โดนเพื่อนแอนตี้(หรือเค้ารังเกียจเรา)

คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเมื่อสองเทอมที่แล้ว อยู่ๆเพื่อนในห้องก็ไม่คุยด้วย เรางงมาก คือไม่ได้มีเรื่องกันนะ อยู่ๆก็ไม่คุย เออเนอะ แปลกดี 555555 ตอนนั้นคือตกใจมาก ไปเล่าให้แม่กับพ่อฟัง พ่อกับแม่ก็บอกว่าเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง(มั้ง) เราก็ทำตัวปกติคือใครถามอะไรก็ตอบปกติ เล่นกันปกติกับ"เฉพาะ"บางคน คนอื่นๆคือก็ไม่ได้มาคุยไม่ได้มายุ่งอะไร แต่มารู้สึกตัวจริงๆคือวิชาวิทยาศาสตร์ อ.ให้จับกลุ่มทำงาน5และ6คน ทุกคนมีกลุ่มอยู่หมด แต่เราไม่มี ทุกคนคือพยามเกี่ยงกันว่า"เฮ้ย เอามันไปอยู่ด้วยดิ" เป็นต้น คือตอนนั้นเราทำอะไรไม่ได้เลยนั่งเงียบๆทำงานของเราต่อ แล้สอ.เลยเดินมาถามว่าคุณจะอยู่กับใคร เราไม่รู้จะตอบยังไงดี ขนาดเพื่อนที่เราคบกันมาตั้งแต่ม.1ยังเกี่ยงไม่เอาเราเลยT Tเราเลยตัดสินใจไปอยู่กับกลุ่มผู้ชายค่ะ ซึ่งเราเข้าไปอยู่ในกลุ่มนั้นต้องมีผู้ชายคนนึงออกจากกลุ่มไป แต่เค้าไม่ได้ว่าอะไรนะคะ พอเราเข้าไปขอโทษเค้า เค้าก็บอกแค่ว่าไม่เป็นไร เข้าใจอยู่ว่าสถานะการณ์มันเป็นยังไง คือตอนนั้นน้ำตาคลอเลยอ่ะ พออยู่ไปเรื่อยๆคือมันเริ่มหนักขึ้น คือเราไม่มีเพื่อนคุยด้วยเลยนกจากเพื่อนผู้ชาย(อีกแล้ว) พอเราอยู่กับพวกผู้ชายแล้วพวกในห้องก็เริ่มจิกกัดเราอ่ะ ซึ่งราก็ไม่รู้อีกว่าเราไปทำอะไรให้  แล้วมันมีอยู่คนนึง เราเคยมีเรื่องกันไง เรือไร้สาระมากด้วย เรามารู้ทีหลังว่านางเป็นตัวต้นเรื่อง แหมะ -_- ซึ่งกลุ่มนางเป็นกลุ่มใหญ่อ่ะ  ก็ไปใส่ร้ายป้ายสีเราแบบปากต่อปาก เวลาคนในห้องเก็บตังห้อง นางจะเว้นไม่เก็บเรา เพราะนางตะโกนบอกเพื่อนนางว่าไมต้องไปเก็บเราหรอก พอที่ปรึกษาเช็คก็ถามว่าเราทำไม่จ่าย เรก็ไปสิว่าเค้าบอกว่าไม่ให้เพื่อนเก็บเงินเรา เหอะ-___________ -^ พอตอนเลิกเรียน เราก็คุยเล่นกับเพื่อนเราปกติพวกนางอยู่ๆก็ตะโกนมาว่า มีความสุขดีนะ ผู้ชายรุมล้อมเนี่ย แล้วก็ด่าเราสารพัดคำหยาบ จนเราเกือบจะตะโกนด่ากลับอ่ะ พวกในกลุ่มเลยบอกแค่ว่าปล่อยหอนไปเถอะอย่าไปสน เป็นอย่างนั้นมาเรื่อยๆจนปัจจุบันง่ะ เมื่อก่อนคือเกือบจะขอแม่ย้ายโรงเรียน แต่เราถือคติเมินลูกเดียว แต่พอมีงานเลี้ยงอะไรพวกนี้เราไม่อยากไปเลย คือไปก็รู้สึกเหมือนส่วนเกินอ่ะ งานไหนเลี่ยงได้ขอเลี่ยงดีกว่า พอตอนนี้ได้แต่ภาวนะว่าพอเรียนจบไปคงจะเจอสังคมที่ดีกว่านี
ปล.เราแค่อยากหาคนรับฟังเท่านั้นเองนะ เราเก็บกด+กดดันมากอ่ะT T