ขอเล่าประสบการณ์ที่เพิ่งผ่านมาเมื่อปลายปีที่ผ่านมานะคะ เราและครอบครัว (เรา+แฟน+แม่แฟน+น้องแฟน+ลูกชาย 3 ขวบ) รวม 5 คน ได้เดินทางไปเที่ยวเชียงใหม่ โดยรถยนต์ส่วนตัว โดยเราวางแผนไปเชียงรายในทริปครั้งนี้ด้วย โดยในวันที่ 29 ธ.ค. เราได้เดินทางไปเชียงราย และจะกลับเข้าเชียงใหม่ในวันที่ 30 ธ.ค. โดยเราจองห้องพักไว้ที่รีสอร์ทแห่งหนึ่งในอำเภอแม่ออน
เนื่องจากในเมืองโรงแรมเต็มหมด และโรงแรมที่เหลือ เราก็ไม่สามารถสู้ราคาไหว และดูจากแผนที่แล้ว รีสอร์ทนี้ก็ไม่ห่างจากตัวเมืองเท่าไหร่ ภาพในรีสอร์ทสวยมาก และรีวิวจากผู้ที่เคยไปพักมาแล้วก็ดีมากเช่นกัน ได้คะแนน 8 จาก 10 คะแนน ทุกคนรู้สึกแฮปปี้ที่ได้ไปพัก และดูแผนที่ในเวป ก็ดูไม่ไกลจากตัวเมืองมากนัก
ขากลับเราออกจากที่เชียงรายประมาณบ่าย 3 โมงกว่า แต่ด้วยรถหนาแน่นเลยทำให้มาถึงเชียงใหม่ประมาณ 1 ทุ่ม เราจึงคิดว่าเราจะเช็คอินเข้าที่พักเลยเนื่องจากฟ้าเริ่มมืดแล้ว เรา search ที่อยู่ใน google map มันแจ้งพิกัด เราก็ไปตามทาง แต่ยิ่งขับ มันก็ยิ่งไกลขึ้นเรื่อย ๆ ถนนเริ่มแคบ ทางก็เริ่มเปลี่ยวขึ้น อารมณ์ตอนนั้นคือ 2 ข้างทางเป็นป่า ถนนก็ขรุขระ เป็นหลุมเป็นบ่อไปตลอดทาง ไฟทางก็ไม่มี บ้านคน 2 ข้างทางก็ไม่มี รถผ่านไปผ่านมาก็ไม่มี
ดังนั้นจึงเหลือรถเราคันเดียวในถนน ซึ่งอาศัยไฟทางจากไฟหน้ารถเราเอง แล้วตอนนั้นสมาชิกในรถเริ่มหิวข้าวกันแล้ว แต่ในที่สุด google map ก็แจ้งพิกัด ว่าพวกเรามาถึงจุดหมายแล้ว
แต่....มันไม่ใช่...มันเป็นร้านอาหารเล็ก ๆ เพิงหมาแหงน เราก็เลยตัดสินใจโทรศัพท์ถามทาง โทรไปเจอฝรั่งรับ แต่ไม่สามารถพูดภาษาไทยได้ เลยส่งสายให้คนไทยที่อยู่ด้วยกันรับแทน บอกทางกันเรียบร้อย เค้าบอกว่าเราขับเลยไปแล้ว ให้ย้อนกลับขึ้นมาทางเดิม รีสอร์ทจะอยู่ก่อนถึงโรงเรียนแห่งหนึ่งประมาณ 150 เมตร
เราก็ไปตามทางที่น้องเค้าบอก แต่พอไปแล้ว มันไม่มีแยก ไม่มีอะไรเลย มีแต่ป่ามืด ๆ รอบด้าน เราก็เลยตัดสินใจโทรไปอีกที ฝรั่งคนนั้นก็รับสายอีก แต่ก็พูดเป็นภาษาอังกฤษว่า แขกคงโทรมาถามทางอีกแล้ว (สงสัยจะไม่ใช่เรารายแรกแล้วล่ะที่หลง)
แล้วก็ส่งสายให้น้องคนไทยรับแทนเหมือนเดิม บอกทางกันไป บอกทางกันมา สรุปว่าเราเสียเวลาตรงนั้นเกือบชั่วโมง ขับย้อนไปย้อนมา ยังไงก็ไม่เจอ ป้ายบอกทางรีสอร์ทก็ไม่มีเลย สุดท้ายเราก็คุยกับน้องคนนั้นไม่รู้เรื่อง
แฟนเราจึงตัดสินใจว่า ถ้าจะต้องพักรีสอร์ทที่เปลี่ยวขนาดนี้ ลองเช็คโรงแรมในเมืองว่ามีว่างจะดีกว่ามั๊ย เพราะดูแล้ว มันอันตรายเหลือเกิน (จริง ๆ เราคิดในใจแล้วว่าไม่อยากพัก ยอมเสียตังค์ไปเหอะ แต่ไม่กล้าพูด กลัวโดนด่า)
เราพยายามโทรหาโรงแรมในคืน 30 ธค. โทรไปเป็น 10 โรงแรม ทุกโรงแรมเต็มหมด เลยบอกแฟนว่าไป walk in หอพักหรืออพาร์ตเมนท์แบบรายวัน คิดว่าน่าจะมี เพราะก็ไม่อยากพักที่นี่แล้ว เหมือนที่ตรงนี้ไม่ค่อยมีคนอยู่ ขนาดรถยังไม่มีวิ่งเลย ทางน่ากลัวสุด ๆ เลย
แฟนเราถามว่าทำไมถึงเลือกพักที่นี่ เพราะปกติเราจะเลือกพักแต่ที่ดี ๆ เราเลยบอกว่า เพราะรีวิวในทุกเวปมันดี เราจึงเลือกพัก เพราะในเมืองมันเต็มหมด
พอถึงตัวเมืองเชียงใหม่ ทุกคนในรถพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ทางไปน่ากลัวมาก มืดมาก ถนนก็ไม่ดี ทุกคนภาวนาให้ไม่เจอ ขอให้ผีบังตาให้ไม่เจอ เพราะเห็นแบบนี้ก็ไม่อยากจะนอนแล้ว ถ้าไม่เจอคน ก็คงจะเจอผีล่ะ
ถ้าจะอยู่ไกลขนาดนี้ และพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้ อย่าทำเลยค่ะรีสอร์ท แล้วรีวิวในทุกเวป ดีสุด ๆ คนที่เคยไปพักประทับใจกันทุกคน คะแนนรีวิว 8 /10 แต่สำหรับเรา มันหลอนสุด ๆ อ่ะค่ะ ลาขาดค่ะ จนถึงวันนี้เหตุการณ์คืนนั้นยังหลอนอยู่เลย
รีสอร์ท....หลอน...เชียงใหม่
เนื่องจากในเมืองโรงแรมเต็มหมด และโรงแรมที่เหลือ เราก็ไม่สามารถสู้ราคาไหว และดูจากแผนที่แล้ว รีสอร์ทนี้ก็ไม่ห่างจากตัวเมืองเท่าไหร่ ภาพในรีสอร์ทสวยมาก และรีวิวจากผู้ที่เคยไปพักมาแล้วก็ดีมากเช่นกัน ได้คะแนน 8 จาก 10 คะแนน ทุกคนรู้สึกแฮปปี้ที่ได้ไปพัก และดูแผนที่ในเวป ก็ดูไม่ไกลจากตัวเมืองมากนัก
ขากลับเราออกจากที่เชียงรายประมาณบ่าย 3 โมงกว่า แต่ด้วยรถหนาแน่นเลยทำให้มาถึงเชียงใหม่ประมาณ 1 ทุ่ม เราจึงคิดว่าเราจะเช็คอินเข้าที่พักเลยเนื่องจากฟ้าเริ่มมืดแล้ว เรา search ที่อยู่ใน google map มันแจ้งพิกัด เราก็ไปตามทาง แต่ยิ่งขับ มันก็ยิ่งไกลขึ้นเรื่อย ๆ ถนนเริ่มแคบ ทางก็เริ่มเปลี่ยวขึ้น อารมณ์ตอนนั้นคือ 2 ข้างทางเป็นป่า ถนนก็ขรุขระ เป็นหลุมเป็นบ่อไปตลอดทาง ไฟทางก็ไม่มี บ้านคน 2 ข้างทางก็ไม่มี รถผ่านไปผ่านมาก็ไม่มี
ดังนั้นจึงเหลือรถเราคันเดียวในถนน ซึ่งอาศัยไฟทางจากไฟหน้ารถเราเอง แล้วตอนนั้นสมาชิกในรถเริ่มหิวข้าวกันแล้ว แต่ในที่สุด google map ก็แจ้งพิกัด ว่าพวกเรามาถึงจุดหมายแล้ว
แต่....มันไม่ใช่...มันเป็นร้านอาหารเล็ก ๆ เพิงหมาแหงน เราก็เลยตัดสินใจโทรศัพท์ถามทาง โทรไปเจอฝรั่งรับ แต่ไม่สามารถพูดภาษาไทยได้ เลยส่งสายให้คนไทยที่อยู่ด้วยกันรับแทน บอกทางกันเรียบร้อย เค้าบอกว่าเราขับเลยไปแล้ว ให้ย้อนกลับขึ้นมาทางเดิม รีสอร์ทจะอยู่ก่อนถึงโรงเรียนแห่งหนึ่งประมาณ 150 เมตร
เราก็ไปตามทางที่น้องเค้าบอก แต่พอไปแล้ว มันไม่มีแยก ไม่มีอะไรเลย มีแต่ป่ามืด ๆ รอบด้าน เราก็เลยตัดสินใจโทรไปอีกที ฝรั่งคนนั้นก็รับสายอีก แต่ก็พูดเป็นภาษาอังกฤษว่า แขกคงโทรมาถามทางอีกแล้ว (สงสัยจะไม่ใช่เรารายแรกแล้วล่ะที่หลง)
แล้วก็ส่งสายให้น้องคนไทยรับแทนเหมือนเดิม บอกทางกันไป บอกทางกันมา สรุปว่าเราเสียเวลาตรงนั้นเกือบชั่วโมง ขับย้อนไปย้อนมา ยังไงก็ไม่เจอ ป้ายบอกทางรีสอร์ทก็ไม่มีเลย สุดท้ายเราก็คุยกับน้องคนนั้นไม่รู้เรื่อง
แฟนเราจึงตัดสินใจว่า ถ้าจะต้องพักรีสอร์ทที่เปลี่ยวขนาดนี้ ลองเช็คโรงแรมในเมืองว่ามีว่างจะดีกว่ามั๊ย เพราะดูแล้ว มันอันตรายเหลือเกิน (จริง ๆ เราคิดในใจแล้วว่าไม่อยากพัก ยอมเสียตังค์ไปเหอะ แต่ไม่กล้าพูด กลัวโดนด่า)
เราพยายามโทรหาโรงแรมในคืน 30 ธค. โทรไปเป็น 10 โรงแรม ทุกโรงแรมเต็มหมด เลยบอกแฟนว่าไป walk in หอพักหรืออพาร์ตเมนท์แบบรายวัน คิดว่าน่าจะมี เพราะก็ไม่อยากพักที่นี่แล้ว เหมือนที่ตรงนี้ไม่ค่อยมีคนอยู่ ขนาดรถยังไม่มีวิ่งเลย ทางน่ากลัวสุด ๆ เลย
แฟนเราถามว่าทำไมถึงเลือกพักที่นี่ เพราะปกติเราจะเลือกพักแต่ที่ดี ๆ เราเลยบอกว่า เพราะรีวิวในทุกเวปมันดี เราจึงเลือกพัก เพราะในเมืองมันเต็มหมด
พอถึงตัวเมืองเชียงใหม่ ทุกคนในรถพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ทางไปน่ากลัวมาก มืดมาก ถนนก็ไม่ดี ทุกคนภาวนาให้ไม่เจอ ขอให้ผีบังตาให้ไม่เจอ เพราะเห็นแบบนี้ก็ไม่อยากจะนอนแล้ว ถ้าไม่เจอคน ก็คงจะเจอผีล่ะ
ถ้าจะอยู่ไกลขนาดนี้ และพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้ อย่าทำเลยค่ะรีสอร์ท แล้วรีวิวในทุกเวป ดีสุด ๆ คนที่เคยไปพักประทับใจกันทุกคน คะแนนรีวิว 8 /10 แต่สำหรับเรา มันหลอนสุด ๆ อ่ะค่ะ ลาขาดค่ะ จนถึงวันนี้เหตุการณ์คืนนั้นยังหลอนอยู่เลย