กระทู้แรกของเราในปี 2014
ตอนนี้ท้องเจ้าตัวเล็ก 38 สัปดาห์ อีกไม่กี่วันก็จะถึงกำหนดคลอดแล้ว
ร่างกายของแม่เริ่มเปลี่ยนแปลงจากเดิม น้ำหนักตัวพุ่งขึ้น 12 กก.
ชามือ มือบวม นอนลำบาก เดินเหมือนเป็ด ทำอะไรช้าลง ความสวยไม่มีเลยคอเหี่ยว จักกระแร้ดำ แขน ขา บวม
ตอนกลางคืนเป็นตะคริวและชามือมากๆ นอนไม่ค่อยหลับ เล็บเท้าก็เอื้อมไปตัดไม่ถึง งานสังคมก็ไม่ได้ไปเหมือนแต่ก่อน
เห็นเพื่อนๆสังสรรค์ก็รู้สึกเหงาที่เราไม่ได้สนุก วันๆหลังจากว่างจากงานประจำก็อยู่บ้าน ดูทีวี ฟังเพลง ทำงานบ้านเล็กๆน้อย
แต่....ในความทรมานกลับเป็นอะไรที่สุขใจเป็นอย่างยิ่ง เฝ้ารอคอยวันที่ตัวเล็กในท้องออกมาดูโลกใบใหญ่ อยากเห็นหน้า
อยากรู้ว่าหน้าตาจะเหมือนใคร อวัยวะร่างกายจะครบไม๊ ลูกแม่จะแข็งแรงสมบูรณ์หรือเปล่า เพราะแม่เป็นพาหะธารัสซีเมีย และไวรัสตับอักเสบบี
แม่รอคอย...คอยให้เจ้าออกมาดูโลกใบนี้ด้วยความแข็งแรง และสมบูรณ์ แค่คิดแบบนี้ ความทรมานที่พบเจอเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆที่แม่อดทนได้เพื่อเจ้า....ตัวเล็กของแม่
รอคอยด้วยความรัก...และทรมาน(ในบางครั้ง)
ตอนนี้ท้องเจ้าตัวเล็ก 38 สัปดาห์ อีกไม่กี่วันก็จะถึงกำหนดคลอดแล้ว
ร่างกายของแม่เริ่มเปลี่ยนแปลงจากเดิม น้ำหนักตัวพุ่งขึ้น 12 กก.
ชามือ มือบวม นอนลำบาก เดินเหมือนเป็ด ทำอะไรช้าลง ความสวยไม่มีเลยคอเหี่ยว จักกระแร้ดำ แขน ขา บวม
ตอนกลางคืนเป็นตะคริวและชามือมากๆ นอนไม่ค่อยหลับ เล็บเท้าก็เอื้อมไปตัดไม่ถึง งานสังคมก็ไม่ได้ไปเหมือนแต่ก่อน
เห็นเพื่อนๆสังสรรค์ก็รู้สึกเหงาที่เราไม่ได้สนุก วันๆหลังจากว่างจากงานประจำก็อยู่บ้าน ดูทีวี ฟังเพลง ทำงานบ้านเล็กๆน้อย
แต่....ในความทรมานกลับเป็นอะไรที่สุขใจเป็นอย่างยิ่ง เฝ้ารอคอยวันที่ตัวเล็กในท้องออกมาดูโลกใบใหญ่ อยากเห็นหน้า
อยากรู้ว่าหน้าตาจะเหมือนใคร อวัยวะร่างกายจะครบไม๊ ลูกแม่จะแข็งแรงสมบูรณ์หรือเปล่า เพราะแม่เป็นพาหะธารัสซีเมีย และไวรัสตับอักเสบบี
แม่รอคอย...คอยให้เจ้าออกมาดูโลกใบนี้ด้วยความแข็งแรง และสมบูรณ์ แค่คิดแบบนี้ ความทรมานที่พบเจอเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆที่แม่อดทนได้เพื่อเจ้า....ตัวเล็กของแม่