เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมากระผมได้มีโอกาสติดรถเพื่อนเดินทางจากหาดใหญ่ขึ้นไป กทม. เพื่อไปซื้อเสื้อผ้า โดยคิดไว้แล้วว่าชีวิตนี้อยากลองนั่งรถไฟชั้นสามดูอีกสักครั้งก่อนที่อายุมากกว่านี้คงจะไม่ไหวแน่ๆ เพราะผมเคยนั่งสมัยเรียนป.5 และไม่เคยนั่งชั้นสามอีกเลย เป็นเรื่องปกติที่ผมทราบและได้ยินชื่อเสียงมานาน คือ ความล่าช้า ซึ่งกระผมก็รับได้เพราะว่าไม่ได้เร่งรีบอะไร ในเช้าวันจันทร์หลักจากที่กระผมซื้อเสื้อผ้าจากประตูน้ำจนครบแล้ว(ตรงนี้ขอบ่นหน่อยว่าทำไมแม่ค้า ไม่สนใจลูกค้าเลย แถมยังทำหน้าเหมือนรำคาญอีก) ตอนประมาณบ่ายโมงกว่าผมก็เดินทางไปหัวลำโพง เพื่อไปซื้อตั๋ว มันเริ่มแย่ตั้งแต่ตรงนี้เลย เริ่มตั้งแต่พนักงานขายตั๋วผู้ชาย พอผมเข้าไปสอบถามเรื่องรอบและราคา ได้รับคำตอบแบบเหมือนไม่อยากตอบ และตอบแบบห้วนๆ ฟังแล้วตะลึงไปแป๊บนึง สรุปว่าผมก็ซื้อตั๋วมา ในราคา 339 บาท
หลังจากซื้อตั๋วเสร็จแล้ว ผมเห็นว่าเวลาอีกเยอะเลย กะว่าจะหาที่ชาร์จมือถือ เื่พื่อตุนไว้ก่อนในเวลาเดินทางอีกหลายชั่วโมงจะได้มีอะไรบันเทิงระหว่างทาง และได้ติดต่อให้คนมารับตอนถึงปลายทาง ผมเลยมองหาปลั๊กไฟ ภายในตัวอาคาร ปรากฎว่าเจอช่องหนึ่ง และมีเก้าอี้ตัวหนึ่ง ผมเห็นปลั๊กว่างและ มีเก้าอี้วางไว้ คงน่าจะชาร์ตแบตได้ หลังจากนั่งไปสามนาที ก็มียามมาไล่ผม พูดภาษาอังกฤษ สามคำ ประมาณว่า ยู ด็อน ชาร์จ เพราะหน้าตาผมออกไปทางเกาหลี มากๆ ประมาณปาร์คจีซอง อะครับ แล้วยามก็บ่นว่า ทีเราไปประเทศคุณทิ้งขยะไม่ลงถังนี่ปรับทันที พอมาประเทศเราใช้แอบใช้ของหลวง ผมก็ไม่พูดอะไร(ในใจก็คิดว่าเรื่องแค่นี้เองแล้งน้ำใจมาก อีกใจก็คิดอาจจะดูไม่มีมารยาทมั้งที่ผมไปใช้ปลั๊กไฟ) รีบไปหาที่ชาร์ตที่อื่นดีกว่า ก็เห็นมีคนนั่งชาร์จอยู่บริเวณที่จอดรถไฟ ผมเลยใช้ตรงนั้น แต่เหม็นควันมาก จากนั้นเวลา 15.00 ผมก็เดินไปถามพนักงานว่า ตู้ 4 คืออันไหน เพราะว่าผมไม่รู้ว่า จะนับจาก ด้านไหน ของรถไฟ แต่พนักงานพูดแค่ว่า เดินไปๆ ไ่ม่มีการแนะนำใดๆ ทั้งสิ้น แล้วผมก็เดินไปจนถึงตู้ จากนั้นไม่นาน หลังจา่กที่ผมเจอที่นั่งแล้ว ก็มีชาวต่างชาติน่าจะเป็นคนอินเดีย เิดินขึ้นมาหาที่นั่ง เนื่องจากตั๋วเป็นภาษาไทย เค้าก็อ่านไม่ออก พยายามเรียกพนักงานรถไฟ เพื่อถามที่นั่ง ไม่มีพนักงานสักคนสนใจ ผมเลย อาสา บอกที่นั่งให้เค้าไป และเวลา 15.10 รถไฟออกตรงเวลาผมแอบดีใจว่ารถไฟคงเลทไม่เกิน 30 นาที ประสบการณ์ผมรถไฟจะเลทเพราะว่าออกไม่ตรงเวลานี่แหละ หลังจากนี้ ผมจะให้มาดูสภาพของตัวรถไฟ ชั้นสามกันนะครับ เริ่มที่ หลอดไฟ
ผมบอกเลยว่าทุกหลอดในห้องผู้โดยสารมีสภาพน็อตหลุดไปข้างหนึ่ง ไม่รู้วันไหนมันจะตกใส่หัวผู้โดยสาร ตรงนี้ดูอันตรายมาก
หลังจากนี้กระผมจะพาไปชมห้องน้ำ หากใครกำลังทานอะไรก็อย่าเพิ่งดูนะครับ
สภาพในห้องน้ำ มีสายฉีดน้ำแต่ไม่มีหัวเลยครับ แต่ผมว่ามันไม่จำเป็นต้องมีหรอกครับ เพราะตลอดระยะเวลาการเดินทาง แทบไม่มีน้ำไหลเลย ผมไปเข้าห้องน้ำรอบแรก ยังมีไหลอ่อน และตอนไปเข้ารอบสอง ประมาณ 18.00 ก็ไม่มีนำไหลแล้ว และหลังจากนั้นก็ไม่มีไหลอีกเลย แล้วห้องน้ำโครตเหม็นมากๆ กลิ่นเข้ามาในห้อง(ตรงนี้ไม่แน่ใจว่ากลิ่นมันหลอนผมตอนเดินกลับมารึเปล่า)อ่างล้างหน้าก็ไม่มีท่อน้ำทิ้งบางคนก็ไม่รู้มาบ้วนปากน้ำก็ไหลในรถไฟนี่แหละ แล้วผมก็นั่งอดทนและหลับไปบ้าง พอประมาณ ตี ห้า มาถึงสถานีทุ่งสง รถไฟก็จอดผมเลยลองถามพนักงานปูเตียงที่เป็นผู้หญิงว่า รถไฟเลทกี่นาที ครั้งแรกผมได้ยินไม่ถนัดนักได้ยินว่า 20 นาที ผมเลยถามกลับไปว่า 20 นาทีเหรอ เธอก็หันมาตอบว่า หนึ่งชั่วโมงยี่สิบนาทีคะ แต่น้ำเสียงเป็นมิตรมาก(ประชด) ผมถามเพื่อจะได้คำนวณว่าผมจะกลับไปทำงานทันหรือเปล่า ก็แค่นั้น จากนั้นก็นั่งรถไฟต่อไปจนถึง พัทลุง ซึ่งห้องชั้นสามที่ผมนั่งนี้จะติดกับตู้นอนชั้น 1 ผมเห็นประตูเปิดและคนเหลือน้อยแล้ว เนื่องจากคนจะลงที่ทุ่งสงเยอะ ผมเลยถามตำรวจรถไฟว่า ผมขอเข้าไปชาร์จมือถือสักแป๊บได้ไหมให้พอโทรได้ ตำรวจบอกว่าได้ ผมเลยเดินเข้าไปชาร์จ จากนั้นประมาณห่านาที พนักงานปูเตียงผู้หญิงคนเดิม ก็มาบอกว่า มือถือชาร์จได้แต่ว่า คนต้องออกไปข้างนอก (ผมใช้ lg nexus 4 ถอดแบต ไม่ได้) ผมเลยบอกไปว่า แล้วถ้าหายใครจะรับผิดชอบ ตำรวจก็ไม่ว่าอะไรแล้ว และจะมีพนักงานเดินขายของตลอดเวลา ก็ไม่รู้จะฝากใคร ผมรู้ว่ามันไม่เหมาะสมหรอกที่จะมานั่งในห้องแอร์ และไม่มีเจตนาแบบนั้น แต่ว่าก็ในเมื่อชั้นสามไม่มีปลั๊กเลยสักจุดเีดียว และผมก็จำเป็นต้องใช้โทรศัพท์โทรติดต่อคนมารับ ตรงนี้ผมก็แล้วแต่จะมองแหละครับว่าอาจจะไม่เหมาะสม แต่การรถไฟครับขอปลั๊กไฟสักช่องที่ห้องชั้นสามบ้างเถอะ สมัยนี้มือถือจำเป็นมาก และนั่งรถไฟกัน 18 ชั่วโมง นะครับ และสรุปว่าผมมาถึงหาดใหญ่เวลา 09.00 น. ซึ่งเลทไป 1 ชม. 40 นาที ประเด็นที่อยากให้แก้ไขคือ
1. พนักงานน่าจะมีจิตบริการมากกว่านี้เยอะๆ (ในส่วนของที่หัวลำโพงนะครับ) ลองไปดูพวกสายการบินก็ได้ครับ
2. ถ้าเป็นไปได้ในตั๋วรถไฟ รู้อยู่แล้วว่า รถไฟเลทแน่ๆก็อย่ามาให้ความหวังกันบวกเวลาถึงไปอีก 1 ชม.ไปเลย
3. พนักงานบนรถไฟ ก็ควรให้มีจิตบริการมากกว่านี้ และ ควบคุมการดื่มสุราบนรถไฟด้วย เพราะผมเห็นกับตาเลยว่า เหน็บหงส์ทองไว้ในเสื้อ และเห็นมีป้ายรณรงค์มากมายที่หัวลำโพง แต่กับพนักงานตัวเอง ทำไม่ได้
4. พี่ๆ บนตู้นอนฝากให้ผมมาบอกว่า อบรมมารยาทพนักงานขายน้ำ ขายข้าวด้วย รู้สึกว่าจะเมามากๆเลย
5. ปรับปรุงห้องผุ้โดยสารชั้นสามบ้างเถอะครับ ขอมีปลั๊กไฟ ไว้ให้คนชาร์จโทรศัพท์หากจำเป็น
ถึงตรงนี้ ผมขอติดเพื่อก่อให้เกิดการปรับปรุงครับ ไม่ได้หวังว่าจะทำให้เสียชื่อเสียง สงสารเด็กๆ และคนแก่บนรถไฟบ้างเถอะครับ เพราะว่า ทุกคนก็เสียเงินมา 339 บาท น่าจะเจียดมาปรับปรุงบ้างนะครับ ขอให้เรื่องนี้ไปถึงผู้บริหารการรถไฟบ้างเถอะครับ
การรถไฟไทยกรุณาช่วยปรับปรุงบ้างเถอะ
หลังจากซื้อตั๋วเสร็จแล้ว ผมเห็นว่าเวลาอีกเยอะเลย กะว่าจะหาที่ชาร์จมือถือ เื่พื่อตุนไว้ก่อนในเวลาเดินทางอีกหลายชั่วโมงจะได้มีอะไรบันเทิงระหว่างทาง และได้ติดต่อให้คนมารับตอนถึงปลายทาง ผมเลยมองหาปลั๊กไฟ ภายในตัวอาคาร ปรากฎว่าเจอช่องหนึ่ง และมีเก้าอี้ตัวหนึ่ง ผมเห็นปลั๊กว่างและ มีเก้าอี้วางไว้ คงน่าจะชาร์ตแบตได้ หลังจากนั่งไปสามนาที ก็มียามมาไล่ผม พูดภาษาอังกฤษ สามคำ ประมาณว่า ยู ด็อน ชาร์จ เพราะหน้าตาผมออกไปทางเกาหลี มากๆ ประมาณปาร์คจีซอง อะครับ แล้วยามก็บ่นว่า ทีเราไปประเทศคุณทิ้งขยะไม่ลงถังนี่ปรับทันที พอมาประเทศเราใช้แอบใช้ของหลวง ผมก็ไม่พูดอะไร(ในใจก็คิดว่าเรื่องแค่นี้เองแล้งน้ำใจมาก อีกใจก็คิดอาจจะดูไม่มีมารยาทมั้งที่ผมไปใช้ปลั๊กไฟ) รีบไปหาที่ชาร์ตที่อื่นดีกว่า ก็เห็นมีคนนั่งชาร์จอยู่บริเวณที่จอดรถไฟ ผมเลยใช้ตรงนั้น แต่เหม็นควันมาก จากนั้นเวลา 15.00 ผมก็เดินไปถามพนักงานว่า ตู้ 4 คืออันไหน เพราะว่าผมไม่รู้ว่า จะนับจาก ด้านไหน ของรถไฟ แต่พนักงานพูดแค่ว่า เดินไปๆ ไ่ม่มีการแนะนำใดๆ ทั้งสิ้น แล้วผมก็เดินไปจนถึงตู้ จากนั้นไม่นาน หลังจา่กที่ผมเจอที่นั่งแล้ว ก็มีชาวต่างชาติน่าจะเป็นคนอินเดีย เิดินขึ้นมาหาที่นั่ง เนื่องจากตั๋วเป็นภาษาไทย เค้าก็อ่านไม่ออก พยายามเรียกพนักงานรถไฟ เพื่อถามที่นั่ง ไม่มีพนักงานสักคนสนใจ ผมเลย อาสา บอกที่นั่งให้เค้าไป และเวลา 15.10 รถไฟออกตรงเวลาผมแอบดีใจว่ารถไฟคงเลทไม่เกิน 30 นาที ประสบการณ์ผมรถไฟจะเลทเพราะว่าออกไม่ตรงเวลานี่แหละ หลังจากนี้ ผมจะให้มาดูสภาพของตัวรถไฟ ชั้นสามกันนะครับ เริ่มที่ หลอดไฟ
ผมบอกเลยว่าทุกหลอดในห้องผู้โดยสารมีสภาพน็อตหลุดไปข้างหนึ่ง ไม่รู้วันไหนมันจะตกใส่หัวผู้โดยสาร ตรงนี้ดูอันตรายมาก
หลังจากนี้กระผมจะพาไปชมห้องน้ำ หากใครกำลังทานอะไรก็อย่าเพิ่งดูนะครับ
สภาพในห้องน้ำ มีสายฉีดน้ำแต่ไม่มีหัวเลยครับ แต่ผมว่ามันไม่จำเป็นต้องมีหรอกครับ เพราะตลอดระยะเวลาการเดินทาง แทบไม่มีน้ำไหลเลย ผมไปเข้าห้องน้ำรอบแรก ยังมีไหลอ่อน และตอนไปเข้ารอบสอง ประมาณ 18.00 ก็ไม่มีนำไหลแล้ว และหลังจากนั้นก็ไม่มีไหลอีกเลย แล้วห้องน้ำโครตเหม็นมากๆ กลิ่นเข้ามาในห้อง(ตรงนี้ไม่แน่ใจว่ากลิ่นมันหลอนผมตอนเดินกลับมารึเปล่า)อ่างล้างหน้าก็ไม่มีท่อน้ำทิ้งบางคนก็ไม่รู้มาบ้วนปากน้ำก็ไหลในรถไฟนี่แหละ แล้วผมก็นั่งอดทนและหลับไปบ้าง พอประมาณ ตี ห้า มาถึงสถานีทุ่งสง รถไฟก็จอดผมเลยลองถามพนักงานปูเตียงที่เป็นผู้หญิงว่า รถไฟเลทกี่นาที ครั้งแรกผมได้ยินไม่ถนัดนักได้ยินว่า 20 นาที ผมเลยถามกลับไปว่า 20 นาทีเหรอ เธอก็หันมาตอบว่า หนึ่งชั่วโมงยี่สิบนาทีคะ แต่น้ำเสียงเป็นมิตรมาก(ประชด) ผมถามเพื่อจะได้คำนวณว่าผมจะกลับไปทำงานทันหรือเปล่า ก็แค่นั้น จากนั้นก็นั่งรถไฟต่อไปจนถึง พัทลุง ซึ่งห้องชั้นสามที่ผมนั่งนี้จะติดกับตู้นอนชั้น 1 ผมเห็นประตูเปิดและคนเหลือน้อยแล้ว เนื่องจากคนจะลงที่ทุ่งสงเยอะ ผมเลยถามตำรวจรถไฟว่า ผมขอเข้าไปชาร์จมือถือสักแป๊บได้ไหมให้พอโทรได้ ตำรวจบอกว่าได้ ผมเลยเดินเข้าไปชาร์จ จากนั้นประมาณห่านาที พนักงานปูเตียงผู้หญิงคนเดิม ก็มาบอกว่า มือถือชาร์จได้แต่ว่า คนต้องออกไปข้างนอก (ผมใช้ lg nexus 4 ถอดแบต ไม่ได้) ผมเลยบอกไปว่า แล้วถ้าหายใครจะรับผิดชอบ ตำรวจก็ไม่ว่าอะไรแล้ว และจะมีพนักงานเดินขายของตลอดเวลา ก็ไม่รู้จะฝากใคร ผมรู้ว่ามันไม่เหมาะสมหรอกที่จะมานั่งในห้องแอร์ และไม่มีเจตนาแบบนั้น แต่ว่าก็ในเมื่อชั้นสามไม่มีปลั๊กเลยสักจุดเีดียว และผมก็จำเป็นต้องใช้โทรศัพท์โทรติดต่อคนมารับ ตรงนี้ผมก็แล้วแต่จะมองแหละครับว่าอาจจะไม่เหมาะสม แต่การรถไฟครับขอปลั๊กไฟสักช่องที่ห้องชั้นสามบ้างเถอะ สมัยนี้มือถือจำเป็นมาก และนั่งรถไฟกัน 18 ชั่วโมง นะครับ และสรุปว่าผมมาถึงหาดใหญ่เวลา 09.00 น. ซึ่งเลทไป 1 ชม. 40 นาที ประเด็นที่อยากให้แก้ไขคือ
1. พนักงานน่าจะมีจิตบริการมากกว่านี้เยอะๆ (ในส่วนของที่หัวลำโพงนะครับ) ลองไปดูพวกสายการบินก็ได้ครับ
2. ถ้าเป็นไปได้ในตั๋วรถไฟ รู้อยู่แล้วว่า รถไฟเลทแน่ๆก็อย่ามาให้ความหวังกันบวกเวลาถึงไปอีก 1 ชม.ไปเลย
3. พนักงานบนรถไฟ ก็ควรให้มีจิตบริการมากกว่านี้ และ ควบคุมการดื่มสุราบนรถไฟด้วย เพราะผมเห็นกับตาเลยว่า เหน็บหงส์ทองไว้ในเสื้อ และเห็นมีป้ายรณรงค์มากมายที่หัวลำโพง แต่กับพนักงานตัวเอง ทำไม่ได้
4. พี่ๆ บนตู้นอนฝากให้ผมมาบอกว่า อบรมมารยาทพนักงานขายน้ำ ขายข้าวด้วย รู้สึกว่าจะเมามากๆเลย
5. ปรับปรุงห้องผุ้โดยสารชั้นสามบ้างเถอะครับ ขอมีปลั๊กไฟ ไว้ให้คนชาร์จโทรศัพท์หากจำเป็น
ถึงตรงนี้ ผมขอติดเพื่อก่อให้เกิดการปรับปรุงครับ ไม่ได้หวังว่าจะทำให้เสียชื่อเสียง สงสารเด็กๆ และคนแก่บนรถไฟบ้างเถอะครับ เพราะว่า ทุกคนก็เสียเงินมา 339 บาท น่าจะเจียดมาปรับปรุงบ้างนะครับ ขอให้เรื่องนี้ไปถึงผู้บริหารการรถไฟบ้างเถอะครับ