เป็นหนังที่ถูกกล่าวขวัญถึงมากที่สุดในเทศกาลหนังเมืองคานส์ คงไม่ใช่เรื่องไหนหรอก นอกไปเสียจาก ‘Blue is the Warmest Colour’ จะไม่ให้ถูกกล่าวขวัญได้เช่นไร ก็ภาพเคลื่อนไหวในหนังมันแสนอื้อฉาว ไม่ว่าจะเนื้อหนังที่พูดถึงความรักของผู้หญิงกับผู้หญิง การแสดงที่ดูสมจริง การแสดงออกที่จัดเต็ม ซีนยาวๆ เน้นความเป็นธรรมชาติเหมือนพวกเธอไม่ได้แสดง

ในเมืองไทย ดูเหมือนจะมีเพียงโรงหนัง House RCA ที่เดียวที่จัดฉายหนังสุดอื้อฉาวเรื่องนี้



หนังไม่ได้นำเสนอว่า มันคือสิ่งที่ควรได้รับการยอมรับหรือว่าอะไร แต่ก็กล่าวเพียงว่า มันก็ไม่ได้ต่างนักกับรักต่างเพศที่ได้รับการยอมรับกัน มีจุดเริ่ม มีการสานต่อ และมีจุดจบได้เหมือนๆ กัน แต่ ผกก. เลือกที่จะเล่าอย่างตรงไปตรงมาและไม่ประนีประนอม หนังมีความยาว 179 นาทีที่ถือว่าค่อนข้างยาวมากอยู่เหมือนกัน เท่าที่ดูก็จะพบว่า แต่ละซีนนั้นค่อนข้างยาว มีบทสนทนาค่อนข้างเยอะและดูไม่รีบร้อน ไม่รีบตัดไปสู่บทสนทนาที่สำคัญต่อเรื่องราว เหมือนจะให้ตัวแสดงได้ดำเนินเรื่องใกล้เคียงกับชีวิตจริงๆ ให้มากที่สุด

แม้แต่ซีนเล็กซีนน้อย อย่างภาพการนอนหลับของอะเดลก็ยังดูจะถูกให้ความสำคัญอย่างมากทีเดียว

ผลงานการกำกับของ Abdellatif Kechiche เป็นคนฝรั่งเศสเชื้อสายตูนิเชีย หนังคว้ารางวัลปาล์มทองคำ อันถือเป็นรางวัลสูงสุดของเทศกาลหนังเมืองคานส์มาครองได้สำเร็จ หนังนอกกระแสแนะนำสำหรับคอหนังครับผม ^^

อ่านเพิ่มเติม ที่ http://bit.ly/1cUVNoq ^^
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ