ผมปลื้มเค้า i like him @BTS

หลังจากผมเสร็จธุระแล้วประมาณ 1ทุ่ม ผมต้องเดินทางกลับบ้านที่ทองหล่อโดยบีทีเอส จึงต้องเดินทางไปสถานีหมอชิต แต่เนื่องจากมีการชุมนุมของมวลมหาประชาชน การเดินทางไปสถานีหมอชิตจึงลำบากเพราะเค้าปิดห้าแยกลาดพร้าว (ตอนนั้นผมไปทำธุระแถววัดพระศรีบางเขน) จึงทำให้ต้องนั่งรถมาลงที่เซ็นทรัลลาดพร้าวแล้วต่อรถไฟใต้ดินไปสถานีหมอชิต ระหว่างที่กำลังรอแลกเหรียญซื้อตั๋วรถไฟใต้ดิน(อยู่ในแถวเป็นคนที่5) ทันใดนั้นมีผู้ชายคนหนึ่ง เดินผ่านไป เป็นคนที่สูงประมาณ180ได้ ผมกะเอาพอประมาณนั้นเพราะเค้าดูสูงกว่าผม ผมสูง176เซน เป็นผู้ชายที่เล่นกล้ามแบบไม่ได้ใหญ่มากอารมณ์กำลังดูเท่ห์ ขาว ตี๋ไหมอันนี้ไม่แน่ใจ เขามาพร้อมกับสายรัดผมสีธงชาติ แต่ไม่ได้รัดผม แค่ใส่ห้อยคอไว้คล้ายกับใส่สร้อยเส้นหนึ่งอยู่ และสะพายกระเป๋า ดูเหมือนพึ่งจะไปร่วมขบวนชุมนุมมา ตัดภาพมาที่ผม ผมมองเค้าตั้งแต่เดินลงมาจากบันไดเลื่อนชั้นบน จนกระทั้งเค้าผ่านไปเข้าประตู(เค้าไม่ต้องต่อแถวซื้อตั๋ว เพราะเค้ามีบัตรรถไฟใต้ดินอยู่แล้ว) ตอนนั้นผมยังคงต่อแถว ผมมองเค้าค่อยๆเดินจากไป มองแผ่นหลังเค้า มองกล้ามที่แขนเค้า จนกระทั่งเค้าลงบันไดเลื่อนไปรอรถไฟใต้ดินแล้ว เอาตรงๆผมก็ไม่ได้หวังอะไร ไม่ได้หวังจะไปรู้จักหรือต้องการครอบครองเค้า เพียงแต่อยากไปมองหน้าเค้าอีกรอบเป็นความเบิกบานในใจ แล้วเมื่อผมซื้อตั๋วเรียบร้อยแล้วผมจึงรีบวิ่งเข้าประตูแล้วลงบันไดเลื่อนไปรอรถไฟใต้ดินข้างล่าง ในใจก็ขอให้เค้ายังไม่ไปไหน ปรากฏว่าเค้ายังอยู่ และกำลังรถไฟอยู่และเป็นรถไฟสายที่จะไปทางสถานีจตุจักรอีกตังหาก(สถานีจตุจักร=สถานีหมอชิต) ผมไม่กล้าจองเค้ามาก กลัวเค้ารู้ตัว ซึ่งบางทีก็แอบเก็กตัว เผื่อเค้าหันมามองบ้าง (ผมก็ไม่ได้เป็นคนขี้เหล่ไรมาก สูง176 หนัก67 ขาว ไม่ตี๋ ) พอมองเค้าดีๆ เค้าก็เหมือนไม่ใช่ชายแท้สักเท่าไหร่ แต่เค้า ขาว สูง ดูดี มีกล้ามพอดูเท่ เอาจริงๆเค้าก็ไม่ได้หล่อขนาดเทพบุตรแต่เค้ามีเสน่ห์สุดๆ เค้ากะผมอยู่คนละประตู(ผมไม่กล้าเข้าไปใกล้)แต่เป็นประตูที่ติดกัน พอรถไฟมา ก็ต่างคนต่างเข้ารถไฟ ผมแอบจ้องเค้าเกือบๆทุกๆ 5วินาที เค้าน่าจะพอรู้ตัวบ้างแหละผมว่า พอถึงสถานีจตุจักรผมก็เตรียมตัวออกแบบไม่ได้อะไรแล้ว แค่เป็นความเพลินตา ใครจะไปเชื่อ เค้าลงสถานีเดียวกับผม ซึ่งตอนนั้น เค้าและผมกำลังจะเดินออกจากประตูเพื่อขึ้นบันไดเลื่อนเพื่อจะออกจากรถไฟใต้ดิน ระหว่างกำลังเดินขึ้นบันไดเลื่อน เค้าเดินอยู่หน้าผม เราอยู่ใกล้กันมาก และพอขึ้นบันไดเลื่อน ผมกะเค้ายืนอยู่ห่างกันไม่เกิน1เมตร รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก หลังจากนั้นผมก็ต้องออกช่องทางหมายเลข3(เพื่อที่จะต่อรถไฟฟ้า) สิ่งที่น่าตกใจคือเค้าก็ยังคงเดินไปทางเดินกับผม ซึ่งผมก็ภาวนาให้เค้าเดินไปต่อบีทีเอสด้วยเหมือนกันกับผม คราวนี้เพื่อไม่อยากให้เค้ารู้สึกว่าผมเดินตาม ผมจึงรีบเดินไปนำหน้าเข้าบ้าง ในจังหวะนั้นผมว่าเค้าก็คงต้องมาเหล่มองผมบ้างแหละ(หลงตัวเองสุดๆ) และผมก็เดินนำหน้าเค้าไปเรื่อยๆ จนกระทั้งผมคิดในใจว่า ถ้าสมมติว่าผมหันไปหาเค้าแล้วเค้าไม่อยู่แล้ว ผมคงจะเสียดายโอกาสได้เห็นเค้าอีก ผมจึงเริ่มเดินชะลอช้าลงช้าลง จนเค้าก็เดินแซงหน้าผม ผมยังคงเดินตามเค้าไปเรื่อย จนกระทั่งเค้าเดินขึ้นบันไดเลื่อนไปต่อบีทีเอส ผมถึงกับยิ้มเลยทีเดียว(เป็นความสุขเล็กๆน้อยๆ)คราวนี้เค้ามีบัตรบีทีเอสอยู่เลยจึงไม่ต้องต่อแถว คุณผู้อ่านอาจจะคิดว่าผมคงต้องพลาดกับเค้าแน่ เพราะผมต้องต่อแถวซื้อตั๋วบีทีเอสเหมือนกับต่อแถวซื้อตั๋วรถไฟใต้ดิน แต่ขอโทษ ผมมีบัตรบีทีเอสที่เป็นเติมเงินอยู่แล้วจึงไม่ต้องต่อแถว ในตอนที่ติ๊ดบัตรเค้าอยู่หน้าผม และเมื่อผ่านประตูทางเข้า เค้าเหมือนเดินช้าลงๆ ผมก็งง แต่เพื่อไม่ให้มีพิรุดมากเกินไป ผมจึงเดินแซงเค้า พอไปถึงตรงที่รอรถไฟ ผมหยุดอยู่ตรงประมาณประตูที่4 ซึ่งหางตาผมแอบเหล่มองเค้าอยู่ เค้าค่อยๆเดินมาหยุดตรงประตูที่4 อยู่ข้างหลังผม ในหัวผมคิด เอาแล้วไง แต่เค้าไม่ทำให้ผมคิดนาน เพราะเค้าหยุดอยู่ตรงข้างหลังผมไม่เกิน5วิ เค้าก็ค่อยๆเดินไปตรงประตูที่5 และหยุดรอรถไฟตรงประตูที่6 ซึ่งผมก็ยังคงแอบเหล่มองเค้าเหมือนเดิม มีจังหวะหนึ่ง ที่สายตาผมกะเค้ามองกัน ผมรีบหลบตาทำเป็นมองพวกป้ายโฆษณา แต่คงไม่เนียนเท่าไหร่หรอก แต่เอาตรงๆ ผมก็ไม่มั่นใจนะว่าเค้ารู้ตัวรึป่าว แล้วถ้าเค้ารู้ตัวเค้าจะรู้สึกยังไง ว่ามีผู้ชายคนหนึ่งแอบมองเค้าอยู่ซึ่งเค้าเองก็เป็นผู้ชาย ผมว่าเค้าก็คงจะไม่ค่อยปลื้มเท่าไหร่ ผมจึงขอแค่แอบมองแอบเหล่เค้าดีกว่า พอรถไฟมาถึงผมกะเค้าก็ต่างเดินขึ้นรถไฟ ผมอยู่ประตู4 เค้าอยู่ประตู6 ซึ่งเป็นโบกี้เดียวกัน ผมยังคงแอบมองเค้าอยู่เรื่อยๆ ผมกะเค้านั่งแถวเดียวกัน(คือนั่งฝั่งเดียวกัน แต่คนละบลอค แต่อยู่ในโบกี้เดียวกัน งงไหม จะอธิบายง่ายๆนะครับ คือว่า รถไฟฟ้าบีทีเอส ขบวนหนึ่งมีประมาณ3-4โบกี้ แต่ละโบกี้ มีที่นั่งอยู่3บลอค มีประตูอยู่ 4 ประตู ผมกะเค้าอยู่ประมาณโบกี้2 เค้าเข้าประตู6 ผมเข้าประตู4 ที่นั่งผมกะเค้านั่งฝั่งเดียวกัน คือฝั่งประตูทางเข้า แต่คนละบลอค แต่เป็นบลอคติดกัน อารมแบบมีที่นั่ง3บลอค ผมนั่งตรงบลอคที่2 เค้านั่งตรงบลอคที่3 ซึ่งระหว่างบลอคที่นั่ง2และ3 มีประตูที่5กั้นอยู่ ) การจะแอบมองจะชะเง้อมองก็จะเป็นอะไรที่ไม่เนียนเลย ผมจึงมองผ่านกระจกมุมเอียงมันจะสะท้อนเห็นเค้าพอดี เห็นแค่กระเป๋าสะพายเค้า ไม่เห็นแม้แต่หน้า เพื่อที่จะรู้ว่าเค้าจะลงสถานีไหน  และผมก็ยังคงจ้องมองเค้าอยู่เรื่อยๆ ผ่านสถานี สะพานควาย อารีย์ สนามเป้า อนุสาวรีย์ก็แล้ว เค้าก็ยังคงนั่งอยู่  แต่พอสถานีอนุสาวรีย์คนขึ้นมาบนบีทีเอสเยอะขึ้น และมีคนมาบังกระจก ผมจึงมองไม่เห็นเค้า จึงได้แต่ชะเง้อมองหาเค้าเป็นพักๆ พอคนประกาศชื่อสถานีทีหนึ่งก็ชะเง้อมอง จนกระทั้งถึง สถานีราชเทวี ผมมองหาเค้าผ่านกระจกไม่ได้แล้ว เพราะมีคนมาบังกระจก ผมชะเง้อมองก็ไม่เห็นแล้วเพราะคนเยอะ ผมจึงหันหลังไปดูกระจก ด้านหลังผม (ผมนั่งฝั่งประตูทางออก) มองออกไปตรงสถานี เพื่อที่จะดูว่าเค้าได้ลงสถานีราชเทวีรึป่าว ตอนนั้นลุกลี้ลุกลนมาเลย แบบแค่เจอคนที่สนใจก็อยากจะมองเค้าตลอด ผมมองกระจกที่อยู่หลังผมตลอด ก็ยังไม่เห็นเค้าลง และผมก็กำลังหันหน้ากลับมา เพื่อจะมองหาเค้าว่าเค้ายังคงนั่งอยู่ทีเดิมรึไม่ แต่...พระเจ้า!! เค้าเดินมาอยู่ตรงประตูที่5 ซึ่งเป็นประตูที่อยู่ระหว่างบลอคที่ผมนั่งอยู่กะบลอคที่เค้านั่ง และผมกับเค้ามองหน้ากันพอดี เราสองคนสองคนสบตากัน เวลาในตอนนั้น เหมือนหยุดนิ่งไปพักหนึ่ง ผมทั้งเขินและอาย แต่ไม่กล้าสบตาหน้าผมจึงแกล้งเนียนทำเป็นหันไปมองกระจกข้างหลังอีกรอบหนึ่ง จากนั้นเค้าก็ลงจากสถานีราชเทวีไป เป็นเวงาประมาณ2ทุ่ม40 และเรื่องของผมก็จบลงเท่านี้
ปล1.ผมมาเล่าให้ฟัง แค่อยากจะเล่าประสบการณ์ดีๆให้ฟัง ไม่ได้จะมาประกาศว่าคุณคนนั้นคือใคร หรือจะสืบหา(แต่ถ้ารู้ว่าเป็นใครก็ดีนะ)
ปล2.สาเหตุที่ผมไม่กล้าเข้าไปคุยกะเค้า ไปขอไลน์เค้า เพราะผมไม่รู้ว่าเค้าจะรู้สึกอย่างไง และอีกอย่าง ผมยังไม่ได้เปิดตัวกับใครสักคนเลยว่าเป็นมีรสนิยมแบบนี้ ผมยังคงโสดและสด
ปล3.ผมไม่รู้ว่าเค้ารู้ตัวรู้รึป่าว แต่ก่อนที่เค้าจะออกจากประตูที่5 เราสองคนสบสายตากัน มันทำให้ผมมั่นใจเลยว่า เค้ารู้ตัว!!
ปล4.หลังจากที่เค้าลงจากบีทีเอสไป ผมก็เกิดความสงสัยขึ้นมาว่า เค้าขึ้นประตู6ทำไมไม่ออกประตู6 ทำไมมาออกประตู5 ซึ่งที่นั่งของเค้า ออกประตู6จะดูเดินใกล้กว่าด้วยซ้ำ รึว่าเค้าก็อยากมองหน้าผมเหมือนกัน
ปล5.ขอบคุณทุกคนนะครับที่อ่านจนมาถึงบรรทัดนี้ ผมเพิ่งสมัครเป็นสมาชิกพันทิป เพื่อที่จะโพสแชร์เหตุการณ์นี้ คือผมประทับใจอ่ะครับ
ปล6.ถึงผู้ชายคนนั้น ผมไม่รู้ว่าคุณจะคิดยังไงกับผม แต่ผมอยากจะบอกกับคุณว่า คุณเป็นคนโคตรมีเสน่ห์เลยครับ ถ้าในที่สุดเราได้รู้จักกันก็จะดีมาก ขอบคุณนะครับที่มาปรากฎตัวให้ผมเห็น ขอบคุณครับ