ปี 1998 เป็นปีที่เราไปตระเวณเที่ยวอีสานกันครั้งแรกด้วยความที่ไม่เคยไปทางอีสานเลยก็เลยอยากจะไปเปิดหูเปิดตาแถวๆนั้นกัน เป็นอุบายของชมพู่ที่อยากไปเที่ยวโดยเอากอล์ฟมาหลอกล่อให้ผมเคลิ้มตามไปด้วย
เจอสนามกอล์ฟที่ไหนเราก็แวะเล่นกัน อย่าง วอยาจ พานอรามา สมัยนั้น เราเสียค่ากรีนฟีแค่ 300 หรือ 350 บาท เท่านั้นเอง แต่สนามในเวลานั้นก็สวยงามเกินคุ้มราคา เราไปกันจนถึงหนองคาย เพราะชมพู่เธออยากมาให้สุดประเทศ ขับรถไปตาก็มองหาป้ายสนามกอล์ฟไป แต่ไม่เจอสักสนาม เจอก็แต่สนามไดรฟ์ จนสุดท้ายมืดแล้วหมดหวังแล้ว ตาที่มีความไวต่อคำว่า "กอล์ฟ" ของผมก็สะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง zZ
๐๐๐ เปิดประตู สู่อีสาน ตอนที่ 6 หนองคาย สนามกอล์ฟหนองคาย ๐๐๐
เจอสนามกอล์ฟที่ไหนเราก็แวะเล่นกัน อย่าง วอยาจ พานอรามา สมัยนั้น เราเสียค่ากรีนฟีแค่ 300 หรือ 350 บาท เท่านั้นเอง แต่สนามในเวลานั้นก็สวยงามเกินคุ้มราคา เราไปกันจนถึงหนองคาย เพราะชมพู่เธออยากมาให้สุดประเทศ ขับรถไปตาก็มองหาป้ายสนามกอล์ฟไป แต่ไม่เจอสักสนาม เจอก็แต่สนามไดรฟ์ จนสุดท้ายมืดแล้วหมดหวังแล้ว ตาที่มีความไวต่อคำว่า "กอล์ฟ" ของผมก็สะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง zZ