ไม่อยากให้คนไทยฆ่ากัน

จริงๆ แล้วไม่อยากให้มนุษยชาติและสัตวโลกทั้งหลายต้องเบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย  แต่เข้าใจว่ามันอาจเป็นได้เพียงความมุ่งหวังในอุดมคติ ที่เราควรจะต้องตั้งไว้ แม้ในความเป็นจริงการเบียดเบียนกันยังคงต้องมีอยู่ แต่ก็ขอให้มันน้อยที่สุด เท่าที่มันจำเป็นจริงๆ เท่านั้น

แต่มาวันนี้ เรากำลังจะต้องเห็นคนไทยฆ่ากันเองอีกครั้ง....... เศร้าใจ

เคยอ่านบทกลอนนี้แล้วมันตรงใจ เลยขอยกมาให้ลองอ่านกันครับ (ขออภัย ไม่ทราบที่มา ไม่ทราบชื่อผู้แต่ง ครับ)

กูก็ไทยก็ไทยใครก็รู้
ก็สู้ กูไม่ถอย ด้อยศักดิ์ศรี
กูก็รักคุณธรรมคุณความดี
ก็มีคุณธรรมประจำใจ
แต่ว่ากูได้ข้อมูลมาอย่างหนึ่ง
ข้อมูลก็ต่างช่างหลากหลาย
กูคิดต่าง คิดต่าง อย่างมากมาย
ผลสุดท้าย  กู สู้กันเอง

กูก็ไทย ก็ไทย ใครก็รู้
เลือดนักสู้ คนไทย ใครอย่าหยาม
กูอยากให้บ้านเมืองรุ่งเรืองนาม
ก็อยากก้าวข้ามความ
ตกลงเอาอย่างไรถามใจก่อน
บ้านเมืองร้อนเป็นไฟก็ใช่ที่
กูฆ่า…ฆ่ากู…ไม่สู้ดี
ประเทศไทยเรานี้มีแต่ช้ำ
ตกลงเราต้องฆ่าฟันกันใช่มั้ย
แผ่นดินไทยทั้งผืนต้องกลืนกล้ำ
เลือดคนไทยไหลบ่ากว่าน้ำคลำ
กูก็ชอก ก็ช้ำ กรรมของใคร

หยุดฆ่าฟันกันเถอะครับ..............................