ที่มา ---> กระทู้
http://pantip.com/topic/31502049
เนื่องจากเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เจอะเจอกันอยู่บ่อยๆ แม้กระทั่งตัวเจ้าของกระทู้เอง
จึงขออนุญาติวิเคราะห์ผู้สร้างความเดือดร้อนแก่ส่วนรวมแบบเบาๆ ขำๆ พอสังเขปค่ะ อันประกอบไปด้วย
1)
ผู้รู้ : บุคคลประเภท Guru ทั้งผู้รู้ในรายละเอียดของภาคก่อนๆ และผู้รู้ในรายละเอียดของภาคนี้ ซึ่งแปลว่า ดูมาแล้ว แล้วเข้ามาดูอีกรอบด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ซึ่งเหล่านี้คงไม่มีปัญหาอะไร ถ้า "ไม่เล่า" ไม่ว่าจะดังหรือเบา คนที่อยู่ใกล้ๆ เขารำคาญค่ะ ฉันอยากดูและรับรู้ด้วยตัวเอง ไม่ต้องใจดีวิเคราะห์และบอกล่วงหน้า
2)
ผู้ป่วย : บุคคลประเภทนี้ไม่มีใครรังเกียจมากมายหรอก ถ้าสถานที่ที่เขาเข้าไป ไม่ใช่สถานที่ส่วนรวม เพราะการไอตลอดเวลา เฉพาะเสียงที่รบกวนเป็นระยะๆ ก็มากพอแล้ว แต่สิ่งที่คนส่วนใหญ่กังวลใจ คือ เชื้อโรคที่จะแพร่กระจายออกไปกับอากาศที่ทุกคนต้องใช้ร่วมกัน ควรมีความรับผิดชอบและคิดถึงส่วนรวมบ้าง ถ้าป่วยก็ไม่ควรไปใช้สถานที่แบบนี้ หรือถ้าไม่ได้จริงๆ
หน้ากากอนามัย กรุณาใส่เถอะค่ะ ขอร้อง~!!
3)
ผู้เบิกบาน : หนังบางเรื่องสนุกมากนะ สนุกจนผู้ชมบางคนหัวเราะได้ทั้งเรื่อง ซึ่งถ้าเป็นฉากที่คนหัวเราะกันทั้งโรงก็คงไม่แปลกอะไร แต่ปัญหามันเกิดกับคนที่บางทีก็เส้นตื้นเกินไป หัวเราะดังเกินไป คนที่นั่งชมไกลๆ อาจแค่สะกิดใจ แต่คนที่อยู่ใกล้ๆ คงอึดอัดรำคาญใจและหนวกหูพอสมควร หัวเราะไม่มีใครว่า แต่ถ้าเบาสักนิดน่าจะดีกว่านะคะ ^^
4)
ผู้ไม่รู้ : บุคคลประเภทนี้ มักจะมากับผู้รู้ค่ะ เขาคือผู้ที่ไม่รู้จริงๆ ไม่ใช่แค่เนื้อหาในหนัง แต่เหมารวมถึงมารยาททางสังคมด้วย ถามได้ทั้งเรื่องสิน่า ~~!!
5)
ผู้หิวโหย : อันนี้เป็นพฤติกรรมการรับประทานอาหารที่อาจมีเสียงดังรบกวนผู้อื่น ตั้งแต่ตอนแกะถุง จนถึงตอนกิน แต่ที่ไม่สมควรอย่างยิ่งก็คือ แอบเอาอาหารที่มีกลิ่นเข้ามา จะพาให้คนอื่นหิวไปด้วย มันทรมานนะ >//<
6)
ผู้น้อย : หมายถึงเด็กน้อยทั้งหมด ที่ยังไม่สามารถควบคุมอารมณ์ สติและสมาธิให้จดจ่อกับภาพยนตร์หรือการแสดงตรงหน้าได้ ไม่ระบุอายุ เพราะผู้น้อยหลายคนก็เรียบร้อยน่ารักแม้อายุจะต่ำกว่าเกณฑ์ที่ใครๆ กำหนด แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นผู้น้อยส่วนใหญ่ มักจะนำปัญหามาถึงผู้ร่วมสถานที่ได้แบบ เหมาๆ ทั้งการเป็น
ผู้รู้
เล่าเหตุการณ์ล่วงหน้า ชอบพูดเสียงดังว่า หนูรู้~!!
ผู้ป่วย
พ่อแม่บางคนก็ยังจะพามารับเชื้อโรคใหม่ๆ จากสถานที่ที่มีผู้คนมากมาย บ้างก็ร้องไห้งอแง
ผู้เบิกบาน
อันนี้มาครบส่งเสียงดัง ยืนๆ นั่งๆ กระโดดโลดเต้น ~~!!
ผู้ไม่รู้
ถามอยู่นั่นสิน่า ว่าคุณแม่ขาเขาทำอะไร คุณแม่ขาเขาทำทำไม คุณแม่ขาเขาจะไปไหน ฯลฯ
ทั้งนี้ ความผิดมิใช่ของผู้น้อย หากแต่เกิดจากการไร้ความรับผิดชอบของผู้ใหญ่ทั้งสิ้น ไม่พร้อมก็ไม่ควรพาเขามาด้วยจะดีกว่านะคะ ~
7)
ผู้ปลดปล่อย : อันนี้อาจเกิดจากมีความผิดปกติใดๆ ในร่างกายรึเปล่า จึงทำให้ใครบางคนทั้งตดทั้งเรอ ความจริงถ้ารู้ตัวก็น่าจะมีจิตสำนึกสักนิด ว่ากลิ่นที่แพร่กระจายออกไปมันรบกวนผู้อื่นมากแค่ไหน ครั้งเดียวสังคมยังพอให้อภัย แต่ซ้ำซ้อนมากมายก็ไม่ไหว มีคนตายเพราะตดคุณขึ้นมาจะรับผิดชอบยังไง ออกไปตดให้พอใจแล้วค่อยกลับเข้ามาใหม่เถอะค่ะ หนูขอร้อง~!!
ความจริงแล้วคนไทยใจดี อะไรที่อยู่ในขอบเขตเราก็มักจะไม่ติดใจอะไร แต่ทุกๆ เรื่องถ้ามากไป เป็นใครก็รำคาญ ยังไงก็นึกถึงใจเขาใจเราเนาะ มารยาทง่ายๆ ของการอยู่ร่วมกันค่ะ
กระทู้แรกของเรา ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ ^^
จาก "เรื่องจริงในสังคมไทย ความเกรงใจคนอื่นมันหายไปหมดแล้ว"
เนื่องจากเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เจอะเจอกันอยู่บ่อยๆ แม้กระทั่งตัวเจ้าของกระทู้เอง
จึงขออนุญาติวิเคราะห์ผู้สร้างความเดือดร้อนแก่ส่วนรวมแบบเบาๆ ขำๆ พอสังเขปค่ะ อันประกอบไปด้วย
1) ผู้รู้ : บุคคลประเภท Guru ทั้งผู้รู้ในรายละเอียดของภาคก่อนๆ และผู้รู้ในรายละเอียดของภาคนี้ ซึ่งแปลว่า ดูมาแล้ว แล้วเข้ามาดูอีกรอบด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ซึ่งเหล่านี้คงไม่มีปัญหาอะไร ถ้า "ไม่เล่า" ไม่ว่าจะดังหรือเบา คนที่อยู่ใกล้ๆ เขารำคาญค่ะ ฉันอยากดูและรับรู้ด้วยตัวเอง ไม่ต้องใจดีวิเคราะห์และบอกล่วงหน้า
2) ผู้ป่วย : บุคคลประเภทนี้ไม่มีใครรังเกียจมากมายหรอก ถ้าสถานที่ที่เขาเข้าไป ไม่ใช่สถานที่ส่วนรวม เพราะการไอตลอดเวลา เฉพาะเสียงที่รบกวนเป็นระยะๆ ก็มากพอแล้ว แต่สิ่งที่คนส่วนใหญ่กังวลใจ คือ เชื้อโรคที่จะแพร่กระจายออกไปกับอากาศที่ทุกคนต้องใช้ร่วมกัน ควรมีความรับผิดชอบและคิดถึงส่วนรวมบ้าง ถ้าป่วยก็ไม่ควรไปใช้สถานที่แบบนี้ หรือถ้าไม่ได้จริงๆ หน้ากากอนามัย กรุณาใส่เถอะค่ะ ขอร้อง~!!
3) ผู้เบิกบาน : หนังบางเรื่องสนุกมากนะ สนุกจนผู้ชมบางคนหัวเราะได้ทั้งเรื่อง ซึ่งถ้าเป็นฉากที่คนหัวเราะกันทั้งโรงก็คงไม่แปลกอะไร แต่ปัญหามันเกิดกับคนที่บางทีก็เส้นตื้นเกินไป หัวเราะดังเกินไป คนที่นั่งชมไกลๆ อาจแค่สะกิดใจ แต่คนที่อยู่ใกล้ๆ คงอึดอัดรำคาญใจและหนวกหูพอสมควร หัวเราะไม่มีใครว่า แต่ถ้าเบาสักนิดน่าจะดีกว่านะคะ ^^
4) ผู้ไม่รู้ : บุคคลประเภทนี้ มักจะมากับผู้รู้ค่ะ เขาคือผู้ที่ไม่รู้จริงๆ ไม่ใช่แค่เนื้อหาในหนัง แต่เหมารวมถึงมารยาททางสังคมด้วย ถามได้ทั้งเรื่องสิน่า ~~!!
5) ผู้หิวโหย : อันนี้เป็นพฤติกรรมการรับประทานอาหารที่อาจมีเสียงดังรบกวนผู้อื่น ตั้งแต่ตอนแกะถุง จนถึงตอนกิน แต่ที่ไม่สมควรอย่างยิ่งก็คือ แอบเอาอาหารที่มีกลิ่นเข้ามา จะพาให้คนอื่นหิวไปด้วย มันทรมานนะ >//<
6) ผู้น้อย : หมายถึงเด็กน้อยทั้งหมด ที่ยังไม่สามารถควบคุมอารมณ์ สติและสมาธิให้จดจ่อกับภาพยนตร์หรือการแสดงตรงหน้าได้ ไม่ระบุอายุ เพราะผู้น้อยหลายคนก็เรียบร้อยน่ารักแม้อายุจะต่ำกว่าเกณฑ์ที่ใครๆ กำหนด แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นผู้น้อยส่วนใหญ่ มักจะนำปัญหามาถึงผู้ร่วมสถานที่ได้แบบ เหมาๆ ทั้งการเป็น
ผู้รู้ เล่าเหตุการณ์ล่วงหน้า ชอบพูดเสียงดังว่า หนูรู้~!!
ผู้ป่วย พ่อแม่บางคนก็ยังจะพามารับเชื้อโรคใหม่ๆ จากสถานที่ที่มีผู้คนมากมาย บ้างก็ร้องไห้งอแง
ผู้เบิกบาน อันนี้มาครบส่งเสียงดัง ยืนๆ นั่งๆ กระโดดโลดเต้น ~~!!
ผู้ไม่รู้ ถามอยู่นั่นสิน่า ว่าคุณแม่ขาเขาทำอะไร คุณแม่ขาเขาทำทำไม คุณแม่ขาเขาจะไปไหน ฯลฯ
ทั้งนี้ ความผิดมิใช่ของผู้น้อย หากแต่เกิดจากการไร้ความรับผิดชอบของผู้ใหญ่ทั้งสิ้น ไม่พร้อมก็ไม่ควรพาเขามาด้วยจะดีกว่านะคะ ~
7) ผู้ปลดปล่อย : อันนี้อาจเกิดจากมีความผิดปกติใดๆ ในร่างกายรึเปล่า จึงทำให้ใครบางคนทั้งตดทั้งเรอ ความจริงถ้ารู้ตัวก็น่าจะมีจิตสำนึกสักนิด ว่ากลิ่นที่แพร่กระจายออกไปมันรบกวนผู้อื่นมากแค่ไหน ครั้งเดียวสังคมยังพอให้อภัย แต่ซ้ำซ้อนมากมายก็ไม่ไหว มีคนตายเพราะตดคุณขึ้นมาจะรับผิดชอบยังไง ออกไปตดให้พอใจแล้วค่อยกลับเข้ามาใหม่เถอะค่ะ หนูขอร้อง~!!
ความจริงแล้วคนไทยใจดี อะไรที่อยู่ในขอบเขตเราก็มักจะไม่ติดใจอะไร แต่ทุกๆ เรื่องถ้ามากไป เป็นใครก็รำคาญ ยังไงก็นึกถึงใจเขาใจเราเนาะ มารยาทง่ายๆ ของการอยู่ร่วมกันค่ะ
กระทู้แรกของเรา ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ ^^