ไปสัมภาษณ์วีซ่าอเมริกามาเมื่อสองวันก่อนค่ะ
เราก้เข้าไปเช็คเอกสารกับทางเอเจ้นเรียบร้อย เดินทางไปสถานทูตอเมริกา
ไปถึงก้ต่อคิวอันยาวเหยียดที่นอกประตูในเวลา12.30น.(คือเราควรไปก่อนเวลานัด 30นาที เราสัมภาษณ์บ่ายโมง ไปถึง12.31 โอ้ววว คนมาก่อนเรานี่อย่างเยอะ 55555555)
ต่อไปก้ตรวจสัมภาระที่เราเอาไป คือเราเคยมาอ่านเเบบว่าไม่ให้เอานู่นนี่นั่นเข้า เรากลัวการมีปัญหาก้เลยเอาเเค่เเฟ้ม 1 อัน กระเป๋าสตางค์ และโทรศัพท์ 1 เครื่อง ไม่มีกระเป๋าถืออะไรใดๆทั้งสิ้น คือเเบบกะรอดชัวว สรุป เราก้รอดจริงๆนะ คือพอไปถึงเค้ารับฝากแค่โทรศัพท์ 1 เครื่อง เเล้วก้หูฟัง ที่ชาร์ต คือคนก่อนหน้าเรามีทั้งไอแพด พาวเว่อแบ้ง ไม่รอดจ้าา เห็นพี่เค้าบอกให้เอาออกไปฝากเซเว่นเเถวนั้น ซึ่งเราก้ไม่รู้ว่ามันอยู๋ตรงไหนนะ คือแบบ เอาไปให้น้อยมที่สุดเท่าที่จะน้อยได้ดีที่สุดจ้าาาา
ต่อไปก้เข้าไปด่านข้างใน ก้จะมีคนรับเรื่องที่ข้างหน้า ตรวจเอกสารว่าเราเอาไรมาบ้าง แล้วพี่เค้าก้จะเเยกให้เราว่าใช้อะไรไม่ใช้อะไร จัดการให้เราเสร็จเลยไม่ต้องห่วง โนพรอมแพรมเลยค่า
ต่อไปอีก จะเจอคนที่ตรวจเอกสารคนไทยทางด้านหน้า คือเราอ่านรีวิวมาเค้าบอกคนนี้อาจตัวสินเราได้ว่าเราจะผ่านมั้ย สรุปเเล้ว เค้าไม่ถามอะไรเราเลย เอาเอกสารไปเชคๆ แสกนลายนิ้วมือ จบบบ (แต่ข้างๆเราถามนะ ว่าทำงานอะไร นู่นนี่นั่น เราแอบฟังเค้ามา 5555 คือเราก้รอเค้าถาม สรุปเค้าไม่ถามเราอ้ะ 5555)
เข้าไปด้านใน จะมีการเรียกตามคิว ไปปั๊มลายนิ้วมืออีกรอบ คราวนี้เจอชาวต่างชาติละจ้า แต่ก้แค่สแกนลายนิ้วมือ เเล้วก้ให้เราไปรอต่อไป
คราวนี้ของจริงจ้าาาาา
เราได้สัมภาษณ์กะผู้ชายหน้าเอเชียเเต่สำเนียงฮีเริ่ดมากจ้า คือเเบบเราสารภาพเลยนะว่าเราภาษาง่อยมาก เเล้วคือเราว่าเราโชคร้าย ตอนที่ฮีพูด จะมีเสียงประกาศเรียกคิวโดยเสียงผู้หญิงนางหนึ่งตลอดเวลา คือบับบบ เห้ยยย ฟังไม่รู้เรื่องเว่ยยยย
เเล้วคือเข้าใจฟิวแบบคุยผ่านไมค์ มองหน้าผ่านกระจกป้ะ เริ่ดดด TT
คือเค้าถามเราเป็นภาษาไทยเลย ว่าชื่ออะไรครับ เราก้ตอบเป็นไทย 5555 แล้วคราวนี้ของจริง รัวเลยจ้าาา
คือเค้าถามว่าเราเรียนเกี่ยวกับอะไร(ณ ตอนนั้น "หมายเลข บลาๆๆ เข้าต่อช่อง บลาๆๆ เลยค่ะ")>> เราตอบเค้าด้วยชื่อมหาลัย 55555555
เค้าถามใหม่ (โดยไม่มีเสียงผู้หญิงนางนั้น)>>คราวนี้ตอบได้ละ
เเล้วก้ถามไปทำงานอะไร นู่นนี่นั่นไปจ้าาา
***จุดคลายแม็กอยู่ตรงที่ฮีให้เราอธิบายสิทธิจ้าาาาา สารภาพ !! เราจำไม่ได้จ้าา !!!!! (คือตอนเค้าให้อ่านจำได้เเค่ อันตรายก้โทร911 แบบคือหวังแค่นี้ จริงๆ)
แล้ว...ฮีรอคำตอบจากเรา เราก้เงียบ แล้วฮีก้พูดอะไรสักอย่างถามเกี่ยวกับการเก็บพาสปอร์ต คือตอนนั้นรนเเล้ว ไม่ได้ฟัง ทำหน้าเอ๋อใส่ฮี 1 ที สุดท้าย ฮีเก็บเอกสารเราไว้ข้างๆ แล้วก้บอกให้เราไปนั่งอ่านใหม่ แล้วก้ค่อยมาสัมภาษณ์ใหม่ คือบับบ เราก้แป้วปร้าา เห้ยยยย จะไม่ผ่านคนเดียวป้ะเนี๊ยยย คือคนอื่นไม่เห็นมีเลยอ้า เราก้ทำใจ เดินไปนั่งอ่านใหม่ เรียบเรียงความรู้ภาษาอังกฤษทั้งหมดในชีวิตมาใช้กะงานนี้เลย คือโทรศัพท์ก้ใช้ไม่ได้ เเล้วศัพท์พวกนี้ก้ไม่รู้ ตายแปร๊บบบบ
และเเล้วก้ตั้งสติหม่ รวบรวมรมปรานทั้งหมด เรียบเรียงคำพูด พอได้สักพัก ไปต่อแถวใหม่ สัมภาษณ์กะฮีคนเดิม ถามเราใหม่ชื่ออะไร หยิบเอกสารเรามาดูใหม่ คราวนี้เราไม่รอให้ถาม เดี่ยวยาว ร่ายเลยจ้าาา งูๆปลาๆว่าไปโลดดดดด
สุดท้ายท้ายสุด.......ผ่านนนนนนนน
แล้วฮีก้อธิบายว่านี่มันเป็นประโยชน์กับตัวเรานะ นู่นนี่นั่น ให้กลับไปอ่านอีก เพื่อเซฟตัวเราเองนะ บลาๆๆ คือพอฮีเก็บพาสปร์ตไปปุ๊ป อยากจะทุบกระจกแล้วกะโดดกอดสักที
ขอบคุณที่ให้โอกาสหนูค่ะ...เลิฟยูจุ๊บๆ
อยากจะบอกเพื่อนๆที่จะไปสัมภาษณ์นะว่าไม่ต้องกลัว คือเอกสารที่เรากังวลคือรับรองงานผู้ปกครอง คือพ่อแม่เราทำงานของตัวเองที่บ้านเลยอ่ะ ไม่มีเอกสารรับรอง อะไรใดๆทั้งสิ้น เราถ่ายรูปไปตามที่เอเจ้นเเนะนำ แต่สุดท้ายเราก้ไม่เห็นเค้าตรวจนะ สมุดบัญชีก้ไม่ตรวจ แต่เเนะนำเอาชัวก้ มีอะไรเอาไปให้หมดจะดีกว่า 55555
เอ่ออ ขอโทษนะ เม้าเพลินเลย ยาวไปป้ะ 555555
จริงเล่ามาให้อ่านด้วยประการฉะนี้เเล...
ประสบการณ์การสัมภาษณ์วีซ่าอเมริกา ผ่านโครงการ WAT เจอแบบนี้...ก็ดีนะเธอออ :))
เราก้เข้าไปเช็คเอกสารกับทางเอเจ้นเรียบร้อย เดินทางไปสถานทูตอเมริกา
ไปถึงก้ต่อคิวอันยาวเหยียดที่นอกประตูในเวลา12.30น.(คือเราควรไปก่อนเวลานัด 30นาที เราสัมภาษณ์บ่ายโมง ไปถึง12.31 โอ้ววว คนมาก่อนเรานี่อย่างเยอะ 55555555)
ต่อไปก้ตรวจสัมภาระที่เราเอาไป คือเราเคยมาอ่านเเบบว่าไม่ให้เอานู่นนี่นั่นเข้า เรากลัวการมีปัญหาก้เลยเอาเเค่เเฟ้ม 1 อัน กระเป๋าสตางค์ และโทรศัพท์ 1 เครื่อง ไม่มีกระเป๋าถืออะไรใดๆทั้งสิ้น คือเเบบกะรอดชัวว สรุป เราก้รอดจริงๆนะ คือพอไปถึงเค้ารับฝากแค่โทรศัพท์ 1 เครื่อง เเล้วก้หูฟัง ที่ชาร์ต คือคนก่อนหน้าเรามีทั้งไอแพด พาวเว่อแบ้ง ไม่รอดจ้าา เห็นพี่เค้าบอกให้เอาออกไปฝากเซเว่นเเถวนั้น ซึ่งเราก้ไม่รู้ว่ามันอยู๋ตรงไหนนะ คือแบบ เอาไปให้น้อยมที่สุดเท่าที่จะน้อยได้ดีที่สุดจ้าาาา
ต่อไปก้เข้าไปด่านข้างใน ก้จะมีคนรับเรื่องที่ข้างหน้า ตรวจเอกสารว่าเราเอาไรมาบ้าง แล้วพี่เค้าก้จะเเยกให้เราว่าใช้อะไรไม่ใช้อะไร จัดการให้เราเสร็จเลยไม่ต้องห่วง โนพรอมแพรมเลยค่า
ต่อไปอีก จะเจอคนที่ตรวจเอกสารคนไทยทางด้านหน้า คือเราอ่านรีวิวมาเค้าบอกคนนี้อาจตัวสินเราได้ว่าเราจะผ่านมั้ย สรุปเเล้ว เค้าไม่ถามอะไรเราเลย เอาเอกสารไปเชคๆ แสกนลายนิ้วมือ จบบบ (แต่ข้างๆเราถามนะ ว่าทำงานอะไร นู่นนี่นั่น เราแอบฟังเค้ามา 5555 คือเราก้รอเค้าถาม สรุปเค้าไม่ถามเราอ้ะ 5555)
เข้าไปด้านใน จะมีการเรียกตามคิว ไปปั๊มลายนิ้วมืออีกรอบ คราวนี้เจอชาวต่างชาติละจ้า แต่ก้แค่สแกนลายนิ้วมือ เเล้วก้ให้เราไปรอต่อไป
คราวนี้ของจริงจ้าาาาา
เราได้สัมภาษณ์กะผู้ชายหน้าเอเชียเเต่สำเนียงฮีเริ่ดมากจ้า คือเเบบเราสารภาพเลยนะว่าเราภาษาง่อยมาก เเล้วคือเราว่าเราโชคร้าย ตอนที่ฮีพูด จะมีเสียงประกาศเรียกคิวโดยเสียงผู้หญิงนางหนึ่งตลอดเวลา คือบับบบ เห้ยยย ฟังไม่รู้เรื่องเว่ยยยย
เเล้วคือเข้าใจฟิวแบบคุยผ่านไมค์ มองหน้าผ่านกระจกป้ะ เริ่ดดด TT
คือเค้าถามเราเป็นภาษาไทยเลย ว่าชื่ออะไรครับ เราก้ตอบเป็นไทย 5555 แล้วคราวนี้ของจริง รัวเลยจ้าาา
คือเค้าถามว่าเราเรียนเกี่ยวกับอะไร(ณ ตอนนั้น "หมายเลข บลาๆๆ เข้าต่อช่อง บลาๆๆ เลยค่ะ")>> เราตอบเค้าด้วยชื่อมหาลัย 55555555
เค้าถามใหม่ (โดยไม่มีเสียงผู้หญิงนางนั้น)>>คราวนี้ตอบได้ละ
เเล้วก้ถามไปทำงานอะไร นู่นนี่นั่นไปจ้าาา
***จุดคลายแม็กอยู่ตรงที่ฮีให้เราอธิบายสิทธิจ้าาาาา สารภาพ !! เราจำไม่ได้จ้าา !!!!! (คือตอนเค้าให้อ่านจำได้เเค่ อันตรายก้โทร911 แบบคือหวังแค่นี้ จริงๆ)
แล้ว...ฮีรอคำตอบจากเรา เราก้เงียบ แล้วฮีก้พูดอะไรสักอย่างถามเกี่ยวกับการเก็บพาสปอร์ต คือตอนนั้นรนเเล้ว ไม่ได้ฟัง ทำหน้าเอ๋อใส่ฮี 1 ที สุดท้าย ฮีเก็บเอกสารเราไว้ข้างๆ แล้วก้บอกให้เราไปนั่งอ่านใหม่ แล้วก้ค่อยมาสัมภาษณ์ใหม่ คือบับบ เราก้แป้วปร้าา เห้ยยยย จะไม่ผ่านคนเดียวป้ะเนี๊ยยย คือคนอื่นไม่เห็นมีเลยอ้า เราก้ทำใจ เดินไปนั่งอ่านใหม่ เรียบเรียงความรู้ภาษาอังกฤษทั้งหมดในชีวิตมาใช้กะงานนี้เลย คือโทรศัพท์ก้ใช้ไม่ได้ เเล้วศัพท์พวกนี้ก้ไม่รู้ ตายแปร๊บบบบ
และเเล้วก้ตั้งสติหม่ รวบรวมรมปรานทั้งหมด เรียบเรียงคำพูด พอได้สักพัก ไปต่อแถวใหม่ สัมภาษณ์กะฮีคนเดิม ถามเราใหม่ชื่ออะไร หยิบเอกสารเรามาดูใหม่ คราวนี้เราไม่รอให้ถาม เดี่ยวยาว ร่ายเลยจ้าาา งูๆปลาๆว่าไปโลดดดดด
สุดท้ายท้ายสุด.......ผ่านนนนนนนน
แล้วฮีก้อธิบายว่านี่มันเป็นประโยชน์กับตัวเรานะ นู่นนี่นั่น ให้กลับไปอ่านอีก เพื่อเซฟตัวเราเองนะ บลาๆๆ คือพอฮีเก็บพาสปร์ตไปปุ๊ป อยากจะทุบกระจกแล้วกะโดดกอดสักที
ขอบคุณที่ให้โอกาสหนูค่ะ...เลิฟยูจุ๊บๆ
อยากจะบอกเพื่อนๆที่จะไปสัมภาษณ์นะว่าไม่ต้องกลัว คือเอกสารที่เรากังวลคือรับรองงานผู้ปกครอง คือพ่อแม่เราทำงานของตัวเองที่บ้านเลยอ่ะ ไม่มีเอกสารรับรอง อะไรใดๆทั้งสิ้น เราถ่ายรูปไปตามที่เอเจ้นเเนะนำ แต่สุดท้ายเราก้ไม่เห็นเค้าตรวจนะ สมุดบัญชีก้ไม่ตรวจ แต่เเนะนำเอาชัวก้ มีอะไรเอาไปให้หมดจะดีกว่า 55555
เอ่ออ ขอโทษนะ เม้าเพลินเลย ยาวไปป้ะ 555555
จริงเล่ามาให้อ่านด้วยประการฉะนี้เเล...