คนกลุ่มน้อยที่ต้องทนฟังคำหยามเหยียดของการไม่เลือกข้าง คำพูดของคนรักชาติช่างรุณแรงเสียเหลือเกิน ไม่สน ไม่แคร์ว่าใครเป็นใคร  ไม่สนไม่แคร์ว่าตัวเองมีหน้าที่อะไร และควรทำตัวอย่างไร ด้วยวาทะกรรม .สู้เพื่อชาติ. ใครไม่รักชาติ หากสุเทพชนะ..คนนั้นกินขี้ อนาถเหลือเกิน พูดมาได้ยังไง เราเคารพพวกท่าน..แต่ทำไมพวกท่านไม่เคารพคนที่เห็นต่าง เขายอมพวกคุณทุกอย่างแล้ว ไม่พูด ไม่แสดงความคิดเห็น อยู่ท่ามกลางความหวาดกลัว ถ้าหากแยกประเทศไปได้ จะไม่รีรอเลยที่จะแยกออกไปจากอันธพาลเหล่านี้ จะบอกพวกครูทั้งหลายว่าเด็ก..ไม่ใช่งานเอกสารจะพับใส่ลิ้นชักได้ ท่านคิดจะไปม็อบก็ไป หากกรณีปกติมีครูเพียงพอ เขาก็ให้ท่านไปทุกครั้ง ไม่อยากมีปัญหากับมวลชนกลุ่มใหญ่ แต่ควรดูสถานการณ์บ้างว่า บางครั้งโรงเรียนเราไม่มีครูแล้วเด็กจะอยู่กับใคร อดสู..กับความคิดแม่พิมพ์ของชาติ คนที่เหลืออีกไม่กี่คนจะสอนกันอย่างไร
         นักวิชาการทั้งหลาย ผู้มีความรู้ทั้งหลาย โปรดเถิด ให้ความเข้าใจที่ถูกต้องกับคนไทย หรือโปรดอยู่เฉยๆเถิดถ้าหากที่านพูดไปแล้วก่อให้เกิดความแตกแยกกับคนไทยเพราะสังเกตมานานแล้วว่าพวกท่านคือตัวการสำคัญของความแตกแยก พวกท่านมีอิทธิพลต่อความรู้สึกนึกคิดของคนจำนวนมาก.. นั่นคือ เขารักและศรัทธาพวกคุณนั่นเอง..ท่ามกลางความชื่นชอบในตัวพวกคุณ รู้มั๊ย..วงการศึกษาในภาคใต้มันวิบัติไปแล้ว ข้าราชการหลายคนไม่มีจิตใจในการทำงาน จิตสำนึกการรักชาติมันสำคัญกว่า ยิ่งไปมีส่วนร่วมในการก่อม็อบยิ่งกลายเป็นความภาคภูมิใจ..ขอบคุณนักวิชาการทั้งหลายจากใจจริงที่ทำให้เกิดปัญหาความแตกแยกได้อย่างดีเยี่ยม สมศักดิ์ศรี กับคุณวุฒิที่ทุกท่านได้ร่ำเรียนมา