีการ ต้มมาม่ากินกันแต่เช้า เมื่อ ศาตราจารย์ที่สึมุกุไปเป็นผู้ช่วยเลยการถามว่า
" ทำไมจิซากิไม่ไปหาฮิคาริทั้งๆที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กกันละ "
แม้จะพูดไปเพราะไม่รู้ว่าจริงๆมันยังไงกันแน่ เด็กสมัยนี้มันทำกันแบบนี้รึยังไง สึมุกุแม้จะไม่เห็นสีหน้าแต่การเอาถ้วยใส่ซุปกระแทกโต๊ะเป็นตัวบ่งบอกได้อย่างดีว่าคงอยากให้หยุดพูดเรื่องนี้ไปเร็วๆ
( พี่แกเริ่มเผยอารมณ์ออกมาแล้วสินะ )
ตัดไปทางจิซากิ ยามที่คำว่า " เค้าไม่เปลี่ยนไปเลย " ภาพเงาที่สะท้อนบนกระจกประตูรถเมล์ก็ซ้อนทับกับคำๆนี้พอดิบพอดี จนไม่พ้นต้องกอดเข่าอยู่หน้าประตูรถเมล์ ร่วมกันต้มมาม่าอีกราย
( ต้องการสื่อว่า ตัวเองเปลี่ยนไปแล้ว กลับกันที่ฮิคาริไม่เปลี่ยน ซึ่งเรื่องนี้มานากะเคยร้องห่มร้องไห้ในงานปาร์ตี้ก่อนจำศีล )
ตัดไปทางฮิคาริ ตอนนี้ได้เจอกับเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ที่ยินดีด้วยกับการกลับมาของตัวเอง เลยต้องขอนั่งรถซายามะไปด้วยกันตามที่ถูกชวนมา แน่นอน ซายุกับมิอุนะ ต้องไปโรงเรียน เลยต้องไม่พ้นถูกชวนให้ติดรถตามไปด้วย
ระหว่างขาไป มิอุนะเองก็ไม่เชื่อเหมือนกันว่า การกลับมาของฮิคาริมันจะเป็นจริงได้จนต้องเอ๋ยว่า " เหมือนกับความฝันเลย " แต่ซายุก็เตือนไปตามระเบียบให้เลิกคิดแบบนั้น
( มีฉาก ฮิคาริเห็นสภาพแวดล้อมรอบด้านแล้วเกิดอาการแปลกๆ )
แม้ทุกคนจะให้การต้อนรับเป็นอย่างดีก็ตาม และได้รับของขวัญนั้นคือ ธงผืนเดียวกับที่ตัวเองเลยเชิดในงานล่องนภา เมื่อ 5 ปีก่อนแต่นั้นก็ไม่ต่างกับการเปิด สวิตซ์ฝังใจเรื่องของ มานากะ เลยขอนั่งรถซายามะกลับบ้านเพราะเวียนหัวมาก
ขอข้ามมิอุนะนะครับ
ตัดไปทาง สึมุกุ มาเล่าถึงฉากเด็ดกันไปเลยคือ หลังคุยกับศาตราจารย์ไปแล้วแว่บไปสักนิดหน่อยตัวเองก็ได้เจอของดีเข้าให้แล้ว
นั้นคือ ร่างกึ่งเปลือยของจิซากิในขณะเปลี่ยนเสื้อผ้า อีเวนท์ที่สักวันต้องไม่พ้นได้เจอแน่ๆ ( 5 ปีคงมีสักครั้งแหละ แต่นี้เล่นทำหน้าอย่างกับพึ่งเจอครั้งแรก )
กล่าวขอโทษไปชุดใหญ่แต่ฝั่งจิซากิกลับถามขึ้นแปลกๆว่า
" ตัวฉัน..เป็นยังไงบ้าง..ฉัน.. ต่างไปจากเมื่อก่อนรึเปล่า "
สึมุกุตอบไปตามระเบียบไม่มีปิดบังอะไรว่า " เมื่อก่อนชั้นก็ไม่เคยเห็นเลยตอบไม่ได้ "
แม้จิซากิถึงกับน้ำตาคลอเบ้าแต่สึมุกุก็ว่าต่อ "เมื่อก่อนเธอชอบพูดอยู่เสมอๆไม่ใช่เหรอ ที่ว่า เปลี่ยนหรือไม่เปลี่ยนแปลง "
ณ ตรงนี้ จิซากิ เริ่มการสารภาพความจริงขึ้นก่อนน้ำตาจะเริ่มท่วมนองหัวเข่า
จิ - ฉันอยากให้ทุกคนไม่เปลี่ยนแปลงไป..ไม่สิ...ความจริงแล้วฉันอยากให้ฮิคาริเปลี่ยนไปด้วยซ้ำ...แต่ถึงอย่างนั้นก็กลับกลายเป็นฉันเองที่เปลี่ยนแปลงไป
สึ - ถูกแล้วละ..ตัวเธอเปลี่ยนไปแล้ว
ถึงจะเป็นคำพูดที่ดูจะเป็นการไม่รักษาน้ำใจของหญิงสาวก็ตามทีแต่ประโยคหลังนี้แหละคือการชื่นชมในแบบของสึมุกุ
สึ - เธอกลายเป็นคนที่สวยงดงาม...งดงามมาก..งดงามยิ่งกว่าเมื่อก่อนซะอีก..เป็นแบบนี้มันไม่ดีกว่ารึไง ?
( เอออ...ไอ้นี้มันคำพูดปักธงสาวนะเฟ้ย!!! )
จบครึ่งแรก
ขอเล่าข้ามไปถึงฉากเด็ดเลยนะครับ
มิอุนะรีบไปหาสึมุกุเพื่อถามเรื่องที่ว่า "ทำไมจิซากิถึงไม่ไปหาฮิคาริสักที" แต่สึมุกุบอกให้มิอุนะไม่ต้องไปยุ่งกับเรื่องนี้ เพราะเรื่องบางเรื่องถึงจะพยายามช่วยไปก็ไม่เข้าใจความหมายของมันอยู่ดี ดีไม่ดีเรื่องบางเรื่องคงมีแต่ 2 คนนั้นที่รู้เฉพาะกันเท่านั้น
ตัดไปทางฮิคาริ ตัวเองดำดิ่งเพื่อหาทางกลับไปยังบ้านตัวเองเพื่อจุดประสงค์อะไรสักอย่าง แต่ก็ถูกกระแสน้ำพัดจนขึ้นผิวหน้า
( คงไม่พ้นไปงม มานากะ แหละ แต่ทางที่ดีไปงม คานาเมะ ก่อนดีกว่าม่ะ หัวทิ่มประการังที่ไหนแล้วก็ไม่รู้ ? )
บังเอิญเหลือเกินที่เจอกับสึมุกุแล่นเรือผ่านมาพอดี จนต้องมีเรื่องปากเสียงกันขึ้นมา
สึ - ทำไมนายไม่ไปหาจิซากิละ
ฮิ - แล้วทำไมชั้นต้องไปหาด้วยละ
สึ - นายเนี่ยมัน..ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ
คำพูดนี้ที่ทำให้ ระเบิดเวลา ในตัวฮิคาริตูมขึ้นเต็มพิกัด ถึงกับโดดเป็นปลาทูน่าขึ้นไปจับคอเสื้อสึมุกุด่าใส่อย่างเมามันถึงเรื่องที่ตัวเองเจอกับสิ่งรอบด้านที่เปลี่ยนไปรวมไปหมด อาคาริก็มีลูก สึมุกุก็โตขึ้น ถ้าจิซากิต้องเปลี่ยนไปอีกตัวเองก็ไม่อยากจะเห็นภาพที่เปลี่ยนไปนั้นอีกต่อไป
( ง่ายๆ ฮิคาริกลัวเรื่องนี้ที่สุด )
ผู้รับฟังมาม่าชุดใหญ่ชิดขอบสนามอย่างมิอุนะ ฟังไปถึงกับเสียใจถึงเรื่องที่ตัวเองดีใจกับเรื่องที่ฮิคาริกลับมาแต่ฮิคาริต้องมาทุกข์แบบนี้ จนต้องรีบกลับไปบ้านตัวเองเร่งด่วน
สิ่งแรกที่กลับไปถึงบ้านก็คือ หยิบธงผืนที่ฮิคาริใช้ในงานเมื่อ 5 ปีออกมากอดพลางพูดเรื่องความผิดที่ตัวเองทำลงไปไม่รู้ตัว
ข้ามไปเลยนะครับ
ยามเย็น ฮิคาริในที่สุดก็ได้เจอกับจิซากิจนได้ สาเหตุที่ทำให้ทั้งคู่ได้มาเจอกันเพราะ เสียงเพลงจากลำโพงที่ดังในยาม 5 นาฬิกาซึ่งเพลงนี้เป็นเหมือนตัวสัญญาณที่ชาวใต้ทะเลสร้างหลักประกันความชัวร์ให้ว่า ทุกๆคนจะหลับในยาม 5 นาฬิกา
( เร่งแปลไปนิด )
มาถึงจุดไคล์แมกซ์กันแล้ว
จิ - ฮิคาริ...คือว่า...
ฮิ - อืม..
จิ - ขอโทษนะ...ที่ตัวชั้นเปลี่ยนไป
แม้จิซากิจะกอดไหล่พยายามก้มหน้าเพื่อรับความผิดแต่ฮิคาริตอบมาเช่นนี้
ฮิ - ให้ตายสิ..เธอนะ เมื่อคราวก่อนก็พูดอะไรแบบนี้นิ
จิ - คราวก่อน ?
ฮิ - ก็คราวนั้นไงละ!!!
ที่ฮิคาริว่ามาคือ ตอนที่จิซากิมาสารภาพความในใจกับตัวเองที่หน้าโรงเรียน ซึ่งจิซากิทำหน้าช็อคเล็กน้อยถึงปานกลาง
ฮิ - หลังชั้นตื่นขึ้นมา ชั้นก็เข้าใจดีเลยว่าการเปลี่ยนแปลงไปมันทำให้ชั้นกลัวจริงๆ...แต่ว่า....
เมื่อนั้นที่ฮิคาริตรงเข้าไปยิ้มยิงฟันใส่อย่างร่าเริงดั่งคนที่รู้สึกโล่งอกโล่งใจกับเรื่องที่แน่นในอกมาตลอด
ฮิ - พอได้รู้ว่าเธอไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิดเดียว..ก็ทำเอาโล่งอกขึ้นมาสุดๆเลยล่ะ
แม้จิซากิจะท่อประปาแตกอีกแล้ว แต่ก็รู้สึกใจดีเอาเรื่องจนไม่พ้นตบอกฮิคาริให้กระเด็นออกไป ซึ่งฮิคาริบอกว่า แรงเยอะกว่าเมื่อก่อนอีกนะ
ด้วยความดีอกดีใจเพราะตัวเองไม่ต้องกลัวอีกต่อไปแล้ว วิ่งกลับบ้านอย่างสุขสัตน์ แล้วได้เจอกับของดีเข้าให้อีกแล้ว
มิ - ฮิคาริ!!!
อา - ฮิคาริ!!!!
นั้นคือภาพ มิอุนะกับหลานตัวเองยืนรอหน้าบ้านพร้อมมีธงผืนนั้นโบกสะบัดรอการกลับมา
ฉากนี้ขอเอาใจเล็กน้อย กับ ฮิคาริXมิอุนะ คือ ธงมันหนักฮิคาริเข้าไปประคอง แม้ธงจะถูกปักใหม่เป็นรูปหัวใจแต่ฮิคาริก็ขอบคุณมากที่ทำให้ตัวเองร่าเริงได้แบบนี้
ถึงฮิคาริจะเป็นคนบ้าๆบอๆในหลายครั้งคราวแต่รอยยิ้มนั้นตัวเองอยากจะรักษาไว้จริงๆ
ตัดไปทาง จิซากิ เมื่อยามกลับมาถึงบ้านสึมุกุก็คือ ยามยืนที่หน้าบ้านแทนที่เธอจะเปิดเข้าไปตรงๆ แต่กลับยืนค้างนิ่งไปชั่วขณะนึงก่อนที่สึมุกุจะมาเปิดให้เอง
สึ - ไม่ต้องยืนหน้าบ้านหรอก เข้ามาเถอะ
จิ - อะ..อืม..กลับมาแล้วค่ะ
แต่ยังไม่ทันจะเหยียบเข้าบ้านคำถามแรกที่ถูกยิงเข้ามาจากสึมุกุก็คือ
สึ - จิซากิ..เธอไปเจอฮิคาริมาสินะ ?
จิ - อะ..
สึ - .....
จิ - .....
บรรยากาศโดยรอบระหว่างทั้งสองเปลี่ยนไปโดยแบบฉับพลันดั่งสายลมพัดผ่าน
ต่างฝ่ายต่างก็ไม่มีคำพูดใดๆออกมาทั้งสิ้น
.
.
.
.
.
.
.
จบไป 1 ตอน
ตอนต่อไป
{{Nagi no Asukara}} Ep.15 กลัวที่จะเปลี่ยนแปลงไป
เรื่องราวเริ่มต้นในตอนนี้คือ
การที่ จิซากิ รู้เรื่องจากปากสึมุกุ ว่า ฮิคาริ กลับมาแล้ว ซึ่งไม่มีการเปลี่ยนแปลงไปเลยสักนิดตั้งแต่เมื่อ 5 ปีก่อน สร้างความช็อคซีนีม่าให้จิซากิ เป็นอย่างมาก
แม้ว่าการกลับมาของฮิคาริจะทำให้ หลายๆคนโล่งอกโล่งใจไปได้เยอะ เพราะไม่ได้เจอกันตั้ง 5 ปีไม่รู้ใต้ทะเลเวลาจำศีลต้องเจออะไรบ้าง ในบ้าน มิอุนะ บอกห้ามไม่ให้ อากิระ น้องชายต่างแม่ ไม่ให้ไปรบกวนฮิคาริ แต่สุดท้ายก็ไม่พ้น เผชิญหน้าแบบ ตาต่อตา จนตกใจในที่สุด
ฮิคาริเองก็เหมือนจะเข้าใจถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นจากการสังเกตว่า รอบด้านมันเปลี่ยนไปหมด
สึมุกุตัวโตขึ้น
พี่สาวดูแก่ขึ้น
มิอุนะที่อายุใกล้จะ 15 ปี
หรือกระทั้งเด็กที่ไม่เคยเห็นมาก่อนคือ อากิระ ซึ่งเป็น หลานตัวเอง
และแล้ววันต่อมาก็ไม่พ้นต้องมีการ ต้มมาม่ากินกันแต่เช้า เมื่อ ศาตราจารย์ที่สึมุกุไปเป็นผู้ช่วยเลยการถามว่า
" ทำไมจิซากิไม่ไปหาฮิคาริทั้งๆที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กกันละ "
แม้จะพูดไปเพราะไม่รู้ว่าจริงๆมันยังไงกันแน่ เด็กสมัยนี้มันทำกันแบบนี้รึยังไง สึมุกุแม้จะไม่เห็นสีหน้าแต่การเอาถ้วยใส่ซุปกระแทกโต๊ะเป็นตัวบ่งบอกได้อย่างดีว่าคงอยากให้หยุดพูดเรื่องนี้ไปเร็วๆ
( พี่แกเริ่มเผยอารมณ์ออกมาแล้วสินะ )
ตัดไปทางจิซากิ ยามที่คำว่า " เค้าไม่เปลี่ยนไปเลย " ภาพเงาที่สะท้อนบนกระจกประตูรถเมล์ก็ซ้อนทับกับคำๆนี้พอดิบพอดี จนไม่พ้นต้องกอดเข่าอยู่หน้าประตูรถเมล์ ร่วมกันต้มมาม่าอีกราย
( ต้องการสื่อว่า ตัวเองเปลี่ยนไปแล้ว กลับกันที่ฮิคาริไม่เปลี่ยน ซึ่งเรื่องนี้มานากะเคยร้องห่มร้องไห้ในงานปาร์ตี้ก่อนจำศีล )
ตัดไปทางฮิคาริ ตอนนี้ได้เจอกับเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ที่ยินดีด้วยกับการกลับมาของตัวเอง เลยต้องขอนั่งรถซายามะไปด้วยกันตามที่ถูกชวนมา แน่นอน ซายุกับมิอุนะ ต้องไปโรงเรียน เลยต้องไม่พ้นถูกชวนให้ติดรถตามไปด้วย
ระหว่างขาไป มิอุนะเองก็ไม่เชื่อเหมือนกันว่า การกลับมาของฮิคาริมันจะเป็นจริงได้จนต้องเอ๋ยว่า " เหมือนกับความฝันเลย " แต่ซายุก็เตือนไปตามระเบียบให้เลิกคิดแบบนั้น
( มีฉาก ฮิคาริเห็นสภาพแวดล้อมรอบด้านแล้วเกิดอาการแปลกๆ )
แม้ทุกคนจะให้การต้อนรับเป็นอย่างดีก็ตาม และได้รับของขวัญนั้นคือ ธงผืนเดียวกับที่ตัวเองเลยเชิดในงานล่องนภา เมื่อ 5 ปีก่อนแต่นั้นก็ไม่ต่างกับการเปิด สวิตซ์ฝังใจเรื่องของ มานากะ เลยขอนั่งรถซายามะกลับบ้านเพราะเวียนหัวมาก
ขอข้ามมิอุนะนะครับ
ตัดไปทาง สึมุกุ มาเล่าถึงฉากเด็ดกันไปเลยคือ หลังคุยกับศาตราจารย์ไปแล้วแว่บไปสักนิดหน่อยตัวเองก็ได้เจอของดีเข้าให้แล้ว
นั้นคือ ร่างกึ่งเปลือยของจิซากิในขณะเปลี่ยนเสื้อผ้า อีเวนท์ที่สักวันต้องไม่พ้นได้เจอแน่ๆ ( 5 ปีคงมีสักครั้งแหละ แต่นี้เล่นทำหน้าอย่างกับพึ่งเจอครั้งแรก )
กล่าวขอโทษไปชุดใหญ่แต่ฝั่งจิซากิกลับถามขึ้นแปลกๆว่า
" ตัวฉัน..เป็นยังไงบ้าง..ฉัน.. ต่างไปจากเมื่อก่อนรึเปล่า "
สึมุกุตอบไปตามระเบียบไม่มีปิดบังอะไรว่า " เมื่อก่อนชั้นก็ไม่เคยเห็นเลยตอบไม่ได้ "
แม้จิซากิถึงกับน้ำตาคลอเบ้าแต่สึมุกุก็ว่าต่อ "เมื่อก่อนเธอชอบพูดอยู่เสมอๆไม่ใช่เหรอ ที่ว่า เปลี่ยนหรือไม่เปลี่ยนแปลง "
ณ ตรงนี้ จิซากิ เริ่มการสารภาพความจริงขึ้นก่อนน้ำตาจะเริ่มท่วมนองหัวเข่า
จิ - ฉันอยากให้ทุกคนไม่เปลี่ยนแปลงไป..ไม่สิ...ความจริงแล้วฉันอยากให้ฮิคาริเปลี่ยนไปด้วยซ้ำ...แต่ถึงอย่างนั้นก็กลับกลายเป็นฉันเองที่เปลี่ยนแปลงไป
สึ - ถูกแล้วละ..ตัวเธอเปลี่ยนไปแล้ว
ถึงจะเป็นคำพูดที่ดูจะเป็นการไม่รักษาน้ำใจของหญิงสาวก็ตามทีแต่ประโยคหลังนี้แหละคือการชื่นชมในแบบของสึมุกุ
สึ - เธอกลายเป็นคนที่สวยงดงาม...งดงามมาก..งดงามยิ่งกว่าเมื่อก่อนซะอีก..เป็นแบบนี้มันไม่ดีกว่ารึไง ?
( เอออ...ไอ้นี้มันคำพูดปักธงสาวนะเฟ้ย!!! )
จบครึ่งแรก
ขอเล่าข้ามไปถึงฉากเด็ดเลยนะครับ
มิอุนะรีบไปหาสึมุกุเพื่อถามเรื่องที่ว่า "ทำไมจิซากิถึงไม่ไปหาฮิคาริสักที" แต่สึมุกุบอกให้มิอุนะไม่ต้องไปยุ่งกับเรื่องนี้ เพราะเรื่องบางเรื่องถึงจะพยายามช่วยไปก็ไม่เข้าใจความหมายของมันอยู่ดี ดีไม่ดีเรื่องบางเรื่องคงมีแต่ 2 คนนั้นที่รู้เฉพาะกันเท่านั้น
ตัดไปทางฮิคาริ ตัวเองดำดิ่งเพื่อหาทางกลับไปยังบ้านตัวเองเพื่อจุดประสงค์อะไรสักอย่าง แต่ก็ถูกกระแสน้ำพัดจนขึ้นผิวหน้า
( คงไม่พ้นไปงม มานากะ แหละ แต่ทางที่ดีไปงม คานาเมะ ก่อนดีกว่าม่ะ หัวทิ่มประการังที่ไหนแล้วก็ไม่รู้ ? )
บังเอิญเหลือเกินที่เจอกับสึมุกุแล่นเรือผ่านมาพอดี จนต้องมีเรื่องปากเสียงกันขึ้นมา
สึ - ทำไมนายไม่ไปหาจิซากิละ
ฮิ - แล้วทำไมชั้นต้องไปหาด้วยละ
สึ - นายเนี่ยมัน..ไม่เปลี่ยนไปเลยนะ
คำพูดนี้ที่ทำให้ ระเบิดเวลา ในตัวฮิคาริตูมขึ้นเต็มพิกัด ถึงกับโดดเป็นปลาทูน่าขึ้นไปจับคอเสื้อสึมุกุด่าใส่อย่างเมามันถึงเรื่องที่ตัวเองเจอกับสิ่งรอบด้านที่เปลี่ยนไปรวมไปหมด อาคาริก็มีลูก สึมุกุก็โตขึ้น ถ้าจิซากิต้องเปลี่ยนไปอีกตัวเองก็ไม่อยากจะเห็นภาพที่เปลี่ยนไปนั้นอีกต่อไป
( ง่ายๆ ฮิคาริกลัวเรื่องนี้ที่สุด )
ผู้รับฟังมาม่าชุดใหญ่ชิดขอบสนามอย่างมิอุนะ ฟังไปถึงกับเสียใจถึงเรื่องที่ตัวเองดีใจกับเรื่องที่ฮิคาริกลับมาแต่ฮิคาริต้องมาทุกข์แบบนี้ จนต้องรีบกลับไปบ้านตัวเองเร่งด่วน
สิ่งแรกที่กลับไปถึงบ้านก็คือ หยิบธงผืนที่ฮิคาริใช้ในงานเมื่อ 5 ปีออกมากอดพลางพูดเรื่องความผิดที่ตัวเองทำลงไปไม่รู้ตัว
ข้ามไปเลยนะครับ
ยามเย็น ฮิคาริในที่สุดก็ได้เจอกับจิซากิจนได้ สาเหตุที่ทำให้ทั้งคู่ได้มาเจอกันเพราะ เสียงเพลงจากลำโพงที่ดังในยาม 5 นาฬิกาซึ่งเพลงนี้เป็นเหมือนตัวสัญญาณที่ชาวใต้ทะเลสร้างหลักประกันความชัวร์ให้ว่า ทุกๆคนจะหลับในยาม 5 นาฬิกา
( เร่งแปลไปนิด )
มาถึงจุดไคล์แมกซ์กันแล้ว
จิ - ฮิคาริ...คือว่า...
ฮิ - อืม..
จิ - ขอโทษนะ...ที่ตัวชั้นเปลี่ยนไป
แม้จิซากิจะกอดไหล่พยายามก้มหน้าเพื่อรับความผิดแต่ฮิคาริตอบมาเช่นนี้
ฮิ - ให้ตายสิ..เธอนะ เมื่อคราวก่อนก็พูดอะไรแบบนี้นิ
จิ - คราวก่อน ?
ฮิ - ก็คราวนั้นไงละ!!!
ที่ฮิคาริว่ามาคือ ตอนที่จิซากิมาสารภาพความในใจกับตัวเองที่หน้าโรงเรียน ซึ่งจิซากิทำหน้าช็อคเล็กน้อยถึงปานกลาง
ฮิ - หลังชั้นตื่นขึ้นมา ชั้นก็เข้าใจดีเลยว่าการเปลี่ยนแปลงไปมันทำให้ชั้นกลัวจริงๆ...แต่ว่า....
เมื่อนั้นที่ฮิคาริตรงเข้าไปยิ้มยิงฟันใส่อย่างร่าเริงดั่งคนที่รู้สึกโล่งอกโล่งใจกับเรื่องที่แน่นในอกมาตลอด
ฮิ - พอได้รู้ว่าเธอไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิดเดียว..ก็ทำเอาโล่งอกขึ้นมาสุดๆเลยล่ะ
แม้จิซากิจะท่อประปาแตกอีกแล้ว แต่ก็รู้สึกใจดีเอาเรื่องจนไม่พ้นตบอกฮิคาริให้กระเด็นออกไป ซึ่งฮิคาริบอกว่า แรงเยอะกว่าเมื่อก่อนอีกนะ
ด้วยความดีอกดีใจเพราะตัวเองไม่ต้องกลัวอีกต่อไปแล้ว วิ่งกลับบ้านอย่างสุขสัตน์ แล้วได้เจอกับของดีเข้าให้อีกแล้ว
มิ - ฮิคาริ!!!
อา - ฮิคาริ!!!!
นั้นคือภาพ มิอุนะกับหลานตัวเองยืนรอหน้าบ้านพร้อมมีธงผืนนั้นโบกสะบัดรอการกลับมา
ฉากนี้ขอเอาใจเล็กน้อย กับ ฮิคาริXมิอุนะ คือ ธงมันหนักฮิคาริเข้าไปประคอง แม้ธงจะถูกปักใหม่เป็นรูปหัวใจแต่ฮิคาริก็ขอบคุณมากที่ทำให้ตัวเองร่าเริงได้แบบนี้
ถึงฮิคาริจะเป็นคนบ้าๆบอๆในหลายครั้งคราวแต่รอยยิ้มนั้นตัวเองอยากจะรักษาไว้จริงๆ
ตัดไปทาง จิซากิ เมื่อยามกลับมาถึงบ้านสึมุกุก็คือ ยามยืนที่หน้าบ้านแทนที่เธอจะเปิดเข้าไปตรงๆ แต่กลับยืนค้างนิ่งไปชั่วขณะนึงก่อนที่สึมุกุจะมาเปิดให้เอง
สึ - ไม่ต้องยืนหน้าบ้านหรอก เข้ามาเถอะ
จิ - อะ..อืม..กลับมาแล้วค่ะ
แต่ยังไม่ทันจะเหยียบเข้าบ้านคำถามแรกที่ถูกยิงเข้ามาจากสึมุกุก็คือ
สึ - จิซากิ..เธอไปเจอฮิคาริมาสินะ ?
จิ - อะ..
สึ - .....
จิ - .....
บรรยากาศโดยรอบระหว่างทั้งสองเปลี่ยนไปโดยแบบฉับพลันดั่งสายลมพัดผ่าน
ต่างฝ่ายต่างก็ไม่มีคำพูดใดๆออกมาทั้งสิ้น
.
.
.
.
.
.
.
จบไป 1 ตอน
ตอนต่อไป