เกริ่นก่อนนะค่ะ เราเป็นคนหน้าตาค่อนข้างดีค่ะ ตอนสมัยเข้ามหาลัยใหม่ๆ มีรุ่นพี่ชวนไปคัดหลีด และก็ได้ประกวดขวัญใจรุ่นพี่ และเป็นคนที่ติดการแต่งหน้ามากค่ะ จะออกไปไหนอย่างน้อยต้องทาแป้งพัฟ เรารู้ตัวเองว่าเราตอนแต่งหน้ากับไม่แต่งนั้นแตกต่างกันมาก เพราะมีปัญหาเรื่องสิวกับรอยแดงมากๆเรยค่ะ พอเราลบเครื่องสำอาง เราก็แทบไม่อยากมองหน้าตัวเองในกระจก ลองรักษาทุกวิถีทางรักษาอย่างไรก็ไม่หาย เคยไปคลีนิคต่างๆ กินยาแก้อักเสบมากมาย จนเราเริ่มท้อ เราไม่กล้าหน้าสดให้ใครเห็น แต่เนื่องจากว่าอยู่หอเดียวกับเพื่อนที่มหาลัย จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพื่อนที่เขาเห็นสภาพเราตอนหน้าสดกลางคืน เขาก็พูดว่า ได้ไปคัดหลีดได้ไงเนี่ย บางคนก็บอกว่า ตอนปี1 เราดูดีกว่านี้เยอะเลยนะ ดูตอนนี้สิไม่อยากจะพูด แล้วก็มีคนแทรกมาว่า ไปเรียนโบ๊ะหนาน่าดูเลยนะ เราก็รู้ว่าเพื่อนแซวเล่นค่ะ แต่หารู้ไม่ว่าคำพูดนั้นทำให้เราเครียดมาก อยากจะร้องไห้ เวลาเราหน้าสดและมองตัวเองในกระจก เราร้องไห้ เราน้อยใจตัวเองว่าทำไมถึงต้องเกิดมามีสิวด้วย น้องสาวแท้ๆของเรายังไม่มีสิวซักเม็ดเลย เราคิดในใจว่า เราผิดด้วยหรอ ที่หน้าเราตอนแต่งหน้ากับตอนไม่แต่งหน้ามันต่างกันมากขนาดนี้ เราผิดด้วยหรอ ที่เราชอบแต่งหน้าเพราะมันปิดจุดด้อยของตัวเองและทำให้เราดูดีขึ้น มีความมั่นใจมากขึ้น เราเลือกที่จะมีผิวหน้าที่ตั้งแต่เกิดไม่ได้ เราก็แค่อยากจะทำให้ตัวเองดูดีขึ้น ถึงเพื่อนที่เห็นตอนหน้าเราสด เค้าจะว่าเรายังไงก็ตาม แต่เราก็รู้สึกโชคดีอย่างนึงค่ะ เพราะกับแฟนเรา เค้ายังบอกว่าเราดูดีสำหรับเขาเสมอ ต่อให้เขาเห็นเราหน้าสด(ที่มีทั้งสิวและรอยสิว)ก็ตาม
เราแค่อยากจะบอกว่า ผู้หญิงทุกคนเกิดมา ใครๆก็อยากเกิดมาสวยและดูดี การที่สมัยนี้เครื่องสำอางเข้ามามีบทบาทมากก็ไม่แปลก เราไม่อยากให้ทุกคนมองว่า คนนี้ตอนแต่งหน้าสวยมาก พอลบเครื่องสำอางละทุเรศมาก หลอกลวงมาก อยากให้เห็นใจมากกว่าอ่าค่ะ เพราะเขาไม่ได้ตั้งใจแต่งหน้ามาหลอกลวงใคร แต่แต่งหน้าเพื่ออยากให้ตัวเองมีความสุข อยากดูดี และมีความมั่นใจในการใช้ชีวิตมากขึ้นแค่นั้น และถ้าจะมีคนเข้ามาจีบ ก็เป็นกังวลอีกค่ะ ว่าเขาจะรับเราตอนไม่แต่งหน้าได้ไหม.... มันคือความทุกข์อย่างนึงของผู้หญิงน่ะค่ะ .....อ่านกันมาซะยาว ขอบคุณในพื้นที่เล็กๆที่ให้ระบายน่ะค่ะ ตอนนี้เราก็ปลงแล้วนะค่ะ เราไม่สนใจแล้วว่าเพื่อนจะพูดยังไง ในเมื่อเราแต่งหน้าละดูดี แฟนเราก็ไม่เคยว่าอะไร เราก็จะเลือกทำอย่างที่เรารู้สึกว่าเรามีความสุขต่อไปค่ะ...
[ระบาย]สวยตอนแต่งหน้า พอหน้าสดกลายเป็นลำยอง ผิดด้วยหรอคะ
เราแค่อยากจะบอกว่า ผู้หญิงทุกคนเกิดมา ใครๆก็อยากเกิดมาสวยและดูดี การที่สมัยนี้เครื่องสำอางเข้ามามีบทบาทมากก็ไม่แปลก เราไม่อยากให้ทุกคนมองว่า คนนี้ตอนแต่งหน้าสวยมาก พอลบเครื่องสำอางละทุเรศมาก หลอกลวงมาก อยากให้เห็นใจมากกว่าอ่าค่ะ เพราะเขาไม่ได้ตั้งใจแต่งหน้ามาหลอกลวงใคร แต่แต่งหน้าเพื่ออยากให้ตัวเองมีความสุข อยากดูดี และมีความมั่นใจในการใช้ชีวิตมากขึ้นแค่นั้น และถ้าจะมีคนเข้ามาจีบ ก็เป็นกังวลอีกค่ะ ว่าเขาจะรับเราตอนไม่แต่งหน้าได้ไหม.... มันคือความทุกข์อย่างนึงของผู้หญิงน่ะค่ะ .....อ่านกันมาซะยาว ขอบคุณในพื้นที่เล็กๆที่ให้ระบายน่ะค่ะ ตอนนี้เราก็ปลงแล้วนะค่ะ เราไม่สนใจแล้วว่าเพื่อนจะพูดยังไง ในเมื่อเราแต่งหน้าละดูดี แฟนเราก็ไม่เคยว่าอะไร เราก็จะเลือกทำอย่างที่เรารู้สึกว่าเรามีความสุขต่อไปค่ะ...